Νίκη στα όπλα του Κουρδιστάν

Αλέκος Μιχαηλίδης

«Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα

βάλε στα ρούχα σου φωτιά,

βάλε στα όργανα φωτιά,

να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα

η τρομερή μας η λαλιά»

Έφτανε από μακριά η κατάληξη του Κούρδου αγωνιστή Τσερκέζ Κορκμάζ: «Υποσχεθήκαμε στον μάρτυρα Θεόφιλο την ελευθερία μας και την υπόσχεσή μας θα την κρατήσουμε». Υπό τα φώτα μιας ημικατεχόμενης πόλης, εκεί στο υπό εξωραϊσμό Λήδρα Πάλλας, ήταν διακριτό πως ο Κορκμάζ, ο Γιασίν και τόσοι άλλοι που βρήκαν πατρίδα στην Κύπρο, δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να παραδοθούν. Καθίστατο σαφές πως οι Κούρδοι και οι Κούρδισσες αμφισβητούν με θάρρος τη μοίρα τους. Τόσο στη Ροζάβα όσο και στην Κύπρο, που τόσο πολύ αγάπησε τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν.

Φαινόταν στα βήματα του 60χρονου Τσερκέζ πως περπάτησε βήμα-βήμα τα βουνά του Κουρδιστάν για τα οποία μιλά χαμογελώντας. «Η ελευθερία της Κύπρου περνά από τα βουνά του Κουρδιστάν», επανέλαβε κι ήταν σαν να αγκάλιασε την εκδήλωση ο ίδιος ο Θεόφιλος Γεωργιάδης. Κάθε χειραψία και ένδειξη πως ο κουρδικός λαός θα νικήσει. Οι συγκλονιστικές πολεμικές ιαχές των Κούρδων και των Κούρδισσων έμοιαζαν σαν κάλεσμα προς τους Κύπριους, ένα κάλεσμα αναγέννησης και ανάστασης, θανατηφόρο για τον φασισμό που από την Άγκυρα κατακρεουργεί τους λαούς της περιοχής.

Κι όσο κι αν συντηρείται εντέχνως, προς αποφυγή «δυσάρεστων καταστάσεων», στη βόρεια Συρία δεν διεξάγεται ένας απλός πόλεμος. Στη Ροζάβα δοκιμάζεται ολόκληρη η ανθρωπότητα. Στη Ροζάβα δοκιμάζεται η αυτοδιάθεση των λαών. Τούτες τις ώρες, που η τουρκοκρατούμενη Κύπρος προχωρά ευημερούσα και υπό ανάπτυξη στη νέα εποχή, τα βουνά του Κουρδιστάν βρυχώνται ακλόνητα και ο αντίλαλος φθάνει στον Πενταδάκτυλο. Η αντίσταση στο Σερεκανιγιέ, ένα νέο Κομπάνι, οι μάχες στο Αφρίν, η προστασία της Μαμπίτζ, είναι απαντήσεις πως ο περήφανος κουρδικός λαός απορρίπτει τον ρεαλισμό της δύσης και προχωρά προς την ελευθερία του.

Θέλουν δεν θέλουν, όσοι προτάσσουν τον συμβιβασμό παρά την αντίσταση, ο κουρδικός λαός δεν θα εξαφανιστεί. Δεν θα εξαφανιστεί γιατί τα όπλα του PKK έγιναν σκυτάλη στα χέρια των ανδρών του YPG και των γυναικών του YPJ. Τα χαμόγελα των παππούδων, των γιαγιάδων, των ανταρτών, των ανταρτισσών και των παιδιών θα φωτίσουν το σκοτάδι που εγγυάται η Τουρκία και το μεγάλο Κουρδιστάν θα γράψει τη δική του ιστορία διδάσκοντας πως οι λαοί που αντιστέκονται, νικούν. Κι αν «φίλοι είναι μόνο τα βουνά», σύμπας ο Ελληνισμός πρέπει να γίνει βουνό και να σταθεί καλά για να πατήσουν πάνω τα λιοντάρια της Ροζάβα. Για να επικρατήσει επιτέλους το τέλος της αθωότητας και γέλια να ανθίσουν το μαράζι του Κουρδιστάν.

«Είμαστ’ οι πρώτοι κι ακολουθάνε

αναστημένοι χίλιοι νεκροί,

ίδιοι καιροί ξημερώνουνε πάλι

να η φωτιά να η ζωή».

ΠΗΓΗ: Αλέκος Μιχαηλίδης

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com