Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ...

"...Αυτός ο κόσμος, ο υλιστικός και οργουελικός, διαποτισμένος από την καταναλωτική υποκουλτούρα, αφού απορρόφησε και το μαρξιστικό παρακλάδι του διαφωτισμού της "προόδου", προπαγανδίζεται ως η επιτομή της εξέλιξης. Στην πραγματικότητα τείνει να γίνει το βάραθρο του σκοταδισμού, αν οι λαοί ΔΕΝ αφυπνισθούν.

Και αυτή η αφύπνιση εμποδίζεται από την άγνοια της ιστορίας, των μεγάλων αξιών και ιδεών του παρελθόντος, που καλλιεργείται μεθοδικά μέσα από την “ενσωματωμένη” διανόηση, παιδεία και μίντια..."

  

Του Λεωνίδα Αποσκίτη

Όλο και περισσότεροι επιστήμονες πολλών ειδικοτήτων συνειδητοποιούν την ακαταλληλότητα του υφιστάμενου πλαισίου αντίληψης της ιστορίας, που διαμορφώθηκε κατά τον 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα. Δηλαδή το μοντελο που βλέπει την εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού ως μια μονογραμμική σειρά σταδίων, η οποία ξεκινά από την πρωτόγονη Ανώτερη Παλαιολιθική Εποχή του κυνηγιού και της αναζήτησης τροφής, μέχρι τα νεολιθικά αγροτικά χωριά, μέχρι τους πιο εξελιγμένους πολιτισμούς της Χάλκινης Εποχής και, τελικά, τις αστικές σημερινές κοινωνίες.

Όσο περισσότερα μαθαίνουμε για την προϊστορία, τόσο πιο δύσκολο είναι να περιγράψουμε τον πρώτο άνθρωπο ως πρωτόγονο. Τα μέλη εκείνων των κοινωνιών απείχαν πολύ από τα πρωτόγονα πλάσματα, που θεωρούσαμε κάποτε ότι ήταν όλοι οι παλαιολιθικοί άνθρωποι.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το υφιστάμενο μοντέλο της προϊστορίας να χάνει την θεμελιώδη βάση συλλογισμού του.

Οι κάτοικοι της Νοτιοδυτικής Ευρώπης, για παράδειγμα, της Μαγδαλήνιας Εποχής (18.000-10.000 π.Χ.) διακοσμούσαν τις σπηλιές στο Lascaux με τοιχογραφίες απαράμιλλης πλαστικότητας και κίνησης, που τεχνικά μπορούν να εξισωθούν μόνο με τις τοιχογραφίες της Κρήτης της Εποχής του Χαλκού. Αυτός ο ίδιος πολιτισμός φαίνεται τώρα ότι είχε ήδη δαμάσει το άλογο από το 12.000 π.Χ., με λίγα λόγια ...8.000 χρόνια πριν από την ημερομηνία που δέχεται το επίσημο ιστορικό μοντέλο.

Κατά μήκος της Μεσογείου, σε μια εποχή που ο άνθρωπος υποτίθεται ότι απλώς έβγαινε από τον παλαιολιθικό πρωτογονισμό του, βρίσκονται μεγαλιθικά μνημεία και τεράστια τείχη -όπως τα κυκλώπεια- αλλά και πύργοι, τα οποία στους αρχαιολόγους θυμίζουν πολύ τα μεγάλα μεσαιωνικά κάστρα.

Τα παραπάνω και πολλά άλλα “αταίριαστα” για την εποχή τους γεγονότα φέρουν το ίδιο μήνυμα: ότι έχουμε κάνει θεμελιώδη λάθη στον τρόπο που έχουμε απεικονίσει την πορεία της ανθρώπινης προϊστορίας, δηλ. ως μια προοδευτική σειρά σταδίων.

Η κινητήρια δύναμη πίσω από αυτό το “προοδευτικό” μοντέλο πολιτισμού έχει θεωρηθεί ότι ήταν οικονομική, ο αγώνας απόκτησης και βελτίωσης των μέσων υλικής υπόστασης.

Ένας ισχυρισμός που είναι εξωφρενικά ταπεινωτικός για λαούς με βαθύ και ένδοξο ιστορικό παρελθόν όπως το δικό μας.

Είναι εξόχως αφελές να πιστεύει κανείς ότι ο πολιτισμός εξαρτάται γραμμικά από τον χρόνο και την τεχνολογική εξέλιξη, όταν είναι γνωστά τα σκαμπανεβάσματα και πισωγυρίσματα της ιστορίας.

Ο μύθος αυτός ενσαρκώνει την υπεροχή της σημερινής δυτικής χρηματιστηριακής ολιγαρχίας που δεν μπορεί να είναι υπερήφανη για το βάρβαρο παρελθόν της και την λεηλασία της υφηλίου , την οποία άσκησε για αιώνες, προκειμένου να ανδρωθεί και να επιβάλλει την πρόσφατη “παγκοσμιοποίηση” με όλα τα μέσα.

Αυτός ο κόσμος, ο υλιστικός και οργουελικός, διαποτισμένος από την καταναλωτική υποκουλτούρα, αφού απορρόφησε και το μαρξιστικό παρακλάδι του διαφωτισμού της "προόδου", προπαγανδίζεται ως η επιτομή της εξέλιξης. Στην πραγματικότητα τείνει να γίνει το βάραθρο του σκοταδισμού, αν οι λαοί ΔΕΝ αφυπνισθούν.

• Και αυτή η αφύπνιση εμποδίζεται από την άγνοια της ιστορίας, των μεγάλων αξιών και ιδεών του παρελθόντος, που καλλιεργείται μεθοδικά μέσα από την “ενσωματωμένη” διανόηση, παιδεία και μίντια.

• Το θόλωμα της ιστορικής μνήμης οδηγεί στην απώλεια του μίτου της Αριάδνης που μπορεί να μας βγάλει από τον νεοταξικό λαβύρινθο.

• Αν δεν υπάρξει μια αυθεντικά νέα θεώρηση του παρελθόντος της ανθρωπότητας, μια νέα τεκμηριωμένη πνευματικότητα και δεν εγκαταλειφθεί στην ολότητά του το παλιό μοντέλο, καμία πραγματικά επαναστατική και ανθρωπιστική ιδεολογία δεν μπορεί να δομηθεί και το τεχνο-φεουδαρχικό μέλλον του πλανήτη θα είναι πολύ πιο ζοφερό από κάθε γνωστό παρελθόν.

ΠΗΓΗ: Leonidas C. Aposkitis

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com