Πολύκλειτος Ρέγκος: Καυσοκαλύβια (1983). Αγιορειτική Πινακοθήκη.
Γράφει ο Στέλιος Κούκος
Στις 2 Δεκεμβρίου του 1991 ο Άθωνας βίωσε ωδίνες τοκετού.Ωδίνες γέννησης ενός νέου μεγάλου Αγίου της Εκκλησίας!
Η οσιακή κοίμηση του Γέροντα Πορφυρίου έφερνε την πλήρη καταλλαγή στην ψυχή του, την ολοκλήρωση της κατά χάριν θέωσής του.
Ο Ιερομόναχος Πορφύριος (Μπαϊρακτάρης) πέθαινε σωματικά για τον κόσμο και αναγεννιόταν πολίτης Άγιος στην βασιλεία των ουρανών.
Η νέκρωση των παθών μέσα του είχε προηγηθεί πριν πάρα πολλά χρόνια αν και η «εισβολή» του στον κόσμο της αγιότητας και της χάριτος από μικρή ηλικία έμοιαζε σαν να μην έζησε ποτέ στο σώμα και στην ψυχή του την επιβολή των παθών και πολύ περισσότερο την κυριαρχία τους στην ζωή του.
Άλλωστε η συλλαβιστή ανάγνωση του βίου του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη σε πολύ μικρή ηλικία ήταν αυτή που τον μετέτρεψε σχεδόν ταυτόχρονα σε αναχωρητή και λίγο μετά σε Καυσοκαλυβίτη.
Και να που εκείνη την ημέρα, στις 2 Δεκεμβρίου του 1991, τα πυρίκαυστα Καυσοκαλύβια του Αγίου Μαξίμου του Καυσοκαλύβη, θα παραδώσουν φλεγόμενα και πυρπολούμενα από άκτιστο φως στην αιώνια ζωή και στο φως το αληθινό τον πορφυρούν από καύση καρδίας για τον Θεό και τους ανθρώπους Άγιο.
Ήταν όχι μόνον αυτοκράτορας των παθών και των λογισμών, αλλά ζούσε μέσα του ο Χριστός και ουκέτι αυτός! Τι ώρες εκείνες των ωδίνων του τοκετού του νέου μας Αγίου ο Γερο-Άθωνας θυμόταν πως υποδέχτηκε το δεκατετράχρονο αγόρι, τον διά Χριστόν αλήτη και δραπέτη από την οικογένειά του και τον κόσμο στα χώματά του.
Ο Γερο-Άθωνας αναλογιζόταν και τους δύο αδελφούς Γέροντες μοναχούς οι οποίοι έβαλαν παράνομα το παιδί στο Άγιο Όρος, παρουσιάζοντάς το ως παιδί της χήρας αδελφής τους. Θυμήθηκε και τον σερδάρη, τον φουστανελά φύλακα του Όρους που πήρε τον μικρό Ευάγγελο και τον έβαλε στην βάρκα για να τον διώξει. Τα απελπισμένα κλάματα του μικρού Ευάγγελου, (που έγινε αργότερα πνευματικός ευαγγελιστής του σύμπαντος κόσμου).
Δεν ξεχνά τις φωνές του Γέροντα για να γυρίσει πίσω η βάρκα και να φέρει πίσω το παιδί που καιγόταν η καρδιά του για να ζήσει ως ερημίτης. Την υπόσχεση-εγγύηση του Γέροντα στον σερδάρη, πως αυτός θα αναλάβει την ευθύνη για την είσοδο του παιδιού της… χήρας αδελφής του στο Περιβόλι της Παναγίας.
Ναι, είχε ήδη πεθάνει ο κόσμος μέσα του μικρού Ευάγγελου, αυτός ήταν χαροκαμένος για τον κόσμο και την οικογένειά του, και η τρίτη απόπειρά του να βρει καταφύγιο, να φωλιάσει στην αγκαλιά του Άθωνα και της Παναγίας δεν έπρεπε να αποτύχει…
Ο Γερο-Άθωνας θυμάται σαν χθες την χαρούμενη υπακοή που έκανε ο μικρός επίδοξος ασκητής στους δύο Γέροντές του -ακόμη και όταν οι εντολές τους ήταν αντιφατικές και αντίθετες. Και όταν όλα αυτά του πλημμυρίζουν τον νου του δύο ποταμώδη δάκρυα του ξεφεύγουν από τα μάτια και κυλάνε από την κορυφή του ποτάμια…
Συνέχεια εδώ
https://www.pemptousia.gr/2025/12/agios-porfyrios-odines-toketou-tou-gero-athona-i-gennisi-enos-neou-agiou/
ΠΗΓΗ:https://ologiomofeggari.blogspot.com/2025/12/blog-post.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.