Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ...

Του Γιώργου Ζουρίδη

Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών ανέδειξαν το ΑΔΙΕΞΟΔΟ των κυρίαρχων πολιτικών σχηματισμών που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1974 έως και σήμερα!

Το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΤΙΟ της υπέρογκης ΑΠΟΧΗΣ του 60% είναι η ΑΠΑΞΙΩΣΗ των Κομμάτων στην συνείδηση των Ελλήνων πολιτών ενώ παράλληλα η αποχή δημιουργεί την αίσθηση μιας «απονομιμοποίησης» του όλου ελληνικού πολιτικού συστήματος.

▪ Η αποχή φαίνεται να ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ των Ελλήνων πολιτών για τους αδικοχαμένους νεκρούς στο Μάτι και στα Τέμπη που έχασαν την ζωή τους σε θέρετρα «κλουβιά» χωρίς κανένα χωροταξικό σχεδιασμό και σε σιδηροδρόμους «φέρετρα» για τα οποία κανείς δεν αισχύνεται…

▪ Η αποχή έρχεται να ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙ ΤΟ ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ για τις υποκλοπές και για την ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ των δημοκρατικών κατακτήσεων των Ελλήνων πολιτών και να ΕΝΑΝΤΙΩΘΕΙ στην ενίσχυση όλων των μηχανισμών χειραγώγησης τους.

Στο πρόσφατα αναρτημένο κείμενο μου με τίτλο: «Δούναι και λαβείν» προσπάθησα να αναδείξω ιστορικά την διαφοροποίηση των Ελληνικών Κομμάτων από αυτά των Ευρωπαϊκών Χωρών.

Με απλά λόγια θέλησα να αναδείξω τον πατριαρχικό και φεουδαρχικό ΠΥΡΗΝΑ των ελληνικών Κομμάτων, την ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΗ σχέση τους με την Κοινωνία και τον ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ που κατακαίει τα σωθικά τους, διαλύοντας κάθε έννοια συλλογικότητας και αξιοκρατίας.

Με πιο πολιτικούς όρους θα μπορούσα να ισχυριστώ, ότι στις Μητροπόλεις του Ευρωπαϊκού Καπιταλισμού τα Κόμματα στην ιδρυτική τους μορφή, αντιπροσώπευαν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΤΑΞΗ των εκεί Πολιτών, η οποία ήταν ικανή να συνθέτει και να ενοποιεί το ατομικό και το ομαδικό αίτημα σε ένα ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ που καταληκτικά θα διαμόρφωνε ένα ΕΝΙΑΙΟ κοινωνικό και εθνικό αίσθημα, υψηλής αποδοχής.

Αντιθέτως τα Κόμματα στην Ελλάδα και ειδικά μετά την Μεταπολίτευση ποτέ δεν θεωρήθηκαν χώροι ιδεολογικής αναφοράς, παραδοσιακών αξιών, εθνικών ιδανικών, μορφωτικής και διανοητικής παραγωγής και ως εκ τούτου ποτέ δεν διαμόρφωσαν ένα ενιαίο κοινωνικό και εθνικό αίσθημα στον Λαό.



Θα μου πείτε τι νόημα έχει πιά να μιλώ για αυτά που έπρεπε κάποτε να γίνουν; Έτσι και αλλιώς σήμερα, επικυριαρχεί ένας ιδιότυπος ελληνικός νεοφιλελευθερισμός που αναδύεται μέσα από τον μεταπρατικό «σοσιαλδημοκρατισμό» του Κώστα Σημίτη, και κατακλύζει πλέον ιδεολογικά και τα τρία Κόμματα εξουσίας ήτοι Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ!

Όλο αυτό το παράδοξο ελληνικό σκηνικό απομάκρυνε τους πολίτες από τις κοινωνικές διεργασίες, συνέθλιψε τους όποιους ιδεολογικούς κομματικούς κορμούς, κατακερμάτισε κάθε τι το συλλογικό και ενίσχυσε τον ατομισμό και τον συντεχνιασμό.

Σε αυτό βέβαια βοήθησε και η ΤΑΥΤΙΣΗ των Κομμάτων με την Κυβέρνηση και το μεταπρατικό ελληνικό Κράτος, αγνοώντας κάθε έννοια ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥ μεταξύ των εν λόγω Θεσμών.

▪ Ποτέ δεν κατάλαβαν ότι για να κυβερνήσει ένα Κόμμα χρειάζεται μια δυνατή κοινωνική δραστηριοποίηση με υψηλή λαϊκή συμμετοχή. Αυτό όμως σημαίνει ένα Κόμμα αυτόνομο από την Κυβέρνηση και το Κράτος και όχι ένα Κόμμα που ελέγχεται από τα Υπουργεία και τις Κρατικές υπερδομές.

▪ Ποτέ δεν κατάλαβαν ότι μια Δημοκρατία χωρίς πολιτικά, συμμετοχικά Κόμματα και Θεσμούς είναι μια Δημοκρατία χωρίς κοινωνική αντιπροσώπευση, χωρίς λαϊκή συμμετοχή, χωρίς δημοκρατικό έλεγχο. Είναι απλά μια «Δημοκρατία» των ατομικών αποφάσεων, των αναθέσεων διαφθοράς και των πονηρών ομάδων συμφερόντων που εκφράζονται υπό την μορφή επικίνδυνων ολιγαρχών.



▪ Όλα αυτά αποξένωσαν τον Έλληνα από τα Κοινά, και σήμερα αισθάνεται απομονωμένος και ανίσχυρος στη πόλη ή στο χωριό του!

▪ Αισθάνεται χαμένος και αδύναμος στον «χωροχρόνο» σε σχέση με τον τουρκικό επεκτατισμό και την αλαζονεία των Σκοπίων και των Τιράνων!

▪ Αισθάνεται τηλεοπτικά, κομματικά και συνδικαλιστικά χειραγωγούμενος και έτσι αποφάσισε να γυρίσει την πλάτη στα διαπλεκόμενα Κόμματα Εξουσίας και στους λοιπούς Εξαρτημένους Θεσμούς.

Υποθέτω ότι αντιλήφθηκε ότι έχασε πλέον την ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ και εξοργίστηκε…

Κάτι που έδειξε περίτρανα με την ΑΠΟΧΗ του στις Ευρωεκλογές…


Υ.Γ. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, τόσο το 1996 όσο και το 2000, είχε διακρίνει με τα πολιτικά του αισθητήρια και την μορφωτική του επάρκεια, τόσο την Χρεοκοπία της Ελλάδας, όσο και την Δολοφονία της Πολιτικής που αντανακλά το σήμερα!

Κάτι που κανένας Έλληνας πολιτικός δεν αποδέχεται! Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι: «Πως θα βάλει ο ένας το περιβόητο… βύσμα στον άλλο!» για να κερδίσει κάποια ψηφαλάκια και ίσως κάποια καρέκλα εξουσίας!!



ΠΗΓΗ:https://kentrikaimeli.blogspot.com/2024/06/blog-post_13.html?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR0CeO6uaBWncqq2be5tIPPjdz4hv-gI4LVeceHQ0uOoFGJZJwy0KJDtEJ0_aem_AUY01SEmBOuest1lfAfxHIKizKREJmkvPeoJQSfOnuN-bJFmb4wOQmeI5gephTDQRc8U102fpPx1CckslvhJiOFK&m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com