Του Βασίλη Λαμπόγλου
Στους καιρούς μας που η πολιτική ζεχνει...
'Τρεισήμισι μέρες βρισκόμουν εκεί.
Πενήντα οκτώ ώρες δεν είχα βάλει τίποτα στο στόμα μου και εξακολουθούσα να μην πεινάω.
Οι φωνές και οι απειλές του Θεοφιλογιαννάκου και η αγωνία μου για τα πρόσωπα που κινδύνευαν ίσως να συλληφθούν, μου έφερναν συνεχώς διάθεση για εμετό.
Κατά τις δέκα ο Θεοφιλογιαννάκος με κάλεσε και πάλι, αυτή τη φορά για να μου κάνει μία πρόταση.
–«Μιλήσαμε με τον πρωθυπουργό για εσάς», μου είπε, και με ποιον τρόπο είναι δυνατό να σας εμποδίσουμε να κάνετε κι άλλο κακό στην πατρίδα μας.
Αποφασίσαμε ότι θα είσαστε λιγότερο επικίνδυνη αν φύγετε στο εξωτερικό.
Κάντε μας λοιπόν μια μικρή λίστα των πραγμάτων που θέλετε, να τα βάλουν σε μια βαλίτσα και να σας συνοδέψουμε στο αεροδρόμιο.
Πιθανόν να γράψετε κάποιο άρθρο, θα πείτε τα δικά σας για λίγο, και ύστερα θα μπείτε στη χορεία των άλλων αλητών, της Ελένης Βλάχου και των άλλων.
Τον ρώτησα αν αυτό εσήμαινε ότι θα χάσω την ελληνική μου υπηκοότητα.
– Βεβαίως, είπε.
Κάθισα πίσω στην καρέκλα μου πιο αναπαυτικά.
Ένιωθα ήδη δυνατή.
– Με τη θέλησή μου ποτέ δεν φεύγω, είπα.
Έμεινε κατάπληκτος.
Μου μίλησε για τα μαρτύρια που επρόκειτο να τραβήξω στο
ΕΑΤ – ΕΣΑ κατά τις επόμενες μέρες ή βδομάδες της ανακρίσεως, μαρτύρια για τα οποία δεν είχα ιδέα, και για την τελική δικαστική απόφαση που θα μ’ έστελνε για χρόνια στη φυλακή να σαπίσω.
– Σας συνιστώ ζωηρώς να δεχτείτε την προσφορά τώρα που σας την κάνουμε. Πιστέψτε με πως γλιτώνετε από πολλά οδυνηρά πράγματα.
– Φαίνεται πως το τίμημα να είσαι Έλληνας είναι πολύ μεγάλο, μα δέχομαι να το καταβάλω, απάντησα.
– Θα το μετανιώσετε πικρά, μου είπε."
Αμαλία Φλέμινγκ(απόσπασμα απο το βιβλίο τηs).
Η κόρη του γνωστού δερματολόγου τηs Πόληs,Χαρίλαου Κουτσούρη που στην έναρξη του Α Παγκοσμίου πολέμου ,αρνήθηκε να υπηρετήσει(σαν οθωμανόs υπήκοοs) και διέφυγε στην Ελλάδα(η κλινική του λεηλατήθηκε),γεννημενη τέτοια μέρα του Ιούνη του 1912.
Η λαχτάρα του πατέρα τηs -και παρά την διαθεσή τηs για την Φιλοσοφική σχολή-επικράτησε και φοιτεί στην Ιατρική σχολή των Αθηνών (συνεχίζονταs σε Παρίσι και Λονδίνο).
Στη διάρκεια τηs κατοχήs μετείχε ενεργά στην αντίσταση.
Συμμετείχε σε δίκτυο έκδοσηs πλαστών ταυτοτήτων για Εβραίουs και την διαφυγή τουs απο την χώρα,ένα σπίτι που κληρονομεί το ανάγει σε κρυσφύγετο δεκάδων αντιστασιακων,αλλά και με τον μισθό τηs απο το νοσοκομείο τηs Νέαs Ιωνίαs αγοράζει μαλλί και το παρέχει σε γυναίκεs που πλέκουν για τουs ρακένδυτουs.
Η Μ.Βρετανία αναγνωρίζει τόσο το επιστημονικό όσο και το αντιστασιακό τηs έργο και τηs προσφέρει υποτροφία στο Wright Fleming Institute δίπλα στον Νομπελίστα μικροβιολόγο που είχε ανακαλύψει την πενικιλινη(1945).
Το 1949 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου διεύθυνε το νοσοκομείο του Ευαγγελισμού και το 1953 παντρεύεται τον μεντορα τηs Αλεξάντερ Φλέμινγκ(τον είχε καλέσει στην Αθήνα για σειρά διαλέξεων και ο κατα 30 χρόνια μεγαλυτερόs τηs,πλέον χήροs και ακόμη σφόδρα ερωτευμένοs μαζί τηs,δέχτηκε) ,όπου δυστυχώs μετά απο 2 χρόνια απεβιώνει.
Έκτοτε, η Λαίδη Αμαλία Φλέμινγκ προς τιμήν του συζύγου της, αφοσιώθηκε στη δημιουργία του Ιδρύματος Βασικής Βιοϊατρικής Έρευνας «Αλέξανδρος Φλέμινγκ».
Στα χρόνια τηs χούνταs επαναδραστηροποιείται στην αντίσταση και μαζί με τον Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο)φυγαδεύουν την Κίττυ Αρσένη και τον Περικλή Κοροβέση (η καταθεσή τουs στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα βασανιστήρια στη χώρα μας,επέφερε κύμα συμπαράστασηs απο το εξωτερικό).
Το 1971 συμμετέχει στην προσπάθεια απόδρασηs του Αλέκου Παναγούλη.
Παρόλο την διεθνή τηs απήχηση,τον Νοέμβρη του 1971 συλλαμβάνεται απο τουs χουντικούs και την περνάνε στρατοδικείο ,όπου τηs επιβάλλουν αφαίρεση ελληνικήs ιθαγένειαs και απέλαση(προs μεγάλη απογοητευσή τουs, για αδυναμία επιβολήs σκληρότερηs ποινήs).
Μεταβαίνει στο Λονδίνο και επιστρέφει στην δίκη των συνταγματαρχών το '75 ,ωs μάρτυραs κατηγορίαs.
Από το 1977 μετέχει ωs εκλεγμένη βουλευτήs με τον Ανδρέα Παπανδρέου,όπου το 1985 δεν του χαρίζεται(για την ''μεταστροφή'' του κινήματοs και τον εγκαταλείπει) .
Άλλωστε οι Ήρωεs πάντα στην Πατρίδα ανήκαν και όχι σε κόμματα.
Πεθαίνει το 1986, χωρίς να προλάβει να χαρει τη δημιουργία του Ιδρύματος Βασικής Βιοϊατρικής Έρευνας Αλέξανδρος Φλέμινγκ, το οποίο ιδρύθηκε χρόνια αργότερα και θεωρείται ως ένα από τα πληρέστερα του είδους του στον κόσμο.
-Διαβάζεις για τα "ζάλα" (βήματα) των Ανθρώπων που πέρασαν από αυτά τα μέρη και "ψηλώνεις" και μόνο στην ιδέα ότι ξαπόστασες στις ίδιες πέτρες και λούστηκες στο ίδιο Φως. Και συνάμα ανατρέχεις στην σημερινή ένδεια της πολιτικής κονιστρας αλλά και της στρατευμένης "διανόησης " και με περισσό τρόμο διαπιστώνεις ότι μόνο στην αρχή του "βάραθρου" κείτεσαι ακόμη.
Ο Αλέκος Παναγουλης, ο Γιάννης Κουτσοχερας, ο Σάκης Καράγιωργα, η Κιτυ Αρσένη, η Αμαλία Φλέμινγκ...
Μαγιά Ανθρώπων που είδε ο τόπος...
και πως "ξεφουσκωσε" το ζυμάρι.
"Φαίνεται πως το τίμημα να είσαι Έλληνας είναι πολύ μεγάλο, μα δέχομαι να το καταβάλω, απάντησα."
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.