Απαρχαίωση των πολιτικών όρων.

 Του Κώστα Κουτσουρέλη 

Έτσι ονόμαζε ο Κονδύλης το φαινόμενο. Σήμερα το βλέπουμε ίσως περισσότερο από ποτέ. Για την παλινόρθωση του "συντηρητισμού" ή και της "αντίδρασης", θρηνολογούν οι Δημοκρατικοί και οι Ευρωπαίοι ομοϊδεάτες τους. Για την κατατρόπωση της "αριστεράς" και του πολιτισμικού "μαρξισμού" θριαμβολογούν οι Ρεπουμπλικανοί και οι δικοί τους εταίροι.

Αυτό που ηττήθηκε όμως ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό: δύο έξαλλες τάσεις του τρέχοντος καπιταλιστικού φιλευθερισμού. Από μια μεριά, η ψευδώς αριστερώνυμη που ταυτίζει την πρόοδο, την ισότητα και την δικαιοσύνη με τα λεγόμενα δικαιώματα και την προστασία των μειονοτήτων. (Η ιστορική εργατική αριστερά, ιδίως ο Μαρξ και ο Έγκελς θα γελούσαν με τον ισχυρισμό, και θα μιλούσαν για "συναισθηματικό σοσιαλισμό" των σαλονιών.) 

Από την άλλη, η εξ ίσου ψευδέστατα δεξιώνυμη τάση που ταυτίζει την συντήρηση με την ασυδοσία του κεφαλαίου και την ασύνορη ελευθερία των αγορών. (Και εδώ, ένας μεγάλος εκπρόσωπος της συντηρητικής σκέψης, ο Έντμουντ Μπεργκ θα γελούσε. Κύρια μομφή του κατά της Γαλλικής Επανάστασης ήταν ακριβώς ότι έθεσε τη μοίρα της χώρας στα χέρια «των χρηματιστών, των κερδοσκόπων, των τυχοδιωκτών, και της αισχρής τους ολιγαρχίας».) 

Στα λόγια αντίπαλες, στην πράξη συνοδοιπορούσες, οι δύο αυτές φράξιες του δυτικού καπιταλισμού (ο σοσιαλφιλευθερισμός και ο νεοφιλελευθερισμός) βλέπουμε σήμερα ταυτοχρόνως να αποτυγχάνουν και ταυτοχρόνως να εγκαταλείπονται. Η δε Δύση, θέλοντας και μη, αφήνει κατά μέρος τα όνειρα για οικουμενική επικράτηση, και επιστρέφει στο προηγούμενο καθεστώς, του εθνικού φιλελευθερισμού εντός συνόρων. Με άλλα λόγια, στη μάχη για τη διατήρηση των κεκτημένων της εμπρός στην απειλή των ανταπαιτητών της από την Ευρασία. Οι βλέψεις του Τραμπ στον Παναμά ή την Γροιλανδία είναι στην πράξη κλείσιμο ματιού σε Ρώσσους και Κινέζους για την επερχόμενη μοιρασιά. Το Δόγμα Μονρόε/Τραμπ δεν είναι παρά παλινωδία στον 19ο αιώνα. Σημάδι ότι ο μακρύς 20ος αιώνας, ο "Αιώνας της Αμερικής", έχει πεθάνει και ενταφιαστεί.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η κυβέρνηση Τραμπ θα είναι κυβέρνηση... συντηρητική! Οι τεχνομεσσιανικοί τόνοι που εκπέμπει διαρκώς η διανδρία του παλαιονέου προέδρου και του Μασκ, οι αναγγελθείσες υπερεπενδύσεις στην ΤΝ, το όραμα του εποικισμού άλλων πλανητών, δείχνουν καθαρά τη ριζοσπαστικότητά της. Η εκ γενετής τυχοδιωκτική, σταυροφορική φύση της Εσπερίας, δεν επιτρέπει επαναπαύσεις και ιστορικές στάσεις. Στριμωγμένη σ' αυτήν εδώ την υφήλιο, η Δύση, όπως η Ευρώπη στην Αναγέννηση, θα αναζητήσει Lebensraum, ζωτικό χώρο, αλλού. Στην ψηφιόσφαιρα, στον άυλο κόσμο των κρυπτονομισμάτων, στο εγγύς και απώτερο Διάστημα. 

Και αντίστοιχα θα είναι και τα μέσα της αυτή τη φορά. Ο οικουμενισμός είναι πασσέ, αν βογκ είναι ο εθνικισμός. Τα ανοιχτά σύνορα γίνονται περίκλειστα, το λεσέ φαιρ το υποκαθιστά ο προστατευτισμός, και η υπερισχύς των μεγαλοεταιρειών κλίνει το γόνυ ευπειθώς στις επιταγές του κρατικού συμφέροντος - όπως δείχνει το προσκύνημα των "τεχνοφεουδαρχών" στην Κανόσσα, δηλαδή στο Μαρ-α-Λάγο. Το κακό κράτος όχι μόνο δεν θα μικρύνει, αλλά θα διευρυνθεί εθνικοποιώντας δίπλα στην ήδη κρατική κατ' ουσίαν πολεμική βιομηχανία και τα τεχνολογικά κογκλομεράτα.

Άκρως ριζοσπαστική θα είναι η νέα πολιτεία Τραμπ λοιπόν, έφοδος εθνοϊδεολογική και υπερτεχνολογική προς το Μέλλον. Κι ας φαντάζονται πισωγυρίσματα και νέους θρόνους όσοι βλέπουν τον 21ο αιώνα με τα γυαλιά του αραχνιασμένου οικουμενισμού.

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/p/15buSuEh1m/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com