Στη σημερινή Συρία εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να ονειρεύονται μόνο την επιστροφή σε μια φαινομενική κανονικότητα, όπου τα δικαιώματά τους θα προστατεύονται.
10 December 2025
Η εξωτερική του πολιτική ήταν ευθυγραμμισμένη με το Ιράν και τη Χεζμπολάχ, υποστήριζε τους Παλαιστίνιους και διατήρησε μια στάση αποτροπής απέναντι στο Ισραήλ. Για την Ουάσινγκτον και το Τελ Αβίβ, όλα αυτά ήταν απαράδεκτα. Εξ ου και η αλλαγή καθεστώτος: «Ο στόχος δεν ήταν η «δημοκρατία». αυτή η λέξη ήταν απλώς το χαρτί περιτυλίγματος.
Ο πραγματικός στόχος ήταν να απομακρυνθεί μια κυβέρνηση συμμαχική με το Ιράν και να αντικατασταθεί από ένα κατακερματισμένο χάος: μια αδύναμη κεντρική εξουσία στη Δαμασκό, περιτριγυρισμένη από “σεκταριστικά” καντόνια και θύλακες που κυριαρχούνται από πολέμαρχους, όλα εξαρτώμενα από ξένους προστάτες. Ο Αλ-Τζολανί είναι ιδανικός για αυτόν τον ρόλο».
Τώρα ένας άνθρωπος με μακρά ιστορία στην Αλ Κάιντα κυβερνά τη Συρία, ένας εφιάλτης για τις μειονότητες: Χριστιανοί, Δρούζοι, Αλαουίτες, Σιίτες, πολλοί Κούρδοι και άλλες μικρότερες κοινότητες δεν αποδέχονται την κυριαρχία της Αλ Κάιντα. Έτσι, υποχωρούν, με τις πολιτοφυλακές τους, στα δικά τους καντόνια, στα δικά τους μίνι-κράτη, ακριβώς σύμφωνα με τα παλιά ισραηλινά στρατηγικά δόγματα όπως το Σχέδιο Γινόν, το οποίο υποστήριζε ανοιχτά τον κατακερματισμό των γειτονικών κρατών του Ισραήλ κατά μήκος θρησκευτικών γραμμών.
Η Ουάσιγκτον επωφελείται από το συριακό πετρέλαιο και φυσικό αέριο από την παρακείμενη περιοχή της Μεσογείου, καθώς και από την ανοικοδόμηση: μια συμφωνία «300 δισεκατομμυρίων δολαρίων». Επιπλέον, γύρω από το Αλ-Τζολάνι υπάρχει «ένας αστερισμός βετεράνων των δυτικών μυστικών υπηρεσιών και ΜΚΟ που ασχολούνται με την «επίλυση συγκρούσεων» και λειτουργούν ως μεσάζοντες.
Η βρετανική MI6, με επικεφαλής προσωπικότητες όπως ο Τζόναθαν Πάουελ – ο πρώην αρχηγός του προσωπικού του Τόνι Μπλερ – παίζει κεντρικό ρόλο στη διαχείριση αυτής της διαδικασίας. Ο Πάουελ ηγείται μιας οργάνωσης που ονομάζεται InterMediate, η οποία ειδικεύεται στον «διάλογο με ένοπλες ομάδες». Πίσω από την ανθρωπιστική γλώσσα βρίσκεται η πολιτική διείσδηση.
Μία από τις πράκτορες της InterMediate, μια γυναίκα ονόματι Clare Haigh, λέγεται ότι έχει γραφείο μέσα στο συριακό προεδρικό μέγαρο και συμβουλεύει τον al-Jolani για το πώς να μιλάει, πώς να ντύνεται, πώς να φέρεται στους δημοσιογράφους και πώς να παρουσιάζεται ως μεταρρυθμισμένος τζιχαντιστής που έγινε πολιτικός. Και μετά υπάρχει το Κατάρ.
Ο Ahmed Zaidan, κάποτε ο αγαπημένος δημοσιογράφος του Οσάμα μπιν Λάντεν, φωτογραφημένος να πίνει τσάι μαζί του και να μεταδίδει το υλικό του στο Al Jazeera, είναι τώρα προσωπικός σύμβουλος του al-Jolani». Αυτή είναι η κατάσταση μετά την “επιτυχημένη” αλλαγή /ανατροπή του προηγούμενου καθεστώτος, συνοδευόμενη από χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης και μαζική λογοκρισία. Αυτοί που υφίστανται τις συνέπειες είναι ο εξαντλημένος συριακός λαός.
Η τελευταία χρονιά δεν ήταν διαφορετική από τις προηγούμενες. Αρκετά μέρη της χώρας έχουν βιώσει μια αναζωπύρωση των συγκρούσεων. Το 90% του πληθυσμού εξακολουθεί να ζει σε συνθήκες φτώχειας και το 60% εξαρτάται από την ανθρωπιστική βοήθεια για να επιβιώσει. Στη σημερινή Συρία εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να ονειρεύονται μόνο την επιστροφή σε μια φαινομενική κανονικότητα, όπου τα δικαιώματά τους θα προστατεύονται. Ένα αύριο όπου μπορούν να αντέξουν οικονομικά, μια δουλειά που τους επιτρέπει να παρέχουν στα παιδιά τους επαρκή τροφή και καθαρό νερό, και μια ασφαλή στέγη πάνω από τα κεφάλια τους.
Βρισκόμαστε μακριά από αυτό το σημείο…
*Ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος είναι αρχιτέκτων- συγγραφέας
Το τελευταίο του βιβλίο “Παιζω-γραφίες” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις manifesto.
ΠΗΓΗ:https://www.timesnews.gr/syria-ena-chrono-meta-tin-ptosi-toy-asant/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ*
Ένα χρόνο μετά, το κρίσιμο ερώτημα είναι: γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους υποστήριξαν και υποστηρίζουν τον Αλ-Τζολάνι; Η απάντηση βρίσκεται στο τι ήταν η Συρία και τι έχει γίνει. Πριν από αυτόν τον πόλεμο, η Συρία, παρά όλους τους περιορισμούς της, ήταν ένα κυρίαρχο κράτος. Οι άνθρωποι αυτοπροσδιορίζονταν πρώτα ως Σύριοι και στη συνέχεια ως Αρμένιοι, Δρούζοι, Χριστιανοί, Αλαουίτες, Σουνίτες, Σιίτες, Κούρδοι, και ούτω καθεξής.Η εξωτερική του πολιτική ήταν ευθυγραμμισμένη με το Ιράν και τη Χεζμπολάχ, υποστήριζε τους Παλαιστίνιους και διατήρησε μια στάση αποτροπής απέναντι στο Ισραήλ. Για την Ουάσινγκτον και το Τελ Αβίβ, όλα αυτά ήταν απαράδεκτα. Εξ ου και η αλλαγή καθεστώτος: «Ο στόχος δεν ήταν η «δημοκρατία». αυτή η λέξη ήταν απλώς το χαρτί περιτυλίγματος.
Ο πραγματικός στόχος ήταν να απομακρυνθεί μια κυβέρνηση συμμαχική με το Ιράν και να αντικατασταθεί από ένα κατακερματισμένο χάος: μια αδύναμη κεντρική εξουσία στη Δαμασκό, περιτριγυρισμένη από “σεκταριστικά” καντόνια και θύλακες που κυριαρχούνται από πολέμαρχους, όλα εξαρτώμενα από ξένους προστάτες. Ο Αλ-Τζολανί είναι ιδανικός για αυτόν τον ρόλο».
Τώρα ένας άνθρωπος με μακρά ιστορία στην Αλ Κάιντα κυβερνά τη Συρία, ένας εφιάλτης για τις μειονότητες: Χριστιανοί, Δρούζοι, Αλαουίτες, Σιίτες, πολλοί Κούρδοι και άλλες μικρότερες κοινότητες δεν αποδέχονται την κυριαρχία της Αλ Κάιντα. Έτσι, υποχωρούν, με τις πολιτοφυλακές τους, στα δικά τους καντόνια, στα δικά τους μίνι-κράτη, ακριβώς σύμφωνα με τα παλιά ισραηλινά στρατηγικά δόγματα όπως το Σχέδιο Γινόν, το οποίο υποστήριζε ανοιχτά τον κατακερματισμό των γειτονικών κρατών του Ισραήλ κατά μήκος θρησκευτικών γραμμών.
Η Ουάσιγκτον επωφελείται από το συριακό πετρέλαιο και φυσικό αέριο από την παρακείμενη περιοχή της Μεσογείου, καθώς και από την ανοικοδόμηση: μια συμφωνία «300 δισεκατομμυρίων δολαρίων». Επιπλέον, γύρω από το Αλ-Τζολάνι υπάρχει «ένας αστερισμός βετεράνων των δυτικών μυστικών υπηρεσιών και ΜΚΟ που ασχολούνται με την «επίλυση συγκρούσεων» και λειτουργούν ως μεσάζοντες.
Η βρετανική MI6, με επικεφαλής προσωπικότητες όπως ο Τζόναθαν Πάουελ – ο πρώην αρχηγός του προσωπικού του Τόνι Μπλερ – παίζει κεντρικό ρόλο στη διαχείριση αυτής της διαδικασίας. Ο Πάουελ ηγείται μιας οργάνωσης που ονομάζεται InterMediate, η οποία ειδικεύεται στον «διάλογο με ένοπλες ομάδες». Πίσω από την ανθρωπιστική γλώσσα βρίσκεται η πολιτική διείσδηση.
Μία από τις πράκτορες της InterMediate, μια γυναίκα ονόματι Clare Haigh, λέγεται ότι έχει γραφείο μέσα στο συριακό προεδρικό μέγαρο και συμβουλεύει τον al-Jolani για το πώς να μιλάει, πώς να ντύνεται, πώς να φέρεται στους δημοσιογράφους και πώς να παρουσιάζεται ως μεταρρυθμισμένος τζιχαντιστής που έγινε πολιτικός. Και μετά υπάρχει το Κατάρ.
Ο Ahmed Zaidan, κάποτε ο αγαπημένος δημοσιογράφος του Οσάμα μπιν Λάντεν, φωτογραφημένος να πίνει τσάι μαζί του και να μεταδίδει το υλικό του στο Al Jazeera, είναι τώρα προσωπικός σύμβουλος του al-Jolani». Αυτή είναι η κατάσταση μετά την “επιτυχημένη” αλλαγή /ανατροπή του προηγούμενου καθεστώτος, συνοδευόμενη από χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης και μαζική λογοκρισία. Αυτοί που υφίστανται τις συνέπειες είναι ο εξαντλημένος συριακός λαός.
Η τελευταία χρονιά δεν ήταν διαφορετική από τις προηγούμενες. Αρκετά μέρη της χώρας έχουν βιώσει μια αναζωπύρωση των συγκρούσεων. Το 90% του πληθυσμού εξακολουθεί να ζει σε συνθήκες φτώχειας και το 60% εξαρτάται από την ανθρωπιστική βοήθεια για να επιβιώσει. Στη σημερινή Συρία εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να ονειρεύονται μόνο την επιστροφή σε μια φαινομενική κανονικότητα, όπου τα δικαιώματά τους θα προστατεύονται. Ένα αύριο όπου μπορούν να αντέξουν οικονομικά, μια δουλειά που τους επιτρέπει να παρέχουν στα παιδιά τους επαρκή τροφή και καθαρό νερό, και μια ασφαλή στέγη πάνω από τα κεφάλια τους.
Βρισκόμαστε μακριά από αυτό το σημείο…
*Ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος είναι αρχιτέκτων- συγγραφέας
Το τελευταίο του βιβλίο “Παιζω-γραφίες” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις manifesto.
ΠΗΓΗ:https://www.timesnews.gr/syria-ena-chrono-meta-tin-ptosi-toy-asant/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.