π. Κώστας Λαγός
Η σημερινή Κυριακή είχε για πολλά χρόνια επικρατήσει να ονομάζεται Κυριακή του άπιστου Θωμά. Πιο πρόσφατα, κάποιοι πιο κουλτουριάρηδες και διαβασμένοι θεολόγοι προσπάθησαν και εν πολλοίς το πέτυχαν, να ονομάζεται Κυριακή του δύσπιστου Θωμά. Αναβαθμίζοντας έτσι κάπως την αμφιβολία του αποστόλου Θωμά και προβάλλοντας το ερευνητικό πνεύμα του.
Επειδή δεν είμαι τίποτα από τα δύο -ούτε κουλτουριάρης ούτε διαβασμένος πολύ επί των θεολογικών- θεωρώ πως η Κυριακή αυτή θα έπρεπε να ονομάζεται Κυριακή του πραγματικά πιστού Θωμά. Κι αυτό γιατί ο Θωμάς έχει ένα στοιχείο το οποίο είναι βασικότατο στην υγιή πίστη ως ένα βαθμό. Την αμφιβολία.
Να θυμηθούμε εδώ πως ο Θωμάς είναι ο μαθητής εκείνος ο οποίος όταν ο Χριστός είπε στους μαθητές ότι ήρθε η ώρα να πάει και να πεθάνει στην Ιερουσαλήμ, προέτρεψε τους υπόλοιπους να πάνε όλοι και να πεθάνουν μαζί με τον Ιησού. Άρα ο Θωμάς δεν ήταν κάποιος χλιαρός στη πίστη μαθητής. Επίσης δεν είχε μόνο αυτός αμφιβολίες. Ούτε οι υπόλοιποι μαθητές πίστεψαν τις γυναίκες όταν τους είπαν πως ο Κύριος αναστήθηκε.
Ας σταθούμε όμως λίγο στην ουσία. Η πίστη χωρίς αμφιβολίες είναι συνήθως στεγνή και πολλές φορές γίνεται τυφλή και οδηγεί στον φανατισμό. Μη μπερδεύουμε την πίστη των αγίων, διότι και αυτοί μέχρι να φτάσουν στην τέλεια πίστη για την οποία διαβάζουμε συνήθως πέρασαν από πολλές περιπέτειες και αμφιβολίες ακόμα. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.
Αν τώρα εγώ ή ο οποιοσδήποτε άλλος χριστιανός, χωρίς τον ανάλογο βίο παρουσιάζει πίστη ακλόνητη και χωρίς αμφιβολίες τότε συνήθως κάτι κρύβεται ή κάτι επωάζεται. Συνήθως κρύβεται μια απιστία την οποία προσπαθεί ο πιστός να καταπιέσει προβάλλοντας μια τυφλή αλλά ψεύτικη πίστη ή επωάζεται ένα επικίνδυνος φανατισμός, ένας ζηλωτισμός χωρίς επίγνωση.
Η πίστη στον Θεό είναι στην πραγματικότητα η εμπιστοσύνη που δείχνουμε σε κάποιον τον οποίο δεν μπορεί το μυαλό μας να τον χωρέσει καν. Και η εμπιστοσύνη αυτή, ακόμα και σε κάποιον άλλον άνθρωπο, πόσο μάλλον στον Θεό, χτίζεται μέσω της αμφιβολίας, η οποία υπάρχει και κατανικιέται σιγά σιγά. Είναι η πορεία προς τον φωτισμό και την αγιοσύνη που αποτελούν - ή πρέπει να αποτελούν- στόχο για τον κάθε χριστιανό.
Από την άλλη, η αμφιβολία μπορεί, αν παραμείνει ανίκητη και αμετακίνητη να προκαλέσει προβλήματα. Είτε να οδηγήσει στην απιστία είτε να οδηγήσει σε ένα διαρκές κυνήγι θαυμαστών σημείων και αποδείξεων των πνευματικών πραγμάτων. Γι' αυτό και ο Κύριος προειδοποιεί: "Μακάριοι αυτοί που πίστεψαν χωρίς να δουν".
Αλλά με αυτή του τη φράση ο Ιησούς δεν προειδοποίησε μόνο αλλά καλωσόρισε στην Εκκλησία Του και όλους εμάς. Τους Χριστιανούς των επόμενων αιώνων και γενεών. Όλους εμάς που χωρίς να Τον δούμε, πιστέψαμε σε Αυτόν. Με τα λάθη μας και τις κατά καιρούς αμφιβολίες μας.
Αυτή η Κυριακή, η Κυριακή του Θωμά είναι μια πανήγυρις. Πανηγυρίζουμε τις αμφιβολίες μας οι οποίες τελικά νικιούνται από την Αγάπη του Κυρίου, πανηγυρίζουμε την πρόσκλησή μας στον ίδιο κύκλο που αποτελούσαν οι μαθητές του Ιησού, ο ίδιος μας μνημόνευσε, ο ίδιος μας κάλεσε, ο ίδιος έρχεται και απαλύνει και τέλος εξαφανίζει τις αμφιβολίες που μας ταλαιπωρούν. Χριστός Ανέστη!
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.