Του Μάνου Λαμπράκη
Στην ορθόδοξη θεολογία, η πράξη της βάπτισης δεν είναι απλώς τελετουργική, είναι γεγονός φανέρωσης. Δεν είναι σύμβολο· είναι ενεργός είσοδος του προσώπου στην κοινότητα του Θεού. Ο βαπτιζόμενος δεν ενώνεται απλώς με το Σώμα της Εκκλησίας, αποκαλύπτεται ως πρόσωπο που καλείται με όνομα. Η ονοματοδοσία δεν είναι προσθήκη, είναι εσχατολογική κίνηση, η πρώτη φανέρωση ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πια γνωστός στον Θεό.
Το όνομα δεν είναι απλώς λέξη. Είναι κλήση. Και όποιος την προφέρει πρώτος μέσα στο μυστήριο της βάπτισης, δεν γίνεται νομέας, γίνεται μάρτυρας του γεγονότος ότι ο Θεός γνωρίζει πια αυτό το παιδί με τρόπο ανεπανάληπτο.
Έτσι ξεκίνησε και η δική μου αναζήτηση, όχι απλώς για το ποιος με βάπτισε, αλλά για το ποιος με γνώρισε πρώτος στον Θεό.
Πέρασαν δεκαετίες χωρίς να γνωρίζω. Ήξερα μόνο πως βαπτίστηκα ανήμερα των Χριστουγέννων στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά στο Ηράκλειο. Μέχρι που, πριν οκτώ χρόνια, ο πατέρας μου μου παρέδωσε κάποιες παλιές μπομπίνες super 8, μέσα στις οποίες υπήρχε καταγεγραμμένο εκείνο το ανεπανάληπτο γεγονός.
Είδα ένα παιδί να βυθίζεται στο νερό. Και έναν ιερέα να το κρατά.
Δεν υπήρχε ήχος, αλλά υπήρχε παρουσία.
Και μέσα σ’ αυτή την παρουσία άρχισε να ξυπνά μέσα μου η ανάγκη για αναγνώριση.
Αναζήτησα, ρώτησα, απηύθυνα email στην Αρχιεπισκοπή Κρήτης που δεν απαντήθηκαν ποτέ. Και τότε, με τρόπο σχεδόν ήσυχο και ανεπαίσθητο, φανερώθηκε το όνομα του ιερέα που με είχε βαπτίσει:
πατήρ Ιερόθεος Αλεξάκης, αρχιμανδρίτης.
Διαβάζοντας τον βίο του όχι απλώς ως χρονικό, αλλά ως μαρτυρία ήθους, κατάλαβα πως αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρξε απλώς ιερέας. Υπήρξε λειτουργός της σιωπής, εργάτης της Εκκλησίας χωρίς αναγνώριση, πατέρας πολλών που δεν γνώρισαν ποτέ το όνομά του, αλλά είχαν τη ζωή τους σημαδεμένη από τη διακονία του.
Ο π. Ιερόθεος δεν ήταν δημόσιο πρόσωπο.
Ήταν κρυμμένος άνθρωπος του Θεού, που ξόδεψε τον εαυτό του για την αποκατάσταση μοναστηριών, για την παρηγοριά των φυλακισμένων, για την κατήχηση των παιδιών, για την ενίσχυση των ξενιτεμένων, για την κοινή ζωή του Εκκλησιαστικού Σώματος.
Κοιμόταν στο αυτοκίνητό του, έφτιαχνε με τα χέρια του τα κελιά των μοναχών, έμενε με τις ώρες δίπλα στους ετοιμοθάνατους, και πάντοτε λειτουργούσε –
χωρίς ποτέ να προβάλλει τίποτα.
Στη φωτογραφία εκείνης της ημέρας, φαίνομαι μωρό στην αγκαλιά του, και εκείνος με κοιτά σαν να με ξέρει από παλιά.
Όχι με την οικειότητα της εξοικείωσης αλλά με εκείνο το βλέμμα της πρώτης αναγνώρισης.
Ο πατήρ Ιερόθεος δεν μου χάρισε το όνομα, δεν ήταν αυτός που το επέλεξε.
Αλλά ήταν εκείνος που το προέφερε πρώτος μέσα στο Μυστήριο, κι έτσι έγινε ο φορέας της πρώτης εκφοράς του ονόματός μου ενώπιον του Θεού.
Δεν χρειάζεται να ειπωθεί αν το όνομά μου έχει βαρύτητα ή συμβολισμό.
Κάθε όνομα στο βάπτισμα – είτε είναι γνωστό, είτε άσημο, είτε βιβλικό, είτε απλό –
είναι κατάφαση στο γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πλέον γνωστός στον Θεό.
Ο Θεός δεν διαλέγει τα ονόματα με βάση την τιμή τους, διαλέγει να τα ακούσει.
Ο πατήρ Ιερόθεος λοιπόν έγινε εκείνος που προέφερε το όνομά μου για πρώτη φορά εντός της Εκκλησίας.
Όχι για να το ακούσει ο κόσμος, αλλά για να το παραδώσει στον Χριστό.
Και αυτή η πράξη, όσο λιτή και σιωπηλή κι αν ήταν, αποδείχτηκε ο ισχυρότερος δεσμός που έχω με την Χάρη.
Γιατί η Εκκλησία δεν ξεχνά τα ονόματα που έχουν προφερθεί ενώπιόν της, και δεν παύει να εύχεται γι’ αυτά και δεν παύει να τα κρατά μέσα στο νερό, μέχρι να φτάσουν στο φως.
Δεν γνώρισα δυστυχώς ποτέ τον πατέρα Ιερόθεο.
Μα κάθε φορά που σκέφτομαι το βάπτισμά μου, κάθε φορά που προφέρω το όνομά μου, κάθε φορά που στέκομαι σε μια εκκλησία και ακούω κάποιον να ονομάζει ένα παιδί, ξέρω πως ένας άνθρωπος κάποτε έκανε το ίδιο για μένα.
Και η φωνή του –
έστω κι αν την άκουσα πριν έξι χρόνια πρώτη φορά στο YouTube–
μένει για μένα η φωνή της πρώτης ανάληψης.
Όχι από άνθρωπο.
Αλλά από Εκκλησία.
Και ίσως, από τότε, να μην υπήρξε καμία στιγμή πιο καθαρή,
πιο φωτεινή,
πιο δίκαιη,
απ’ τη στιγμή που εκείνος ο άνθρωπος με κράτησε στο φως του ναού, και προφέροντας το όνομά μου, με έδωσε στον Θεό χωρίς να με ζητήσει πίσω.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.