TΣΙΠΡΑΣ, ΙΣΡΑΗΛ, ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑ: ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ, ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Πεμ. 27/8/15 

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Σε βαθύτατη σιωπή βυθίστηκε τώρα η Ελλάδα, μετά τον ορυμαγδό της απρόσμενης πανωλεθρίας, που ακολούθησε το μεγάλο της ‘Όχι. Μια Σιωπή που διακόπτουν μόνο οι σπασμοί του εθνικού κορμού σε κάθε νέο χτύπημα των Πιστωτών, της ανοιχτής, απροκάλυπτης δικτατορίας που επέβαλλαν μετά τις 5 Ιουλίου, και για πρώτη φορά μετά το 1974, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η ΕΕ και το ΔΝΤ!

Η αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση του λαού και του έθνους δέχτηκαν συντριπτικό πλήγμα (βοηθούντων των επικοινωνιακών συμβούλων του Πρωθυπουργού). Οι Έλληνες βυθίστηκαν σε μεγάλη σύγχυση, ζουν βαρύ πένθος. Αρνούνται την πραγματικότητα, προσπαθούν να μη τη σκέφτονται γιατί δεν βλέπουν λύση και ξέρουν ότι τα χειρότερα τους περιμένουν. Η ψυχή τους δηλητηριάστηκε από την υποψία της φριχτής προδοσίας, που μπορεί να διέπραξαν πάλι, όπως τόσες φορές στην ιστορία τους, αυτοί που τους εμπιστεύτηκαν την τύχη τους. Η Ελλάδα βρίσκεται τώρα στο χειρότερο οικονομικό χάλι που θα μπορούσε ποτέ να βρεθεί, έχοντας όλα τα μειονεκτήματα, αλλά κανένα από τα πλεονεκτήματα μιας «ρήξης».

Είναι φυσικό να περνάνε απαρατήρητες, σε μια τέτοια κατάσταση, οι μεγάλες μεταβολές που σημειώνονται και οι μεγαλύτερες που θα σημειωθούν στον τομέα της «εξωτερικής-αμυντικής πολιτικής». Αν δηλαδή τέτοιοι όροι έχουν οποιαδήποτε σημασία, δεν είναι απλώς παραπλανητικοί, εφαρμοζόμενοι σε «αποικία χρέους», όπως ονόμαζε την Ελλάδα ο νυν Υπουργός Εξωτερικών, προτού γίνει Υπουργός. Σε ότι αφορά εξ άλλου την ελληνική πολιτική ελίτ, τα εθνικά αντανακλαστικά της προσέγγισαν προ πολλού το σημείο «εγκεφαλικού θανάτου». ‘Όπως όλη η Ευρώπη, η Ελλάδα κινείται με τους «αυτόματους πιλότους» των «αγορών», της Κομισιόν και του ΝΑΤΟ.

Σχεδόν απαρατήρητη πέρασε στις συνθήκες αυτές η μείζων φιλοισραηλινή στροφή της Ελλάδας, αλλά και η πορεία της Αθήνας προς πλήρη ανατροπή της πάγιας βαλκανικής πολιτικής της και σταδιακή ευθυγράμμιση με την αμερικανική και γερμανική πολιτική στη χερσόνησο, ιδίως στο Κόσοβο. Τα διάφορα «επιχειρήματα» που κατά καιρούς κατασκευάζονται για να δικαιολογήσουν τέτοιες στροφές μικρή σημασία έχουν. Πρόκειται, και σε αυτόν τον τομέα, παρά τις αναπόφευκτες «τζιριτζάτζουλες», για σταδιακή ευθυγράμμιση προς τη Βούληση του Κυρίαρχου. Και κυρίαρχος, περισσότερο από ποτέ, είναι οι Πιστωτές αλλά και, ακόμα περισσότερο, οι ΗΠΑ, τις οποίες μάλιστα έσπευσε να ευχαριστήσει ο κ. Δραγασάκης την επαύριο της συμφωνίας-συνθηκολόγησης!

Η πορεία που εγκαινιάστηκε θα θέσει πιθανότατα σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη του κυπριακού κράτους εντός των προσεχών μηνών με την επαναφορά λύσης τύπου Ανάν. Αν αυτό συμβεί, θα οδηγήσει με βεβαιότητα σχεδόν στον αφανισμό τον ελληνισμό της Κύπρου.

«ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ»

Η «φιλοισραηλινή» στροφή της Αθήνας ανατρέπει ισορροπίες και σταθερές δεκαετιών στην ελληνική πολιτική, που ακολούθησαν όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις της ανεξάρτητα ιδεολογικής τοποθέτησης. Αυτές οι ισορροπίες και σταθερές προσέφεραν σχετική ασφάλεια σε Ελλάδα και Κύπρο, έναν «ειδικό ρόλο» στην περιοχή, όπως και ένα τεράστιο κύρος σε όλο τον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο. Απέτρεψαν τη μετατροπή της Αθήνας σε τμήμα του μεσανατολικού, με τους συναφείς κινδύνους (επέτρεψαν π.χ., πολύ περισσότερο από τα διάφορα C4I, που ποτέ δεν λειτούργησαν, την ασφαλή διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων). Επέτρεψαν επίσης την αξιόπιστη στήριξη προς τη διεθνή κοινή γνώμη της απαίτησης καταδίκης της τουρκικής εισβολής και κατοχής τμήματος της Κύπρου.

Η «φιλοισραηλινή» στροφή άρχισε αρκετά χρόνια νωρίτερα, επιταχύνθηκε στους καιρούς του Μνημονίου, αλλά τώρα μόνο παίρνει τόσο απροκάλυπτο χαρακτήρα. Ο Υπουργός ‘Αμυνας κ. Καμμένος, με εμπρηστικές δηλώσεις του από μηνών, κατέστησε την Ελλάδα εταίρο και σχεδόν «πρωταγωνιστή» στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ο «πόλεμος» αυτός άρχισε επί Μπους με την εισβολή και καταστροφή Αφγανιστάν και Ιράκ. Συνεχίστηκε, παρά τις κάποιες αντιστάσεις του Ομπάμα, με την καταστροφή Συρίας, Λιβύης, Υεμένης και αφρικανικών κρατών. Οδηγείται τώρα προς νέα κορύφωση με πρόσχημα το «Ισλαμικό Κράτος». Η τακτική είναι γνωστή. Βάζουμε πρώτα φωτιά και μετά παριστάνουμε τον πυροσβέστη.

Η στροφή της Αθήνας συνεχίσθηκε με τη συνομολόγηση από τον κ. Καμμένο της πιο προχωρημένης συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας που έχει υπογράψει ποτέ το Ισραήλ με οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο, πλην των ΗΠΑ! Επισκεπτόμενος το Ισραήλ, ο Υπουργός ‘Αμυνας, που διατηρεί από πολλά χρόνια άριστες σχέσεις με τους Ισραηλινούς και έχει την εμπιστοσύνη τους, αναφέρθηκε στους κινδύνους από τους ιρανικούς πυραύλους (!), προκαλώντας την οργή και έντονο διάβημα της Τεχεράνης προς την Αθήνα.

Υποτίθεται ότι το "σκεπτικό" της ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης είναι η κοινή «εχθρότητα» προς την Τουρκία. Δεν ξέρουμε πόση «εχθρότητα» υπάρχει και πόση χρησιμοποιείται κατά καιρούς. Θα ήταν πολύ αστείο όμως, αν δεν ήταν τραγικό, να κατέληγε όλη η ιστορία στην ενσωμάτωση Ελλάδας και Κύπρου, ως οικονομικών προτεκτοράτων, σε μια τουρκο-ισραηλινή ζώνη κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο, υπό την γενική αιγίδα της Ουάσιγκτων.

Μια προοπτική που ξαφνικά, και πολύ καθυστερημένα, συνειδητοποίησε πανικόβλητη η ελληνική κυβέρνηση, όπως διαφαίνεται καθαρά από το άρθρο της «Καθημερινής» της 4ης Αυγούστου, με τίτλο «ερωτήματα για τα σχέδια του Ισραήλ». «Ερωτήματα» που θα έπρεπε να είναι προφανή ευθύς εξ αρχής και θα ήταν, αν οι ‘Ελληνες πολιτικοί δεν έκαναν επιλογές διεθνούς πολιτικής βασισμένες στο δικό τους ιδιοτελές συμφέρον και μπορούσαν να ασχοληθούν σοβαρότερα με τη διεθνή κατάσταση.

‘Όταν τα «αυτιά» και τα «μάτια» μιας χώρας, οι υπηρεσίες της, δεν ανήκαν ποτέ και δεν ανήκουν τώρα στην ίδια τη χώρα, όταν τα ΜΜΕ παίζουν απευθείας το παιχνίδι ξένων «νταβατζήδων», όταν η χώρα αυτή (και τα κόμματά της) δεν έχει δικό της, ανεξάρτητο μυαλό και αναλυτική/συνθετική ικανότητα, είναι πολύ εύκολο, ακόμα κι αν δεν θέλουν οι ηγέτες της να εξαρτηθούν, όπως συμβαίνει συνήθως, να την πηγαίνει κανείς όπου θέλει και να την παραπλανά, ακριβώς όπως κάνει ο ταυρομάχος με τον ταύρο, που δεν αντιλαμβάνεται από πού έρχεται ο κίνδυνος, αλλά βλέπει κάθε φορά το κόκκινο πανί.

Η άρχουσα ελληνική ελίτ και το πολιτικό προσωπικό «πάρκαραν», μετά το 1996, με τον Σημίτη πρώτα, την ελληνική οικονομική και εξωτερική-αμυντική πολιτική στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, επιδιδόμενοι με την άνεσή τους στην εσωτερική λεηλασία της χώρας. ‘Όταν ήρθαν τα Μνημόνια έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα να κάνουν στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές. Αντί να αποτρέψουν την επίθεση ή να διαπραγματευθούν στοιχειωδώς υποφερτό συμβιβασμό, μετετράπησαν σε «συλλογικό Τσολάκογλου». Η μετατροπή όμως των δύο κομμάτων, που χρησιμοποίησε ο ελληνικός λαός για να αντισταθεί στη μνημονιακή λαίλαπα, σε πρωταγωνιστές της, συνιστά ασφαλώς τεράστιο θρίαμβο και για τους Πιστωτές στο σύνολό τους και για την αμερικανική πολιτική και την «Αυτοκρατορία». Προσφέρει τώρα στα κέντρα ισχύος της μια μοναδική ευκαιρία, ή έτσι τουλάχιστο νομίζουν, να υλοποιήσουν τα πιο προχωρημένα σχέδια στα συρτάρια τους, πρώτα από όλα την πλήρη, οριστική και νομικά δεσμευτική κατάλυση της κυριαρχίας του κυπριακού κράτους.

ΟΦΕΛΗ/ΚΟΣΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

Για να επανέλθουμε στο Ισραήλ, μια αληθινά «κρυφή υπερδύναμη», ο γράφων θεωρεί, και αυτή τη θέση ανέκαθεν υιοθέτησε, δημοσίως και ιδιωτικώς, ότι η Αθήνα, υπό την απειλή μάλιστα γενικής εθνικής καταστροφής, χρειάζεται σοβαρό στρατηγικό διάλογο με όλα ανεξαιρέτως τα διεθνή κέντρα ισχύος, περιλαμβανομένου του Ισραήλ. Αλλά σε οποιονδήποτε διάλογο έχει καθοριστική σημασία αν προσέρχεσαι ως αυτοτελές στρατηγικό υποκείμενο, ή «μαθητευόμενος ταβλαδόρος» που δοκιμάζει να παίξει σκάκι με τον Κασπάρωφ, αν όχι απλώς να αντλήσει προσωπικά οφέλη από τη σχέση μαζί του! Δεν αναφερόμαστε μόνο στον κ. Τσίπρα, αλλά στο σύνολο της ελληνικής ηγεσίας.

Ειδικά το Ισραήλ, με την τεράστια επιρροή του στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, την ΕΕ, τις ΗΠΑ, τα διεθνή ΜΜΕ έχει ασφαλώς τη δυνατότητα, αν το επιθυμεί, να προσφέρει τεράστια υπηρεσία στην Ελλάδα, επιτυγχάνοντας μια συμφωνία, έναν οδυνηρό έστω, αλλά κάπως βιώσιμο συμβιβασμό στο μείζον θέμα που απειλεί τώρα τη χώρα, τον πόλεμο εναντίον της που οργανώνουν τα Μνημόνια. Μια τέτοια συνδρομή του Ισραήλ, στα πλαίσια ενός ειλικρινούς και δύσκολου, αλλά μεγάλης σημασίας, εκ βαθέων διαλόγου, δύο αρχαίων λαών της Μεσογείου, που δεν μοιάζει δυστυχώς ακόμα δυνατός, θα τοποθετούσε σε πραγματικά διαφορετικές βάσεις και νέα θεμέλια τη σχέση τους.

Μείζων απειλή για τον ελληνισμό δεν είναι ασφαλώς τώρα η Τουρκία, αλλά η «αρπαγή» ολόκληρου του ελληνικού κράτους δια της οικονομικής καταστροφής του από τους «Δανειστές». Η Τουρκία χρησιμοποιήθηκε από τους δυτικούς (και το Ισραήλ) στην προηγούμενη φάση, για να ανασχέσει την ελληνική και κυπριακή ανεξαρτησία. Τώρα μόνο επικουρικά θα μπορούσαν να τη χρειαστούν.

Για να συνέβαινε όμως κάτι τέτοιο θα έπρεπε η Αθήνα να το ζητούσε και το Ισραήλ να το ήθελε. Η Αθήνα δεν το ζήτησε (και γενικώς δεν ξέρουμε τι ζητάει ακόμα και τώρα) και το Ισραήλ δεν ξέρουμε αν το θέλει. Η Ελλάδα έχει βέβαια ένα ισχυρότατο όπλο, αν θέλει να δημιουργήσει σοβαρό κίνητρο σε Ισραήλ, ΗΠΑ και Γερμανία να σταματήσουν την καταστροφή της χώρας μας. Και οι τρεις αυτοί πόλοι ισχύος τρομοκρατούνται και μόνο στην ιδέα ότι η Αθήνα σκέφτεται σοβαρά να στραφεί για βοήθεια στη Ρωσία, την Κίνα ή τους BRICS, εφόσον οι αγαπημένοι εταίροι και σύμμαχοί μας συνεχίζουν να θέλουν την καταστροφή μας. Τέτοια πολιτική θα την υποστήριζε ενθέρμως η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν μπορεί όμως να την κάνει ο Τσίπρας. Χρειάζεται τουλάχιστον Ανδρέα Παπανδρέου ή Μακάριο, για την ακρίβεια χρειάζεται Ντε Γκωλ ή Ούγκο Τσάβες, χρειάζεται δηλαδή πολύ μεγάλο και αυθεντικό ηγέτη, με βαθειά κατανόηση της ελληνικής/ παγκόσμιας κατάστασης και «ιεραποστολική» αφοσίωση στη σωτηρία της χώρας του.

Όλη η «ρωσική» πολιτική της κυβέρνησης συμπυκνώθηκε στο «ανάβουμε φλας αριστερά, στρίβουμε δεξιά». Κι εδώ copy paste, πιθανότατα με τους ίδιους μάλιστα «τεχνικούς», των κόλπων του ΓΑΠ (Απορεί κανείς, αυτός ο Τσίπρας δεν αναρωτήθηκε γιατί θα έχει καλύτερη μοίρα από τον ΓΑΠ, μεταγράφοντας τόσους συνεργάτες του;). ‘Όταν ο Σόιμπλε σιγουρεύτηκε ότι δεν γίνεται τίποτα σοβαρό μεταξύ Αθήνας και Μόσχας, βγήκε και ειρωνεύτηκε τον Πρωθυπουργό, λέγοντας: «αν θέλει δάνειο από τη Ρωσία, ας πάει να το πάρει. Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα»!

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

ΠΗΓΗ:http://iskra.gr/