ΚΥΠΡΟΣ, ΘΥΤΕΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ

Βασίλης Βιλιάρδος 

“Οι θύτες, στατιστικά, είναι συνήθως άτομα που δείχνουν έντονη αυτοπεποίθηση, που δεν πειθαρχούν σε κανόνες, που θέλουν να επιβάλλονται και που θεωρούν ότι, η βία είναι κοινωνικά αποδεκτή. Άλλα βασικά τους χαρακτηριστικά είναι τα εξής: 

Θυμώνουν εύκολα, δυσκολεύονται να δεχθούν τη ματαίωση των επιθυμιών τους, νιώθουν ότι οι άλλοι είναι απειλητικοί προς τους ίδιους, ενώ σε κάθε περίπτωση καταφεύγουν στη βία ή στον εκφοβισμό, για να επιλύσουν διαφορές – παράλληλα, έχουν την τάση να εξαιρούν κάποιους από την εκάστοτε «παρέα», υιοθετούν το ρόλο του αρχηγού, οργανώνουν «κλίκες» και δεν είναι απαραίτητα μεγαλόσωμοι”.

Άρθρο

Όπως μας διαβεβαίωσε ο εμπνευστής της αναβίωσης του εθνικοσοσιαλισμού στην Ευρώπη, λίγες ημέρες μετά το ύπουλο, θανατηφόρο «βύθισμα» του «αγκυλωτού σταυρού» στην πλάτη της Κύπρου, οι τραπεζικές καταθέσεις κάτω των 100.000 € είναι απολύτως ασφαλείς.

Επομένως, οι αποταμιεύσεις του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της ηπείρου μας, αυτού που προγραμματίζεται να στηρίξει το μελανό καθεστώς, το οποίο σχεδιάζεται να «αναγερθεί» επάνω στα ερείπια της Δημοκρατίας, δεν θα δημευθούν και δεν θα κατασχεθούν ακόμη – γεγονός που κατά τον ίδιο μάλλον σημαίνει ότι, οφείλουμε να νοιώσουμε ευγνωμοσύνη για το «ήθος» και τη γενναιοδωρία του.

Την ίδια στιγμή η Κύπρος, το πρώτο θύμα της κατά μέτωπο «τευτονικής επέλασης» δηλώνει, μέσω του υπουργού εξωτερικών της, τα παρακάτωεκπληκτικά στα ΜΜΕ του αιμοβόρου θύτη της:

«Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, οι καταθέσεις ήταν ακόμη και βλαβερές για την οικονομία μας. Οι τράπεζες μας προσέφεραν υψηλά επιτόκια στους καταθέτες – γεγονός που καθρεφτιζόταν με πολύ πιο υψηλά επιτόκια δανείων, τα οποία ήταν επιβλαβή για την οικονομική μας ανάπτυξη. Γνωρίζαμε φυσικά πως είχαμε ένα οικονομικό μοντέλο, το οποίο είχε ανάγκη διόρθωσης και έπρεπε να αλλάξει. Οι κατηγορίες μας λοιπόν επικεντρώνονται μόνο στο ότι, υποχρεωθήκαμε να το αλλάξουμε απότομα και βίαια».

Ουσιαστικά λοιπόν, ο υπουργός εξωτερικών της Κύπρου αποδέχεται τα μεγάλα «λάθη» των συμπολιτών του και δικαιολογεί απόλυτα τηνεισβολή της Γερμανίας στα εδάφη της χώρας του – ενώ εκφράζει «χλιαρά» παράπονα, μόνο όσον αφορά το ξαφνικό «χτύπημα» και τη βιαιότητα των εισβολέων.

Δεν δίνει δε καμία σημασία στα «δύο μέτρα και σταθμά» που χρησιμοποιούνται, αφού η συμπεριφορά απέναντι στην Ιρλανδία ήταν εντελώς διαφορετική – ενώ θα διαπιστώσουμε αργότερα πως θα είναι στη Σλοβενία, στη Μάλτα και στο Λουξεμβούργο.

Την ίδια στιγμή γνωρίζει βέβαια ότι, η πατρίδα του καταστράφηκε ολοσχερώς – «αποτεφρώθηκε», «αποστειρώθηκε» και σταυρώθηκε δηλαδή στην κυριολεξία, με στόχο να αποτελέσει «παράδειγμα προς αποφυγή» για όλους εκείνους, οι οποίοι θα τολμήσουν στο μέλλον να αντισταθούν στις επιταγές των «μελανών χιτώνων» (συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των Γερμανών πολιτών).

«Απολύτως αναμενόμενες δηλώσεις», θα μπορούσε ίσως να ισχυρισθεί κανείς, γνωρίζοντας τη σχέση του βασανισμένου, τρομοκρατημένου θύματος και του «ψυχασθενούς» θύτη, έτσι όπως αυτή διαπιστώθηκε στην περίπτωση των Εβραίων κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης – ειδικότερα από το ότι, πολλοί από τους διασωθέντες Εβραίους, αρκετά χρόνια αργότερα, επισκεπτόταν τους βασανιστές τους στη Γερμανία, για να μιλήσουν μαζί τους μία ακόμη φορά.

Από την άλλη πλευρά, εάν συνδέσει κανείς αυτές τις δηλώσεις, πλήρους υποταγής και δειλίας κατά την άποψη μας, με τα σκάνδαλα διαφθοράς που αποκαλύφτηκαν στην Κύπρο (διαγραφή δανείων πολιτικών από τις τράπεζες κλπ.), θα μπορέσει ακόμη και να τις κατανοήσει.

Άλλωστε, το ίδιο ακριβώς συνέβη στο παρελθόν και στην Ελλάδα, οι πολιτικοί της οποίας δεν μπορούσαν (και δεν μπορούν προφανώς) να «σηκώσουν το ανάστημα τους», απέναντι στο μεγαλύτεροδιαφθορέα τους – ο οποίος έχει τη δυνατότητα, ανά πάσα στιγμή, να αποκαλύψει ποια κόμματα, πότε και με πόσα χρήματα διέφθειρε (Siemens κλπ.).

Κρίνοντας τώρα από τη συνεχιζόμενη εκκωφαντική σιωπή των αμνών πριν από τη σφαγή τους, η οποία βασιλεύει στην πατρίδα μας (στην Κύπρο επίσης), δεν μένει παρά να υποταχθούμε όλοι στον εισβολέα, ανοίγοντας διάπλατα τα σύνορα μας, επιτρέποντας την «απρόσκοπτη» λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας μας, τον εξευτελισμό μας, τη φτωχοποίηση μας και όλα τα υπόλοιπα – ελπίζοντας απλά και μόνο να μας αφήσει κάποια λίγα χρήματα στην άκρη (τα οποία θα καταβροχθίσει η ανεργία, το κλείσιμο των επιχειρήσεων μας κοκ), να αποφύγουμε το οικονομικό ολοκαύτωμα και να μη μας οδηγήσει σε νέα κρεματόρια.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η, χωρίς αποτέλεσμα ακόμη, αναζήτηση «βρώμικων» ρωσικών καταθέσεων στην Κύπρο, θυμίζει το Ιράκ – όπου για το «σοκ και δέος», για το βομβαρδισμό και για την εισβολή που πραγματοποίησαν οι «έντιμες» συμμαχικές δυνάμεις, χρησιμοποιήθηκε η αιτιολογία των πυρηνικών όπλων (τα οποία φυσικά δεν βρέθηκαν ποτέ).

Σύμφωνα με τη γερμανική μυστική υπηρεσία BND (κανένας δεν αναρωτιέται για την αληθινή αιτία και τη νομιμοποίηση των ερευνών της), πρόκειται για κάποιο «ποσοστό επί του συνόλου» – μία πληροφορία, την οποία φυσικά θα μπορούσε ο καθένας μας να δώσει, χωρίς να είναι απαραίτητα μυστικός πράκτορας της Γερμανίας.

Αυτό που στην πραγματικότητα βέβαια συμβαίνει σήμερα στην Κύπρο, σύμφωνα με ορισμένα γερμανικά ΜΜΕ, είναι η «πυρετώδης»  αναζήτηση λογαριασμών με καταθέσεις άνω των 100.000 € – προφανώς με στόχο να ληστευτούν από τις δυνάμεις κατοχής.

Δυστυχώς όμως για τους εισβολείς, αλλά και για τους Κυπρίους, η «τρομοκρατική» επέλαση στο νησί, η οποία ξεκίνησε αρκετούς μήνες πριν,  είχε σαν αποτέλεσμα την «απόδραση» των μεγάλων καταθετών – αφούμόνο η τράπεζα Κύπρου έχασε το 10% των καταθέσεων της από το τέλος του 2012, ενώ η Λαϊκή, από τα μέσα του 2012 (όταν η Κύπρος κατέθεσε, ανόητα ή ενδοτικά, αίτημα διάσωσης), έχασε τουλάχιστον το 25%.

Οι «εγκληματικές» αυτές ενέργειες είχαν σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία μεγάλη «τρύπα» στις κυπριακές τράπεζες – οπότε να γίνει απαραίτητη η «διάσωση», μέσω της ανακεφαλαιοποίησης τους.

Μεταφορικά λοιπόν, είναι σαν να «δέρνει κανείς κάποιον μέχρι θανάτου» και, αμέσως μετά, να τον οδηγεί στα επείγοντα περιστατικά, για να τον σώσει – έχοντας βεβαιωθεί όμως ότι, θα μείνει παράλυτος, απόλυτα εξαρτημένος από τον ίδιο και θα συνεχίσει να υποφέρει.

Αθήνα, 31. Μαρτίου 2013