Οι γερμανικές αποζημιώσεις ως διαπραγματευτικό όπλο

Πτυχές της ιστορίας διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων αναλύουν ο Γιώργος Λεκάκης - συγγραφέας – δημοσιογράφος, ο Τζανέτος Γκούσκος, οικονομολόγος, συγγραφέας του βιβλίου «Ιδού ο λογαριασμός κ. Μέρκελ: 300 δις ευρώ απ’ τα κατοχικά δάνεια. Τι αφορούν, πώς προκύπτουν, η στρατηγική διεκδίκησης» και ο δρ. Βασίλης Καρκούλιας πρόεδρος της πανελλήνιας ένωσης θυμάτων κατοχής 

Ρεπορτάζ Δήμος Μπακιρτζάκης

 ΤΖΑΝΕΤΟΣ ΓΚΟΥΣΚΟΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΙΔΟΥ Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ Κ. ΜΕΡΚΕΛ: 300 ΔΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ» 

«Αν αναλογισθούμε ότι το χρέος της Ελλάδας ανέρχεται στα 321 δις, όταν την ίδια στιγμή η Γερμανία, χρωστάει στην Ελλάδα, από τα Κατοχικά δάνεια, τουλάχιστο 300 δις...Αν αναλογισθούμε ότι το χρέος είναι το προϊόν, το δεκανίκι και η ελπίδα της κλεπτοκρατίας, η οποία συνυπάρχει και επιβιώνει χάρη σ' αυτό...Αν αναλογισθούμε ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα στερείται του ηθικού σθένους να διεκδικήσει τ' αυτονόητα για τη χώρα μας, αντιθέτως, λες και λειτουργεί ως εκπρόσωπος των ξένων συμφερόντων, συμπεριφέρεται ως τρομοκράτης και διχοτόμος του λαού, στήνοντας απέναντί μας κύκλωπες και λαιστρυγόνες... Αν αναλογισθούμε ότι η ιστορία ενός λαού, με ρίζες πάνω από 5.000 χρόνια, κατάντησε κουρελού να την πατάνε τα παιδιά των ναζί του Βερολίνου και ο κάθε τυχάρπαστος γραφειοκράτης της τρόικας και των Βρυξελλών... Αν αναλογισθούμε ότι οι αγώνες του ελληνικού λαού και το αίμα που έχυσε για την ελευθερία του, τις αξίες και τα Πιστεύω του, θα πάνε στράφι αν καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια… Αν αναλογισθούμε... ...Τι άλλο, ποιο επίκαιρο και σημαντικότερο θα μπορούσαμε να κάνουμε σήμερα, παρά να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και ν' αποκαταστήσουμε τη διασαλευθείσα τάξη; Η διεκδίκηση των κατοχικών δανείων είναι υπόθεση όλου του ελληνικού λαού και ο αγώνας που καλούμαστε να δώσουμε είναι αγώνας πατριωτικός εθνικοαπελευθερωτικός. Αγώνας για τη διαγραφή του επονείδιστου χρέους, αγώνας για την αποτίναξη της κλεπτοκρατίας, αγώνας για την αξιοπρέπεια και την ανασύνταξη της χώρας. Αγώνας ν' αναστρέψουμε το χρέος της ντροπής, σε χρέος τιμής, όλων μας. Έχουμε την τιμή να είμαστε οι κληρονόμοι ενός λαού που δώρισε διαχρονικές αξίες στην ανθρωπότητα. Δωρίσαμε, δεν δανείσαμε. Είμαστε οι αχθοφόροι ενός υπέρτερου χρέους που θέλει, όχι μόνο να ονειρευόμαστε αλλά και να χτίζουμε τα θεμέλια για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό είναι το πραγματικό χρέος μας» Τα παραπάνω από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «Ιδού ο λογαριασμός κ. Μέρκελ: 300 δις ευρώ απ? τα κατοχικά δάνεια. Τι αφορούν, πώς προκύπτουν, η στρατηγική διεκδίκησης» αποτυπώνουν εύγλωττα τις σκέψεις του Τζανέτου Γκούσκου, οικονομολόγου, συγγραφέα για το κατοχικό δάνειο. Επισημαίνει σαν θετική κίνηση το γεγονός ότι η κυβέρνηση ενεργοποίησε ξανά την επιτροπή διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων, αφού, όπως λέει, «θα μας δοθεί η ευκαιρία να καταθέσουμε όλα τα στοιχεία και να τα επικαιροποιήσουμε προς όφελος των ελληνικών συμφερόντων. Με βάση τις δύο προσεγγίσεις του κ. Γκούσκου το κατοχικό δάνειο ξεπερνάει τα 330 δις ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των μετρητών, των προϊόντων και των λοιπών αξιών που κατασχέθηκαν ή υφαρπάχθηκαν από την Γερμανία. «Είμαστε ο μεγαλύτερος δανειστής στη Γερμανία», λέει χαρακτηριστικά, τονίζοντας παράλληλα πως το θέμα παρέμεινε ανοιχτό ιστορικά, ωστόσο, «υπήρξε μια μεγάλη «παραίτηση» από πλευράς των ελληνικών κυβερνήσεων στην συνέχεια. Το 1953 με την Συνθήκη του Λονδίνο στην Γερμανία κουρεύτηκαν κατά 64% τα χρέη της. Και όταν ζητάει κάτι αντίστοιχο η Ελλάδα, πέφτουμε σε τοίχο. Και αντιδρούν αυτοί που ωφελήθηκαν, οι Γερμανοί. Η απαίτηση υπάρχει χρόνια και τίθεται κατά καιρούς, αλλά η Γερμανία συνεχίζει να αποποιείται τα χρέη της. Η δυνατότητα διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων υπάρχει, αναφέρει ο Τζανέτος Γκούσκος και έγκειται ακριβώς στην πολιτική. Σύμφωνα με τον ίδιο πρέπει να σταλθεί μια ρηματική διακοίνωση από το υπουργείο Εξωτερικών προς την Γερμανία, ότι απαιτούμε να μας καταβάλουν τα λεφτά. Είναι ένα τεράστιο διαπραγματευτικό όπλο που έχουμε κι ελπίζω η κυβέρνηση να το χειριστεί σωστά. Το μήνυμα τους προς εμάς είναι να τηρούμε τις υποχρεώσεις μας . Πρέπει να τους μιλήσουμε στην γλώσσα τους: να τηρήσει και η Γερμανία τις υποχρεώσεις και τις συμφωνίες της και οφείλει να αποπληρώσει όσα χρωστάει στην Ελλάδα». 

 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΚΟΥΛΙΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΘΥΜΑΤΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ 

Το 1995 έγιναν οι πρώτες αγωγές θυμάτων της κατοχής κατά του γερμανικού δημοσίου για ηθική βλάβη και κατατέθηκε το αίτημα για αποζημιώσεις. Αυτές απορρίφθηκαν (εκτός από το πρωτοδικείο Λιβαδειάς), οπότε κατατέθηκαν στη συνέχεια οι εφέσεις. Έτσι ξεκινάει η ιστορία της διεκδίκησης αποζημιώσεις ατομικά από θύματα της κατοχής, ένα από τα οποία είναι και ο Βασίλης Καρκούλιας, πρόεδρος της Πανελληνίας Ένωσης Θυμάτων Κατοχής. Αυτό αναφέρθηκε στο ιστορικό μίας υπόθεσης, που δεν είχε την υποστήριξη των ίδιων των ελληνικών κυβερνήσεων: «Το 2000 η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έβγαλε αμετάκλητη απόφαση ότι τα θύματα έχουν δίκιο. Μετά ο Σημίτης πήγε να το σταματήσει όλο αυτό με τον τότε πρόεδρο του Αρείου Πάγου, που είχε μειοψηφήσει στην Ολομέλεια και δεν έπρεπε να λάβει μέρος και σε τμήμα του Αρείου Πάγου έβγαλε διαφορετική απόφαση. Και χρησιμοποίησε έναν νόμο που αναφέρεται τα τρία ανώτατα δικαστήρια της χώρας (Ελεγκτικό Συνέδριο, Άρειος Πάγος, Συμβούλιο της Επικρατείας). Αυτός ο νόμος μιλάει για Ολομέλειες, όχι για τμήμα. Ο Ματθίας είπε ότι το τμήμα έχει διαφορετική άποψη από την Ολομέλεια. Αυτή η απόφαση έχει σταματήσει Πρωτοδικεία και Εφετεία, οπότε δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Αυτό που ψάχνουμε είναι πως θα αλλοιώσουμε αυτή την απόφαση. Η απόφαση του Διστόμου ?και το λέω για πρώτη φορά ανοιχτά- αν πάνε να την εκτελέσουν, υπάρχει δυνατότητα από τους Γερμανούς να κάνουν ανακοπή και να χρησιμοποιήσουν την απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου και την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και, άρα, να μπερδέψουν το θέμα». Πάντως τόνισε πως «η υπόθεση εκτελείται και στην Ιταλία για το Δίστομο, όπου έχουν γίνει 24 δίκες και σύντομα θα βγει η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας. Άρα, αν βγει εκεί απόφαση θετική, αυτό σημαίνει ότι θα χτυπήσει την ετεροδικία των Γερμανών. Άρα έχουμε μια ελπίδα εκεί και μια άλλη στο εξής: το νομικό σύστημα της Ελλάδος, υπουργός Δικαιοσύνης και Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, να βγάλουν μια άλλη απόφαση που θα αντικαταστήσουν την απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου». 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΚΑΚΗΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 

Η κλοπή πολιτιστικών θησαυρών από τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα δεν αμφισβητείται πλέον ούτε από τους ίδιους τους Γερμανούς και γι? αυτό μίλησε ο Γιώργος Λεκάκης, ο άνθρωπος που έχει κάνει περισσότερες από 500 παρουσιάσεις για το θέμα και έχει γράψει τρία σχετικά βιβλία. «Όλοι το έχουν κατανοήσει, εκτός από τους πολιτικούς. Κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν», επισημαίνει ο ίδιος και υπενθυμίζει τις κλοπές και καταστροφές «Οι Γερμανοί, όταν ήρθαν σαν κατακτητές στην κατοχή, από επίσημα αρχεία του ελληνικού κράτους και του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, το 1946 έκλεψαν 8.500 αντικείμενα. Το μέγεθος καταστροφής και κλοπής δεν το έκαναν σε καμία άλλη περιοχή που είχαν κατακτήσει. Και γι? αυτά δεν μιλάνε. Πήραν τα καλύτερα κομμάτια, έσπασαν ό, τι μπορούσαν να σπάσουν, έβαλαν δυναμίτες σε αρχαιολογικά κτίρια και σε αρχαιολογικούς χώρους. Μέσα στο στάδιο της Ολυμπίας είχαν βάλει τα βαριά τους οχήματα. Τόσο βάρβαροι ήταν. Πρόκειται για επίσημες κλοπές, επισημαίνει ο κ. Λεκάκης, διευκρινίζοντας πως «τα έκλεψαν παρουσία των Γερμανών αξιωματικών, που κρατούσαν και αρχεία και στοιχεία για το που πήγαινε το καθένα. Με αυτά τα στοιχεία στα χέρια σου πρέπει να σε αποζημιώσουν, γιατί το κάθε αντικείμενο έχει και μία τιμή. Δεν μπορούν να σου πουν ότι δεν θα στα δώσουν, ότι δεν έχουν ή ότι αδιαφορούν. Γιατί τότε αυτός που έκλεψε θα είναι υπόλογος στην παγκόσμια πολιτιστική κοινότητα, θα καταλάβουν στην άκρη του πλανήτη ποιος είναι ο Γερμανός. Και δεν υπάρχει κανένας πολιτισμένος άνθρωπος στον πλανήτη που δεν θα ταχθεί υπέρ της επιστροφής πολιτιστικών αγαθών».

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com