από Βασίλης Βιλιάρδος
Αυτό που χρειάζεται είναι η απαλοιφή της γραφειοκρατίας, η γρήγορη απονομή δικαιοσύνης, καθώς επίσης η καταπολέμηση της διαπλοκής και της διαφθοράς – όπως πρόσφατα στον ΟΠΕΚΕΠΕ, με το σκάνδαλο που μας εξευτέλισε ακόμη μία φορά διεθνώς, ενώ το γνώριζε ο πρωθυπουργός από το 2019 χωρίς να κάνει τίποτα. Γιατί;
Επειδή μόνο έτσι θα διενεργηθούν σωστές επενδύσεις, οπότε θα αυξηθούν η παραγωγικότητα της εργασίας και οι μισθοί – για να πάψουν να εξαθλιώνονται και να εγκαταλείπουν την Ελλάδα οι Έλληνες, καθώς επίσης για να μπορέσουν να επιστρέψουν αυτοί που έφυγαν. Κυρίως όμως, πρέπει να δρομολογηθεί ένα σταθερό και ανταγωνιστικό με τις γειτονικές χώρες φορολογικό καθεστώς στη χώρα μας, όπως αυτό που εμείς προτείνουμε – έσοδα έξοδα για όλους και επίπεδος φόρος, τα οποία θα χρηματοδοτηθούν από τη φοροδιαφυγή, αφού δεν θα έχει πλέον κανένα νόημα να φοροδιαφεύγει κανείς. Προφανώς δε, να καταργηθούν τα οθωμανικού τύπου τεκμήρια της ντροπής – επίσης φυσικά, η προκαταβολή φόρου.
Σύγχρονες τεχνολογίες, πράσινη μετάβαση και περιβαλλοντική αναβάθμιση των επιχειρήσεων, κοινωνική επιχειρηματικότητα και χειροτεχνία, περιοχές ειδικής ενίσχυσης, αγροδιατροφή, πρωτογενής παραγωγή, μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, αλιεία και υδατοκαλλιέργειες, μεταποίηση και εφοδιαστική αλυσίδα, επιχειρηματική εξωστρέφεια, τουριστικές επενδύσεις, εναλλακτικές μορφές τουρισμού, μεγάλες επενδύσεις, ευρωπαϊκές αλυσίδες αξίας, καθώς επίσης επιχειρηματικότητα 360 μοιρών – όπου με το τελευταίο γελάει κανείς και καταλαβαίνει ότι θέλει.
Σχετικά τώρα με την ψήφο μας, επιφυλαχθήκαμε στην επιτροπή. Γιατί; Επειδή στην ουσία, ζητώντας συγνώμη για την έκφραση, αποτελεί ένα ακόμη μπάλωμα, σε ένα χιλιομπαλωμένο παντελόνι – οπότε αναρωτηθήκαμε εάν θα πρέπει να συμφωνήσουμε ή όχι.
Γιατί; Επειδή το επόμενο μπάλωμα δεν θα αργήσει και θα είναι ακόμη μεγαλύτερο – σε ένα παντελόνι που θα είναι όλο και περισσότερο για τα σκουπίδια, εννοώντας μεταφορικά την οικονομία μας.
Ειδικά όσον αφορά το άρθρο 8, στην παρ. δ συμπεριλαμβάνονται στις μη επιλέξιμες δαπάνες ενισχύσεων η αγορά οικοπέδων, γηπέδων και αγροτεμαχίων.
Η διάταξη αυτή, σε συνδυασμό με το σκανδαλώδες ΠΔ 129/2025, για το οποίο διαμαρτύρεται όλη η Ελλάδα, επίσης οι κυβερνητικοί βουλευτές, δίνει τη χαριστική βολή στους ιδιοκτήτες εκτάσεων μικρότερων των 2 στρεμμάτων – οι οποίοι χάνουν την οικοδομησιμότητα και την αρτιότητα τους.
Εάν είχαν δηλαδή μια ελπίδα να αγοράσουν μία μικρή έκταση όμορου οικοπέδου μέσω κάποιου πακέτου στήριξης, για να αυξήσουν την ιδιοκτησία τους και αυτή να είναι εντός του πλαισίου εφαρμογής του προεδρικού διατάγματος, τη χάνουν και αυτή.
Δεν τεκμηριώνεται λοιπόν ότι, έτσι η κυβέρνηση προωθεί τη φτωχοποίηση των πολλών και τα συμφέροντα των λίγων ισχυρών, ξένων και εγχωρίων, για τη συγκέντρωση μεγάλων εκτάσεων για εμπορική χρήση;
Γιατί το θέσαμε; Επειδή ακούμε συνεχώς τις θριαμβολογίες της για την αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων – οι οποίες δεν έχουν καμία λογική.
Γιατί δεν έχουν λογική οι θριαμβολογίες της; Επειδή, για παράδειγμα, το 48% όλων των άμεσων ξένων επενδύσεων του 2024, καταγράφηκαν στους δύο τελευταίους μήνες.
Τι συνέβη στους δύο αυτούς τελευταίους μήνες; Απλούστατα, η εξαγορά από την αραβική Masdar της ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή, έναντι περίπου 2,2 δις € για το 70% των μετοχών της – ενώ αργότερα εξαγόρασε το 100%.
Όσον αφορά δε τις υπόλοιπες ΑΞΕ που αφορούσαν επιχειρήσεις, επρόκειτο ξανά για εξαγορές ελληνικών επιχειρήσεων από ξένους – όπως της Grand Hyatt από την Blackstone, των εκπαιδευτηρίων Δούκα από την Cognita, της EpsilonNet από την General Atlantic κοκ.
Όλες αυτές βέβαια οι ξένες εταιρίες, θα μεταφέρουν τα κέρδη τους στο εξωτερικό οπότε, ειδικά τα μερίσματα των πρώην κρατικών εταιριών, θα πρέπει να αναπληρωθούν από φόρους – παρά το ότι πληρώνουμε ήδη 22 δις παραπάνω φόρους από το 2019, ενώ το πραγματικό μας ΑΕΠ έχει αυξηθεί μόλις κατά 17 δις.
Προφανώς τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως επένδυση – αφού επένδυση είναι οι νέες εγκαταστάσεις, τα καινούργια μηχανήματα, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας κλπ.
Επομένως επρόκειτο ξανά για αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους – κάτι που θα έχει ημερομηνία λήξης, όταν πια θα έχουν ξεπουληθεί τα πάντα, η Ελλάδα θα ανήκει στους ξένους και οι Έλληνες απλά θα τους υπηρετούν, με μισθούς και με συνθήκες εξαθλίωσης, ως σκλάβοι χρέους.
Ως εκ τούτου δεν μπορούμε να μιλάμε καθόλου για διατηρήσιμη ανάπτυξη – ούτε όμως για βιώσιμη όσον αφορά τους Πολίτες, αφού τα όποια οφέλη της επικεντρώνονται σε λίγους, με τους πολλούς να εξαθλιώνονται όλο και περισσότερο.
Συνεχίζοντας, η άποψη μας είναι πως η ελληνική οικονομία δεν χρειάζεται τέτοιου είδους γραφειοκρατικά νομοσχέδια όπως το σημερινό – τα οποία απευθύνονται κυρίως στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.
Αυτό που χρειάζεται είναι η απαλοιφή της γραφειοκρατίας, η γρήγορη απονομή δικαιοσύνης, καθώς επίσης η καταπολέμηση της διαπλοκής και της διαφθοράς – όπως πρόσφατα στον ΟΠΕΚΕΠΕ, με το σκάνδαλο που μας εξευτέλισε ακόμη μία φορά διεθνώς, ενώ το γνώριζε ο πρωθυπουργός από το 2019 χωρίς να κάνει τίποτα.
Γιατί; Επειδή μόνο έτσι θα διενεργηθούν σωστές επενδύσεις, οπότε θα αυξηθούν η παραγωγικότητα της εργασίας και οι μισθοί – για να πάψουν να εξαθλιώνονται και να εγκαταλείπουν την Ελλάδα οι Έλληνες, καθώς επίσης για να μπορέσουν να επιστρέψουν αυτοί που έφυγαν.
Κυρίως όμως, πρέπει να δρομολογηθεί ένα σταθερό και ανταγωνιστικό με τις γειτονικές χώρες φορολογικό καθεστώς στη χώρα μας, όπως αυτό που εμείς προτείνουμε – έσοδα έξοδα για όλους και επίπεδος φόρος, τα οποία θα χρηματοδοτηθούν από τη φοροδιαφυγή, αφού δεν θα έχει πλέον κανένα νόημα να φοροδιαφεύγει κανείς.
Προφανώς δε, να καταργηθούν τα οθωμανικού τύπου τεκμήρια της ντροπής – επίσης φυσικά, η προκαταβολή φόρου.
Ειδικά όσον αφορά τις ΜμΕ επιχειρήσεις, πρέπει να σταματήσουν τα μαρτύρια τους από τους συνεχώς νέους φορολογικούς νόμους – τους οποίους δεν μπορούν να παρακολουθήσουν ούτε οι λογιστές τους, ευρισκόμενοι στα όρια της απόγνωσης.
Επίσης οι εξ αυτών επιβαρύνσεις τους με κόπο και έξοδα, εις βάρος των κερδών και της ανταγωνιστικότητας τους – όπως η παγκόσμια πρωτοτυπία της σύνδεσης των POS με τις ταμειακές μηχανές.
Ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα των μικρομεσαίων, ειδικά εκείνων που λόγω της κρίσης και των μνημονίων καταδικάστηκαν στον Τειρεσία, είναι η προβληματική τραπεζική χρηματοδότηση τους – παρά την τεράστια και αφορολόγητη αισχροκέρδεια των τραπεζών, λόγω του απαράδεκτου αναβαλλόμενου φόρου των 20 δις που τελικά αναπληρώνεται από εμάς.
Ο Τειρεσίας που δυστυχώς ανήκει στις τράπεζες, παρά το ότι το αρνήθηκε η Ένωση Τραπεζών, πρέπει να μεταρρυθμισθεί πλήρως – αφού δεν είναι δυνατόν να αποκλείονται στο διηνεκές από τη χρηματοδότηση τους, τη λήψη επιταγών κοκ. όλοι όσοι είχαν κάποια προβλήματα στο παρελθόν, ενώ τα έχουν πλέον επιλύσει.
Ειδικά για τη βιομηχανία και όχι μόνο, αποτελεί μεγάλο πρόβλημα η εκτόξευση των τιμών της ενέργειας – με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο ακριβή από τους ανταγωνιστές τους στην ΕΕ.
Πού οφείλεται το πρόβλημα; Στη βίαιη απολιγνιτοποίηση, στον πόλεμο που κήρυξε ο πρωθυπουργός εναντίον της Ρωσίας και στο χρηματιστήριο ενέργειας του κ. Χατζηδάκη – μέσω του οποίου θησαυρίζει το ενεργειακ οκό καρτέλ, εις βάρος όλων μας.
Με όλα αυτά θα έπρεπε να ασχοληθεί η κυβέρνηση και όχι με νομοσχέδια με πομπώδεις τίτλους που δεν οδηγούν πουθενά – κρίνοντας από το σημερινό κατάντημα της χώρας μας, τελευταία των τελευταίων στην ΕΕ σε όλους σχεδόν τους οικονομικούς δείκτες.
Εάν δεν λυθούν όλα αυτά, καθώς επίσης εάν η κυβέρνηση επιμένει στην υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων που ευρίσκονται στα όρια της χρεοκοπίας σε συνθήκες τρομακτικής ακρίβειας, όπου ακρίβεια είναι ο συνδυασμός μισθών και τιμών, δεν υπάρχει μέλλον όσα αναπτυξιακά νομοσχέδια και αν κατατεθούν – κάτι που φαίνεται καθαρά από τα συνεχώς αυξανόμενα ελλείμματα του εμπορικού μας ισοζυγίου και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, στα επίπεδα 2006/10.
Τι σημαίνουν αυτά τα ελλείμματα; Απλούστατα ότι, ο ιδιωτικός μας τομέας δεν είναι ανταγωνιστικός και χρεώνεται στο εξωτερικό – οπότε κάποια στιγμή θα εξαντληθεί η πιστοληπτική του ικανότητα, θα στερέψει η φοροδοτική του δυνατότητα, θα εκτοξευθούν οι χρεοκοπίες ενώ, αμέσως μετά, θα ακολουθήσουν οι τράπεζες και το κράτος.
Όσον αφορά τώρα το μετασχηματισμό της Οικονομίας μας που θεωρεί πως πετύχει η κυβέρνηση με το παρόν νομοσχέδιο, είναι κάτι που το ακούμε χρόνια τώρα, χωρίς ποτέ να συμβαίνει – ενώ ένα από τα προβλήματα, είναι αυτό ακριβώς που δήλωσε ο υπουργός ανάπτυξης.
Δηλαδή πως τα βασικά χρηματοδοτικά εργαλεία δεν βρίσκονται στο Υπουργείο Ανάπτυξης που έχει πια υποβιβασθεί, εάν όχι απαξιωθεί και μετατραπεί σε κουφάρι, αλλά στο Υπουργείο Οικονομικών – πρώτα από όλα το Ταμείο Ανάκαμψης, με αρκετά δις που αυτή τη στιγμή είναι αδιάθετα.
Είναι κάτι που αναφέραμε και εμείς, λέγοντας πως οι εισροές από την ΕΕ είναι μεν υψηλές, αλλά οι εκροές προς την πραγματική οικονομία ελάχιστες – σημειώνοντας ότι, σύμφωνα με το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής, τα αδιάθετα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης υπολογίζονται παραδόξως στα πλεονάσματα του προϋπολογισμού.
Επομένως, το υπουργείο οικονομικών έχει κίνητρο να μην τα διαθέτει – αδιαφορώντας για το ότι, έτσι στραγγαλίζει την οικονομία μας και ιδιαίτερα τη μεσαία τάξη.
Συνολικά πάντως για τα δύο επόμενα χρόνια, ο υπουργός ανέφερε πως θα διατεθούν με το νέο Αναπτυξιακό στους δώδεκα τομείς του συνολικά, κεφάλαια ύψους μόλις 1 δις – όπου ο καθένας μας καταλαβαίνει ότι, με ένα τέτοιο ποσόν είναι εντελώς αδύνατο να επιτευχθεί η παραγωγική ανασυγκρότηση που επικαλείται.
Ούτε φυσικά η στήριξη των παραμεθόριων περιοχών και της περιφέρειας που αναφέρονται – με στόχο την αποκέντρωση που θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την καταπολέμηση του δημογραφικού.
Η συνδυαστική επίκληση δε των ΕΣΠΑ ή του ΠΔΕ, είναι θεωρητική – αφού έχουμε δει την αποτυχία τους στο παρελθόν.
Για να είμαστε βέβαια αντικειμενικοί, δεν φταίει το υπουργείο ανάπτυξης για όλα αυτά, αλλά το υπουργείο οικονομικών – αφού σε αυτό έχουν μεταφερθεί τα κεφάλαια και όλες οι αρμοδιότητες υπό την ευθύνη του κ. Παπαθανάση, ο οποίος δεν μας ενημερώνει σχεδόν ποτέ παρά το ότι είναι υποχρέωση του.
Εδώ αναρωτηθήκαμε για ποιο λόγο έχει γίνει κάτι τέτοιο – γιατί δηλαδή έχει μείνει γυμνό το υπουργείο ανάπτυξης, χωρίς κανένα χρηματοδοτικό εργαλείο που να μπορεί να διαχειρίζεται αυτόνομα.
Ποια είναι η αιτία που μεταβιβάσθηκαν όλα τα κλειδιά στον κ. Παπαθανάση – έχοντας την εντύπωση πως οφείλεται στο γεγονός ότι, οι ξένοι ελέγχουν πλήρως το υπουργείο και τον θεωρούν έμπιστο συνεργάτη τους.
Ακούγοντας δε πως η κυβέρνηση σχεδιάζει να μεταφέρει τον ΟΠΕΚΕΠΕ στον άλλο οργανισμό των ξένων, στην ΑΑΔΕ που ιδρύθηκε με το τρίτο μνημόνιο, η παραπάνω εντύπωση μας ενδυναμώθηκε – αφού καταλάβαμε πως οι ξένοι θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, ιδιαίτερα τα ευρωπαϊκά προγράμματα και τις επιδοτήσεις, αντιμετωπίζοντας την Ελλάδα ως άβουλο και εξαρτημένο προτεκτοράτο τους.
Ακόμη χειρότερα, το πρώτο τρίμηνο του 2025 οι αφίξεις Γερμανών αυξήθηκαν μεν κατά 19,6%, αλλά οι αντίστοιχες εισπράξεις μειώθηκαν κατά 16,3% – γεγονός που σημαίνει ότι, η μείωση της μέσης δαπάνης όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά επιταχύνεται.
Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να διατηρηθούν οι κρατικές υποδομές μας με τέτοια έσοδα, όταν υποδεχόμαστε πλέον τετραπλάσιους τουρίστες από τον πληθυσμό μας; Ενώ η Πορτογαλία διπλάσιους με περισσότερα έσοδα από εμάς και η Ισπανία ακόμη λιγότερους;
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι, μας εκμεταλλεύονται οι ξένοι tour operators, όπως στο παράδειγμα της Λευκάδας που νοικιάζουν το δωμάτιο για 15 € και το επινοικιάζουν με 70 € – ενώ, ακόμη χειρότερα, ο τουρισμός εισάγει πάνω από το 70% των αναγκών του από το εξωτερικό, αυξάνοντας το εμπορικό μας έλλειμμα.
Ποιος φταίει; Η κακοδιαχείριση των κυβερνήσεων μας αφού, μεταξύ άλλων, σύμφωνα με δήλωση του υπουργού ανάπτυξης, το 80% των χρημάτων των αναπτυξιακών νόμων κατευθυνόταν αποκλειστικά στον τουρισμό – ενώ συμπληρωματικά μόνο σε άλλους κλάδους.
Εν προκειμένω, ένα σωστό αναπτυξιακό νομοσχέδιο θα έπρεπε να συνδέσει τον τουρισμό με την εγχώρια παραγωγή και να προωθήσει λύσεις για την αύξηση της κατά κεφαλήν δαπάνης – δύο θέματα που θα μπορούσαν να διπλασιάσουν τα τουριστικά μας έσοδα και να αυξήσουν ακόμη περισσότερο το ΑΕΠ μας, μέσω της μείωσης του εμπορικού μας ελλείμματος.
Διαφορετικά δεν υπάρχει μέλλον για τους Έλληνες – για την Ελλάδα βέβαια υπάρχει, αφού απλά θα αλλάξει το ιδιοκτησιακό της καθεστώς.
ΠΗΓΗ:https://analyst.gr/2025/05/30/oi-pathogeneies-tis-ellinikis-oikonomias/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Εισήγηση
Το σημερινό νομοσχέδιο που αποτελεί στην ουσία έκθεση ιδεών, έχει σχέση κυρίως με τα καθεστώτα ενισχύσεων για τη διεξαγωγή επενδύσεων στους εξής δώδεκα τομείς:Σύγχρονες τεχνολογίες, πράσινη μετάβαση και περιβαλλοντική αναβάθμιση των επιχειρήσεων, κοινωνική επιχειρηματικότητα και χειροτεχνία, περιοχές ειδικής ενίσχυσης, αγροδιατροφή, πρωτογενής παραγωγή, μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, αλιεία και υδατοκαλλιέργειες, μεταποίηση και εφοδιαστική αλυσίδα, επιχειρηματική εξωστρέφεια, τουριστικές επενδύσεις, εναλλακτικές μορφές τουρισμού, μεγάλες επενδύσεις, ευρωπαϊκές αλυσίδες αξίας, καθώς επίσης επιχειρηματικότητα 360 μοιρών – όπου με το τελευταίο γελάει κανείς και καταλαβαίνει ότι θέλει.
Σχετικά τώρα με την ψήφο μας, επιφυλαχθήκαμε στην επιτροπή. Γιατί; Επειδή στην ουσία, ζητώντας συγνώμη για την έκφραση, αποτελεί ένα ακόμη μπάλωμα, σε ένα χιλιομπαλωμένο παντελόνι – οπότε αναρωτηθήκαμε εάν θα πρέπει να συμφωνήσουμε ή όχι.
Γιατί; Επειδή το επόμενο μπάλωμα δεν θα αργήσει και θα είναι ακόμη μεγαλύτερο – σε ένα παντελόνι που θα είναι όλο και περισσότερο για τα σκουπίδια, εννοώντας μεταφορικά την οικονομία μας.
Ειδικά όσον αφορά το άρθρο 8, στην παρ. δ συμπεριλαμβάνονται στις μη επιλέξιμες δαπάνες ενισχύσεων η αγορά οικοπέδων, γηπέδων και αγροτεμαχίων.
Η διάταξη αυτή, σε συνδυασμό με το σκανδαλώδες ΠΔ 129/2025, για το οποίο διαμαρτύρεται όλη η Ελλάδα, επίσης οι κυβερνητικοί βουλευτές, δίνει τη χαριστική βολή στους ιδιοκτήτες εκτάσεων μικρότερων των 2 στρεμμάτων – οι οποίοι χάνουν την οικοδομησιμότητα και την αρτιότητα τους.
Εάν είχαν δηλαδή μια ελπίδα να αγοράσουν μία μικρή έκταση όμορου οικοπέδου μέσω κάποιου πακέτου στήριξης, για να αυξήσουν την ιδιοκτησία τους και αυτή να είναι εντός του πλαισίου εφαρμογής του προεδρικού διατάγματος, τη χάνουν και αυτή.
Δεν τεκμηριώνεται λοιπόν ότι, έτσι η κυβέρνηση προωθεί τη φτωχοποίηση των πολλών και τα συμφέροντα των λίγων ισχυρών, ξένων και εγχωρίων, για τη συγκέντρωση μεγάλων εκτάσεων για εμπορική χρήση;
Τι είδους φιλελευθερισμός είναι ο μη σεβασμός και η απαξίωση της περιουσίας των Ελλήνων;
Το βασικό ερώτημα τώρα που θέσαμε στον υπουργό, είναι τι ακριβώς θεωρεί ως επένδυση η κυβέρνηση – αφού από αυτό εξαρτάται η ποιότητα των αναπτυξιακών νομοσχεδίων της, όπως του σημερινού.Γιατί το θέσαμε; Επειδή ακούμε συνεχώς τις θριαμβολογίες της για την αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων – οι οποίες δεν έχουν καμία λογική.
Γιατί δεν έχουν λογική οι θριαμβολογίες της; Επειδή, για παράδειγμα, το 48% όλων των άμεσων ξένων επενδύσεων του 2024, καταγράφηκαν στους δύο τελευταίους μήνες.
Τι συνέβη στους δύο αυτούς τελευταίους μήνες; Απλούστατα, η εξαγορά από την αραβική Masdar της ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή, έναντι περίπου 2,2 δις € για το 70% των μετοχών της – ενώ αργότερα εξαγόρασε το 100%.
Όσον αφορά δε τις υπόλοιπες ΑΞΕ που αφορούσαν επιχειρήσεις, επρόκειτο ξανά για εξαγορές ελληνικών επιχειρήσεων από ξένους – όπως της Grand Hyatt από την Blackstone, των εκπαιδευτηρίων Δούκα από την Cognita, της EpsilonNet από την General Atlantic κοκ.
Όλες αυτές βέβαια οι ξένες εταιρίες, θα μεταφέρουν τα κέρδη τους στο εξωτερικό οπότε, ειδικά τα μερίσματα των πρώην κρατικών εταιριών, θα πρέπει να αναπληρωθούν από φόρους – παρά το ότι πληρώνουμε ήδη 22 δις παραπάνω φόρους από το 2019, ενώ το πραγματικό μας ΑΕΠ έχει αυξηθεί μόλις κατά 17 δις.
Προφανώς τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως επένδυση – αφού επένδυση είναι οι νέες εγκαταστάσεις, τα καινούργια μηχανήματα, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας κλπ.
Πρόκειται απλά για αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος – όπως συνέβη με τον ΟΤΕ και τη Fraport που ξεπουλήθηκαν στους Γερμανούς, με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς με σκανδαλώδεις προϋποθέσεις, με τον ΟΠΑΠ στους Τσέχους, με τον ΑΔΜΗΕ στους Κινέζους, με τον ΔΕΔΔΗΕ στους Αυστραλούς κοκ.
Όσον αφορά δε τις υπόλοιπες επενδύσεις που δεν αφορούσαν επιχειρήσεις, διενεργήθηκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου στα ακίνητα – όπου σημαντικό μέρος της αύξησης των πωλήσεων τους οφειλόταν στους πλειστηριασμούς των ληστρικών funds, τα κέρδη των οποίων μεταφέρονται επίσης στο εξωτερικό.Επομένως επρόκειτο ξανά για αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους – κάτι που θα έχει ημερομηνία λήξης, όταν πια θα έχουν ξεπουληθεί τα πάντα, η Ελλάδα θα ανήκει στους ξένους και οι Έλληνες απλά θα τους υπηρετούν, με μισθούς και με συνθήκες εξαθλίωσης, ως σκλάβοι χρέους.
Ως εκ τούτου δεν μπορούμε να μιλάμε καθόλου για διατηρήσιμη ανάπτυξη – ούτε όμως για βιώσιμη όσον αφορά τους Πολίτες, αφού τα όποια οφέλη της επικεντρώνονται σε λίγους, με τους πολλούς να εξαθλιώνονται όλο και περισσότερο.
Συνεχίζοντας, η άποψη μας είναι πως η ελληνική οικονομία δεν χρειάζεται τέτοιου είδους γραφειοκρατικά νομοσχέδια όπως το σημερινό – τα οποία απευθύνονται κυρίως στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.
Αυτό που χρειάζεται είναι η απαλοιφή της γραφειοκρατίας, η γρήγορη απονομή δικαιοσύνης, καθώς επίσης η καταπολέμηση της διαπλοκής και της διαφθοράς – όπως πρόσφατα στον ΟΠΕΚΕΠΕ, με το σκάνδαλο που μας εξευτέλισε ακόμη μία φορά διεθνώς, ενώ το γνώριζε ο πρωθυπουργός από το 2019 χωρίς να κάνει τίποτα.
Γιατί; Επειδή μόνο έτσι θα διενεργηθούν σωστές επενδύσεις, οπότε θα αυξηθούν η παραγωγικότητα της εργασίας και οι μισθοί – για να πάψουν να εξαθλιώνονται και να εγκαταλείπουν την Ελλάδα οι Έλληνες, καθώς επίσης για να μπορέσουν να επιστρέψουν αυτοί που έφυγαν.
Κυρίως όμως, πρέπει να δρομολογηθεί ένα σταθερό και ανταγωνιστικό με τις γειτονικές χώρες φορολογικό καθεστώς στη χώρα μας, όπως αυτό που εμείς προτείνουμε – έσοδα έξοδα για όλους και επίπεδος φόρος, τα οποία θα χρηματοδοτηθούν από τη φοροδιαφυγή, αφού δεν θα έχει πλέον κανένα νόημα να φοροδιαφεύγει κανείς.
Προφανώς δε, να καταργηθούν τα οθωμανικού τύπου τεκμήρια της ντροπής – επίσης φυσικά, η προκαταβολή φόρου.
Ειδικά όσον αφορά τις ΜμΕ επιχειρήσεις, πρέπει να σταματήσουν τα μαρτύρια τους από τους συνεχώς νέους φορολογικούς νόμους – τους οποίους δεν μπορούν να παρακολουθήσουν ούτε οι λογιστές τους, ευρισκόμενοι στα όρια της απόγνωσης.
Επίσης οι εξ αυτών επιβαρύνσεις τους με κόπο και έξοδα, εις βάρος των κερδών και της ανταγωνιστικότητας τους – όπως η παγκόσμια πρωτοτυπία της σύνδεσης των POS με τις ταμειακές μηχανές.
Ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα των μικρομεσαίων, ειδικά εκείνων που λόγω της κρίσης και των μνημονίων καταδικάστηκαν στον Τειρεσία, είναι η προβληματική τραπεζική χρηματοδότηση τους – παρά την τεράστια και αφορολόγητη αισχροκέρδεια των τραπεζών, λόγω του απαράδεκτου αναβαλλόμενου φόρου των 20 δις που τελικά αναπληρώνεται από εμάς.
Ο Τειρεσίας που δυστυχώς ανήκει στις τράπεζες, παρά το ότι το αρνήθηκε η Ένωση Τραπεζών, πρέπει να μεταρρυθμισθεί πλήρως – αφού δεν είναι δυνατόν να αποκλείονται στο διηνεκές από τη χρηματοδότηση τους, τη λήψη επιταγών κοκ. όλοι όσοι είχαν κάποια προβλήματα στο παρελθόν, ενώ τα έχουν πλέον επιλύσει.
Ειδικά για τη βιομηχανία και όχι μόνο, αποτελεί μεγάλο πρόβλημα η εκτόξευση των τιμών της ενέργειας – με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο ακριβή από τους ανταγωνιστές τους στην ΕΕ.
Πού οφείλεται το πρόβλημα; Στη βίαιη απολιγνιτοποίηση, στον πόλεμο που κήρυξε ο πρωθυπουργός εναντίον της Ρωσίας και στο χρηματιστήριο ενέργειας του κ. Χατζηδάκη – μέσω του οποίου θησαυρίζει το ενεργειακ οκό καρτέλ, εις βάρος όλων μας.
Με όλα αυτά θα έπρεπε να ασχοληθεί η κυβέρνηση και όχι με νομοσχέδια με πομπώδεις τίτλους που δεν οδηγούν πουθενά – κρίνοντας από το σημερινό κατάντημα της χώρας μας, τελευταία των τελευταίων στην ΕΕ σε όλους σχεδόν τους οικονομικούς δείκτες.
Εάν δεν λυθούν όλα αυτά, καθώς επίσης εάν η κυβέρνηση επιμένει στην υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων που ευρίσκονται στα όρια της χρεοκοπίας σε συνθήκες τρομακτικής ακρίβειας, όπου ακρίβεια είναι ο συνδυασμός μισθών και τιμών, δεν υπάρχει μέλλον όσα αναπτυξιακά νομοσχέδια και αν κατατεθούν – κάτι που φαίνεται καθαρά από τα συνεχώς αυξανόμενα ελλείμματα του εμπορικού μας ισοζυγίου και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, στα επίπεδα 2006/10.
Τι σημαίνουν αυτά τα ελλείμματα; Απλούστατα ότι, ο ιδιωτικός μας τομέας δεν είναι ανταγωνιστικός και χρεώνεται στο εξωτερικό – οπότε κάποια στιγμή θα εξαντληθεί η πιστοληπτική του ικανότητα, θα στερέψει η φοροδοτική του δυνατότητα, θα εκτοξευθούν οι χρεοκοπίες ενώ, αμέσως μετά, θα ακολουθήσουν οι τράπεζες και το κράτος.
Όσον αφορά τώρα το μετασχηματισμό της Οικονομίας μας που θεωρεί πως πετύχει η κυβέρνηση με το παρόν νομοσχέδιο, είναι κάτι που το ακούμε χρόνια τώρα, χωρίς ποτέ να συμβαίνει – ενώ ένα από τα προβλήματα, είναι αυτό ακριβώς που δήλωσε ο υπουργός ανάπτυξης.
Δηλαδή πως τα βασικά χρηματοδοτικά εργαλεία δεν βρίσκονται στο Υπουργείο Ανάπτυξης που έχει πια υποβιβασθεί, εάν όχι απαξιωθεί και μετατραπεί σε κουφάρι, αλλά στο Υπουργείο Οικονομικών – πρώτα από όλα το Ταμείο Ανάκαμψης, με αρκετά δις που αυτή τη στιγμή είναι αδιάθετα.
Είναι κάτι που αναφέραμε και εμείς, λέγοντας πως οι εισροές από την ΕΕ είναι μεν υψηλές, αλλά οι εκροές προς την πραγματική οικονομία ελάχιστες – σημειώνοντας ότι, σύμφωνα με το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής, τα αδιάθετα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης υπολογίζονται παραδόξως στα πλεονάσματα του προϋπολογισμού.
Επομένως, το υπουργείο οικονομικών έχει κίνητρο να μην τα διαθέτει – αδιαφορώντας για το ότι, έτσι στραγγαλίζει την οικονομία μας και ιδιαίτερα τη μεσαία τάξη.
Συνολικά πάντως για τα δύο επόμενα χρόνια, ο υπουργός ανέφερε πως θα διατεθούν με το νέο Αναπτυξιακό στους δώδεκα τομείς του συνολικά, κεφάλαια ύψους μόλις 1 δις – όπου ο καθένας μας καταλαβαίνει ότι, με ένα τέτοιο ποσόν είναι εντελώς αδύνατο να επιτευχθεί η παραγωγική ανασυγκρότηση που επικαλείται.
Ούτε φυσικά η στήριξη των παραμεθόριων περιοχών και της περιφέρειας που αναφέρονται – με στόχο την αποκέντρωση που θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την καταπολέμηση του δημογραφικού.
Η συνδυαστική επίκληση δε των ΕΣΠΑ ή του ΠΔΕ, είναι θεωρητική – αφού έχουμε δει την αποτυχία τους στο παρελθόν.
Για να είμαστε βέβαια αντικειμενικοί, δεν φταίει το υπουργείο ανάπτυξης για όλα αυτά, αλλά το υπουργείο οικονομικών – αφού σε αυτό έχουν μεταφερθεί τα κεφάλαια και όλες οι αρμοδιότητες υπό την ευθύνη του κ. Παπαθανάση, ο οποίος δεν μας ενημερώνει σχεδόν ποτέ παρά το ότι είναι υποχρέωση του.
Εδώ αναρωτηθήκαμε για ποιο λόγο έχει γίνει κάτι τέτοιο – γιατί δηλαδή έχει μείνει γυμνό το υπουργείο ανάπτυξης, χωρίς κανένα χρηματοδοτικό εργαλείο που να μπορεί να διαχειρίζεται αυτόνομα.
Ποια είναι η αιτία που μεταβιβάσθηκαν όλα τα κλειδιά στον κ. Παπαθανάση – έχοντας την εντύπωση πως οφείλεται στο γεγονός ότι, οι ξένοι ελέγχουν πλήρως το υπουργείο και τον θεωρούν έμπιστο συνεργάτη τους.
Ακούγοντας δε πως η κυβέρνηση σχεδιάζει να μεταφέρει τον ΟΠΕΚΕΠΕ στον άλλο οργανισμό των ξένων, στην ΑΑΔΕ που ιδρύθηκε με το τρίτο μνημόνιο, η παραπάνω εντύπωση μας ενδυναμώθηκε – αφού καταλάβαμε πως οι ξένοι θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, ιδιαίτερα τα ευρωπαϊκά προγράμματα και τις επιδοτήσεις, αντιμετωπίζοντας την Ελλάδα ως άβουλο και εξαρτημένο προτεκτοράτο τους.
Δυστυχώς λοιπόν τεκμηριώθηκε για μία ακόμη φορά ότι, η κυβέρνηση αδιαφορεί για την οικονομική μας ανεξαρτησία – χωρίς την οποία δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία.
Κλείνοντας με τον τουρισμό, ο οποίος στηρίζεται ξανά με το σημερινό νομοσχέδιο, η μέση κατά κεφαλή δαπάνη ανά τουρίστα μειώθηκε στα 573 € το 2024 κατά τον ΣΕΤΕ παρά τον πληθωρισμό ή στα 530,6 ανά ταξίδι κατά την ΤτΕ – από 746 € το 2005.Ακόμη χειρότερα, το πρώτο τρίμηνο του 2025 οι αφίξεις Γερμανών αυξήθηκαν μεν κατά 19,6%, αλλά οι αντίστοιχες εισπράξεις μειώθηκαν κατά 16,3% – γεγονός που σημαίνει ότι, η μείωση της μέσης δαπάνης όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά επιταχύνεται.
Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να διατηρηθούν οι κρατικές υποδομές μας με τέτοια έσοδα, όταν υποδεχόμαστε πλέον τετραπλάσιους τουρίστες από τον πληθυσμό μας; Ενώ η Πορτογαλία διπλάσιους με περισσότερα έσοδα από εμάς και η Ισπανία ακόμη λιγότερους;
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι, μας εκμεταλλεύονται οι ξένοι tour operators, όπως στο παράδειγμα της Λευκάδας που νοικιάζουν το δωμάτιο για 15 € και το επινοικιάζουν με 70 € – ενώ, ακόμη χειρότερα, ο τουρισμός εισάγει πάνω από το 70% των αναγκών του από το εξωτερικό, αυξάνοντας το εμπορικό μας έλλειμμα.
Ποιος φταίει; Η κακοδιαχείριση των κυβερνήσεων μας αφού, μεταξύ άλλων, σύμφωνα με δήλωση του υπουργού ανάπτυξης, το 80% των χρημάτων των αναπτυξιακών νόμων κατευθυνόταν αποκλειστικά στον τουρισμό – ενώ συμπληρωματικά μόνο σε άλλους κλάδους.
Εν προκειμένω, ένα σωστό αναπτυξιακό νομοσχέδιο θα έπρεπε να συνδέσει τον τουρισμό με την εγχώρια παραγωγή και να προωθήσει λύσεις για την αύξηση της κατά κεφαλήν δαπάνης – δύο θέματα που θα μπορούσαν να διπλασιάσουν τα τουριστικά μας έσοδα και να αυξήσουν ακόμη περισσότερο το ΑΕΠ μας, μέσω της μείωσης του εμπορικού μας ελλείμματος.
Διαφορετικά δεν υπάρχει μέλλον για τους Έλληνες – για την Ελλάδα βέβαια υπάρχει, αφού απλά θα αλλάξει το ιδιοκτησιακό της καθεστώς.
ΠΗΓΗ:https://analyst.gr/2025/05/30/oi-pathogeneies-tis-ellinikis-oikonomias/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.