«ΤO KΡΑΤΟΣ» (ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ) «ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ»

Του ΣΤΑΘΗ*

'Oταν πριν από λίγους μήνες το Κομμουνιστικό (κατά συνθήκην) Κόμμα της Κίνας ανακοίνωσε (και η Λαϊκή Εθνοσυνέλευση αποφάσισε) ότι η χώρα αλλάζει αναπτυξιακό μοντέλο, δίνοντας προτεραιότητα στην ανάπτυξη μιας εσωτερικής αγοράς εν σχέσει προς τις εξαγωγές, οι υποψιασμένοι ένιωσαν να τους ζώνουν μαύρα φίδια. Λίγους μήνες μετά, τα εν λόγω μαύρα φίδια έχουν βάλει στη μέση τον κινέζικο δράκο και τον δαγκώνουν ανηλεώς. Δαγκώνοντας ταυτοχρόνως και τις ουρές τους. Κι ύστερα το κεφάλι τους. Διότι αυτά τα φίδια δεν έχουν μυαλό ή μάλλον έχουν τόσο μυαλό όσο ο καπιταλισμός - δηλαδή κουκούτσι.

Οι κρίσεις του καπιταλισμού πυκνώνουν. Διότι αν υποθέσουμε ότι το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι Χ τρισ., οι χρηματοπιστωτικές δοσοληψίες παγκοσμίως είναι Χ τρισ. επί 100! Ηγουν χάος. Ηγουν ο πόλεμος έρχεται καταπάνω μας με δρασκελιές. Κατά τα άλλα, η Γερμανία κοιτάζει πώς θα προσπορισθεί μερικά ψωροεκατομμύρια απ' το χρέος της Ψωροκώσταινας και οι ΗΠΑ πώς θα πουλάνε χρέος για μεταξωτές κορδέλες στην Κίνα (καθότι σε αμερικανικά ομόλογα, δηλαδή σε χρέος, αποταμιεύει και η χώρα της Ουράνιας Γαλήνης).

Περνάει απαρατήρητο (;) ότι οι τοπικές συρράξεις με παγκόσμιο αντίκτυπο πληθύνονται και βαθαίνουν χρόνο με τον χρόνο, φέρνοντας όλο και πιο κοντά την «τελική λύση» ενός παγκόσμιου και ολοκληρωτικού πολέμου. Που, συν τοις άλλοις, θα θέσει τέλος και στους προβληματισμούς μας «εάν κάπου αλλού στο σύμπαν υπάρχει νοήμων ζωή», διότι τέτοια ζωή, μετά από έναν τέτοιον πόλεμο, δεν θα υπάρχει καθόλου στη Γη - ή, εάν κάποια απομεινάρια της συνεχίσουν να υπάρχουν, θα είναι η (ψευτο)ζώσα απόδειξη της ανοησίας που η νοήμων ζωή επέδειξε.

Οσο για την Ελλάδα (κάτοικος κι αυτή του πλανήτη Γη) πάει κατά διαβόλου ή μάλλον την πάνε πριν από την ώρα της. Κι όπως

τον Προμηθέα ανέβασαν δέσμιο στον βράχο του μαρτυρίου του η Βία και το Κράτος, έτσι και την Ελλάδα ανέβασαν δέσμια στον Γολγοθά της το Χρέος και τα Μνημόνια. Δεν είναι παράξενο που η τραγωδία της χώρας μας είναι γκροτέσκ! Σε μια ήπειρο, την Ευρώπη, όπου η Γερμανία έχει τη μωρία και το θράσος να επανεμφανίζει τον εαυτόν της ως ένα ιμιτασιόν Τρίτο Ράιχ , σε έναν πλανήτη που η «πρωταρχική συσσώρευση πολέμου» κάνει στους πολίτες μικρότερη εντύπωση απ' το τελευταίο μοντέλο ενός κινητού τηλεφώνου, είναι λογικό επακόλουθο το παράλογο.

Πάνε πολλά χρόνια τώρα που ο δημόσιος λόγος δεν υπηρετεί τη δημοκρατία. Ο Ομπάμα επαναλαμβάνει τον Κλίντον και η Μέρκελ τον Τόνι Μπλερ (κι όλους μαζί ο Μπέπε Γκρίλο). Μια ενιαία ρητορική μιας ομογενοποιημένης σκέψης που μιλάει με τη γλώσσα της προπαγάνδας έχει υποκαταστήσει την πάλη των ιδεών, τις πολιτικές αντιπαραθέσεις (όταν εκφράζουν ταξικές διαφορές) κι έχει βυθίσει τις ψυχές των πολιτών σε ένα απομαγευμένο χυλό. Μόνον σε προσωπικό επίπεδο διαφεύγουν οι άνθρωποι, διότι οι συλλογικές τους δυνατότητες για κάτι τέτοιο διατελούν αιχμάλωτες του πιο ηλίθιου, του πιο διεστραμμένου και του πιο πολεμοκάπηλου συστήματος από κτίσεως κόσμου - κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κρίμα, η μεγαλύτερη αμαρτία της Αριστεράς, ότι με την αναδίπλωσή της μετά την πτώση της ΕΣΣΔ άφησε χώρο για την αντιδραστική παλινόρθωση. Μια πτώση αναπόφευκτη από τη στιγμή που η (σχεδιασμένη) οικονομία αποσυνδέθηκε απ' την (πολιτική) δημοκρατία. Το ίδιο

χυδαίο φαινόμενο (χωρίς μάλιστα τις ηθικές αναστολές των σοσιαλιστικών ιδεών) εμφανίζει σήμερα ο καπιταλισμός, όπου η οικονομική δικτατορία των ισχυρών αφανίζει την ίδια της την πολιτική διαχείριση, αφανίζει τις αστικές δημοκρατίες και κυρίως όσα ανθρώπινα χαρακτηριστικά είχαν προσδώσει σ' αυτές οι μάζες με το αίμα τους.

Η λεγόμενη «ελεύθερη οικονομία» είναι η πλέον διευθυνόμενη οικονομία από τελέσεως των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων και κτίσεως Ρώμης. Παρά τους δύο παγκοσμίους πολέμους και παρά τη γνωριμία της ανθρωπότητας με την κόλαση στο πρόσωπο του φασισμού, ο 21ος αιώνας φαίνεται να 'ναι πιο θανάσιμος απ' τον 20όν, διότι ο καπιταλισμός σήμερα είναι πιο θανάσιμος από χθες! Κι αύριο θα είναι πιο θανάσιμος από σήμερα! Καθότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Είναι ένα σύστημα τυφλό, δίχως νόμο θεού ή ανθρώπου, ικανό μόνον να βγάζει κέρδος, αιματοβαμμένο κέρδος, από την εκμετάλλευση (και συνεπώς την καταπίεση) των ανθρώπων κι απ' τον πόλεμο - τη μεγαλύτερη μπίζνα όλων των εποχών απ' όταν ο Αβραάμ γέννησε τον Ισαάκ και ο Σίσυφος επέστρεφε απ' τον Αδη για να εξακολουθήσει να εισπράττει διόδια έστω και νεκρός.

Αυτό είναι και το μνημόνιο: ένας νεκρός που θέλει να εισπράττει διόδια. Ενας νεκρός που απονεκρώνει τη χώρα, θα την απονεκρώνει επί μακρόν, νεκρωτικός για τους ανθρώπους, τα ζώα και τα σπαρτά.

Οσοι πολιτικοί γονάτισαν μπροστά στα μνημόνια, χάθηκαν. Ο Γιώργος του 44% έφθασε στο ναδίρ του και ο Αντώνης, απ' όταν δήλωσε «ουδείς αναμάρτητος», έχασε την ψυχή του (και μαζί της τα αυγά και τα πασχάλια). Τώρα ο Αλέξης έχει χάσει τον λόγο του,

όχι μόνον της τιμής του (εις όσα αφορούσαν τις δεσμεύσεις του προς τον λαό), αλλά και της λογικής του. Λέει πράγματα ά-λογα. Είμαι ο μόνος που μπορεί να διαχειρισθεί το μνημόνιο καλύτερα απ' τους άλλους, σαν να λέει μετά από μένα το χάος!!!

Ο ΣΥΡΙΖΑ φυλλορροεί από παντού, πάει για εκλογική συντριβή και η ηγεσία του, περίκλειστη στου Μαξίμου, ομιλεί για αυτοδυναμία! Σε μια οξεία πλέον κρίση λογικής ανακολουθίας, η κυβέρνηση Σαγιά - Παππά - Φλαμπουράρη διακηρύσσει ότι «δεν πρόκειται να συνεργασθεί μετεκλογικώς με κόμματα που έφεραν μνημόνια», λες και ο μεταλλαχθείς ΣΥΡΙΖΑ μάς έφερε εκ Βρυξελλών απλώς λαχανάκια. Σε μια επίσης κρίση, αλλά αυτήν τη φορά τελείως ά-λογη, ο κ. Βούτσης ισχυρίσθηκε ότι μετεκλογικώς ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν θα στηρίξει το μνημόνιο (που ο ίδιος έφερε) αν δεν θα είναι κυβέρνηση»!

Είναι φανερό ότι το μνημόνιο σκοτώνει (κατά τη λογική και την ηθική) όποιον γονατίζει μπροστά του. Το μόνον στο οποίο οδηγούν τα μνημονιακά «πάση θυσία» (είτε για το ευρώ, είτε για οτιδήποτε άλλο) είναι η επιβολή ατέρμονων θυσιών στους άλλους, μάλιστα ανθρωποθυσιών σε κλίμακα εκατόμβης επί εκατό κι όλο μαζί επί χίλια.

Το πάθος του Σίσυφου για τα λεφτά τον οδήγησε να εξαπατήσει τον τρομερό Αδη και να ανέβει ξανά στον απάνω κόσμο για να πλουτίσει ακόμα περισσότερο. Ο Σίσυφος τιμωρήθηκε με το γνωστό μαρτύριο. Ομως ο κοσμάκης, παρότι δεν διέπραξε το δικό του αμάρτημα, τιμωρείται με τη δική του ποινή. Κατά τον ίδιο τρόπο που ο κοσμάκης πληρώνει τα σπασμένα όσων ισχυρών τα κάνουν γυαλιά καρφιά από γενέσεως χρόνου. Αν και ο καπιταλισμός είναι το νεότερο παιδί του Χρόνου (τα άλλα τα έχει φάει), είναι και το πιο άμυαλο - σαν τίποτα να μην έχει διδαχθεί και μάθει απ' τα βάσανα των θνητών. Αφιλοσόφητος, νομίζει ότι είναι αθάνατος και σκορπάει παντού στον πλανήτη τον θάνατο - ένας νεκρός Σίσυφος φιλοκερδής που το όνομά του κοροϊδεύει τη σοφία...

* Δημοσιεύτηκε στο enikos.gr την Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015