Πατήρ Γρηγόριος Παπασωτηρίου (παπα-Γρηγόρης).
Εις μνημόσυνον Αλ.Φ.
Δύσκολο να πιάσεις το νήμα μιας σχέσης και να την αναπαραστήσεις, με την έννοια να την ξαναζωντανέψεις, μετά από μερικά χρόνια αν αυτή δεν είχε και δεν έχει κάποιο ουσιαστικό περιεχόμενο.
Και όταν το πρόσωπο στο οποίο αναφέρεσαι είναι ο ο πατήρ Γρηγόριος (Παπασωτηρίου), ο παπα-Γρηγόρης, το νήμα αμέσως νιώθεις να αρχίζει να πλέκεται μόνο του και να σου ετοιμάζει μια στολή στα μέτρα σου, μια ενδυμασία με τα καλύτερα υλικά για να σε ντύσει, να σε προστατέψει, να σε παρουσιάσει στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
Στον καθένα, ξεχωριστά και ιδιαίτερα, θα ετοίμαζε την φορεσιά που θα του ταίριαζε, γνωρίζοντας ακριβώς τι του έπρεπε. Χωρίς να ισοπεδώνει οτιδήποτε χάριν οποιασδήποτε γενικής ομοιομορφίας.
Άλλωστε σε εξέπληττε η διακριτική καθοδήγησή του, η συμπόνοιά του. Ένιωθες ότι έβλεπε πράγματα εν εξελίξει αν όχι το τέλος τους. Και δυστυχώς δικαιωνόταν αν η δική σου αποδοχή του περισσεύματος της καρδιάς του δεν ήταν εξίσου διακριτική της δικής του αγωνίας για σένα για όλο τον κόσμο.
Σε κοιτούσε, πάντα, κατάματα για να μπορείς και συ να τον αναγνωρίζεις, όπως ακριβώς είναι, χωρίς η γλώσσα, η ομιλία, η στάση του σώματός του να προδίδει κάτι ψεύτικο ή κάτι μη αυθεντικό επάνω του. Ή ακόμη και μη ουσιαστικό.
Και όσον αφορά το ουσιαστικό γι’ αυτόν ήταν ότι ήταν εκεί για σένα. Αποκλειστικά. Ενώπιος ενωπίον. Ήταν το πρόσωπό σου, αφού σου έδινε την δυνατότητα ακόμη και την ευκαιρία και την δύναμη να λάβεις κάτι από την δική του υπόσταση. Μαρτυρική, αποκαλυπτική και ολοφώτεινη συνάμα.
Ένας καθρέφτης στην ουσία που αντανακλούσε αύρες αγάπης, γαλήνης, ελπίδας.
Μέσα από το ήρεμο βλέμμα του που σε παρατηρούσε κατάβαθα, «ανακρίνοντάς» σε πνευματικά και συγχρόνως θεραπεύοντάς σε, μπορούσες και συ να κατέβεις στην δική του καρδιά και στην ψυχή του για να βρεις παρηγοριά, απάγκιο, κουράγιο, πλουσιοπάροχη αισιοδοξία. Μια δύναμη που εξέπεμπε η ίδια η μαρτυρική του υπόσταση, η υπόσταση αγάπης που εξέθρεψε.
Αμέτρητες ψυχές που τον εμπιστεύτηκαν έριξαν βαθιά μέσα του άγκυρα πίστεως και εμπιστοσύνης. Ήταν ένα λιμάνι, ένα αγκυροβολίο καριδιών. Πλήθος ψυχών φουρτουνιασμένες, τρικυμισμένες, σωστά ναυάγια εύρισκαν μέσα του καταφύγιο από τον σάλο του πελάγους που τις κτυπούσε αφόρητα και τις διετάρρασε ψυχή τε και σώματι.
Ήταν ο ολικός, καθολικός ανάδοχος και αποδέχτης της ζωής σου. Όταν τον σκεφτόσουν έβρισκες ανάπαυση.
Όταν επέστρεφες από το λιμάνι του στην Μεταμόρφωση της Χαλκιδικής και της Μονής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου ένιωθες την μεταμορφωτική του επίδραση πάνω σου.
Συνέχεια εδώ: https://www.pemptousia.gr/2025/11/patir-grigorios-agkyrovoli-elpidas/
ΠΗΓΗ:https://ologiomofeggari.blogspot.com/2025/11/blog-post_20.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.