Παναγιώτης Αργυρού
Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη και η συγκάλυψή του αποτελούν σύμπτωμα της διαχρονικής έλλειψης πολιτικής λογοδοσίας στην Ελλάδα.
Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη και η συγκάλυψή του αποτελούν σύμπτωμα της διαχρονικής έλλειψης πολιτικής λογοδοσίας στην Ελλάδα. Η συστηματική αποφυγή ανάληψης ευθυνών από την εκτελεστική εξουσία, η συγκάλυψη στοιχείων και η πλήρης ατιμωρησία των υπευθύνων έχουν αναδείξει μέσα στις δεκαετίες μια διαχρονική μορφή διακυβέρνησης που εδράζεται στη συνεχή μετάθεση της ευθύνης, την επικοινωνιακή διαχείριση των κρίσεων και, τελικά, στη θεσμοθέτηση της ασυδοσίας όπως έχουμε αναδείξει και εδώ.Έγκλημα μέσα στο έγκλημα
Ακολουθώντας μια παγιωμένη πρακτική η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιδόθηκε από την πρώτη στιγμή σε μια σειρά από αντιφατικές και σπασμωδικές αντιδράσεις. Η ατομική ευθύνη (σταθμάρχης), οι διαχρονικές παθογένειες, ο κακός μας εαυτός ήταν και σε αυτή τη περίπτωση το βασικό τρίπτυχο της συγκάλυψης. Μέχρι εδώ και παρά το γεγονός ότι οι αρχικές αντιδράσεις ήταν άμεσες και μαζικές η συνταγή πέτυχε ως ένα βαθμό να εκτονώσει την κοινωνική ένταση. Εκεί που όλα έδειχναν ότι το έγκλημα στα Τέμπη θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί όπως τόσα άλλα κρατικά εγκλήματα και σκάνδαλα και να περιοριστεί σε μια διακλάδωση ευθυνών για την υλοποίηση της σύμβασης 717 που θα οδηγούσε βάση ρουτίνας σε σταδιακή απαλλαγή -ενδεχομένως και ηθική δικαίωση- όλων των εμπλεκομένων υψηλόβαθμων φορέων, μια αναπάντεχη εξέλιξη ανέτρεψε τα δεδομένα.
Φωτογραφία: Δημήτρης ΠεριστέρηςΗ συλλογικοποίηση συγγενών θυμάτων των Τεμπών υπήρξε κάτι πρωτοφανές και δημιούργησε μια συνθήκη όπου οι άμεσα ενδιαφερόμενοι στη διαλεύκανση μιας υπόθεσης που συγκλόνισε τη χώρα, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Δεν αρκέστηκαν στο κρατικό αφήγημα, δεν αρκέστηκαν στις υποσχέσεις και στις γενικές διακηρύξεις για αποζημιώσεις ως είθισται (άλλο που κι αυτές πολλές φορές μένουν στις διακηρύξεις (βλ. υπόθεση στο Μάτι), δεν κάθισαν σπίτι να θρηνούν βουβά και δεν περιορίστηκαν στις εκκλησίες για προσευχές όπως τους συμβούλεψε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη. Αντίθετα έθεσαν τη συλλογική τους ενέργεια και πόρους για την εξιχνίαση της αλήθειας αναζητώντας να μάθουν πώς σκοτώθηκαν τα παιδιά τους και ποιοι φταίνε φτάνοντας στις γνωστές συγκλονιστικές αποκαλύψεις για την επιχείρηση συγκάλυψης που στήθηκε στο σημείο από την πρώτη στιγμή με την αλλοίωση κατά παράβαση οποιουδήποτε σχετικού πρωτοκόλλου και νομοθεσίας του τόπου του εγκλήματος γνωστής πλέον και ως μπάζωμα.
Αλλοίωση η οποία επήλθε με την επέμβαση βαρέων σκαφτικών μηχανημάτων που μετέφεραν αποδεικτικά στοιχεία αλλά και ανθρώπινα υπολείμματα καθώς και γενετικό υλικό από το σημείο της σύγκρουσης των τρένων σε διαφορετικά σημεία χωρίς καμία ενημέρωση σε κανέναν, ενώ το ίδιο το σημείο καλύφθηκε με τσιμέντο, γεγονός που από τη στιγμή που ανακαλύφθηκε μένει αναπάντητο το γιατί. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η απομάκρυνση των βαγονέτων χρειαζόταν γερανούς που θα πατούσαν σε στέρεο έδαφος λόγω της ύπαρξης υπόγειου αγωγού φυσικού αερίου ακριβώς από κάτω, αυτή η μεταφορά δεν είχε τίποτα το επείγον. Προείχε το έργο των διασωστών και η συλλογή στοιχείων από τις αρμόδιες αρχές. Αφού είχαν γίνει όλα αυτά μπορούσαν να σηκώσουν όσο χώμα ήθελαν και να βάλουν και το δεκαπλάσιο τσιμέντο. Παραμένει αναπάντητο λοιπόν το ερώτημα προς τι η βιασύνη;
Πέραν της ύποπτης βιασύνης όμως υπάρχει βιντεοληπτικό και φωτογραφικό υλικό από τις πρώτες ώρες των επιχειρήσεων που δείχνει βαρέα μηχανήματα (γερανούς/μπουλντόζες) να επιχειρούν στο σημείο προτού αυτό μπαζωθεί ώστε το έδαφος να γίνει όσο στέρεο χρειάζεται για να μην υπάρξει κίνδυνος ατυχήματος με τον υπόγειο αγωγό φυσικού αερίου. Επομένως το επιχείρημα περί αναγκαιότητας του μπαζώματος πάει κουβά από τα αποδυτήρια, εφόσον αυτό έγινε αφού είχαν απομακρυνθεί τα βαγόνια, κάτι που επίσης μένει αναπάντητο.
Ακόμα όμως κι αν όλα αυτά τα προσπεράσουμε ως αδιάφορα ερχόμαστε στην πλέον αποτρόπαια διάσταση της εγκληματικής συγκάλυψης. Ακόμα κι αν όσα έγιναν ήταν απαραίτητα, ακόμα κι αν βιασύνη ήταν απολύτως δικαιολογημένη, ακόμα κι αν υποκριθούμε ότι κατανοούμε την αναγκαιότητα σταθεροποίησης του εδάφους ενώ τα βαρέα οχήματα έχουν επιχειρήσει πριν από αυτό στο ίδιο σημείο, μένει το γεγονός της μεταφοράς αποδεικτικών στοιχείων, γενετικού υλικού αλλά και υπολειμμάτων ανθρώπινων σορών σε τουλάχιστον δύο διαφορετικά σημεία κάτι που συνιστά παραβίαση του ίδιου του ποινικού κώδικα στο κομμάτι που έχει σχέση με περιύβριση νεκρών κατά συρροή και κατ εξακολούθηση αλλά και κάθε ηθικού νόμου και κώδικα σχετικά με την έννοια του σεβασμού προς τους νεκρούς.
Ακόμα κι αν προσπεράσουμε το νομικό και ηθικό σκέλος κάνοντας μια υπόθεση εργασίας που λέει ότι έστω ότι υπήρχε απόλυτη ανάγκη όλα να γίνουν ακριβώς όπως έγιναν, η λογική επιβάλει ότι εφόσον η επιχείρηση μεταφοράς υλικών και στοιχείων προκρίθηκε, θα έπρεπε να ακολουθήσει διορισμός νέων συνεργείων, νέων κλιμακίων του εγκληματολογικού και νέων ιατροδικαστών και όλα αυτά τα συνεργεία και τα κλιμάκια ειδικών να αναζητήσουν νέα στοιχεία στα σημεία μεταφοράς σε άμεσο χρόνο ενώ και οι οικογένειες να είναι υποχρεωτικά ενήμερες για το γεγονός και για τη συνέχεια των ερευνών. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη και καμία απάντηση προς τους συγγενείς ως και σήμερα δεν έχει καταφέρει όχι να πείσει αλλά ούτε καν να δώσει ένα έστω υποτυπώδες επιχείρημα.
Το κεφάλαιο αυτό λοιπόν, που θυμίζει αρχαία ελληνική τραγωδία, αποτελεί το πιο συμβολικό και κυριολεκτικό αποτύπωμα της όλης συγκάλυψης. Οι συγγενείς των θυμάτων έπρεπε μόνοι τους να προβούν σε αυτές τις μακάβριες ανακαλύψεις αναγκαζόμενοι να κηδέψουν μεταφορικά ή κυριολεκτικά για δεύτερη ή τρίτη φορά συγγενείς τους ενώ άλλοι πέρασαν μήνες με αγωνία περιμένοντας να δουν αν κάτι από τους δικούς τους ανθρώπους θα βρεθεί ή όχι πηγαίνοντας από σημείο σε σημείο φεύγοντας άπραγοι για να πάνε στο επόμενο με την ψυχή στην πλάτη.
Όλο το υπόλοιπο ντόμινο αποκαλύψεων για ηχητικά που αλλοίωσε ο ΟΣΕ, για τη πιθανότητα παρανόμου φορτίου καυσίμων που δημιούργησαν την πυρόσφαιρα που προκάλεσε τον άμεσο θάνατο από φωτιά κάποιων επιβατών και από ασφυξία κάποιων άλλων, για πρωθυπουργικές παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη υπέρ της αλλαγής του αρμόδιου ανακριτού, για βίντεο που βρέθηκαν δύο χρόνια αργότερα και παραδόθηκαν σε δημοσιογράφους δύο μέρες πριν βρεθούν, για βιολογικό υλικό θυμάτων που δόθηκε εντολή να καταστραφεί λίγο μετά το συμβάν, για αστυνομικούς που πιέστηκαν να δώσουν σύμφωνη γνώμη για το μπάζωμα, για στοιχεία που δεν ελήφθησαν ποτέ υπόψη στη δικογραφία, όλα αυτά υστερούν στο κομμάτι της ηθικής απαξίας σε σχέση με τη βεβήλωση των νεκρών, μέλη των οποίων περισυλλέγησαν με μπουλντόζες και διασκορπίστηκαν σε αρκετά διαφορετικά σημεία παραμένοντας άταφα, εκτεθειμένα στο έλεος καιρικών συνθηκών και ζώων για μήνες.
Θα έλεγε κανείς πως μόνο και μόνο η αποκάλυψη της φριχτής αυτής διάστασης της υπόθεσης θα είχε γυρίσει τον κόσμο ανάποδα προκειμένου να δοθούν άμεσες απαντήσεις. Ότι από σεβασμό και μόνο στους νεκρούς των οποίων οι σοροί προσβλήθηκαν με τέτοιο φρικτό τρόπο και από σεβασμό στους
Φωτογραφία: Κωνσταντίνος ΖήλοςΗ ιδεολογική ηγεμονία του Λούμπεν
Το έγκλημα των Τεμπών όμως και η συγκάλυψή του θυμίζει πρακτικές εξαφάνισης πτωμάτων από καρτέλ ναρκωτικών στη Λατινική Αμερική και αποδεικνύει ότι το ελληνικό κράτος έχει ξεπεράσει ακόμα και το σχήμα του Μακιαβελικού Ηγεμόνα για τους δύο τρόπους διακυβέρνησης, τη βία του λιονταριού και την πονηριά της αλεπούς, στοιχεία που πρέπει να ισορροπούν μεταξύ τους χάριν λειτουργικότητας του κράτους. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα έχει εξελιχθεί σε ένα κράτος-τέρας που συνδυάζει τη σκληρότητα του πρώτου και τον κυνισμό του δεύτερου με την απόλυτη απουσία αίσθησης δικαιοσύνης. Αυτό φυσικά δε συνέβη από τη μια μέρα στην άλλη.Χρειάστηκαν δεκαετίες πολιτισμικής ηγεμονίας της λούμπεν ιδεολογίας για να φτάσουμε ως εδώ. Μιας λούμπεν ιδεολογίας που μετέτρεψε σε ιδανικά την αδιαφορία, τον κυνισμό, τον κανιβαλισμό, τη διαφθορά, το χρήμα, το glamour lifestyle, τη ματαιοδοξία και τον μικροαστικό ναρκισσισμό. Δεκαετίες απαξίωσης της κοινωνικής αλληλεγγύης, των κρατικών δομών μέριμνας, των δημόσιων δομών υγείας, εκπαίδευσης και μεταφορών. Δεκαετίες ανοχής πολιτικών σκανδάλων διασπάθισης δημόσιου χρήματος, δεκαετίες εγκληματικής υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής με μεγαλύτερα ή μικρότερα κρατικά και εργοδοτικά εγκλήματα, δεκαετίες κρατικής και παρακρατικής βίας ακόμα και δολοφονικής.
Όλες αυτές οι δεκαετίες διαμόρφωσαν ένα περιβάλλον απόλυτης πολιτικής τοξικότητας στην οποία η δεδομένη έλλειψη πολιτικής λογοδοσίας, μια λογοδοσία που άλλα καπιταλιστικά κράτη εφαρμόζουν για λόγους τακτικής και κυβερνητικής βιωσιμότητας (βλ. Γαλλία, Βόρεια Μακεδονία, Σερβία) έθρεψε την απόλυτη πολιτική ασυδοσία και αλαζονεία. Γιατί σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη είναι δεδομένη και αυτονόητη η υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής και η διαφθορά, συγκεκριμένοι μηχανισμοί συστημικής αυτοάμυνας όμως επιβάλλουν μια στοιχειώδη λογοδοσία σε κρίσιμα περιστατικά. Μόνο αλαζονικά καθεστώτα δεν διαθέτουν τέτοια αντανακλαστικά. Και η αλαζονεία στην περίπτωση των Τεμπών έφτασε στο σημείο της απόλυτης ύβρεως μέσα από την κακοποίηση των λειψάνων των νεκρών των Τεμπών.
Μια αλαζονεία που την κατανοούμε καλύτερα από το θράσος της επιμονής των κυβερνόντων να επιμένουν σε μια ρητορική περί συνωμοσιολογίας, περί εργαλειοποίησης της τραγωδίας, περί σχεδίου αποσταθεροποίησης όταν οι πρακτικές συγκάλυψης τους είναι πλέον εκτεθειμένες όχι σε ένα μικρό σύνολο ανθρώπων αλλά ενώπιον όλης της χώρας. Μια αλαζονεία που γίνεται κάτι παραπάνω από αντιληπτή όταν ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης λέει ότι όσοι μιλούν για μπάζωμα είναι για τα μπάζα ή όταν ο βουλευτής Θεσπρωτίας της ΝΔ Βασίλης Γιόγιακας αναφέρει σε αποστροφή του λόγου του για να υπερασπιστεί τις μπουλντόζες που μετέφεραν τα λείψανα νεκρών σε άλλες τοποθεσίες ότι «καλώς ή κακώς οι άνθρωποι αυτοί ήταν νεκροί».
Το θράσος, ο κυνισμός, η αναισθησία αυτών των δηλώσεων είναι ενδεικτικά της αλαζονείας της εξουσίας ακόμα και στην περίπτωση αυτή. Μια αλαζονεία ότι μπορούν να συνεχίσουν να πράττουν ανενόχλητα στο ίδιο μοτίβο παρακμής και καταστροφικής πολιτικής που χαρακτηρίζει εξάλλου τον λούμπεν καπιταλισμό της χώρας μας. Μια χώρα στην οποία η εκκλησία δεν έχει ακόμα διαχωριστεί από το κράτος και κληρικοί αυτής της εκκλησίας υβρίζουν χυδαία συγγενείς θυμάτων των Τεμπών που πενθούν και αναζητούν την αλήθεια τη στιγμή που πληρώνονται από τη φορολογία των τελευταίων.
Μια χώρα που άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης μπορούν να χαστουκίζουν on camera πλημμυροπαθείς δημότες που διαμαρτύρονται για την έλλειψη κρατικής μέριμνας ή να παραδέχονται με κυνισμό δημοσίως πως η κυβερνητική πρακτική για να «γυρνάει το παιχνίδι» σε καταστάσεις κρίσεων με νεκρούς είναι οι σακούλες με λεφτά χωρίς να επεμβαίνει ποτέ εισαγγελέας.
Δείγμα της ίδιας αλαζονείας είναι ένας Πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης να βγαίνει και να λέει σχετικά με το έγκλημα στα Τέμπη αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της για να διαβεβαιώσει στη συνέχεια πως γνωρίζει με βεβαιότητα ότι κανένα παράνομο φορτίο δεν είχε η εμπορική αμαξοστοιχία. Διαβεβαίωση που αποκάλυψε μετά από δύο χρόνια πως ήρθε από την επίσης ερευνώμενη δικαστικά Hellenic Train προκαλώντας μια σειρά από αυτονόητα ερωτήματα που δεν τέθηκαν ποτέ από κανένα από τους δημοσιογράφους που πήραν συνέντευξη στον Πρωθυπουργό.
Ερωτήσεις όπως τι δουλειά έχει ο Πρωθυπουργός του οποίου και οι δικές τους εντολές και ανάμιξη στην υπόθεση χρήζουν διερεύνησης, να μιλά ανοιχτά για την υπόθεση αυτή κάθε αυτή εφόσον είναι μυστική στο στάδιο της προδικασίας. Δεύτερον τι δουλειά έχει να ζητάει ο ίδιος εξηγήσεις για λεπτομέρειες της υπόθεσης από άλλους εμπλεκόμενους σε αυτήν ώστε να τους μεταφέρει στο πανελλήνιο ως αδιαμφισβήτητη αλήθεια για να φτάσει δύο χρόνια μετά να λέει ότι εν πάση περιπτώσει δεν είναι και βέβαιος, απλά μετέφερε ότι του είπαν και ότι σε κάθε περίπτωση ότι κι αν ισχύει, δεν είναι δική του η ευθύνη. Πράγματα δηλαδή αδιανόητα σε οποιαδήποτε δικονομική διαδικασία χωρίς να είναι καν η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Αρκεί να θυμηθούμε την αναγγελία Μητσοτάκη για αποζημίωση της Αττικής Οδού ύψους 2.000 ευρώ ανά εγκλωβισμένο αμάξι στη χιονόπτωση του 2021, γεγονός επίσης αδιανόητο καθότι οι αποζημιώσεις σε τέτοιες περιπτώσεις καθορίζονται είτε από το δικαστικό σύστημα είτε από κάποιο άλλο αρμόδιο δικαστικό φορέα. Σίγουρα όμως όχι από προσωπική απόφαση με αυθαίρετα κριτήρια ενός πρωθυπουργού.
Δείγμα της ίδιας αλαζονείας είναι το θράσος στο οποίο στηρίζονται οι πλέον στα όρια του παροξυσμού εναλλαγές του κυβερνητικού αφηγήματος. Από εργαλειοποίηση της τραγωδίας από την αντιπολίτευση στην ύπαρξη σχεδίου εσωτερικής αποσταθεροποίησης, από το σκύβουμε το κεφάλι στους συγγενείς των νεκρών του Πρωθυπουργού στο «δεν είναι στο απυρόβλητο» του Βορίδη, και από τους αναρχικούς που θέλουν χάος στη ρωσική ανάμιξη στη χώρα. Δείγμα αλαζονείας είναι οι φωνές και τα ουρλιαχτά του Άδωνι Γεωργιάδη που έχουν πλέον πάρει ανοιχτά και δημόσια την μορφή της ποινικά κολάσιμης πράξης της διέγερσης σε βία μέσα από τις προτροπές του για οργισμένες αντιδράσεις.
Αυτή η αλαζονεία που τράφηκε για δεκαετίες επιβάλλοντας τον παραλογισμό, το θράσος, τον κυνισμό και τον κανιβαλισμό ως κανονικότητα έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με μια τόσο εκτεταμένη κρίση νομιμοποίησης της δικαιοσύνης ως τμήμα ενός μηχανισμού συγκάλυψης κρατικών εγκλημάτων. Το αποτέλεσμα είναι ακόμα και η πιο απλή υποβολή ερωτημάτων ως προς την αλήθεια των γεγονότων να προκαλεί πανικό και να θεωρείται απόπειρα αποσταθεροποίησης. Και εν μέρει όντως να είναι. Γιατί η αλήθεια είναι ότι η πολιτική σταθερότητα είναι τόσο υπαρξιακά συνυφασμένη με την λούμπεν ιδεολογία από την οποία προκύπτουν οι χειρισμοί όλων των παραγόντων στα μικρά και μεγάλα κρατικά εγκλήματα και σκάνδαλα, που ακόμα και η πιο μικρή προσπάθεια εξυγίανσης, ακόμα και συστημικής, να αποτελεί υπαρξιακό κίνδυνο για ολόκληρο το εποικοδόμημα.
Φωτογραφία: Δημήτρης ΠεριστέρηςΕνόψει των μεγάλων και συγκλονιστικών συγκεντρώσεων που αναμένονται στις 28/2 στα δύο χρόνια από την μεγάλη αυτή τραγωδία στα Τέμπη ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ότι έχει τα χαρακτηριστικά μια Νέμεσις που έπεται της αλαζονείας και της ύβρεως.
ΠΗΓΗ:https://kosmodromio.gr/2025/02/27/%ce%b7-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b7%ce%b3%ce%b5%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bb%ce%bf%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bd-%ce%b7-%ce%b1/?fbclid=IwY2xjawIs-T1leHRuA2FlbQIxMQABHVx4jySc-iy_BF91wD7RM2SJdcU4ZDxYv4hfseKPrQlCb1Zr8erApmB8Yg_aem_bgkT0oJWS6heP1Jad7-XnQ&sfnsn=mo
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.