 |
φωτογραφία Alexey Shurakov
|
Της Άννας Στάικου
"Ανήμερα ο καιρός έσιαξε. Λες κι έκανε ο Θεός επίτηδες καλοσύνη στο γιαλό... Ξεμύτισε και το ζωντανό.¨Ήταν μικιό και τρομαγμένο, νιογέννητο γατάκι. Ψες - παραμονή των Χριστουγέννων - τί τούρθε και τρύπωσε απ την χαλασμένη πατζουρόπορτα στο βορεινό περβάζι. Έβγαλα μιά κούπα γάλα... Μου κανε εντύπωση που δεν νιαούριζε, μήτε έτρωγε, παρά με κοίταγε ...
Σκέφτηκα ότι την ζεστασιά αποζητεί κι έχει βάλει τα δυνατά του, να απαγκιάσει εδώ δα...
Είχε μιά θλίψη όμως... Θλίψη σαν κατεβασιά υγρή και σιωπηλή απ την απέναντι βουνοκορφή...
Έσκυψα στα βιβλία μου... Τις γιορτές μελετούσα...
Η θλίψη του ζωντανού με ακολούθησε.................!
Αποζήτησα τη ματιά στη φωτογραφία... Θυμήθηκα τι όμορφα μικρά ταρτάκια τέτοιες μέρες έφκιανε... η γυναίκα μου, πριν μας αποχαιρετήσει για τα καλά...
Πήρε τ' αγιάζι τριγύρω σαν ξυραφιά.... Φούντωσα τη σόμπα με ένα λιόξυλο, ειδικά φυλαγμένο γι αυτές τις άγιες μέρες...
Το μάζεψα απ το περβάζι το έρμο... Θα πάγωνε... Ο χιονιάς είχε στρωθεί στην αδύνατη ράχη του... Για το θεό, δεν μπορούσα να το αρνηθώ...!
Αγκαλιά στο στήθος μου, το μικρό, ήρθε στα συγκαλά του...
Έφαγε, γουργούρισε, γαντζώθηκε για τα καλά ο μπελάς...
Τί ερημιά καλό μου σε βρήκε καταχείμωνο;;;
Σώπα μικιό...σώπα...τα Χριστούγεννα θα σε πάω βόλτα με τη βάρκα την ξυλομαούνα ...Τρίζει αλλά πλέει...Θα δούμε το βουνό, θα μυρίσουμε τ αγιάζι και θα ευχηθούμε μικρό μου, ...Καλά Χριστούγεννα, εσύ στην τσέπη φυλακτό κι εγώ καρσί κοιτώντας ουρανό...σώπα μου ...ησύχασε .....μικιό....!
(διήγημα για τα Χριστούγεννα αφιερωμένο σε όλους σας..)
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.