Της Δώρας Μακρή
Έμεινα τρία βράδια. Συνολικά με είδαν 35 άτομα. Ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Στα επείγοντα πήγα στη 1μ.μ. Με είδαν τρεις διαφορετικοί παθολόγοι. Σε τρεις ώρες είχα μπει στο χειρουργείο με τρεις χειρουργούς, αναισθησιολόγο κλπ. Κανένα παραπεμπτικό όλες οι εξετάσεις σε απόσταση 5 μέτρων από τη θέση μου. Ηλεκτρονικά όλα και με συνόδευε πάντα κάποιος. Το ιατρικό ιστορικό μου στην ειδική app που έδειχνε ότι είμαι αλλεργική σε φάρμακα. Δεύτερο λουράκι κόκκινο που εξειδίκευε την αλλεργία. Μου εξηγούσαν τα πάντα και μου συστήνονταν με το μικρό τους όνομα. Δεν ήξερα αν ανάμεσα τους υπήρχε κάποιος σούπερ ντούπερ γιατρός όλοι φορούσαν τα ίδια. Μετά την επέμβαση με πήγαν σε δωμάτιο μόνη μου.
Όπως κάνουν με όλους τους ασθενείς. Καμία εξαίρεση. Δίπλα υπήρχε διθέσιος καναπές και πολυθρόνα για μασάζ και τεράστιο πεντακάθαρο μπάνιο. Δεν υπάρχουν αποκλειστικές νοσοκόμες διότι όλες μπαίνουν κάθε μισή ώρα στο δωμάτιο. Οι γιατροί περνούν από τις 8 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Όλοι όσοι ήταν στο χειρουργείο πέρασαν και με ενημέρωσαν.
Σου ετοιμάζουν ειδικό μενού που το διαλέγεις μέσω app της τηλεόρασης του δωματίου. Όλο το νοσοκομείο στολισμένο για τα Χριστούγεννα.
Η οικογενειακή μου γιατρός έχει ήδη λάβει μέσω app όλο το συμβάν, ενημέρωσε ηλεκτρονικά όλα τα φαρμακεία για τα επιπλέον φάρμακα που χρειάζομαι και αν δεν μπορούσα να πάω σε φαρμακείο θα μου τα έφερναν στο σπίτι!
Επίσης οι νοσοκόμες του κέντρου υγείας που ανήκω έχουν ήδη ενημερωθεί ότι σε δέκα μέρες θα πάω να μου βγάλουν τα ράμματα. Όχι από μένα από την app του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Εγώ απλά είχα μαζί μου την ταυτότητα υγείας. Αλλά κι αν δεν την είχα θα με φρόντιζαν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Διότι το δικαίωμα στην δωρεάν Υγεία είναι συνταγματική κατοχύρωση.
Δεν πλήρωσα ούτε ένα ευρώ. Ούτε καμία συμμετοχή στα φάρμακα. Όλα δωρεάν. Και φυσικά δεν διανοήθηκα να πληρώσω γιατρό. Θα ήταν προσβολή.
Σε δημόσιο ( πεντάστερο) νοσοκομείο.
Για μια απλή σκωληκοειδίτιδα. Που ούτε καν είχε επιπλοκές. Με εξέτασαν και με φρόντισαν 35 άτομα. Με χαμόγελο. Με ευγένεια. Με πυτζαμούλες δωρεάν και καλτσάκια. Χωρίς ένα χαρτί στο χέρι, χωρίς αναβολές , χωρίς ραντεβού, χωρίς ταλαιπωρία.
Όταν ακούω τους Ισπανούς να παραπονιούνται μου εξηγούν ότι πρέπει να το κάνουν ακριβώς για να μη χάσουν αυτό το στολίδι.
Μετά από τριάντα τόσα χρόνια που ζω στη Μαδρίτη δεν έχω πληρώσει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ για ζητήματα υγείας. Στην πρώτη χώρα στις μεταμοσχεύσεις στον κόσμο. Στην χώρα για την οποία έχετε άγνοια οι περισσότεροι.
Την ίδια ώρα που τα γράφω συγγενής μου νοσηλεύεται σε δημόσιο νοσοκομείο στην Ελλάδα…
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.