Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
«Ο προλεταριακός διεθνισμός δεν αρνείται το εθνικό αίσθημα,
δεν αρνείται την...
ιστορία, αλλά θέλει να δημιουργήσει
τις συνθήκες που επιτρέπουν στα έθνη να ζουν ειρηνικά μαζί.
Ο κοσμοπολιτισμός του σήμερα που η αστική τάξη,
η δική μας και της Ευρώπης, αποκρύβουν πως είναι κάτι άλλο:
είναι άρνηση των εθνικών αξιών για να γίνει πιο αποδεκτή η ξένη κυριαρχία (...)
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για το οποίο συζητάμε είναι
εργαλείο ατλαντικής πολιτικής και συνεπώς οφείλουμε
να θεωρήσουμε τη δική μας συναίνεση ως εκδήλωση ατλαντικής πολιτικής»
Lelio Basso, 13 Ιούλη 1949
Απόσπασμα ομιλίας του ηγέτη του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιταλίας στην ιταλική βουλή
με αφορμή τη σύσταση Επιτροπής για το Συμβούλιο της Ευρώπης και το καταστατικό του
(όταν σοσιαλιστές και κομμουνιστές εναντιώθηκαν στη δημιουργία της μετέπειτα ΕΟΚ
και σήμερα Ευρωπαϊκής Ένωσης)
Βιώνουμε την απόλυτη δικτατορία του χρηματοπιστωτικού συστήματος του υπερεθνικού κεφαλαίου, με κυρίαρχο όπλο του την κοσμοπολίτικη "ευρωπαϊκή αριστερά": Μια "αριστερά" που αγκάλιασαν κι αγόρασαν φθηνά οι τραπεζίτες κι έτσι πέθανε, ενταφιάστηκε στον "προοδευτισμό" και "δικαιωματισμό" προδίδοντας την εργατική τάξη και τις κοινωνικές κατακτήσεις στο όνομα των μεταρρυθμίσεων.
Έτσι, ειδικά μπροστά στις ευρωεκλογές της επόμενης εβδομάδας, βιώνουμε και τη δικτατορική λογοκρισία, απόκρυψη, αλλά και διαστρέβλωση, κάθε "φωνής" που δεν έχει ενταχθεί κάτω από τον πλήρη έλεγχο !
Πουθενά δεν θα βρούμε την παρέμβαση του
Jean Ziegler: «Ο καπιταλισμός πρέπει να καταστραφεί πριν μας καταστρέψει».
Ο κοινωνιολόγος Jean Ziegler (γιατί άραγε δεν τον έχουμε 'συναντήσει' ποτέ στα ΜΜΕ που επαγγέλλονται 'αριστεροσύνη', ενώ υπάρχουν κι έξι (6) βιβλία του σε ελληνικές εκδόσεις;) υψώνει δάκτυλο καταγγελίας εναντίον των 500 μεγαλύτερων πολυεθνικών που τον περασμένο χρόνο έλεγξαν το 52.8% του παγκόσμιου εισοδήματος στον πλανήτη: «Έχουν μια δύναμη που κανένας βασιλιάς δεν είχε ποτέ»!
Ο 85χρονος καθηγητής, στη συνέντευξή του στην "SonntagsBlick" ("Jean Ziegler über die Klimajugend und den Kapitalismus"), κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την ανθρωπότητα και μεταξύ άλλων επισημαίνει:
«Το καπιταλιστικό σύστημα έχει πράγματι εντυπωσιακές δυνατότητες, δυναμική και δημιουργικότητα (...)
Οι μεγάλες οικονομικές ομάδες ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο: λειτουργούν μόνο σύμφωνα με την αρχή της μεγιστοποίησης των κερδών στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα, με οποιοδήποτε ανθρώπινο κόστος (...)
Οι 500 μεγαλύτερες πολυεθνικές έλεγξαν το περασμένο έτος το 52,8% του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος της Γης (...)
Έχουν μια δύναμη που κανένας βασιλιάς δεν είχε ποτέ (...)».
Σύμφωνα με τον Jean Ziegler δεν χρησιμεύουν σε τίποτα οι επιθέσεις εναντίον κυβερνήσεων, αφού υπόκεινται στις εντολές του κεφαλαίου, αλλά είναι αναγκαιότητα μια ριζική κριτική του καπιταλισμού:
«Ή θα καταστρέψουμε τον καπιταλισμό, ή αυτός θα μας καταστρέψει... (...)
Η ιστορία διδάσκει ότι οι άρχουσες τάξεις, σήμερα η διεθνής οικονομική ολιγαρχία, δεν αποκηρύσσουν εθελοντικά τα προνόμιά τους: τα υπερασπίζονται μέχρι αίματος.
Αν κοιτάξω την ιστορία, μου φαίνεται αδύνατο να συμβεί κάτι διαφορετικό σήμερα (...)».
Στην ερώτηση για το τι θα συμβεί μετά την πτώση του καπιταλισμού, απαντάει ως εξής: «Ακόμη και το πρωί μετά τη κατάληψη της Βαστίλης κανείς δεν ήξερε ποια νέα κοινωνία θα γεννηθεί πάνω στα ερείπια της μοναρχίας».
Ο φίλος Ιταλός Γερουσιαστής Fernando Rossi, που είχε την καλοσύνη να υποδείξει τις παρατηρήσεις του Jean Ziegler, σχολιάζει:
«Δυστυχώς η αυτοτιτλοφορούμενη αριστερά, υποστηριζόμενη και καθοδηγούμενη από ιδρύματα του σιωνιστικού λόμπυ, αφιερώνεται στη νοσταλγία προηγούμενων επαναστάσεων και εφαρμόζει τα προγράμματα αυτών των ιδρυμάτων και των ΜΚΟ για τη μετανάστευση και την παγκοσμιοποίηση.
Κάποιος να τους πει ότι αυτές οι 500 πολυεθνικές που αναφέρονται στο άρθρο εξαρτώνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από 4 οικογένειες σιωνιστών τραπεζιτών.
Είναι ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός, αλλά η 'κοσμοπολίτικη αριστερά' υποκρίνεται πως ο καπιταλισμός βασίζεται ακόμη στην υπεραξία κι όχι στη διαχείριση του νομίσματος και της οικονομίας που αφαιρέθηκαν από τη δικαιοδοσία των κρατών».
Σημείωση:
Ο 85άχρονος Jean Ziegler είναι καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και τη
Σορβόννη του Παρισιού.
Σοσιαλιστής κι όχι σοσιαλδημοκράτης, βουλευτής στην Ομοσπονδιακή βουλή της Ελβετίας (1981-1999). Ειδικός εισηγητής για το δικαίωμα στην τροφή από το 2000 έως το 2008 και ως μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ κι αντιπρόεδρος του Συμβουλίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το 2008 έως το 2012, γνωστός για τη διατύπση: "Ένα παιδί που πεθαίνει από την πείνα είναι ένα δολοφονημένο παιδί".
Στέκεται διαχρονικά υπερασπιστής της Εθνικής Ανεξαρτησίας της Κούβας, των χωρών της Λατινικής Αμερικής και προκάλεσε το κατεστημένο και τις "φιλάνθρωπες" ΜΚΟ για τις σχέσεις του με τους ηγέτες των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων κι ειδικότερα όταν θεσμοθέτησε το προκλητικό για τη δύση και τους τραπεζίτες "Βραβείο Καντάφι για τα δικαιώματα του ανθρώπου".
Ζαν Ζιγκλέρ (Jean Ziegler), βιβλία του στην Ελλάδα: ΕΔΩ
- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.