Προεδρικές Κύπρου. Κύπριοι: Πετάξτε τις κομματικές παρωπίδες

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 12, 2013

Γράφει ο Π. Ήφαιστος

Άσπρο ή μαύρο! Αυτό είναι το δίλημμα των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 17 Φεβρουαρίου.«Μαύρο» εάν εκλεγεί πρόεδρος του κακού παρελθόντος μας και «άσπρο» εάν εκλεγεί ο υπερκομματικός υποψήφιος ο οποίος δεσμεύεται προγραμματικά για μια πορεία απαλλαγής από τα απίστευτα λάθη της περιόδου 1960-2013.

Οι ψηφοφόροι ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ θα πληρώσουν και οι ίδιοι υψηλό τίμημα εάν δεν πετάξουν τις κομματικές παρωπίδες. Πρόεδρο ψηφίζουμε ο οποίος επιβάλλεται –ιδιαίτερα στην παρούσα κομβική ιστορική στιγμή– να είναι υπερκομματικός. Οι συνέπειες για την Ελλάδα θα είναι ανυπολόγιστες. 

Οι προεκτάσεις της υπερψήφισης ενός Ανανικού προέδρου είναι για όλους βαθύτατες. Αφορούν την ακαριαία αλλαγή στρατηγικής στάσης των άλλων, την μετατροπή του μνημονίου σε θανατηφόρο εργαλείο, τις οικονομικές συνέπειες, την συμφορά που θα επιπέσει επί των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ και των γνήσιων πατριωτών του ΔΗΣΥ εάν παρασυρθούν κομματικά, τον επερχόμενο ξενοκρατικό αυταρχισμό του αλωμένου πλέον κράτους, την γεωπολιτική εκποίηση του νησιού, την κατάληψη του φυσικού αερίου από την Τουρκία και από άλλα κράτη και την αλλαγή των συμμαχιών όσων άλλων κρατών εμπλέκονται. Συντομογραφικά θα προσπαθήσω να εξηγήσω μερικές πτυχές.

Πρώτον, Εάν οι κύπριοι φορώντας κομματικές παρωπίδες λειτουργήσουν ανορθολογικά ψηφίζοντας Πρόεδρο με βεβαρημένο Ανανικό μητρώο θα αποστείλουν ένα αυτοκτονικό πλανητικό μήνυμα: «Οι κύπριοι δέχονται να διαπραγματευτούν την κατάργηση της ΚΔ και την συγκυριαρχία με τον εισβολέα. Εφεξής στρατηγικός συνομιλητής στην Κύπρο είναι οι νέο-Οθωμανοί της Άγκυρας». Με δική μας απόφαση οι εχθροί μας θα εκπληρώσουν τα συμφέροντά τους. Ο Περικλής πρόβλεψε τα αίτια τέτοιων καταστροφών εδώ και πολλούς αιώνες: «Περισσότερο φοβούμαι τα ιδικά μας σφάλματα παρά τα σχέδια των εχθρών μας» – Θουκυδίδης Α144. Κολοσσιαίο σφάλμα θα είναι εάν ψηφίσουμε κάποιους που δέχθηκαν και δέχονται την κατάργηση του κράτους μας.

Ένας Ανανιστής πρόεδρος θα είναι η αρχή του τέλους της στρατηγικής κατάληψης της Κύπρου από την Τουρκία. Στοιχειώδης στρατηγική γνώση διδάσκει ότι για οικονομικές συναλλαγές, για συμμαχίες, για φυσικά αέρια και για οτιδήποτε άλλο διαθέτει η Κύπρος, ο συνομιλητής θα είναι πλέον η Τουρκία. Υπό στρατηγικό πρίσμα η εκλογή ενός Ανανιστή προέδρου θα στείλει το μήνυμα ότι πολύ σύντομα οικονομικά και πολιτικά η Κύπρος θα ανήκει, εν δυνάμει, στην Τουρκία.

Κοιτάξτε την Ελλάδα, εξάλλου, για να κατανοήσετε τα ίδια και πολύ χειρότερα που επέρχονται στην Κύπρο εάν οι πολίτες εκλέξουν σπιθαμιαίου αναστήματος «ηγέτες» οι οποίοι αντί να διεκδικούν και διαπραγματεύονται σπεύδουν να υπογράψουν ότι τους σερβίρουν οι ξένοι: Τα μνημόνια θα διαδέχονται το ένα το άλλο, το σπιράλ ύφεσης θα οδηγεί στην εξαθλίωση των πολιτών, οι νέες ανάγκες για περισσότερα χρέη θα διογκώνονται, οι αξιώσεις δέσμευσης του δημόσιου και φυσικού πλούτου θα εντείνονται, οι πολιτικοί εκβιασμοί επαναφοράς ενός χρυσωμένου σχεδίου Αναν θα πυκνώσουν και οι εγχώριοι εθελόδουλοι ρεβανσιστικά επαναλαμβάνοντας τον εαυτό τους της δεκαετίας του 1970 και 2003-4 θα επικαλούνται «αναγκαιότητες» για να επιβάλουν τόσο δεσποτισμό στην Κύπρο όσο και δρομολόγηση τελικής υποδούλωσης και εκποίησης της Κύπρου.

Οι περισσότεροι θα φύγουν και όσοι μείνουν θα γίνουν υπόδουλοι και οι μερικοί αναμενόμενα εν δυνάμει γενίτσαροι του νέο-Οθωμανισμού. Οι τελευταίοι ήδη τρίζουν τα δόντια τους απειλητικά: «Να βάλουμε προσωρινά (sic) τα σύμβολά μας και τα οράματά μας στα μπαούλα και να δούμε πως μπορούμε να περισώσουμε ως απλοί [νέο-Οθωμανοί]  «πολίτες» μιας ιδιότυπης «Δημοκρατίας», που για την ώρα (sic) σκέφτονται μόνο τη βιολογική τους επιβίωση εν ειρήνη». Αυτό το ιστορικό έγκλημα θα μας το βαφτίζουν, όσοι αμετανόητοι ανήκουν στις νοοτροπίες των δεκαετιών του 1960 και 1970, ως «αναγκαιότητα και τεράστιας ευθύνης απόφαση». Αυτά αξίζουμε; Με μια κακή ψήφο αυτά ακριβώς θα πάθουμε και εάν τόσο άμυαλα λειτουργήσομε αυτό θα μας αξίζει.

Τα  άλλα κράτη δεν θα περιμένουν την εκ μέρους μας τελική αποδοχή ενός ανανεωμένου σχεδίου Αναν!Στοιχειώδεις γνώσεις για τον τρόπο λήψης στρατηγικών αποφάσεων των μεγάλων δυνάμεων διδάσκουν ότι εάν ψηφίσουμε Πρόεδρο πρόσωπο το οποίο στο παρελθόν δέχθηκε και σήμερα αμετανόητα συνεχίζει να δέχεται να καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία την επομένη των εκλογών οι στρατηγικοί σχεδιαστές θα κάνουν μια μεγάλη και απότομη στροφή: Για το φυσικό αέριο, για τις οικονομικές συναλλαγές, για τις συμμαχίες, για την γεωπολιτική αξιοποίηση του νησιού και για ότι άλλο διαθέτει η Κύπρος τους συμφέρει να αρχίσουν να διαπραγματεύονται με την Άγκυρα.

Εάν οι Κύπριοι ψηφίσουν πρόεδρο κάποιο επικοινωνιακά σερβιρισμένο πολιτικάντη σπιθαμιαίου πολιτικού αναστήματος ο οποίος συνηγόρησε με την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας –και στην συνέχεια για χρόνια σέρνονταν στις αυλές των θυτών και στην Τουρκία καταγγέλλοντας την πατρίδα τους και εκλιπαρώντας να μας χρυσώσουν το χάπι– οι τρίτοι θα πάρουν ξεκάθαρο μήνυμα ότι εμείς οι ίδιοι θεωρούμε την πατρίδα μας αναλώσιμη και ότι πλέον μια νέα στρατηγική εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Την επομένη των εκλογών μέσα στα μαύρα κουτιά της διπλωματίας τα άλλα κράτη –ακόμη και τα γειτονικά που μας εμπιστεύτηκαν– θα αρχίσουν να συναλλάσσονται με την Τουρκία.

Η Κύπρος θα γίνει βορά των θηρίων πάνω στο τραπέζι του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων.Κυριολεκτικά, σε αυτές τις κρίσιμες Προεδρικές εκλογές ψηφίζουμε για το κατά πόσο η Κύπρος θα συνεχίσει να είναι η πατρίδα μας ή κατά πόσο θα μετατραπεί σε ένα μεγάλο χερσαίο και θαλάσσιο οικόπεδο προσφερόμενο για εκποίηση. Οι συνέπειες για την Ελλάδα είναι αυτονόητες. Η εκλογή ενός Ανανιστή Προέδρου δεν θα είναι μόνο η αρχή του τέλους της Κύπρου αλλά και η αρχή του τέλους (και) του νέο-ελληνικού κράτους.

Δεύτερον, είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι οι οπαδοί του ΑΚΕΛ δεν βλέπουν ότι ο δικός τους κομματικός υποψήφιος είναι ανέφικτο να εκλεγεί και ότι επιμένοντας μυωπικά σκάβουν, ρητορικά μιλώντας, τον δικό τους τάφο και τον τάφο της πατρίδας τους. Ο ΝΑ δεν είναι ο κατά τα άλλα μειλίχιος Γλαύκος Κληρίδης. Αντί-αισθητικές «μεθυσμένες» νοοτροπίες της δεκαετίας του 1970 εκπέμπει. Ρεβανσισμό εκπέμπουν και οι φανατικοί κομματικοί οπαδοί του που πανηγυρίζουν για το επερχόμενο «δεξιό» κράτος.

Διερωτάται κανείς: Σε ποια εποχή ζούμε! Των δεξιών-κομμουνιστών και των γριβικών-μακαριακών! Ρεβανσιστικές κραυγές ήδη προειδοποιούν για επερχόμενες εμφύλιες ιδεολογικο-κομματικές καταστάσεις. Η κομματική πόλωση αναβιώνει παρωχημένα συνθήματα. Τα σύνδρομα ενοχών και κομματικών πολώσεων κοχλάζουν.

Βρικολακιάζει η τερατώδης σύνθετη εμφύλια κατασκευή ανθρωπότυπου που εκκολάφθηκε την περίοδο 1960-2004. Ενός πολιτικά τερατώδους ανθρωπότυπου ο οποίος είναι ταυτόχρονα αντί-Ακελικός, Αντί-Μακαριακός, ψευτοπατριώτης εοκαβιτατζής, φανατικός Ανανιστής (και γι΄αυτό λογικά κατά βάση αντί-Γριβικός) και κολλημένος «διζωνοκοινοτιστής» συνειδητός ή ανεπίγνωστος ή από πείσμα υπηρέτης του νέο-Οθωμανισμού. Ο πολιτικός παραλογισμός και η πολιτική παράκρουση στο απόγειό τους.

Τρίτον, ο πιο πάνω τερατώδης πολιτικός ανθρωπότυπος το 2003-4 βρέθηκε στην πλευρά των εχθρών μας και ο κυπριακός λαός απέναντι. Σήμερα όσοι εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία αναζητούν «δικαίωση», εκδίκηση και δικαιολόγηση των πολιτικών αμαρτιών τους.

Στο σημείο αυτό, ακριβώς, ξεκαθαρίζουμε και υπογραμμίζουμε ότι λογικά αυτοί δεν εκφράζουν τους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ οι οποίοι στην συντριπτική πλειονότητά τους απέδειξαν τι ακριβώς πιστεύουν ψηφίζοντας ΟΧΙ στον φασισμό και στον ρατσισμό του σχεδίου Αναν. Αυτοί που κυριαρχούν κομματικά σήμερα ολοφάνερα είναι μια μικρή ρεβανσιστική ομάδα η ο οποία διαδέχθηκε την ηγεσία του Κληρίδη. Στην πλειονότητα των ορθολογιστών και λογικών ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ δεν συμφέρει να καβαλικέψουν την Προεδρία ρεβανσιστές και ψευτοπατριώτες Ανανιστές οι οποίοι τώρα δέχονται την νέο-Οθωμανική κυριαρχία μέσω της διζωνικής εκτέλεσής μας. Καταλληλότερος για όλους τους κύπριους είναι ένας υπερκομματικός πρόεδρος όπως ο Γιώργος Λιλλήκας ο οποίος δεσμεύεται προγραμματικά για γνήσιες πατριωτικές θέσεις και στάσεις.

Για δε τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ ο παρωχημένος ρεβανσισμός κάποιων σκληροπυρηνικών του ΔΗΣΥ που θα ανέβουν στην εξουσία σημαίνει κυριολεκτικά διώξεις κάθε είδους. Ας ανοίξουν τα μάτια τους!

Τέταρτον, ο ΝΑ ως δημόσιο πρόσωπο με την φανατική του στάση υπέρ της κατάργησης του κράτους το 2003-4 και τις έκτοτε μέχρι και σήμερα αμετανόητες στάσεις και συμπεριφορές πολιτικά ενσαρκώνει ότι χειρότερο έχει να επιδείξει η πολύπαθη διαδρομή των κυπρίων μετά το 1960. Σε αυτή την διαδρομή πολλοί κύπριοι εγκλωβίστηκαν μέσα στις έξωθεν υποκινούμενες ψυχροπολεμικές διενέξεις δεξιοκομμουνιστικών και γριβομακαριακών στάσεων.

Λογικό είναι τώρα όλοι μας να θέλουμε να τερματίσουμε αυτή την εμφύλια ιστορική φάση η οποία άρχισε με το έξωθεν υποκινούμενο παρακράτος των δεκαετιών 1960 και 1970 και που κατέληξε στο πραξικόπημα του 1974. Πραξικόπημα της ΕΟΚΑ Β για το οποίο επαναλαμβάνουμε και τονίζουμε ευθύνονται όσοι ηγήθηκαν και όχι όσοι παρασύρθηκαν όντας καλοπροαίρετοι πατριώτες πολλοί εκ των οποίων τότε ήταν έφηβοι ή νεαρά παιδιά.

Η ιστορία είναι γνωστή: Ενώ η πλειονότητα των μελών του ΔΗΣΥ συνέχισε να εμφορείται από γνήσιο πατριωτισμό τα ηγετικά στελέχη διολίσθησαν στις διζωνικές παρακρούσεις. Το 2004 κατέληξαν να υποστηρίζουν το αυτοκτονικό σχέδιο Αναν το οποίο η πλειονότητα των μελών του ΔΗΣΥ απέρριψε. Σήμερα επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία: Πουλώντας ξανά ένα ψευτο-εθνικισμό και ψευτο-πατριωτισμό ρεβανσιστικά και αμετανόητα θέλουν να καταλάβουν την Προεδρία για να πρωταγωνιστήσουν στην τελική πράξη του δράματος. Την αποδοχή της νέο-Οθωμανικής κυριαρχίας. Εκεί οδηγούμαστε ακάθεκτα. Τα πατριωτικά μέλη του ΔΗΣΥ επιθυμούν να πάθουμε μια τέτοια συμφορά;

Από τους ίδιους ψευτοπατριώτες μερικές φορές ακούμε και επιθανάτια παραμιλητά: «Να βάλουμε τις σημαίες μας στο μπαούλο», να αφήσουμε την αξίωση δημοκρατίας και ελευθερίας «γιατί δεν την αξίζουμε»!, «να σκεφτούμε μόνο με βιολογικά κριτήρια» (δηλαδή το ευτελές ηδονιστικό μας σαρκίο), να δεχτούμε ένα δήθεν μοιραία αναξιοπρεπές μέλλον και να υποταχθούμε στην «ειρήνη του κατακτητή». Εκφράζουν αυτά τα Ανανικά παραμιλητά την πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ;! Ρητά λέμε όχι!

Σε αντίθεση με τις μειοψηφικές ομάδες του ΔΗΣΥ οι οποίες κοχλάζουν μέσα στο ζουμί του κακού παρελθόντος μας, η πλειονότητα των ψηφοφόρων αυτής της παράταξης ψήφισε κατά της πολιτικής και ανθρωπολογικής γενοκτονίας που θα προκαλούσε το σχέδιο Αναν. Θα είναι τραγικό εάν φορώντας κομματικές παρωπίδες σήμερα ψηφίσουν αυτοκτονικά. Θα διαπράξουν ένα φρικτό και τραγικό σφάλμα.

Πέμπτον, μια λογική πολιτική στάση θα ήταν οι Κύπριοι να λειτουργήσουν με το ένστικτο της αυτοσυντήρησής τους. Όπως και το 2004 να ψηφίσουν πατριωτικά και όχι κομματικά. Εμπράγματα η συντριπτική πλειονότητα του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ το 2004 απέδειξαν ποιοι είναι: Ενάντια στην παραληρούσα κομματική ηγεσία απέρριψαν την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή του θεσμού συλλογικής ελευθερίας των κυπρίων και κατάδειξαν ότι δεν επιθυμούν ένα αφύσικο γάμο μεταξύ υποτελών πλέον κυπρίων και των νέο-Οθωμανών νεοτούρκων. Είναι ένα μεγάλο μυστήριο το γεγονός ότι ένα τέτοιο φρικτό λάθος που θα οδηγούσε τους κύπριους σε ολοκαύτωμα δεν προκάλεσε αποπομπή των δραστών από τους κομματικούς χώρους των δύο μεγάλων παρατάξεων.

Στα υπόλοιπα κράτη συνηγορία και συνεργασία με ξένους για την κατάργηση του κράτους θεωρείται εσχάτη προδοσία. Στην περίπτωσή μας έπρεπε τουλάχιστον να καθαιρεθούν οι ένοχες κομματικές ηγεσίες όχι σήμερα να αξιώνουν το ύπατο πολιτειακό αξίωμα του ίδιου του κράτους και ταυτόχρονα αμετανόητα να συνηγορούν με την διζωνική εκτέλεσή του. Όπως ήλθαν τα πράγματα εάν οι κύπριοι πολίτες φορέσουν κομματικές παρωπίδες και υπερψηφίσουν τους αμετανόητους δράστες συνηγορίας κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας δρομολογούν οι ίδιοι την τελευταία αυτοκτονική πράξη του δράματος των κυπρίων.

Ερχόμαστε τώρα στον υποψήφιο Γιώργο Λιλλήκα: Η προεδρία της Κύπρου δεν είναι κομματικό αξίωμα και ιδιαίτερα υπό τις περιστάσεις που ζούμε δεν πρέπει να είναι.

Οι περί του αντιθέτου υποκριτικές αναφορές της τελευταίας στιγμής των κομματικών υποψηφίων των δύο μεγάλων κομμάτων για μελλοντικές υπερκομματικές στάσεις υποτιμούν την νοημοσύνη των κυπρίων πολιτών. Ο ΓΛ λόγω προγραμματικών θέσεων που υιοθετεί και λόγω διαδρομής που τελικά τον οδήγησε σε μια υπερκομματική τροχιά και σε ένα υπερκομματικό πολιτικό λόγο, είναι ο μόνος που πληροί απόλυτα την θεμελιώδη υπερκομματική προϋπόθεση. Προσφέρει στους κύπριους την ευκαιρία να απαλλαγούν από παρωχημένες εμφύλιες ιδεολογικο-κομματικές αντιπαραθέσεις, να εξετάσουν ξανά τις παραταξιακές τους ταυτίσεις και να εκσυγχρονίσουν την πολιτική τους οργάνωση.

Οι προγραμματικές θέσεις του ΓΛ είναι τετράγωνες και ορθολογιστικές: Απόρριψη της διζωνικής, συμβατότητα με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα, εφαρμογή των συμβάσεων για τους εποίκους, ψύχραιμη και σωστή θέαση του στρατηγικού χαρακτήρα της σχέσης μας με την Ελλάδα και την Ευρώπη, διαπραγμάτευση με την ΕΕ στην βάση συμφερόντων και όχι ιδεολογικών ή αισθητικών κριτηρίων, φρέσκο στρατηγικό βλέμμα όσον αφορά τις συμμαχίες και εμμονή στο γεγονός ότι ο φυσικός μας πλούτος ανήκει στους πολίτες της ΚΔ. Είναι η ισχύ μας, η ασφάλειά μας και η ευημερία μας. Αυτές και οι υπόλοιπες θέσεις του ΓΛ προσφέρουν μια ακόμη πολύ μεγάλη ευκαιρία (βασικά την τελευταία) να σταματήσει ο αυτοκτονικός κατήφορος για τον οποίο την κύρια ευθύνη φέρουν οι κομματάρχες.

Η νέα αφετηρία και η νέα πορεία α) θα διασώζει αυτό που έχουμε και β) θα διανοίγει μια χαραμάδα βιώσιμης λύσης. Η υπερψήφιση μιας υπερκομματικής προσωπικότητας στο ύπατο αξίωμα για τους κυπρίους είναι πλέον ζήτημα ζωής ή θανάτου. Αν μη τι άλλο χρειαζόμαστε μια φρέσκια και σύγχρονη στρατηγική προσέγγιση αποστασιοποιημένη από τις εθελόδουλες Ανανιστικές νοοτροπίες.

Ο κόσμος και η περιοχή μας μετεξελίχθηκαν και το πολιτικοστρατηγικό πεδίο είναι παντελώς διαφορετικό:Νέα οικονομικά δεδομένα, νέα πολιτικά δεδομένα, νέες και καταιγιστικές στρατηγικές εξελίξεις, ταχύρυθμες εναλλαγές εχθρών και φίλων στον περίγυρό μας και καθημερινά γεγονότα που δημιουργούν κινδύνους αλλά και ευκαιρίες.

Η εκλογή του υπερκομματικού Γιώργου Λιλλήκα στο ύπατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η μόνη διέξοδος εάν θέλουμε μια νέα αφετηρία. Να αποκολληθούμε από το κακό παρελθόν, να προσαρμόσουμε την στρατηγική μας στο νέο περιβάλλον και να υιοθετήσουμε πολιτικές επιβίωσης υπό συνθήκες δημοκρατίας, ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει, συμπεριλαμβανομένου του τερματισμού των τετελεσμένων και την υιοθέτηση μιας βιώσιμης λύσης. Οτιδήποτε άλλο είναι αυτοκτονία. Όσοι λογικοί και ορθολογιστές κύπριοι ακόμη φορούν κομματικές παρωπίδες έστω και την υστάτη στιγμή οφείλουν να τις πετάξουν.