Του Δημήτρη Τσίρκα
Η Τράπεζα Πειραιώς έστησε μια εταιρεία βιτρίνα στην οποία «πούλησε» την πλειονότητα των ΑΤΜ της.
Ύστερα επέβαλε προμήθεια 1,5 + 0,5 = 2,1 ευρώ σε κάθε συναλλαγή από αυτά τα ΑΤΜ, ακόμα και για ερώτηση υπολοίπου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το τραπεζικό καρτέλ λειτουργεί ληστρικά. Μέχρι πρόσφατα χρέωναν εξωφρενικές προμήθειες σε κάθε συναλλαγή, ακόμα και εντός της τράπεζας.
Για μεταφορά 20 ευρώ σε λογαριασμό άλλης τράπεζας, χρεωνόσουν δύο ευρώ εσύ και δύο ευρώ ο παραλήπτης, δηλαδή το 1/5 του ποσού.
Μέχρι που η κατακραυγή ήταν τόσο έντονη που αναγκάστηκαν να το μαζέψουν κάπως.
Αλλά το «επιχειρηματικό» δαιμόνιο του Έλληνα τραπεζίτη δεν έχει όρια – οι εξωφρενικές προμήθειες επανέρχονται από το παράθυρο – δεν τις χρεώνουμε εμείς, η εταιρεία που διαχειρίζεται τα ΑΤΜ τις χρεώνει! Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο…
Αλλά δεν είναι μόνο οι προμήθειες. Οι τράπεζες έχουν μεταφέρει τα κόκκινα δάνεια σε funds που έχουν στήσει οι ίδιες (με μετόχους μεγαλοστελέχη τους) στο 10% με 20% της αξίας τους, με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου (πρόγραμμα Ηρακλής).
Στη συνέχεια απαιτούν δικαστικά το 100% του δανείου από τους δανειολήπτες, κατάσχοντας και πλειστηριάζοντας τα ακίνητά τους.
Όχι όλων, βέβαια - διαγράφουν μόνο τα (τεράστια) δάνεια διαπλεκόμενων επιχειρηματιών.
Ταυτόχρονα, διατηρούν στην κατοχή τους δεκάδες χιλιάδες σπίτια κενά, τα οποία δεν διοχετεύονται στην αγορά, με αποτέλεσμα να αυξάνονται ακόμα περισσότερο οι τιμές και τα ενοίκια.
Αυτά ενόσω έχουν σχεδόν παγώσει τις δανειοδοτήσεις, είτε για αγορά κατοικίας – η στεγαστική πίστη μειώνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, παρά τις κρατικές επιδοτήσεις επιτοκίου με τα προγράμματα, Σπίτι μου 1,2.
Είτε για επιχειρηματικά δάνεια – η συντριπτική πλειονότητα, άλλωστε, το επιχειρήσεων που είναι μικρομεσαίες δεν πληροί καν τα κριτήρια δανειοδότησης.
Οι τράπεζες πλέον δανείζουν μόνο μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, για συνήθως μη παραγωγικές επενδύσεις, όπως η εξαγορά άλλων επιχειρήσεων.
Οι περιβόητες ιδιωτικοποιήσεις των τελευταίων ετών έχουν γίνει ως επί το πλείστον με δανεικά.
Όλες οι υποδομές της χώρας πέρασαν στα χέρια ξένων funds και εταιρειών, με δανεικά από τις πολλαπλώς ανακεφαλαιοποιημένες από το ελληνικό δημόσιο, τράπεζες.
Οι «επενδυτές» ελάχιστα χρήματα επένδυσαν είτε για την αγορά τους, είτε για τον εκσυγχρονισμό και την επέκτασή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Helleniq Train, ο ΔΕΣΦΑ, τα περιφερειακά αεροδρόμια.
Ε τότε, πώς βγάζουν λεφτά οι τράπεζες, σπάζοντας μάλιστα ρεκόρ κερδοφορίας κάθε χρόνο;
Αφενός, από τις προμήθειες που αναφέραμε πιο πάνω, σε μια εποχή, μάλιστα, που η πίεση είναι όλες οι συναλλαγές να γίνονται ηλεκτρονικά, δηλαδή μέσω τραπεζών και να καταργηθεί το φυσικό χρήμα.
Οι τράπεζες λαμβάνουν προμήθεια για κάθε ηλεκτρονική αγορά, η οποία ενσωματώνεται στην τελική τιμή του προϊόντος, επιβαρύνοντας τους καταναλωτές.
Αφετέρου, από την τεράστια διαφορά επιτοκίων καταθέσεων και δανεισμού που είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη, αν όχι η μεγαλύτερη.
Πολύ απλά, βάζεις τα χρήματά σου στην τράπεζα αναγκαστικά, με μηδενικό επιτόκιο και η τράπεζα σε δανείζει με επιτόκια που αγγίζουν ή ξεπερνούν το 10%, ιδίως στα καταναλωτικά δάνεια.
Παλιότερα αυτή η πρακτική λεγόταν τοκογλυφία. Σήμερα ονομάζεται «εξυγίανση» και επιβραβεύεται με μπόνους εκατομμυρίων ευρώ στα golden boys των τραπεζών.
Όσο για την εξυπηρέτηση που προσφέρουν στους πελάτες τους – κοντεύει να γίνει ανέκδοτο.
Δεν είναι μόνο ότι έχουν κλείσει τα περισσότερα υποκαταστήματα, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι στην επαρχία, να αναγκάζονται να ταξιδέψουν δεκάδες χιλιόμετρα για να βρουν τράπεζα.
Με ό,τι σημαίνει αυτό για τον αποκλεισμό, ιδίως ηλικιωμένων, που δεν έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρονικές υπηρεσίες.
Είναι και ότι μετά τον κόβιντ, για να εξυπηρετηθείς, πρέπει πρώτα να κλείσεις ραντεβού και κάθε φορά που μπαίνεις σε υποκατάστημα για να κάνεις τη δουλειά σου, σε κοιτάζουν λες και πήγες να τους ληστέψεις.
Στην πραγματικότητα σε ληστεύει η τράπεζα, πολλαπλώς. Αλλά δεν λέγεται ληστεία, καθότι νόμιμη.
Η δε ψηφιοποίησή τους είναι για γέλια και για κλάματα – πλέον η γραφειοκρατία των τραπεζών είναι μεγαλύτερη και από του ελληνικού δημοσίου.
Κάπως έτσι, οι ελληνικές τράπεζες, από υποτιθέμενος μοχλός ανάπτυξης, έχουν εξελιχθεί σε φεουδαρχικού τύπου σύστημα απόσπασης προσόδων και ενοικίων.
Αντί να στηρίζουν τις παραγωγικές επιχειρήσεις, τις πνίγουν, αντί να διευκολύνουν τους εργαζομένους/επιχειρήσεις, τους απομυζούν με χίλιους δυο τρόπους.
Αντί να προσφέρουν κεφάλαια στην οικονομία, αφαιρούν ρευστότητα. Η λειτουργία τους, εκτός από κλεπτοκρατική, είναι και αντι-αναπτυξιακή.
Όλα αυτά βέβαια είναι γνωστά στον οποιονδήποτε έχει σχέση με τις τράπεζες, δηλαδή στους πάντες.
Τότε γιατί δεν υπάρχουν στη δημόσια συζήτηση, γιατί δεν τους ασκείται δημοσιογραφική και πολιτική πίεση να περιορίσουν, έστω, τις καταχρηστικές πρακτικές;
Διότι οι τράπεζες είναι μακράν ο μεγαλύτερος και καλύτερος πελάτης των ΜΜΕ. Δαπανούν κυριολεκτικά δεκάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο για διαφήμιση, ταΐζοντας όλα τα μέσα, από το πιο μεγάλο κανάλι, μέχρι το πιο μικρό σάιτ.
Μα, τι την χρειάζονται όμως οι τράπεζες τόση διαφήμιση; Τέσσερις είναι όλες και όλες και μάλιστα καρτέλ, με εναρμονισμένες πρακτικές σε κάθε υπηρεσία και με ένα κράτος που έχει επιβάλλει ότι κάθε συναλλαγή θα πρέπει αναγκαστικά να περνά μέσα από αυτές.
Σωστό το ερώτημα, αλλά αφελές. Η διαφήμιση των τραπεζών δεν στοχεύει σε νέους πελάτες, αλλά στην περιφρούρηση του εξαιρετικά αποτελεσματικού συστήματος προσοδοθηρίας που έχουν στήσει - και φυσικά, της ασυλίας τους.
Πολύ απλά, δεν αγοράζουν διαφήμιση, τη σιωπή των ΜΜΕ εξαγοράζουν ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτα την αφαίμαξη του κόσμου.
Όπως εξαγοράζουν και τη σιωπή των συστημικών κομμάτων, είτε μέσω των δανεικών και αγύριστων – σχεδόν μισό δισ. ευρώ χρωστά η ΝΔ στις τράπεζες και λίγα λιγότερα το ΠΑΣΟΚ, τα οποία, ασφαλώς δεν πρόκειται να επιστρέψουν ποτέ.
Είτε μέσω των οικονομικών «εξυπηρετήσεων» σε φιλικούς επιχειρηματίες και ΜΜΕ που στηρίζουν τα εν λόγω κόμματα, όντας στο κέντρο ενός αμαρτωλού κυκλώματος διαπλοκής ανάμεσα στην οικονομική, την πολιτική και τη μηντιακή εξουσία.
Με αυτά και με αυτά, αποκτά άλλο νόημα η αποστροφή του Μπρεχτ από την Όπερα της πεντάρας: Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας, μπροστά στην ίδρυσή της.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.