Του Ανδρέα Ρέου
Το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι πολυδιάστατο
- διαφθορά και διαπλοκή
- πολίτες δύο ταχυτήτων με ημέτερους προνομιούχους
- κοινωνική αδικία
- έλλειμμα εμπιστοσύνης εντός της κοινωνίας, αλλά και της κοινωνίας απέναντι στο κράτος
- ''κοινωνικοποίηση του εγκλήματος", δηλαδή συμμετοχή όλων σε αυτό, εφόσον όλοι το χρηματοδοτούμε και νομιμοποιούμε
- κίνδυνος κοινωνικής συνοχής και εθνικής ενότητας με ανταγωνιστική σχέση των πολιτών μεταξύ τους και καχυποψία
- θεσμικό έλλειμα λειτουργίας της Δικαιοσύνης
- έλλειψη εμπιστοσύνης στη Δημοκρατία και τους θεσμούς της
- απαξίωση της πολιτικής και ροπή σε ψήφους διαμαρτυρίας με επικίνδυνους ατραπούς
κοκ
Το κυριότερο όμως όλων για μένα είναι ότι 15 χρόνια μνημόνια, που υποτίθεται ''μάθαμε" και θα το ''παίρναμε αλλιώς'',
τελικά δε μάθαμε τίποτα. Χαμένες οι θυσίες όλες.
Ζηλεύω τις άλλες χώρες που εκμεταλλεύτηκαν τις αγροτικές επιδοτήσεις, ώστε να βελτιώσουν την ποσοτική και ποιοτική τους παραγωγή.
Ενώ στους άλλους λειτούργησαν ως ευκαιρία επενδύσεων σε εμάς λειτούργησαν ως ευκαιρία αποφυγής επενδύσεων, εφόσον μπορούσαμε να πληρωνόμαστε χωρίς να παράγουμε.
Αντί να λειτουργήσουν ως κίνητρο παραγωγής, λειτούργησαν τελικά ως υποκατάστατο της παραγωγής.
Θεωρούσαν τους Ευρωπαίους κορόιδα κι όταν αυτοί επιστρέφουν τώρα τον λογαριασμό, βρήκαν άλλα κορόιδα να τον πληρώσουν.
Και μέσα στην απεραντοσύνη της αδαημοσύνης τους, μεταβιβάζουν το ίδιο πρόβλημα, χωρίς να το διορθώσουν, στην ΑΑΔΕ, η οποία ΑΑΔΕ είναι προγραμματισμένη να εισπράττει δασμούς και φόρους και όχι βέβαια να διανέμει ενισχύσεις. Μεταβιβάζουν το πρόβλημα από έναν διανεμητικό μηχανισμό σε έναν εισπρακτικό μηχανισμό, ο οποίος δεν έχει ούτε την τεχνογνωσία ούτε την κατάρτιση ούτε την πιστοποίηση ούτε τη γνώση να το κάνει. Είναι όμως "ανεξάρτητη αρχή" και ως τέτοια δε φέρει ο υπουργός την ευθύνη. Αν αποτύχει, που θα αποτύχει, δε θα φταίει η κυβέρνηση. Δε θα λογοδοτούν για κάτι, που όμως εμμέσως θα ελέγχουν. Οι "ανεξάρτητες αρχές'' είναι οι πιο εξαρτημένες παράγκες της εξουσίας και της παρέχουν το άλλοθι και την κάλυψη να παρανομεί, χωρίς να λογοδοτεί. Κουκούλωμα δηλαδή κι εδώ.
Τελικά, δε μάθαμε τίποτα. 15 χρόνια θυσίες, "για το καλό μας"
και είμαστε και πάλι στην αρχή κι ακόμα παραπέρα.
Θέλω να σας θυμίσω, ότι αυτός που σας ζητάει σήμερα τον λογαριασμό είναι ο σύζυγος της
Αγγ. Στεριούλη, στην οποία διδόταν δάνεια από τις τράπεζες με τα οποία αγόραζε τις απαιτήσεις των ίδιων τραπεζών έναντι δανειολειπτών και κατόπιν τις διεκδικούσε από τους οφειλέτες μέσω εισπρακτικών, φυσικά σε υπερπολλαπλάσια τιμή.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.