Οι δομές του νεοφασισμού Οι Έλληνες Πολίτες δεν ξεχνούν

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Από το 2008 με το κάψιμο της Ολυμπίας, της Πελοποννήσου και της Αθήνας έως σήμερα η χώρα υφίσταται μια συνεχή αποσταθεροποίηση. Αυτή έχει πολλούς υποκινητές, παίρνει διάφορες μορφές και φθάνει σε πολλά επίπεδα συγκρούσεων και έντασης. Ένα από αυτά είναι οι πιλοταρισμένες δολοφονίες και πυρπολήσεις.

Δυστυχώς οι άνθρωποι των θεσμών παρουσιάσθηκαν και παρουσιάζονται ανεπαρκείς στην πρόληψη, αποτροπή και διαχείριση αυτών των έκτακτων συνθηκών.

Η κρίση της χώρας προήλθε από την κρίση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Είναι κρίση Πολιτική.

Η στιγμιαία μετατροπή ολιγάριθμων δεξιών και αριστερών ομάδων – πολλές φορές χρησιμοποίησα την λέξη γιάφκες – σε μαζικά πολιτικά κόμματα, χωρίς να είναι πολιτικά κόμματα, είναι έκφραση μιας μπλοκαρισμένης, παθολογικής παρά ελεύθερης, υγιούς και φυσιολογικής δημοκρατίας.

Ένα παράδειγμα αυτής της παθολογίας είναι η Χρυσή Αυγή. Η ατιμωρησία και συντήρηση των μιζοκομμάτων, είναι άλλο σύμπτωμα αυτής της πολιτικής παθολογίας. Έχω μιλήσει και γράψει για αυτά.

Μελετήστε όμως την προσχεδιασμένη αρχικά, προβολή της Χρυσής Αυγής και την επισημοποίηση της από την τηλεκρατία και θα βγάλετε πολλά συμπεράσματα. Π.χ. το επεισόδιο στην Πλατεία Χαλανδρίου και την προβολή του από την παρούσα εκεί τηλεκρατία. Πώς ήξεραν τι θα συμβεί; Οι Εισαγγελείς θα πρέπει να μελετήσουν αυτήν την περίοδο. Πολύ περισσότερο όμως, αυτά είναι ζητήματα μιας ελεύθερης, αληθινά Δημοκρατικής, Πολιτικής συζήτησης η οποία απουσιάζει από την χώρα.

Η Χρυσή Αυγή και όχι μόνον αυτή είναι τα προϊόντα, τα πιλοταρισμένα δημιουργήματα μιας εξαρτημένης από τους ξένους και τις τοπικές μαφίες μπλοκαρισμένης και ελεγχόμενης εξωθεσμικά Δημοκρατίας.

Η πολιτική επιστήμη χρειάζεται άλλα εργαλεία για να αναλύσει αυτά τα φαινόμενα που κινούνται εκτός μιας φυσιολογικής πολιτικής και θεσμικής δημοκρατικής σφαίρας.

Οι γενεσιουργικές δομές, τα αίτια αυτών των ξαφνικών «πολιτικών» προϊόντων δεν είναι μόνο η Κρίση. Είναι το αποτυχημένο, εκφυλισμένο και κακιστοκρατικό, δεξιοαριστερό πολιτικό προσωπικό, τα λόμπυ συμφερόντων, η τηλεκρατία, ο τηλεφασισμός, οι μηχανισμοί εξάρτησης της χώρας από τους ξένους.

Αυτές είναι οι δομές του νεοφασισμού που ως κατηγορία και ανάλυση διαφέρει από τον φασισμό. Αυτό λέει η Επιστήμη και η Ιστορία του Τόπου μας.  Θα μπορούσαν τα Πανεπιστήμια αλλά και νέα, αληθινά δημοκρατικά, κινήματα νεολαίας, γιατί τα παλιά μορφώματα είναι καθεστωτικά και συντηρητικά, να ανοίξουν αυτήν την συζήτηση στα Πανεπιστήμια και στις Πόλεις.

Οι εξαρτημένες, ολοκληρωτικές, ιδιόμορφες, νεοφασιστικές δομές, η πολιτιστική χούντα της μεταπολίτευσης, δημιούργησαν την Χρυσή Αυγή για πολλούς λόγους και την χειραγωγούν για άλλους τόσους.

Την δημιούργησαν οι πλέον αντιδημοκρατικές ομάδες και μηχανισμοί της μεταπολίτευσης για να παρουσιασθούν, να επανανομιμοποιηθούν ως δημοκράτες.  Θέλουν να παραχαράξουν, να συσκοτίσουν την ιστορική πολιτική διαλεκτική που διαμορφώνει και καθορίζει τις πολιτικές ταυτότητες.  Όταν η ιστορία είπε, αποκάλυψε ότι δεν είναι δημοκράτες, αυτοί άρχισαν την επιχείρηση επανανομιμοποίησης τους με το:Εμείς είμαστε δημοκράτες, αντιφασίστες, η Χρυσή Αυγή οι φασίστες, οι αντιδημοκράτες. Έφτασαν να καθορίζονται ως δημοκράτες σε σχέση με την Χρυσή Αυγή. Διαφορετικά δεν μπορούν να παρουσιασθούν, να εμφανισθούν ως δημοκράτες. Προκαλούν τον γέλωτα, την περιφρόνηση και την οργή. Για αυτό την έχουν ανάγκη, υπαρξιακή ανάγκη.

Την δημιούργησαν για να συκοφαντήσουν τον Ελληνισμό και την Ελληνικότητα εδώ, στην Ευρώπη, Διεθνώς. Ελληνικότητα ίσον Χρυσή Αυγή. Πολλά μάλιστα παπαγαλάκια, απόγονοι και συνεχιστές αποικιοκρατικών, ναζιστικών και ληστρικών ομάδων εκτός Ελλάδος συγχρονίστηκαν μαζί τους.

Την δημιούργησαν για να καλύψουν τον δεξιοαριστερό Κεμαλοφασισμό τους. Αυτήν την μεταπολιτευτική ευλογιά που κατέλαβε τους εκπαιδευτικούς και τους πολιτικούς θεσμούς. Αποτέλεσε τον νέο μηχανισμό γεωπολιτικής και γεωπολιτισμικής εξάρτησης της χώρας. Ένα μέρος του ανθρώπινου υλικού, του προσωπικού που στρατολογήθηκε ήταν «αριστερό», «σοσιαλιστικό», «κομμουνιστικό». Οι μεν λατρεύουν τον Κεμάλ. Οι δε τον Χίτλερ. Έχουμε δηλώσεις λατρείας προς τον Κεμάλ αρχηγών «κεντροαριστερών κομμάτων» εκτός από τα προσκυνήματα.

Δυστυχώς για όλους αυτούς ο κριτής είναι η ιστορία.

Μετά το τέλος του αποσταθεροποιητικού κύκλου με χειραγώγηση και χρήση της Χρυσής Αυγής μια φυσιολογική, υγιής ιστορική, πολιτική, δημοκρατική διαλεκτική, επαναφέρει ως πρώτο θέμα στην Δημόσια Πολιτική ημερήσια διάταξη, τις ευθύνες και τις ενοχές αυτού του κακιστοκρατικού πολιτικού προσωπικού που προκάλεσε τόσο κακό στον τόπο και τους ανθρώπους του. Το ιστορικό αίτημα της τιμωρίας τους.

Οι Έλληνες Πολίτες δεν Ξεχνούν.

Η Πολιτική Μορφωτική Αναγέννηση της χώρας και ο επανασχεδιασμός της απαιτεί τον εξοστρακισμό τους, την ΚΑΘΑΡΣΗ. ΑΡΚΕΤΑ.

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Polis-agora.blogspot.com Ιστολογίο Μιχάλη Χαραλαμπίδη