ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Γιὰ τὰ 50 χρόνια ἀπὸ τὴν ἴδρυση τῆς Νέας Δημοκρατίας

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Ἡ ἐπονείδιστη ἐξομοίωση τῆς Ἡρωικῆς Ἐξόδου τῆς Ἱερῆς Πόλης τοῦ Μεσολογγίου μὲ τοὺς ΝΑΤΟνεοναζιστὲς Ἀζοφιστὲς θρασύδειλους σφαγεῖς ἀμάχων εἶναι τρανὴ ἀπόδειξη ὅτι οἱ Νεοδημοκράτες εἶναι ὅ,τι πιὸ Ἀνθελληνικὸ καὶ ὅ,τι πιὸ Σιχαμένο ἔχει περάσει ποτὲ ἀπὸ τὸν τόπο ἀπὸ τὸν μεταπόλεμο μέχρι σήμερα. 

Ἡ Νέα Δημοκρατία εἶναι ἕνα κινητὸ Ἀνθελληνικὸ καὶ Ἀντικοινωνικὸ Μίασμα, ποὺ δηλητηριάζει θανάσιμα τὸ ἔθνος καὶ ἐξανδραποδίζει τὸν λαό. Εἶναι ἡ σύγχρονη κατ' ἐξοχὴν παράταξη τῆς Ἐθνικῆς Προδοσίας, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὴν ὠμὴ παράδοση τῆς Κύπρου στὸν Ἀττίλα ΙΙ ἀπὸ τὸν μητραλοία ἱδρυτής της, Κωνσταντίνο Καραμανλή, ποὺ ἀποτέλεσε τὸν θεμέλιο λίθο τῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. 

Καὶ ὁ κύκλος της μέλλεται νὰ ὁλοκληρωθεῖ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ξεκίνησε: μὲ μία μεγάλη ἐθνικὴ προδοσία εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ -αὐτὴ τὴν φορὰ εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδας, μὲ τὴν ὁλοκληρωτικὴ κατάλυση τῆς ἐθνικῆς της κυριαρχίας, μὲ τὴν πλήρη προσαρμογὴ τῆς χώρας στὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα καὶ τὴν συνεπακόλουθη ὑποταγή της στὶς ἀνταλλάξιμες τουρκικὲς ἀξιώσεις γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς νοτιοανατολικῆς πτέρυγας τοῦ ΝΑΤΟ στὸν πόλεμό του κατὰ τῆς Ρωσσίας, μὲ σημερινὸ ἐνεργούμενο τὸ Κίεβο καὶ μὲ τὴν Ἑλλάδα προκεχωρημένη ἀμερικανικὴ βάση. 

Ἡ ξενόδουλη πλουτοκρατικὴ Δεξιὰ πουλοῦσε ἀνέξοδα πατριωτισμὸ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου μπροστὰ στὴν ἐπαπειλούμενη διχοτόμηση τῆς χώρας τὴν περίοδο 1946-49. Στὴν μεταψυχροπολεμικὴ ἐποχὴ ἡ ταύτιση μὲ τὸ ἀμερικανικὸ στρατόπεδο σημαίνει τὴν πλήρη συμμόρφωση μὲ τὸν φιλελεύθερο μονόλογο τοῦ εὐρωατλανισμοῦ.

Εἶναι ἁπλῶς ἡ προσαρμογὴ τῆς ἴδιας ἰθύνουσας τάξης στὶς μεταβολὲς τῶν ἐποχῶν, προκειμένου νὰ ἐξυπηρετεῖ τὰ συμφέροντά της μέσα στὸ πάγιο καθεστὼς τῆς ἀμερικανοκρατίας.

Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον οἱ ἐναπομείναντες παλαιοδεξιοὶ ἀδυνατοῦν νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν Δεξιὰ στὴν σημερινὴ Νέα Δημοκρατία, συγκρίνοντας ἐμπειρικὰ τὴν ψυχροπολεμική, μετεμφυλιακή, ἀντικομμουνιστική, συντηρητική, «ἐθνικόφρονα» Δεξιὰ μὲ τὴν σημερινὴ ἐθνομηδενιστικὴ νεοφιλελεύθερη μεταμοντέρνα Δεξιὰ τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη, ποὺ «τιμᾶ τοὺς ἀγῶνες τῆς Ἀριστερᾶς» -μιᾶς ἐξίσου μεταμοντέρνας Ἀριστερᾶς ποὺ ἀποτελεῖ ὀργανικὸ στοιχεῖο τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ, καταλαμβάνοντας κυρίως τὴν «πολιτιστική» της πτέρυγα.

Γι' αὐτό κάθε κυβέρνηση ἀπὸ τὴν κατάργηση τοῦ μεταπολιτευτικοῦ κοινωνικοῦ συμβολαίου τὸ 2009 μέχρι σήμερα συνεχίζει καὶ συμπληρώνει τὴν ἄλλη. 

Ὁλόκληρο τὸ πολιτικὸ σύστημα τῆς χώρας ἀποτελεῖ μία Ἑνιαῖα Παράταξη ὑποταγῆς στὰ συμφέροντα καὶ στὰ ἰδεολογήματα τοῦ νεοφιλελεύθερου εὐρωατλαντισμοῦ, ποὺ συνεπάγεται τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἐκποίηση τοῦ ἔθνους μέσω τοῦ σωματικοῦ καὶ κυρίως ψυχικοῦ ἐξανδραποδισμοῦ μεγάλων τμημάτων τῆς κοινωνίας, ποὺ συναινοῦν ἠλιθίως στὴν καταστροφή τῆς χώρας μέσω τοῦ συστήματος τῆς ἐξαγορᾶς τῶν συνειδήσεων ἀπὸ τὸ βαθιὰ διεφθαρμένο πολιτικὸ σύστημα καὶ τῆς συστηματικῆς ἀποβλάκωσης καὶ τοῦ κοινωνικοῦ κανιβαλλισμοῦ ποὺ προωθοῦν τὰ ἐξαγορασμένα μέσα μαζικῆς προπαγάνδας.  

Ἡ ἐπίσκεψη Μητσοτάκη στὴν Οὐάσιγκτον ὄχι μόνο δὲν ἔχει τὴν παραμικρὴ σχέση μὲ τὴν προάσπιση τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων, ἀλλὰ σημαίνει τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. 

Ἡ οἰκονομικὴ ἐκποίηση τῆς χώρας στοὺς διεθνοῦς τοκογλύφους, ἡ καταστροφὴ τῆς παραγωγικῆς της βάσης, ἡ μετατροπὴ τῆς χώρας σὲ «χῶρο» μὲ τὴν ρητὴ σκόπευση τὴν ριζικὴ ἐθνολογικὴ ἀλλοίωση καὶ τὴν ἀντικατάσταση πληθυσμοῦ (ἡ δημιουργία μιᾶς πολυεθνικῆς Βαβέλ, ἑνὸς πληθυσμιακοῦ χυλοῦ, διαχειρίσιμου μὲ τὴν τακτικὴ τοῦ διαίρει καὶ βασίλευε), ἡ συστηματικὴ καταστροφὴ τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς, μὲ τὴν δραματικὴ ὑποβάθμιση τῶν ἀσθενέστερων καὶ τὴν συρρίκνωση τῶν μεσαίων (μὲ προοπτικὴ τὴν μετατροπὴ μεγάλων τμημάτων σὲ παρασιτικοὺς μικροεπιδοματούχους-δούλους τοῦ κράτους) συμπληρώνεται «φυσιολογικὰ» μὲ τὴν οὐσιαστικὴ παράδοση τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς χώρας στὰ ἐθνικὰ ζητήματα. Ἐσωτερικὴ καὶ Ἐξωτερικὴ πολιτικὴ εἶναι συγκοινωνοῦντα δοχεῖα. 

Ἡ κυβέρνηση πλειοδοτώντας σὲ ἐθελόδουλο εὐρωατλαντισμό, στρατεύεται ἐπιθετικὰ κατὰ τῆς Ρωσσίας, μὲ τὸ πρόσχημα τὴν ὑπεράσπιση τῆς «ἀνεξαρτησίας τῆς Οὐκρανίας, ἐνῶ πλειοδοτεῖ  σὲ ραγιαδισμὸ ἀπέναντι στὴν νεοθωμανικὴ Τουρκία. 

Ὄχι μόνο δὲν ἀξιώνει ἀκόμη καὶ τὸ παραμικρὸ ἀντάλλαγμα γιὰ τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα ἔναντι τῆς Τουρκίας, ἀλλὰ στέλνει πολύτιμο καὶ πανάκριβο ὁπλισμὸ στὸ Κίεβο ἐξασθενώντας τὴν ἀμυντικὴ θωράκιση τῆς χώρας, ἀλλὰ μέσα στὸ ἔξαλλο ἀντιρωσσισμό της μετατρέπει τὴν χώρα σὲ μία ἀμερικανικὴ βάση πολέμου κατὰ τῆς Ρωσσίας. Ὁ ἔξαλλος ἀντιρωσσισμὸς καὶ ἡ ἄνευ ὅρων σύνταξη μὲ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες δὲν ἐξυπηρετοῦν τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα καθ' οἱονδήποτε τρόπο.

Εἶναι ὅμως ἀπολύτως συμβατὰ μὲ τὰ συμφέροντα τῆς λοῦμπεν ἰθύνουσας τάξης, ποὺ νέμεται τὸν τόπο ἐξοντώνοντας συστηματικὰ τὸ ἔθνος καὶ τὸν λαό. 

Ἀνεξάρτητο Ἔθνος σημαίνει Λαϊκὴ Ἀξιοπρέπεια. 

Σημαίνει ἀπόδοση τοῦ Κράτους στὸ Ἔθνος καὶ τῆς Οἰκονομίας στὸν Λαό.  

Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἐλεύθερη πατρίδα χωρὶς νοικοκύρη λαό. 

Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἐλεύθερος ἔθνος χωρὶς λαϊκὴ ἀξιοπρέπεια. 

Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἐλεύθερος λαὸς χωρὶς κοινωνικὴ ἀξιοκρατία. 

Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἐλεύθερο κράτος χωρὶς βαθύρριζες ἐθνικὲς ἀξίες καὶ παραδοσιακοὺς λαϊκοὺς θεσμούς.

 Ἡ ἀναγκαία σύζευξη τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ τοῦ Κοινωνικοῦ, τοῦ Πατριωτικοῦ καὶ τοῦ Λαϊκοῦ εἶναι ὁ ἀπαραίτητος ὅρος γιὰ τὴν Ἀπελευθέρωση καὶ τὴν Ἀνασύνταξη τῆς χώρας. Ἡ Ἐθνική μας Ἀνεξαρτησία συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὴν Κοινωνικὴ Δικαιοσύνη ἀπέναντι στὸ καθεστὼς τῆς Ξενοδουλείας καὶ τῆς Πλουτοκρατίας, τοῦ Ἐθνομηδενισμοῦ καὶ τῆς Διαφθορᾶς.

Ἡ σημερινὴ ἰθύνουσα τάξη, σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις της, δὲν ἀποτελεῖ συστατικὸ στοιχεῖο τοῦ Ἔθνους. Εἶναι ἕνα ἀνθελληνικό, δηλαδὴ ἀντεθνικὸ καὶ ἀντιλαϊκὸ καρκίνωμα, ποὺ κατατρώγει τὸν κοινωνικὸ ὀργανισμό. 

Δεξιὰ καὶ Ἀριστερὰ εἶναι σήμερα οἱ δύο ὄψεις τοῦ ἰδίου νομίσματος. 

Κι ἄν μπορεῖ νὰ γίνει θετικὰ λόγος γιὰ «δεξιὰ» καὶ «ἀριστερά», τότε ἡ Ἐθνικὴ καὶ Κοινωνικὴ Ἀπελευθέρωση σημαίνει τὴν σύζευξη μιᾶς «δεξιᾶς» τῶν ἐθνικῶν ἀξιῶν καὶ τῶν πατριωτικῶν ἠθῶν, καὶ μιᾶς «ἀριστερᾶς» τῆς ἐργασίας καὶ τῆς οἰκονομικῆς δικαιοσύνης. 

Μιᾶς «δεξιᾶς» καὶ μιᾶς «ἀριστερᾶς» ποὺ δὲν ὑπῆρξαν ποτὲ στὸν τόπο. 

Μιᾶς μεταξύ τους σύζευξης ποὺ ὁδηγεῖ πέραν τῆς «δεξιᾶς» καὶ τῆς «ἀριστερᾶς», καταργώντας τὸν τεμαχισμὸ τοῦ ἐθνικοῦ σώματος καὶ τὴν διάσπαση τοῦ λαοῦ πρὸς ὄφελος τῆς Ἐθνικῆς Ἑνότητας καὶ τῆς Κοινωνικῆς Συνοχῆς. 

Στὴν προοπτικὴ αὐτὴ δὲν ὑπάρχει περιθώριο συμβιβασμοῦ καὶ συμβίωσης μὲ τὸ ὑπάρχον κατοχικὸ καὶ τυραννικὸ πολιτικὸ σύστημα. 

Ἕνα σύστημα ποὺ σύντομα θὰ ξεδιπλώσει ὅλη τὴν ὁλοκληρωτικὴ του φύση μὲ τὰ δεινὰ ποὺ προετοιμάζει γιὰ τὸν λαὸ μπροστὰ στὴν σημερινὴ πολλαπλὴ κρίση καὶ μὲ ὅλες τὶς ταπεινώσεις ποὺ ἐπιφυλάσσει στὸ ἔθνος. 

Καὶ ἐὰν ὁ δοσιλογισμὸς (μὲ ὅλα τὰ παρεπόμενά του) εἶναι ὁ κοινὸς παρονομαστὴς τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, τότε ἡ σημερινή του κορωνίδα εἶναι σίγουρα ἡ Νέα Δημοκρατία: τὸ κατεξοχὴν κόμμα τῆς ξενόδουλης, ἐθνομηδενιστικῆς καὶ ἀντικοινωνικῆς λοῦμπεν πλουτοκρατίας.

Δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικό «Τὸ Ἔνζυμο», τεῦχος ΙΔ΄, ἄνοιξη 2022, ἄρθρο τῆς Σύνταξης

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com