Του Γιώργου Παπαδόπουλου - Τετράδη
Επειδη πολύς παραλογισμος εχει κατακλυσει ατομα, κοινωνια και πολιτεια στα θεματα της οικογενειας, υπαρχουν μερικες αληθειες, μερικες πραγματικοτητες, που οσο κι αν θελει η αναγκη του αγγλοσαξωνικου και γερμανικου καπιταλισμου να διαστραφούν, οχι μονο δεν διαστρεφονται, αλλα καταληγουν σε εγκληματα εναντιον και των ατομων και του συμφεροντος της κοινωνιας.
Ιεραρχωντας τις αναγκες των ανθρωπων, εκεινος που εχει προτεραιοτητα ειναι το παιδι. Ως το πλεον αδυναμο, απροστατευτο, εξαρτημενο, με μοναδικες απαιτησεις αναπτυξης, απτης και συναισθηματικης τροφης.
Η πρωτιστη αναγκη του παιδιου ειναι η μητερα, της οποιας αποτελει φυσικη συνεχεια, αφου μεσα της και απο αυτην εχει αποκτησει ζωη. Απο αυτην παιρνει την αρχικη συναισθηματικη ασφαλεια που καθοριζει τη ζωη του και η οποια ειναι μοναδικη.
Αντιστοιχως, το συναισθημα της μητερας για το παιδι της ειναι μοναδικο. Η μητροτητα. Κι αυτο το καταλαβαινει κανεις οταν μια μητερα χασει το παιδι της σε οποιαδηποτε ηλικια. Ζει ενα συναισθημα απωλειας, που δεν εχει ομοιο του σε κανεναν αλλον ανθρωπο.
Το παιδι εχει αναγκη ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ απο μητερα. Οποιος θελει να του στερησει αυτο το δικαιωμα εγκληματει και κατα του παιδιου και κατα της υγειας της κοινωνιας, που αποτελειται απο παιδια και μελλοντα παιδια που ενηλικιωνονται.
Τα τελευταια χρονια, οι αγγλοσαξωνες κυριως, εξ αιτιας της μαζικης διαλυσης των οικογενειων εκπονουν μελετες και ερευνες, συμφωνα με τις οποιες η μητερα δεν ειναι ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ απαραιτητος παραγοντας στην υγεια και την ψυχικη υγεια ενος παιδιου, αλλα μπορει ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ εχει συναισθηματα αγαπης και την απαραιτητη οικονομικη επιφανεια, να υποκαταστησει τη μητερα και να γινει αντ' αυτης "μητερα".
Κι αυτο, οχι ως λυση αναγκης επειδη η μητερα πεθανε ή εγκατελειψε το παιδι ή ειναι αντικειμενικα ανικανη να το μεγαλωσει, αλλα επειδη "ολοι οι ανθρωποι εχουν ισα δικαιωματα"!
Φυσικα, οι μελετες αυτές χρησιμοποιωντας τη λεξη αγαπη, κανουν ότι δεν ξερουν πως άλλη είναι η μητρικη, άλλη η πατρικη, η φιλικη, η συγγενικη, η ερωτικη, η σεξουαλικη, η φιλοζωϊκη κλπ αγαπη. Όλα μπαινουν στο μαγικο μιξερ «η αγαπη». Γιατι πρεπει να δικαιολογηθουν τα αδικαιολογητα.
Προσέξτε. Οι μελετες και ερευνες αυτες δεν λενε, οτι, αφου δεν υπαρχει μητερα, ΚΑΤ ΑΝΑΓΚΗ καποιος θα την υποκαταστησει, «χωρις να μπορει να ανατικαταστησει και την απουσια της». Αλλα, οτι η μητερα δεν ειναι αναντικαταστατη ως μητροτητα και οτι δεν δημιουργειται κανενα κενο στα παιδια που ζουν χωρις αυτην.
Για παραδειγμα, η American Academy of Pediatrics, που ειναι η ισχυροτερη στον κοσμο στην ειδικοτητα της, λεει οτι "μεγαλυτερη σημασια εχει η συμπεριφορα του γονιου και το ειδος της σχεσης που αναπτυσσει με το παιδι και οχι ο σεξουαλικος προσανατολισμος του γονιου", αναφερομενη στην τεκνοθεσια απο ομοφυλοφιλα ζευγαρια. Δηλαδη, η μητερα, δευτερευουσας σημασιας οταν μιλαμε για αρσενικα γκεϊ ζευγαρια!
Φυσικα και εχει δικιο η Ακαδημια στην αξια της συμπεριφορας, αλλα δεν χρειαζοταν καμια Ακαδημια να μας πει το προφανες. Δεν μας ειπε η Ακαδημια, όμως, ποια ειναι τα ακριβη ορια της συμπεριφορας ενος γονέα. Γιατι, οπως δεν μας λεει η Ακαδημια, και πώς να το πει αραγε, τελειος γονιος δεν υπαρχει, ουτε τέλεια συμπεριφορα. Ξεχωριζουμε μονο τις ακραιες βιαιες. Μονο σ' αυτες μπορουμε να παρεμβουμε. Γιατι με τη συλλογιστικη της Ακαδημιας, σχεδον ολα τα παιδια θα πρεπε να μεγαλωνουν απο επιλεγμενους- απο ποιους- πολιτες και οχι απο τους φυσικους γονεις!
Οπως καταλαβαινει και ο πιο ακραιος σκεπτικιστης, εδω μιλαμε για παρανοια. Κυριως επειδη ολες αυτες οι μελετες και οι ερευνες δεν εγιναν για να βρουν τι πραγματικα συμβαινει στα παιδια, αλλα για να αποδειξουν αυτο που συμπεραινουν. Προκειμενου να εξυπηρετησουν μια πραγματικοτητα διαλυσης της οικογενειας σαν αποτελεσμα ενος συγκεκριμενου οικονομικου- κοινωνικου συστηματος. Οι συνεντευξεις με παιδια και με ειλικρινη αναλυση του τι λενε τα παιδια και τι δεν λενε σε βασικα ζητηματα του συναισθηματικου τους κοσμου, μειοψηφουν. Επικρατουν οι παρατηρησεις τριτων.
Και η αναγκη εξυπηρετησης της πραγματικοτητας ξεκινησε μετα το '70 στην Αμερικη οταν αρχισαν να πληθαινουν τα διαζευγμενα ζευγαρια και αρχισαν να ορθωνονται μεγαλα προβληματα με τις απαιτησεις πατεραδων για συνεπιμελεια και με πληθος μητερων που εγκατελειπαν τα παιδια τους σε ιδρυματα.
Με τη σταδιακη απελευθερωση απο τα δεσμα της συντηρησης, η διαρκης αυξηση της εμφανισης της ομοφυλοφιλιας και η αναγκη ενταξης της στην κοινωνια, χωρις ενοχές και βιαιοτητα εναντιον της οδηγησαν και την αμερικανικη ψυχιατρικη εταιρια, την ισχυροτερη του κοσμου, να αναθεωρησει τις αποψεις της και να διαγραψει το στιγμα του ασθενους απο τον ομοφυλοφιλο και να τον καταταξει στους ψυχικα υγιεις ανθρωπους.
Δεν συζητω εδω για την πατροτητα, που ειναι αλλο μεγαλο κεφαλαιο, ουτε για την υπαρξη της φυσιολογικης οικογενειας μητερας- πατερα, η οποια δεχεται λυσσαλεα επιθεση εσχατως προκειμενου να πλασαριστουν συμφεροντα μειοψηφιων και οικονομικων συμφεροντων του υπαρχοντος συστηματος. Γιατι η κοινωνια ειναι το υποκειμενο και το αποτελεσμα του υπερκειμενου οικονομικου συστηματος. Ολα γιαυτο γινονται.
Στα πλαισια ολων των παραπανω- και οχι μονο, αλλα θα χρειαζονταν τομοι- ολα τα σκορπια υλικα των διαλυμενων οικογενειων, εντος και εκτος οικογενειας- και δεν μιλαμε μονο για τους ομοφυλοφιλους- αρχισαν να εγειρουν αναγκαστικα και εκ των πραγματων απαιτησεις δικαιωματων. Οσο πληθαιναν, τοσο δυνατοτερη γινοταν η φωνη τους και η ισχυς τους. Με επικεντρο παντα "το παιδι".
Στην πραγματικοτητα το ζητουμενο δεν ηταν ποτε, και δεν ειναι ουτε σημερα, "το παιδι". Ειναι τα συμφεροντα ολων των υπολοιπων "δια του παιδιου". Με το παιδι ως θυμα των απωθημενων, των φιλοδοξιων, των επιθυμιων του καθενος.
Αυτο μπορει να το διαπιστωσει ο καθενας στην ιδια την πραγματικοτητα. Το ποσο υγιη ψυχικα ειναι τα παιδια και ποια ειναι τα πιο υγιη φαινεται απο τις συμπεριφορες τους στα σχολεια, στα πεζοδρομια, στις παρεες, μεσα στο σπιτι, απεναντι στους συνομηλικους και τους ενηλικες. Αλλα, και μεσα στον ιδιο τον εαυτο τους.
Οι ρολοι στην οικογενεια εχουν διαλυθει και τα παιδια δεν εχουν πλεον σταθερες αναφορες. Και η σταθεροτητα είναι ο,τι πιο σημαντικο χρειαζονται τα παιδια. Αυτό, με εξαιρεση τις κανονικες οικογενειες στην πλειοψηφια τους, εχει εξαφανιστει. Δεν υπαρχει. Τα παιδια είναι πλεον μπαλακια. Και ως μπαλακια ζουν, μαθαινουν, συμπεριφερονται. Προσπαθωντας να ισορροπησουν στο τεντωμενο σκοινι του σκοινοβατη.
Οι ενηλικες εχουν χασει πλεον τη μπαλα με τα παιδια, τα οποια εχουν χασει κι αυτα τη μπαλα και μεταξυ τους και με τους ενηλικες και, κυριως, με τον εαυτο τους. Τον οποιο, σε μεγαλη πλειονοτητα, δυσκολα εως καθολου γνωριζουν, με αποτελεσμα το πλεον ανατριχιαστικο: Πολλα παιδια δεν μεγαλωνουν, δεν γαλουχουνται και δεν διαπαιδαγωγουνται απο τους γονεις, αλλα απο τον ψυχολογο και τον ψυχιατρο! Αυτο ειναι ο γονιος τους.
Κι αυτος, ειναι σχεδον παντα η ταφοπλακα πανω στη διαλυση οικογενειας και κοινωνιας. Γιατι και ο ψυχιατρος και ο ψυχολογος εχουν μια οδηγια: "Να κοιτας τον εαυτο σου γιατι το ζητουμενο σου ειναι η ευτυχια σου". Ειναι ακριβως η ιδια εντολη που δινεται απ οσους γονεις μεγαλωνουν εαυτουληδες και αντικοινωνικα παιδια και μελλοντικους φιλοτομαριστες αντικοινωνικους ενηλικες.
Γιατι εαυτος δεν υπαρχει ανεξαρτητος απο τον κοινωνικο περιγυρο. Καθενας κοιταζει τον εαυτο του πρωτα, αλλα σε συναρτηση με τους γυρω και με το συμφερον το δικο του σε συναρτηση με το συμφερον του συνολου. Το οποιο τελικως ειναι και δικο του συμφερον. Σε συμφερει ατομικα να μην πληρωνεις εισιτηριο στο μετρό, αλλα δεν σε συμφερει. Γιατι το ελλειμα της Αττικο Μετρο θα το πληρωσεις εσυ με τη φορολογια σου.
Στα πλαισια της θεοποιησης του "εγω" γεννηθηκαν δεκαδες δικαιωματων, τα περισσοτερα απο τα οποια δικαιως θεσπιστηκαν. Αλλα, μεσα σ αυτα γεννηθηκε και ενα δικαιωμα, που καταργει ενα αλλο, βασικο: Το δικαιωμα της μητροτητας. Ως ΑΝΑΓΚΗΣ.
Οταν οι κυβερνησεις ψηφιζουν νομους, που εξομοιωνουν τον καθενα με τη μητερα, στην πραγματικοτητα καταργουν τη μητερα ως ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ και ΑΝΑΓΚΗ. Τη ΓΥΝΑΙΚΑ ως ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ ως εν δυναμει μητερα.
Ειναι αλλο πραγμα να δινεις το δικαιωμα σε συγγενεις ή θετους τριτους να αναλαμβανουν ενα παιδι οταν απουσιαζει η μητερα και αλλο πραγμα να αναγνωριζεις οτι η μητερα δεν ειναι ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ σε ενα παιδι. Γιστι σε τετοιες θεωριες στηριζονται ντιρεκτιβες και νομοι της Εσπεριας, που ερχονται εδω φερμενοι με αισχρες υπογειες πιεσεις και απειλες και οχι με την ελευθερη βουληση κυβερνητων ή λαού.
Οι νεοκοπες κοινωνιες, αντι να δινουν βαρος στην αναδειξη και στηριξη της οικογενειας με μητερα και πατερα και αντι να την διαφημιζουν και να την προστατευουν στα ιδια τα παιδια και στην κοινωνικη παιδεία, ώστε να είναι προτυπο ως η αρχικη δομη της κοινωνιας με τις μεγαλυτερες ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ να είναι υγιης ιστος και γονιός, εχουν μετατρεψει τις δυσλειτουργιες της οικογενειας – διαζευγμενους, σε διασταση, ανυπαντρους γονεις- σε ισοτιμους, για να μην πω «καλυτερους» γονεις, με τα αποτελεσματα μπαχαλου που ζουμε σημερα στην κοινωνικη ζωη και στα σχολεια.
Κυκλοφορει μια παραφιλολογια γεματη ψεμματα και διαστρεβλωσεις οτι ταχα τα ορφανα που περιμενουν μια ζεστη αγκαλια ειναι περισσοτερα απο οσους θελουν να υιοθετησουν. Τα μωρα που ειναι υπο υιοθεσια αυτη τη στιγμη στη χωρα ειναι 149 (77 αγορια και 72 κοριτσια, επειδη το φυλο δεν εχει ακομα καταργηθει) και τα αναμενοντα ζευγαρια για υιοθεσια 2.700 σε ολες τις μοναδες παιδικης προστασιας και φροντιδας. Επισης υπαρχουν αλλα 572 παιδια για αναδοχή: 291 αγορια και 281 κοριτσια. Για 2.700 αναμενοντα ζευγαρια!
Ο νομος που φερνει η κυβερνηση για τεκνοθεσια απο ομοφυλοφιλα ζευγαρια, στην πραγματικοτητα καταργει τη μοναδικοτητα της ΜΗΤΕΡΑΣ ως ΠΡΩΤΙΣΤΗ και ΒΑΣΙΚΗ αναγκη για το παιδι, οσον αφορα στα αρσενικα γκεϊ ζευγαρια. Αν η κυβερνηση θεωρει οτι η μητερα δεν ειναι υπεραπαραιτητη για το παιδι και μπορει να υποκατασταθει, να το πει ευθεως. Γιατι αυτό λεει.
Ο νομος για το συμφωνο συμβιωσης ελυσε ολα τα προβληματα που ειχαν τα ομοφυλοφιλα ζευγαρια. Απο κει και περα, ο γαμος ειναι μια συντηρητικη παλιομοδιτικη διαδικασια, που περισσοτερο γελοιοποιει παρα εδραιωνει την εικονα τους και τη θεση τους. Ιδιως ως προοδευτικων ατομων. Οσο για την τεκνοθεσια, θα σταθω στη δηλωση του παντα γενναιου και γιαυτο αξιοσεβαστου Λακη Γαβαλα, οτι τα παιδια εχουν αναγκη απο πατερα και μητερα. "Δεν καταλαβαινω γιατι ολη αυτη η τρελλα με τα παιδια". Ουτε εμεις.
Δεν μας τελειωσε ο πληθυσμος των γυναικων ωστε να καταφυγουμε σε λυσεις αναγκης. Και είναι ντροπη που δεν εχουν ξεσηκωθει οι ιδιες οι μαναδες και οι Γυναικες, που καποτε κατεβαιναν στο πεζοδρομιο για τα δικαιωματα τους. Πού πηγε η αξιοπρεπεια τους ως Μητερες και Γυναικες. Γιατι είναι ντροπη να εξεγειρονται γιαυτες ανοιχτα σχεδον αποκλειστικα οι αντρες.
Μηπως κι ο Αζορ που κοιμαται στο σπιτι και παιζει με το παιδι εχει τα ιδια ατομικα δικαιωματα με κεινες και με τους γονεις γενικως; Γιατι οχι.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.