"Στα beef δεν συμμετέχω ποτέ. Συμβάλλουν στο να ξεχνιούνται πολύ σημαντικά πράγματα. Οι άνθρωποι δεν έχουν να αγοράσουν φάρμακα, δεν μπορούν να πάνε σούπερ μάρκετ-και τα σόσιαλ τσακώνονται για την Eurovision, τον Καραγάτση και τον Αλέν Ντελόν. Όταν, πάντως, κάποιος βγαίνει να μιλήσει και είναι ακαπέλωτος με λόγο ευγενή κι ανυποχώρητο , δεν ξεχνιέται σε 3 μέρες. Η κα Μαρία Καρυστιανού, ας πούμε, είναι πολύ πιο πάνω από τα τρεντς –και η τελευταία φορά που μας ξύπνησε κάποιος όλους, μας ξανάκανε κοινωνία και όχι κοινωνία των media».
«Μετά την πτώση της Χούντας και μέχρι πριν λίγα χρόνια, ο καθένας έλεγε ελεύθερα τη γνώμη του στα Μέσα -και αναλάμβανε και την ευθύνη των λεγομένων του. Διαβάζαμε -ή βλέπαμε- υπέροχες, εικονοκλαστικές συνεντεύξεις από σπουδαίους, αντισυμβατικούς ανθρώπους, πολύ τολμηρότερους και ασεβέστερους απ’ ό,τι θα διανοούμουν να υπάρξω ποτέ εγώ. Το να φοβούνται τώρα οι από πάνω έναν τύπο σαν κι εμένα, σκέψου πόσο παρανοϊκό και επικίνδυνο μπορεί να είναι. Αλλά εδώ παρακολουθούν τους οικείους τους, αλλάζουν κάθε λίγο τις ανεξάρτητες αρχές, πετάνε στο «ατομικό» την κάθε τους ευθύνη. Είναι ειρωνικό ότι γιορτάζουν τη Μεταπολίτευση. Τα κεκτημένα της τα έχουν, σχεδόν όλα, καταργήσει.»
«Θα ήθελα να είχα γράψει το «Se le Cose Stanno Cosi» του Sergio Endrigo, τη «Μέρα της Μαρμότας», τη «Σαρκοφάγο» του Γιώργου Ιωάννου."
Μια κουβέντα με τη Λίνα Ρόκου, που είχαμε καιρό να βρεθούμε και θυμήθηκα γιατί την αγαπώ. Δείτε την όλη στα σχόλια-και ραντεβού την Τρίτη στην Τεχνόπολη (φωτογραφίες-Kiki Pap)
Λίγο πριν μας υποδεχθεί ξανά στην Ταράτσα του αλλά και στην Τεχνόπολη, μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους, ο Φοίβος Δεληβοριάς μας μιλάει για τη σχέση του με τα τρεντς, την εξουσία και τα ΜΜΕ.
Ο Σεπτέμβριος είναι ο γενέθλιος μήνας του Φοίβου Δεληβοριά και γι’ αυτό του έχει αδυναμία. Η μεγάλη αθηναϊκή του φθινοπωρινή συναυλία στην Τεχνόπολη, η επανέναρξη της Ταράτσας του Φοίβου, οι στίχοι «Κάθε Σεπτέμβρη θα δαγκώνεις ένα μήλο/ Κι εγώ θα κάθομαι να βλέπω σαν Αδάμ / Τον πειρασμό να σε τυλίγει σαν το φύλλο / Και να μου κάνει την καρδιά μου γης Μαδιάμ», τα διερχόμενα κορίτσια που σταμάτησαν το αυτοκίνητό τους για να τον χαιρετίσουν έξω από τον χώρο που κάνει τις πρόβες μαζί με την εξαιρετική μπάντα του και η ντροπαλή χαρά με την οποία ανταπέδωσε τον χαιρετισμό, όλα αυτά είναι εικόνες, ήχοι, μνήμες ενός φθινοπώρου πολύ τρυφερού και οικείου, όπως είναι και ο ίδιος ο Φοίβος.
ΚΛΙΚ στην φωτογραφία ή ΕΔΩ για να διαβάσετε όλη τη συνέντευξη
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.