Σπύρος Σαγιάς: Ο γενικός γραμματέας της επιχειρηματικής ελίτ

Παραθέτουμε δύο άρθρα του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου στο UNFOLLOW, τα οποία δημοσιεύθηκαν, το μεν πρώτο στις 25-6-2015 στον ομώνυμο ιστοχώρο, το δε δεύτερο λίγους μήνες νωρίτερα στο τεύχος Φεβρουαρίου 2015 (τεύχος 38), με αναδημοσίευση στον ομώνυμο ιστοχώρο.

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Σημείωση 25/6/2015: Όταν πριν από λίγες ημέρες διαφαινόταν άσπρος καπνός από τις Βρυξέλλες κατά τις συναντήσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των δανειστών, κάποιοι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είχαν βγάλει τα κουμπιουτεράκια…

Με τον Θοδωρή Μιχόπουλο να έχει προς στιγμήν αποχωρήσει διακριτικά από το προσκήνιο και να μοιράζει απλώς τα non paper του Μαξίμου, ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Σπύρος Σαγιάς έλεγε σε δημοσιογράφους που εμπιστεύεται και γνωρίζει ότι η –όποια– συμφωνία πρέπει να περάσει από το Ελληνικό Κοινοβούλιο με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με τη λογική και τους υπολογισμούς του ίδιου αλλά και του Νίκου Παππά, που πρώτος απ’ όλους μίλησε για κομματική πειθαρχία, οι βουλευτές που δεν θα ψηφίσουν τη συμφωνία κυβέρνησης και εταίρων είναι πέντε με έξι. Και αν αυτοί που σκέφτονται να πούνε το μεγάλο όχι ποντάρουν στην αποθέωση και την αποδοχή από τη μερίδα εκείνη του κόσμου που θεωρεί ότι δεν πρέπει να υπάρξει συμφωνία με κάθε κόστος, θα πρέπει μάλλον να φορέσουν τα κράνη τους και να αρματωθούν προκειμένου να αντεπεξέλθουν στον πόλεμο που θα τους εξαπολύσει το εγχώριο σύστημα. Και μιλάμε για το γνωστό σύστημα που αποτελείται από επιχειρηματίες, μιντιάρχες και ΣΕΒ και το οποίο ουσιαστικά κυβερνά τη χώρα. Η φράση που αποδίδεται στον Σπ. Σαγιά είναι: «Πέντε-έξι δεν θα ψηφίσουν και αυτούς θα τους ξεφτιλίσουμε». Σε αυτόν αποδίδεται και το παραπολιτικό του ΒΗΜΑτοδότη που έγραψε: «Ρώτησα πάντως κορυφαίο κυβερνητικό παράγοντα αν υπάρχει θέμα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Μου είπε ευθέως πως εκτιμά ότι η Ζωή θα ψηφίσει τη συμφωνία, δηλαδή θα πει ‘‘ναι σε όλα’’. Άλλωστε, μαθαίνω από το κυβερνητικό στρατόπεδο ότι ορισμένοι διεμήνυσαν στην κυρία Κωνσταντοπούλου ότι αν δεν ψηφίσει τη συμφωνία, ‘‘τότε καλό είναι να αλλάξει… δουλειά’’».
Έτσι, την ώρα που ξεκαθαρίζεται σιγά σιγά ο ρόλος του διακεκριμένου δικηγόρου στον ΣΥΡΙΖΑ, εγείρονται αναμφίβολα πολλά ζητήματα για την παρουσία του και τις κινήσεις του. Εδώ και 15 ημέρες ήταν έντονη η φημολογία ότι η εγχώρια ολιγαρχία δεν επρόκειτο να αφήσει τον Αλέξη Τσίπρα και τους όποιους αριστεριστές να σταθούν εμπόδιο στην επίτευξη της συμφωνίας. Άλλωστε το κίνημα «Μένουμε Ευρώπη», που αναπτύχθηκε με κινηματογραφική ταχύτητα και στηρίχθηκε εξόφθαλμα από το σύστημα που –ας μην κρυβόμαστε– έχει ως παιδί του τον Σαγιά, ικανότατο δικηγόρο που μπορεί να διαβάζει νομοσχέδια και να αποφεύγει παγίδες.

Το αν ο Αλ. Τσίπρας είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου που θέλει την Ελλάδα πάση θυσία στο ευρώ ή θύμα του μένει να αποδειχθεί. Ωστόσο, ο ρόλος του Σαγιά και το πλάνο αποδόμησης όσων τολμήσουν να πουν το μεγάλο όχι σε μια συμφωνία που θα κρίνουν τελικά επιζήμια είναι προς συζήτηση. Ένα πάντως είναι το βέβαιο: το σύστημα παραμένει κραταιό, είτε με «πρώτη φορά αριστερά», είτε με πολλοστή φορά ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Οι μεθοδεύσεις και τα σχέδια εξευτελισμού όσων ψηφίσουν κλείνοντας τα αυτιά στις κομματικές σειρήνες είναι ένα ιδιαιτέρως ανησυχητικό στοιχείο. Ίσως χειρότερο και από την όποια επιζήμια συμφωνία έρθει από τις διαπραγματεύσεις.

Ποιος είναι ο Σπύρος Σαγιάς; Η απάντηση στο ρεπορτάζ που είχαμε δημοσιεύσει στο UNFOLLOW στο τεύχος 38 (Φεβρουάριος 2015)

Η είδηση της τοποθέτησης του δικηγόρου Σπύρου Σαγιά στη θέση του Γενικού Γραμματέα της κυβέρνησης πέρασε στα ψιλά. Όμως εγείρει πολλά και σοβαρά ερωτήματα. Με ποια κριτήρια ο Αλέξης Τσίπρας διορίζει σε μια τόσο νευραλγική θέση έναν νομικό που δούλεψε στο πλευρό υπουργών που «κατέστρεψαν την χώρα», όπως ο ίδιος έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει; Τι ρόλο θα παίξει στην πρώτη κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά ένας δικηγόρος ειδικός σε θέματα αποκρατικοποιήσεων και συνεργάτης όλης σχεδόν της επιχειρηματικής ελίτ της χώρας;

Aπόγευμα 26ης Γενάρη 2015. Ο Αλέξης Τρίπρας ορκίζεται πρωθυπουργός της Ελλάδας στο Προεδρικό Μέγαρο. Στα τηλεοπτικά πλάνα διακρίνονται τρεις στενοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα. Οι δύο είναι ευρέως γνωστοί στο πλατύ κοινό: ο Νίκος Παπάς και ο Πάνος Σκουρλέτης. Ο τρίτος ήταν σχεδόν άγνωστος ακόμα και για τους «μυημένους» στα ενδότερα της Κουμουνδούρου. Όπως πληροφορήθηκε το τηλεοπτικό κοινό –και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ταυτόχρονα– επρόκειτο για τον διακεκριμένο νομικό Σπύρο Σαγιά, που θα αναλάμβανε καθήκοντα Γενικού Γραμματέα της κυβέρνησης και, σύμφωνα με τους δημοσιογράφους, αποτελεί προσωπική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα.

Τις μέρες που ακολούθησαν, πολύ μελάνι χύθηκε και αμέτρητος τηλεοπτικός χρόνος αναλώθηκε στο προφίλ των νέων υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης. Όμως, η τοποθέτηση του Σπ. Σαγιά στη θέση του Γενικού Γραμματέα της Κυβέρνησης πέρασε σε δεύτερο πλάνο. Άλλωστε, πρόκειται για μια θέση νευραλγική μεν (από τα χέρια του εκάστοτε Γ.Γ. περνούν όλα τα νομοσχέδια και οι τροπολογίες που φέρνει η κυβέρνηση προς ψήφιση στη Βουλή), που ο κάτοχός της όμως δεν επιδιώκει δημοσιότητα. Γι’ αυτό, το πιο γνωστό όνομα Γενικού Γραμματέα κυβέρνησης ως τώρα είναι αυτό του Τάκη Μπαλτάκου – κι αυτό εξαιτίας του ομώνυμου σκανδάλου… Τα λίγα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας για το «ποιόν» του Σπ. Σαγιά ανακυκλώθηκαν αυτούσια από το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ και κάπου εκεί έκλεισε ο κύκλος των «ειδήσεων».

Το σκηνικό όμως δεν ήταν ίδιο στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Τα τηλέφωνα της Κουμουνδούρου πήραν φωτιά, από μέλη και φίλους του κόμματος που εξέφραζαν είτε τη δυσφορία είτε την απορία τους για την τοποθέτηση του Σπ. Σαγιά στη συγκεκριμένη θέση. Ειδικά όσοι ήξεραν το παρελθόν του, ήταν πυρ και μανία. Οι αντιδράσεις δεν αφορούσαν τις εξαιρετικές νομικές ικανότητές του, αλλά την επαγγελματική του διαδρομή. Στο στόχαστρο τέθηκαν οι –διαχρονικά– στενές σχέσεις συνεργασίας σε θέματα αποκρατικοποιήσεων και εκχώρησης δημόσιας περιουσίας με γαλοζοπράσινους υπουργούς όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τη δεκαετία του 1990 μέχρι και την κυβέρνηση Παπαδήμου!

Παντός –κομματικού– καιρού νομικός σύμβουλος

Η δικηγορική εταιρεία του Σπ. Σαγιά, όπως αναγράφεται στην ιστοσελίδα της, είχε αναλάβει –μέχρι πρότινος– να προσφέρει τις νομικές της υπηρεσίες προκειμένου να υλοποιηθούν μερικές από τις μεγαλύτερες ιδιωτικοποιήσεις στη χώρα. Έχει επίσης διατελέσει δικηγόρος της Cosco, προασπίζοντας τα συμφέροντα της κινεζικής πολυεθνικής στην υπόθεση της ιδιωτικοποίησης του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων του ΟΛΠ. Στο ενεργητικό της έχει επίσης συνεργασίες με ισχυρούς επιχειρηματίες και επιχειρηματικούς ομίλους. Έχει αναπτύξει συνεργασίες με τον ΟΤΕ και την Cosmote, την Τράπεζα Πειραιώς του Μιχάλη Σάλλα. Έχει προσφέρει νομικές υπηρεσίες στην Aegean Oil του επιχειρηματία Δημήτρη Μελισσανίδη, αλλά και στον Σωκράτη Κόκκαλη στο Καραϊσκάκη.
Η εξαιρετική νομική τεχνογνωσία που απέκτησε στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων και όχι μόνο, αποτέλεσε το «διαβατήριο» του Σπ. Σαγιά για να μετακινείται με χαρακτηριστική άνεση ανάμεσα στις κυβερνήσεις του πάλαι ποτέ δικομματισμού. Στην πιάτσα γίνεται ειδική μνεία για την ικανότητά του, ως δικηγόρου, να αλλάζει «πολιτικά στρατόπεδα» και μάλιστα στις μετακινήσεις του να τον συνοδεύουν συστάσεις από υπουργούς της ΝΔ προς αυτούς του ΠΑΣΟΚ και το αντίστροφο.

Για το πλούσιο παλμαρέ του στις διαδικασίες ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, εξάλλου, τον εμπιστεύτηκαν υπουργοί των κυβερνήσεων Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτη, Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου. Παρότι είχε στενή σχέση με το ΠΑΣΟΚ, οι άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα τον κατατάσσουν και στο «σύστημα Αβραμόπουλου». Η σχέση τους χρονολογείται από την εποχή του «Κινήματος Ελευθέρων Πολιτών», του βραχύβιου κόμματος που ίδρυσε ο Αβραμόπουλος το 2001-2002, και στο οποίο ο Σπ. Σαγιάς πρόσφερε νομικές υπηρεσίες. Σήμερα, πολιτικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι ο Σπ. Σαγιάς αποτελεί έναν από τους διαύλους επικοινωνίας μεταξύ Τσίπρα και Αβραμόπουλου στις συζητήσεις για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Πρώτος σταθμός της καριέρας του ήταν, όταν προ εικοσαετίας είχε διατελέσει νομικός σύμβουλος του Διονύση Λιβανού, του προερχόμενου από τη δεξιά υπουργού Τουρισμού της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου το διάστημα 1993-1995. Στηριζόμενος στις νομικές υπηρεσίες του Σπ. Σαγιά, ο Δ. Λιβανός προκήρυξε διαγωνισμό για την κατασκευή Καζίνο στο Φλοίσβο του Φαλήρου. Η επένδυση, όμως, δεν προχώρησε. Αρχικά υπήρξε παρέμβαση εισαγγελέα, που διενήργησε προκαταρκτική έρευνα προκειμένου να διαπιστώσει αν είχαν τελεστεί αδικήματα που αφορούσαν τη δανειοδότηση της κοινοπραξίας των τεσσάρων εταιρειών (ΑΤΤΙΚΑΤ, ΑΛΤΕ, ΤΕΧΝΟ-ΔΟΜΗ, ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ), που είχαν κερδίσει το 1994 το διαγωνισμό για το Καζίνο. Το έργο ακύρωθηκε οριστικά επί κυβέρνησης Σημίτη, με απόφαση της υπουργού Βάσως Παπανδρέου, γιατί δεν κέρδισαν την εμπιστοσύνη της οι κατασκευαστικές εταιρείες. Μάλιστα, ήταν η Β. Παπανδρέου που, όταν ανακοινώθηκε το όνομα του Σπ. Σαγιά, άρχισε να τηλεφωνεί σε πολιτικούς της φίλους και να τους διηγείται ιστορίες από τη διαδρομή του νομικού, τονίζοντας ιδιαίτερα τις σχέσεις Σαγιά-Ρουμπάτη από την εποχή του Φλοίσβου.

Η πορεία του όμως απογειώθηκε τα επόμενα χρόνια. Άλλοτε συνεργάστηκε με στελέχη του σημιτικού «εκσυγχρονισμού» και άλλοτε με τους υπουργούς της γαλάζιας «επανίδρυσης του κράτους». Οι γνώστες σημειώνουν με νόημα ότι, παρότι ήταν υπέρογκα δαπανηρές οι υπηρεσίες που πρόσφερε, προτιμούνταν από άλλους δικηγόρους για τις νομικές του ικανότητες. Την περίοδο της διακυβέρνησης Σημίτη, ο Σπ. Σαγιάς, σε συνεργασία με το δικηγορικό γραφείο Κοσμόπουλου, κατάρτησαν τη σύμβαση παραχώρησης μεταξύ ΟΛΠ και ελληνικού δημοσίου. Πρόκειται για μια σύμβαση, η οποία αξιοποιήθηκε ως πυξίδα για την υλοποίηση πλήθος προγραμμάτων ιδιωτικοποίησης εταιρειών του Δημοσίου.

Το 2002 ο Σ. Σαγιάς αναλαμβάνει για λογαριασμό της Διοίκησης του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου την «υλοποίηση σχεδίου δράσης για τον θεσμικό, οργανωτικό και λειτουργικό εκσυγχρονισμό του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και τη μετατροπή του σε Ανώνυμη Εταιρεία». Οι νομικές του υπηρεσίες είναι «άριστες». Βάσει αυτών ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών Χρ. Βερελής καταρτίζει το νόμο 3082/2002, που μετατρέπει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο σε Ανώνυμη Εταιρεία, ενώ το 2006 η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας το ίδιο νομικό οπλοστάσιο τού χορηγεί άδεια λειτουργίας πιστωτικού ιδρύματος (την οποία δεν χρειαζόταν πριν, αφού λειτουργούσε ως δημόσια υπηρεσία, απευθείας υπαγόμενη στο Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών). Το ίδιο έτος το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο εισάγεται στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Μόνο που από τότε αρχίζει η αντίστροφη πορεία του μέχρι τη χρεοκοπία…

Την ίδια περίοδο, επί υπουργίας Χρ. Βερελή, ο Σπ. Σαγιάς προσφέρει τις νομικές του υπηρεσίες προκειμένου να διαμορφωθεί το πρώτο σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ. Ένα σχέδιο που, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, αποτέλεσε «μπούσουλα» για τις επόμενες κυβέρνησεις, μέχρι και αυτή του Α. Σαμαρά, όταν επιδίωξαν να βγάλουν στο σφυρί τους ελληνικούς σιδηροδρόμους!
Λίγο πριν την πραγματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων, το νομικό γραφείο Σαγιά συνεργάζεται με την εταιρεία INTRADEVELOPMENT, που ήταν υπεύθυνη για τη διαχείριση της κατασκευής του Σταδίου Καραϊσκάκη και ανήκε στον ομίλο INTRAKAT, συμφερόντων Σ. Κόκκαλη, προκειμένου να φτιάξει τη σύμβαση παραχώρησης του σταδίου στην Οργανωτική Επιτροπή Αθήνα 2004 –με επικεφαλής την κα Γιάννα Αγγελοπούλου– προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στους ολυμπιακούς αγώνες.

Στα χρόνια της κυβέρνησης Καραμανλή, ο Σπ. Σαγιάς αξιοποιήθηκε από τον Διεύθυνοντα Σύμβουλο του ΟΛΠ Ν. Αναστασόπουλο για να καταρτίσει τη σύμβαση παραχώρησης της προβλήτας ΙΙ στην COSCO, που άνοιξε το δρόμο για το ξεπούλημα του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας. Οι γαλάζιοι υπουργοί Ναυτιλίας –πολιτικοί προϊστάμενοι του ΟΛΠ– που εμπιστεύτηκαν τις νομικές υπηρεσίες του Σπ. Σαγιά, ήταν κατά σειρά οι: Μ. Κεφαλογιάννης, Γ. Βουλγαράκης και Α. Παπαληγούρας. Την περίοδο της υπουργίας Γ. Βουλγαράκη, υφυπουργός διατέλεσε ο σημερινός πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, του οποίου προφανώς η γνώμη αλλά και η «εμπειρία», θα έπαιξαν ρόλο για να ενισχύσουν την απόφαση του Αλ. Τσίπρα να δώσει το χρίσμα του Γ.Γ. της κυβέρνησης στον Σ. Σαγιά.

Το λιμάνι φαίνεται ότι αποτέλεσε ευνοϊκό πεδίο δράσης για τον Σπ. Σαγιά. Το 2009 το ΠΑΣΟΚ έρχεται στην εξουσία, αλλά τίποτα δεν κουνά από τη θέση του τον ικανό δικηγόρο. Οι πολιτικοί προϊστάμενοι αλλάζουν, ο νομικός σύμβουλος μένει. Στη θέση της αρμόδιας υπουργού έρχεται η Λ. Κατσέλη, ενώ Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΛΠ αναλαμβάνει ο Γ. Ανωμερίτης. Ο Σπ. Σαγιάς αναλαμβάνει το νομικό μέρος για την εφαρμογή της σύμβασης παραχώρησης μεταξύ ΟΛΠ και Cosco. Πρόκειται για μια σύμβαση-λαιμητόμο για τα συμφέροντα του Δημοσίου, που ευνοεί σκανδαλωδώς την Cosco.
Οι νομικές υπηρεσίες που πρόσφερε ήταν και πάλι πανάκριβες, αλλά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει τυφλή εμπιστοσύνη στον διακεκριμένο νομικό. Σύμφωνα με πηγές της αγοράς, οι ετήσιες απολαβές της συγκεκριμένης περιόδου, έφταναν ή ξεπερνούσαν τις 500.000 ευρώ. Και όλα αυτά ενώ ο ΟΛΠ διαθέτει δική του νομική υπηρεσία, στελεχωμένη με περίπου 15 δικηγόρους! Την, από πολλές απόψεις, δαπανηρή για τα συμφέροντα του Δημοσίου αυτή σχέση είχαν καταγγείλει και τα συνδικάτα των εργαζόμενων στο λιμάνι.

Τα παραπάνω είναι νομικά «πταίσματα» αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Σ. Σαγιάς στη συνέχεια ανέλαβε απευθείας νομικός σύμβουλος της Cosco, ενώ ακόμα είχε ανοιχτές υποθέσεις με τον ΟΛΠ.
Προφανώς επειδή έμαθε καλά τα κατατόπια, μετά τη σύσταση του ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο ανέλαβε την πώληση του 67% των μετοχών του ΟΛΠ, ο Σαγιάς βρέθηκε και στο νομικό κλιμάκιο του Ταμείου, που συνόδευε ενδιαφέρομενους επενδυτές σε επισκέψεις τους στο λιμάνι.

Επίσης, ήταν ο νομικός σύμβουλος της Cosco κατά την πρόσφατη εκδίκαση στο Ελεγκτικό Συνέδριο του λεγόμενου «φιλικού διακανονισμού», μαζί με τον γνωστό καθηγητή Θ. Φορτσάκη, βουλευτή πλέον της ΝΔ. Οι δυο τους συνεργάστηκαν στο εξώδικο που στάλθηκε στον ΟΛΠ, με το οποίο καλούσαν τη διοίκηση του ΟΛΠ, για λογαριασμό της Cosco, να αγνοήσει την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου ως προς το ελάχιστο εγγυημένο αντάλλαγμα που έπρεπε να απαιτήσει.

Την περίοδο διακυβέρνησης Παπανδρέου, αλλά και αυτή που ακολούθησε με πρωθυπουργό τον Λ. Παπαδήμο, ο Σπ. Σαγιάς και οι συνεργάτες του εκπόνησαν για λογαριασμό του Δημοσίου νομικές μελέτες, προκειμένου να βγει στο σφυρί μεγάλο τμήμα της δημόσιας περιουσίας, όπως ο Άγιος Κοσμάς, τουριστικοί λιμένες, μαρίνες, δημόσιες εκτάσεις (όπως τα φιλέτα στο Αφάντου Ρόδου, το Παλιούρι Χαλκιδικής), η ΔΕΠΑ, τα 28 ακινήτα του Δημοσίου, τα ξενοδοχεία Ξενία κ.ά. Στα νομικά παράσημα του Σαγιά είναι, επίσης, το σχέδιο για την πώληση της Ολυμπιακής Αεροπορίας!

Ένας αστός στην καρδιά της «αριστερής κυβέρνησης»

Στις συζητήσεις για τον Σπ. Σαγιά, μεταξύ κυρίως των μεσαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνεται ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο «δεν έχει καμιά κοινή αναφορά, πορεία και αντίληψη με το χώρο της Αριστεράς». Πράγματι ο Σπ. Σαγιάς είναι ένας αστός. Ένας μεγαλοδικηγόρος που «πηδάει» από «συμφέρον σε συμφέρον», αναλαμβάνει μεγάλες και δαπανηρές δουλειές που ακουμπούν στον πυρήνα του οικονομικού συστήματος: χρηματιστήριο, τράπεζες, ιδιωτικοποιήσεις εξπρές, ενέργεια. Πώς βρέθηκε λοιπόν ένας εκπρόσωπος της αστικής τάξης πλάι σε ένα αριστερό κόμμα;

Φαίνεται ότι ο Σ. Σαγιάς ακολούθησε το… ρεύμα των ΠΑΣΟΚο-γενών στελεχών που βρήκαν νέο τρένο για να τους οδηγήσει στην εξουσία. Ο δικηγόρος που φημίζεται για το πολιτικό του αισθητήριο και επί μια εικοσαετία καταφέρνει πάντα να βρίσκει τις σωστές πολιτικές άκρες, είχε φροντίσει ήδη από το 2012 να διαμηνύει μέσω των κοινωνικών του επαφών ότι έχει στρέψει τις ελπίδες του στον Α. Τσίπρα. Ιδιαίτερο ρόλο για την τελική έκβαση φαίνεται ότι έπαιξε η μακρόχρονη φιλία του, ήδη από την υπόθεση του Φλοίσβου, με τον δημοσιογράφο Γ. Ρουμπάτη, κυβερνητικό εκπρόσωπο επί Α. Παπανδρέου (1987-88) και στενό συνεργάτη του Γ. Κοσκωτά. Στη διάρκεια του ρεπορτάζ, ενώ ψάχναμε για να επιβεβαιώσουμε τη διαδρομή με την οποία ο Σπ. Σαγιάς βρέθηκε δίπλα στον Α. Τσίπρα, εκτός όλων των άλλων πέφταμε συνεχώς πάνω στο όνομα του Γ. Ρουμπάτη, που, όπως μας έλεγαν χαρακτηριστικά, «έκοβε βόλτες στο πεζοδρόμιο της Κουμουνδούρου». Τελικά, όταν στις 31 Ιανουαρίου ανακοινώθηκε το όνομα του πρώην δημοσιογράφου του ΔΟΛ για τη θέση του Διοικητή της ΕΥΠ, ο κύκλος ολοκληρώθηκε και οι απορίες μας λύθηκαν.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Σπ. Σαγιάς βρισκόταν σε απευθείας επαφή με τον Ν. Παππά εδώ και αρκετούς μήνες. Λίγο πριν τις εκλογές, μετά από συνάντηση που είχε με τον Α. Τσίπρα, η θέση που θα αναλάμβανε «κλείδωσε». Σύμφωνα με ασφαλείς πηγές, καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του Τσίπρα, έπαιξε το γεγονός ότι ο Σπ. Σαγιάς είναι μέλος του Ελληνοβρετανικού, Ελληνογαλλικού και Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Δηλαδή, απευθείας συνομιλητής συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων, από τα οποία ο Α. Τσίπρας φιλοδοξεί να προσελκύσει επενδύσεις στην Ελλάδα.

Άλλες πηγές θέλουν συγκεκριμένους επιχειρηματίες που στο παρελθόν έχουν συνεργαστεί με τον Σαγιά, να παρουσιάζουν τις μεγάλες δυνατότητές του στον Α. Φλαμπουράρη, μέντορα του Α. Τσίπρα και σημερινό υπουργό Επικρατείας. Εξάλλου, ο Α. Φλαμπουράρης, την τελευταία διετία πραγματοποίησε πλήθος επαφών με μερικούς από τους ισχυρότερους εκπρόσωπους της εγχώριας ολιγαρχίας. Ένα από τα πρόσωπα με τα οποία συναντήθηκε ήταν και ο Δ. Μελισσανίδης, στον οποίο ο Σ. Σαγιάς έχει προσφέρει νομικές υπηρεσίες, προκειμένου η εταιρεία Αegean Oil να συμμετάσχει σε κρατικούς διαγωνισμούς και σε διαγωνισμό του ΟΛΠ. Τυχαίο, μπορεί να πει κάποιος. Ίσως. Όμως όταν άλλος ένας άνθρωπος του στενού περιβάλλοντος του Δ. Μελισσανίδη, ο Φώτης Παπαγεωργίου, πρώην υποδιοικητής της ΕΥΠ και νυν υπεύθυνος ασφαλείας του Δ. Μελισσανίδη, παραβρέθηκε στο προηγούμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, και στα διάφορα «σουαρέ» των μεγάλων τζακιών του Κολωνακίου διαλαλεί ότι θα βρει θέση στο νέο κρατικό μηχανισμό που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε δημιουργούνται άλλοι συνειρμοί.

Αυτός είναι, λοιπόν, ο νέος Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης. Έμπιστος δικηγόρος επιχειρηματιών και νομικός σύμβουλος των μνημονιακών κυβερνήσεων για τις αποκρατικοποιήσεις. Τώρα, πώς θα χωρέσει μέσα σε μια κυβέρνηση που έχει διακηρύξει ότι θα βάλει τέλος στο ξεπούλημα της χώρας και τις ιδιωτικοποιήσεις και θα συγκρουστεί με τους ολιγάρχες του πλούτου, αυτό είναι ένα ερώτημα που μένει να απαντηθεί…

Ανάρτηση από: http://blogvirona.blogspot.gr/

ΠΗΓΗ:http://unfollow.com.gr