Κούρδισσες πολεμίστριες: Οι γυναίκες που στέλνουν τους τζιχαντιστές "στην κόλαση"

Αρθρογράφος: 

Όλγα Στέφου

Αναδημοσίευση από το left.gr

Οι ένοπλοι του Ισλαμικού Κράτους πιστεύουν πως αν σκοτωθούν από γυναίκα θα πάνε κατευθείαν στην κόλαση. Είναι μεγάλη ατιμία να σε σκοτώσει γυναίκα... Έτσι, έχουν έναν επιπλέον λόγο να φοβούνται τις κούρδισσες YPJ, τις πολεμίστριες του συριακού Κουρδιστάν που, αν και έχουν συγκροτηθεί ήδη από το 2012, η Δύση τώρα έχει αρχίσει να "ανακαλύπτει".

Οι κούρδισσες μαχήτριες της ΥPJ δραστηριοποιούνται από το 2012 και είχαν να αντιμετωπίσουν πολλούς εχθρούς: Τον πόλεμο στη Συρία και τις επιθέσεις στις περιοχές τους, το μέτωπο Νούσρα (στρατιωτικό παρακλάδι της Αλ-Κάιντα) και φυσικά τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Είναι μια στρατιωτική φράξια εθελοντριών γυναικών που, σύμφωνα με την πλευρά του YPG, ευθύνονται για τον θάνατο περίπου των μισών τζιχαντιστών στα σύνορα. "Στην κουλτούρα των τζιχαντιστών, οι γυναίκες δεν έχουν καμία κοινωνική θέση. Λένε πως άμα άμα τους σκοτώσει γυναίκα, πηγαίνουν στην κόλαση. Εάν θέλουν να πάνε στην κόλαση, λοιπόν, ας συνεχίσουν να μας πολεμούν", αναφέρει ο στρατηγός τoυ YPG και υπεύθυνος για το τάγμα των γυναικών.

"Οι τζιχαντιστές έχουν διαστρεβλώσει το Ισλάμ, οι γυναίκες πολεμίστριές μας είναι λαμπρό παράδειγμα για την Δύση", συνεχίζει.

"Αμυνόμαστε από τον εχθρό και προστατεύουμε τους πάντες, ανεξαρτήτως φυλής ή θρησκεύματος. Το συριακό κράτος δε θα μας προστατεύσει από αυτούς (σσ. το ISIS)", δηλώνει η 26χρονη Έβιν στην αμερικανίδα φωτογράφο, Έριν Τριεμπ, η οποία πέρασε μια βδομάδα σε στρατιωτικά φυλάκια για να γνωρίσει τις YPJ. Μία 27χρονη μαχήτρια δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι έχει εκπαιδευτεί στη χρήση Καλάσνικοφ, ώστε να μπορεί να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των γυναικών της μειονότητας των Γιαζίντ στο βόρειο Ιράκ. Άλλες έχουν αφήσει πίσω τα παιδιά τους μόνο και μόνο για να μπορέσουν -τελικά- να τα υπερασπιστούν.

Στις τάξεις των γυναικών της ΥPJ

Πώς οργανώνεις την ζωή σου, όταν αντιμετωπίζεις διαρκών τον κίνδυνο του θανάτου; Οι κούρδισσες αντάρτισσες είναι 18 έως 40 ετών. Υπάρχουν και ανήλικες εθελόντριες, που απαγορεύεται αυστηρά να πολεμήσουν. Αυτές μένουν πίσω και βοηθούν στις δουλειές της κοινότητας ή εκπαιδεύονται στη μάχη. Πριν πολεμήσουν, φωνάζουν "Hava" που σημαίνει "φιλία" κι αυτό ακριβώς είναι ό,τι τις κρατά δεμένες. Η αξία της φιλίας είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθορίζει την μεταξύ τους σχέση και την ορίζει ως αδιάσπαστη και ιερή. Τις καθιστά "αδερφές από τα όπλα".

Η 12χρονη Χεβεντάρ εξηγεί: “Στο σπίτι, έβλεπα όλες τις φίλες μου να κατατάσσονται στην YPJ. Μια μέρα, επέστρεψα σπίτι και είπα στη μητέρα μου ότι θέλω να καταταγώ και εγώ. Αρχικά μου είπε όχι, γιατί ήμουν πολύ μικρή. Όταν όμως επέμεινα, μου είπε πως μπορούσα. Ο πατέρας μου είναι πολύ περήφανος για μένα."

Το πρόταγμα της γυναικείας χειραφέτησης

Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ανέκαθεν ο νικητής στρατός όποτε έμπαινε σε μια κατακτημένη πόλη, είναι βιάσει τις γυναίκες, να τις αρπάξει, να τις κάνει σκλάβες. Με αυτόν τον τρόπο γινόταν σαφές πως οι άντρες κατακτητές έχουν πλήρη κυριαρχία επί των άλλων ανδρών, αυτών που άφησαν πίσω τις γυναίκες για να στραφούν εναντίον τους.

Το ίδιο κάνουν και οι τζιχαντιστές. Στις αρχές του Αυγούστου, πολεμιστές του Ισλαμικού Κράτους απήγαγαν πάνω από 500 γυναίκες και κορίτσια από χωριά του νότιου Σίντζαρ και έστειλε τις 150 στη Συρία "είτε για να δοθούν ως ανταμοιβή στους μαχητές, είτε για να πουληθούν ως σεξουαλικές σκλάβες". Αναφέρεται πως ένα νεαρό κορίτσι των Γιαζίντι, πληθυσμού που κατοικεί στην περιοχή, απήχθη, βιάστηκε πολλές φορές από διαφορετικούς άντρες και στη συνέχεια πουλήθηκε στην τοπική αγορά.

Τον Σεπτέμβρη ένα μαζικό κύμα γυναικών πήρε τα όπλα. Στο άκουσμα της είδησης για την κακοποίηση των γυναικών Γιαζίντι, αποφάσισαν να παλέψουν. Εξάλλου, η ανεξαρτησία τους στη μονάδα φέρνει με σταθερά βήματα μικρές αλλαγές σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Ακριβώς επειδή τις σέβονται, αλλά κι επειδή αποτελούν το 1/3 των αγωνιζόμενων, οι δικές τους αποφάσεις χρωματίζουν σιγά-σιγά τις αποφάσεις των γυναικών εκτός της κοινότητάς τους.

“Δεν θέλω να παντρευτώ, να κάνω παιδιά και να είμαι στο σπίτι όλη μέρα. Θέλω να είμαι ελεύθερη. Αν δεν μπορούσα να είμαι μια YPJ, πολύ φοβάμαι ότι το μαχητικό πνεύμα μου θα πέθαινε. Το να είμαι στρατιωτίνα της YPJ σημαίνει ότι είμαι ελεύθερη”, δηλώνει η Ζελάλ, μία από τις στρατηγούς της YPJ. Με κάποιον τρόπο, όχι σαφή, κυριαρχεί η αντίληψη πως η YPJ είναι από μόνη της ένα "φεμινιστικό κίνημα", χωρίς να είναι αυτός ο πρωταρχικός της στόχος. Πάντως, επιθυμούν ισότητα κι ένα από τα μηνύματα που περνούν με τη δράση τους, είναι πως ο ρόλος των γυναικών δεν είναι δεδομένος, ούτε πρέπει να παραμείνει αυτός που μέχρι τότε ήξεραν: Μπορούν να είναι δυνατές, μπορούν να είναι αγωνίστριες και ηγέτιδες.

Η 19χρονη Ceylan Ozalp είχε μιλήσει στο BBC για να δηλώσει πως "Όταν μας βλέπουν με τα όπλα, τρέμουν και τρέχουν μακριά. Οι τζιχαντιστές αντιμετωπίζουν τις γυναίκες σαν ασήμαντα αντικείμενα, αλλά μία από μας αξίζει όσο 100 από τους άντρες τους". Εφόσον φοβούνται για τη μεταθανάτια τύχη τους, η YPJ στρέφει εναντίον τους το βασικό τους όπλο: τον θρησκευτικό τους φανατισμό. Κάθε μέρα τους υπενθυμίζει πως υπάρχει και η κόλαση.

Πηγή: left.gr