Ο Μπαντιού στη Νομική

Νομαδικό προλεταριάτο – (περι)φερόμενος φιλόσοφος

Ειδικού Συνεργάτη από τη Ρήξη φ. 123

To Σάββατο, 7 Μαΐου, ο Αλαίν Μπαντιού μίλησε στη Νομική Σχολή, σε εκδήλωση με θέμα: «Το σύγχρονο νομαδικό προλεταριάτο και το προσφυγικό ζήτημα»
Την εκδήλωση οργάνωσαν το περιοδικό αληthεια, η Ανοιχτή Πρωτοβουλία για το Προσφυγικό Μέτωπο και η ΑΡΕΝ Νομικής.
Βαρύγδουπος τίτλος για την ιδεοληπτική σέχτα του «δικαιωματικού» χώρου και ναρκισσιστική αυτοπεποίθηση ότι έφεραν τον τελευταίο εν ζωή «μεγάλο φιλόσοφο», αφού τον είχαν περιφέρει νωρίτερα στο City Plaza, στην κατάληψη που στεγάζονται πρόσφυγες.
Πολλά και τίποτα, η ομιλία. Χοντροκομμένες κοινοτοπίες, εσωτερική κατανάλωση και επαναστατικά αστειάκια που μόνο μυημένοι καταλαβαίνουν, καθώς ο Μπαντιού μίλαγε σε κοινό που δεν είχε ανάγκη να πεισθεί για κάτι. Περισσότερο ήταν μια ανάγκη να επιβεβαιώσει, ο αλτουσεριανός γκουρού, ότι έχουμε δίκιο και όλοι οι άλλοι είστε μικροαστοί ρατσιστές. Μάλλον το «συμβάν» (για να θυμηθούμε και το βιβλίο του Μπαντιού, Από το είναι στο συμβάν), δικαιώνει τον Φώτη Τερζάκη, που κάποτε αναρωτιόταν αν ο Μπαντιού είναι φιλόσοφος και προσέθετε: «Και είναι θλιβερό να βλέπεις έναν ξεμωραμένο γέρο να τον σέρνουν σε παράτες και εκδηλώσεις, τιμητικές εσπερίδες και συνεντεύξεις Τύπου και αυτός, με ύφος μακάριας αυταρέσκειας και με τη γενναιόδωρη καταδεκτικότητα οιονεί θεού, να ανοίγει το στόμα του και να φθέγγεται μνημειώδεις ασυναρτησίες».

Οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα, η εναλλακτική παγκοσμιοποίηση, το νομαδικό εργατικό προλεταριάτο-πρόσφυγες, η πολιτισμική εθνική ταυτότητα ως εμπόδιο της συμμαχίας φωτισμένων μικροαστών και νομαδικού προλεταριάτου, τα ανοικτά σύνορα και οι φράκτες, η κατασκευή/διαστολή της ταυτότητας του «πολιτισμικού είναι» του πρόσφυγα στον νέο τόπο κ.ά.
Η απολυτότητα των παραδοχών και η άρνησή του να θέσει τις έννοιες μέσα στο υπαρκτό πλαίσιο που αυτές πραγματοποιούνται έδιναν την εντύπωση ότι ο φιλόσοφος είδε «ιδεοληπτικό φως» και μπήκε. Η πολιτισμικός φιλελευθερισμός του κεφαλαίου με αριστερό δεκανίκι ήταν εκεί, δίνοντας το άρωμα μιας επαναστατικής Γιουροβίζιον.
Αυτός ο μεταμοντέρνος, σχετικιστής, ανέλυε τα ζητήματα με δογματικό τρόπο, καθόλου σχετικά, καθώς ούτε ακροθιγώς δεν μίλησε για την ιδεολογική αξιοποίηση των παραπάνω εννοιών από την πλευρά της ουσίας του κεφαλαίου και της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης.
Μιας ουσίας του κεφαλαίου, που θέλει ακριβώς τον άνθρωπο νομά. Τον νομαδικό ανθρωπολογικό τύπο των δυτικών κοινωνιών, που απελευθερωμένος από σύνορο, παράδοση, ταυτότητα και όριο, δεν απειλεί την ολοκληρωτική κυριαρχία του εμπορεύματος, ενώ αντίθετα επιταχύνει την πολιτισμική κυριαρχία του καπιταλισμού.
Η γεύση της συνάντησης θύμιζε ό,τι έλεγε ο ψυχίατρος Φελίξ Γκουαταρί για τα γκρουπούσκουλα: «… ένα ολόκληρο σύστημα κανόνων, ακόμα και στο φωνολογικό επίπεδο – ο τρόπος άρθρωσης ορισμένων λέξεων, οι κινήσεις που τις συνοδεύουν – καθώς επίσης και οι οργανωτικές δομές, η αντίληψη των σχέσεων που πρέπει να διατηρεί κανείς με τους συμμάχους, τους «κεντριστές», τους «ρεβιζιονιστές» … Αυτό μπορεί να αντιστοιχεί σε μια ορισμένη μορφή οιδιποδοποίησης, έναν απαράβατο και καθησυχαστικό κόσμο, σαν κι αυτόν του κατεχόμενου από έμμονες ιδέες που χάνει τα πάντα, αν μετακινήσουμε ένα και μόνο από τα οικεία του αντικείμενα. Μέσα απ’ αυτή την ταύτιση με παρωχημένες μορφές και αναπαραστάσεις επιδιώκεται η απόκτηση μιας αποτελεσματικότητας παρόμοιας μ’ εκείνη του σταλινισμού, εκτός από τη διαφορά στην ιδεολογία».
Το χαριτωμένο της συνάντησης ήταν όταν σ’ έναν νεαρό, που μάλλον θα ρωτούσε κάτι διαφορετικό από τις ερωτήσεις μέσου όρου, εκλαμβάνοντας διαφορετικά την ταξική πάλη από μάχη ανάμεσα σε δύο μέρη, δεν του δόθηκε η ευκαιρία να τη συνεχίσει, για τη συντομία της συνάντησης, και εν μέσω αμήχανων «δικαιωματικών» γέλιων.
Μία τέτοια υπεράσπιση του «κομμουνισμού» είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να προσφέρει κάποιος στην πλανητική κυριαρχία του εμπορευματικού και θεαματικού καπιταλισμού. Ενώ, ταυτόχρονα, εμποδίζει οποιοδήποτε κοινωνικό-κοινοτικό πρόταγμα, το οποίο είναι αδύνατον να υπάρξει πια ως απελευθερωτικό μετακομμουνιστικό όραμα, χωρίς να βρει έδαφος στην εθνική ανεξαρτησία, την πολιτισμική ταυτότητα και ιδιοπροσωπία, την αμεσοδημοκρατική συμμετοχή ελεύθερων πολιτών και την οικολογική ισορροπία.

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com