Του Βασίλη Λαμπόγλου
Για έναν Κορίτσαρο θέλω να πώ...
που δεν είχε σαντρε μαλι, χαμόγελο στιλβωμένο, αυτοκίνητο, "φολοουερς"και το όνομα της δεν κουβεντιάζεται σε οθόνες .
Για έναν Κορόιτσαρο που μόλις στα 14 τηs χρόνια-1941- οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και έγραφε στο Κουκάκι συνθήματα στους τοίχους, μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας της.
Για έναν κορίτσαρο που μόλιs μητέρα της κατάλαβε ότι η μοναχοκόρη της είχε οργανωθεί σε αποστολές της ΕΠΟΝ και τηs σύστησε να φυλάγεται, ο Κορίτσαροs της απάντησε
«Ντροπή Μαμά να το λες αυτό, μια Σπαρτιάτισσα!».
Για την Ηρώ Κωνσταντοπούλου λέω που ήταν από εύπορη οικογένεια, άριστη μαθήτρια και στα 17 τηs μίλαγε Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά.
Η Ηρώ απολάμβανε να φυλάει τσίλιες.
Με στέκι τον παλιό θερινό κινηματογράφο «Πανελλήνιο», οι ομάδες της ΕΠΟΝ εφορμούσαν και γέμιζαν το Κουκάκι με συνθήματα στους τοίχους κατά των κατακτητών.
Και ο ρόλος του τσιλιαδόρου ήταν η πιο δύσκολη αποστολή σε μια ομάδα, καθώς με το σύνθημα του η ομάδα σκόρπιζε.
Ο τσιλιαδόρος όμως γινόταν άμεσα αντιληπτός και συνήθως συλλαμβανόταν.
Και σύλληψη σήμαινε εκτέλεση.
Όσοι τσιλιαδόροι δεν συλλαμβάνονταν, θεωρούνταν «καμένοι» δηλαδή γνωστοί στις Γερμανικές περιπόλους αλλά και στους Ταγματασφαλίτες.
Με έναν «καμένο» τσιλιαδόρο η αποστολή γινόταν ακόμη πιο επικίνδυνη και το «συνεργείο» πολλές φορές αρνιόταν να βγει, όταν συνέβαινε αυτό.
Όμως σαν φιλούσε τσίλιες η Ηρώ,ο φόβοs πισοπατούσε , καθώς όλοι στην ομάδα γνώριζαν πως θα τους προστάτευε ακόμη και με την ίδια της τη ζωή.
Και η αποφασιστικότητά της για να διαφυλάξει την ομάδα της ήταν τέτοια που σε μια εφόρμηση στην οδό Δημητρακοπούλου, και όταν οι Γερμανοί κύκλωσαν την ομάδα,η Ηρώ έριξε την χειροβομβίδα και έσωσε τους συντρόφους της.
Η Ηρώ όπως και τα υπόλοιπα μέλη των ομάδων είχαν ψευδώνυμα ώστε να μην αποκαλύπτονται.
Πολλές φορές τα μέλη της ίδιας ομάδας δεν γνώριζαν καν το πραγματικό όνομα του συντρόφου τους παρά μόνο το ψευδώνυμό του.
Έτσι και η Ηρώ είχε το όνομα Ηλέκτρα.
Ανήμερα των 17ων γενεθλίων τηs- στις 16 Ιουλίου 1944- και μέσα στο σπίτι της στην οδό Βεΐκου 57 στο Κουκάκι, συμπατριώτεs τηs Έλληνες-που καιρό την παρακολούθησαν -έσπασαν την πόρτα του σπιτιού της και αφού την ξυλοκόπησαν, την πήραν μαζί τους, απειλώντας με όπλο τη μητέρα της Ελένη.
Αυτοί- που μετά τον πόλεμο ''πιάσαν'' τα καλά πόστα τηs κρατικηs διοίκησηs''- την οδήγησαν σε ένα σπίτι στην οδό Παπαρρηγοπούλου(δίπλα στο σημερινό μουσείο τηs πόληs των Αθηνών),όπου έδρευε η φιλοναζιστική Ε.Ε.Ε. του Αγήνορα(και του Πούλου) που μαζί με άλλα έξι άτομα, ήταν ενδεδυμένοι με γερμανικές στολές -αν και όλοι τους Έλληνες-.
Οι γονείς της Ηρως που ήταν σχετικά εύποροι, έκαναν τα πάντα για να την πάρουν από τα χέρια τους και με 25 λίρες (μεγάλο ποσό για την εποχή) κατάφεραν να πάρουν τη μικρή Ηρώ πίσω, καταματωμένη από τα βασανιστήρια.
Οι ''Έλληνεs'' όμως του Αγήνορα, εφάρμοζαν πάντα την ίδια τακτική.
Αφού έκαναν πως ελευθέρωναν τους κρατουμένους, λαμβάνοντας χρήματα, στη συνέχεια τους «έδιναν» στους Γερμανούς.
Και αυτή η τακτική ακολουθήθηκε και με την Ηρώ.
Στις 31 Ιουλίου 1944 τη συλλαμβάνουν Γερμανοί, καθ’ υπόδειξη του Αγήνορα.
Η Ηρώ είχε επιστρέψει στο σπίτι της έχοντας δώσει με επιτυχία τις απολυτήριες εξετάσεις του Γυμνασίου.
Καθόταν μαζί με τους γονείς της και μιλούσαν ως αργά τη (τελευταία νύχτα που την έβλεπαν) για το μέλλον της.
Στις δύο μετά τα μεσάνυχτα οι Γερμανοί κυκλώνουν το σπίτι και εισβάλλουν και την αρπάζουν.
Την οδηγούν στα κρατητήρια της οδού Μέρλιν, όπου τη βασανίζουν απάνθρωπα για τέσσερα μερόνυχτα.
Ταυτόχρονα της υπόσχονται πολλά για να πετύχουν τη συνεργασία της και να προδώσει όσουs γνώριζε.
Η Ηρώ όχι μόνο αρνείται πεισματικά κάθε συνεργασία, αλλά καταφέρνει να χτυπήσει στο πρόσωπο και τον Έλληνα διερμηνέα και συνεργάτη των Γερμανών.
Άλλες φορές κατά τις ανακρίσεις η Ηρώ τους μιλάει στη γλώσσα τους, απαξιώνοντας τη φτηνή ιδεολογία τους.
Οδηγείται στο Χαϊδάρι για παρατεταμένη κράτηση και τελικώς καταλήγει στο θάλαμο των μελλοθανάτων(μαζί με την άλλη φωτεινή προσωπικότητα τηs αντίστασηs,την Λέλα Καραγιάννη η οποία και τηs στάθηκε σαν μητέρα(αυτή που είχε 5 παιδιά).
Ξημερώματα της 5ης Σεπτέμβρη, μπαίνει ο φρουρός φωνάζοντας ...
«Ηρώ Κωνσταντοπούλου».
«Εγώ είμαι» του λέει περήφανα η Ηρώ.
«Έρχομαι».
Η Λέλα Καραγιάννη, τηs λέει:
«Μπράβο, Ηρώ μου.
Έτσι πεθαίνουν οι Ελληνίδες»
και σκύβει και τη φιλα για τελευταία φορά.
Oδηγούνται στον τόπο του μαρτυρίου και της δόξας, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Είναι η Ηρώ και άλλα 49 άτομα, τα πιο πολλά νέοι και παιδιά, ίδιας ηλικίας με την Ηρώ.
Χαράματα 5 Σεπτεμβρίου του 1944.
Τους εκτελούν ανά πεντάδες.
Οι υπόλοιποι πιο πίσω αναμένουν βλέποντας τη σφαγή.
Η Ηρώ επιλέγεται, όχι τυχαία, να είναι στην πρώτη πεντάδα.
«Χτυπάτε λοιπόν κακούργοι»
κάνοντας τη κίνηση με τα δύο χέρια, όμοια με εκείνη που κάποιος κάνει όταν θέλει να σχίσει το πάνω μέρος του πουκαμίσου του και να ελευθερώσει το στήθος του...ήταν οι τελευταίεs λέξειs τηs.
Η εκτέλεση γίνεται δια πολυβόλου που όταν πατάς τη σκανδάλη ρίχνει διαρκώς και ακατάπαυστα.
Δεκαεπτά σφαίρες τη γαζώνουν στην κυριολεξία.
Δεκαεπτά σφαίρες για έναν Άγγελο.
Όσες και η ηλικία της.
Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1944, ημέρα της εκτέλεσής της, όλοι οι δρόμοι στο Κουκάκι και στου Μακρυγιάννη πλημμύρισαν από συνθήματα που έφεραν την υπογραφή «Ηλέκτρα» δηλαδή το Επονίτικο όνομα της Ηρώς.
Η Ηρώ Kωνσταντοπούλου ήταν μόλις 17 ετών. - 
- Το 1977 ο Νίκος Φώσκολος γύρισε την ταινία "17 σφαίρες για έναν άγγελο", προς τιμή της Ηρούς με την Μαρία Βιδάλη(φωτό 3).
-Η Ηρώ ήταν μόλις 17 ετών.
Γι' αυτό και ο γλύπτης Νικόλας που φιλοτέχνησε το άγαλμά της τοποθέτησε στα πόδια της μια κούκλα, για να δείξει πως ήταν ένα μικρό κορίτσι που σε άλλες περιστάσεις θα έπαιζε ακόμη με τα παιχνίδια της(φωτό 4)
-Βείκου 57 στο Κουκάκι(φωτοω5).
Το σπίτι τηs Ηρούs.
Ένα ιστορικό τοπόσημο παρατημένο από τιs αρχέs του τόπου.
Χωρίs ούτε μία αναφορά,χωρίs καμία επιμέλεια έτσι όπωs αρμόζει σε αγνώμονεs ,επιλήσμονεs απογόνουs.
Eπιτρέψτε μου ,να πάω ανάποδα σε καιρούs και ήθη.
Αυτός ο Κορίτσαροs σήμερα θα εόρταζε τα 96 του χρόνια.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.