Του Δημήτρη Μπελαντή
Τα παιδιά σε μια οικογένεια, νομική η έστω φυσική, χρειάζονται έναν πατέρα και μια μητέρα. Εννοώ βιολογικό πατέρα και βιολογική μητερα, όχι κατά κατασκευή η ερμηνεία η ενοικίαση.
Αυτό δεν είναι διόλου εγγύηση ευτυχίας για τα παιδιά, θα ήταν ανόητο να το πει κανείς, αλλά ελάχιστη αφετηρία. Επίσης, αυτο δεν είναι προϊόν της πατριαρχίας αλλά του ανθρώπινου πολιτισμού όπως έχει υπάρξει περίπου από την παλαιολιθική εποχή ως σήμερα.
Ήταν όλη η πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού από την παλαιολιθική εποχή ή τον Νεάντερταλ ακόμη ως τον 21ο αιώνα ένα λάθος η μία απουσία και έλλειψη; Το φύλο μπορεί να έχει ως επίστρωση χιλιάδες κοινωνικές κατασκευές και χειραγωγήσεις αλλά αυτό που τις επικαθορίζει ως βάση είναι η βιολογία. Αν κάποιος έθετε το ζήτημα μιας τεκνοθεσίας ομόφυλων ζευγαριών, στον Μαρξ η τον Λένιν ή τον Ρουσσώ ή τον Σπινόζα ή την Λούξεμπουργκ ή την Χάννα Άρεντ ή ακόμη και στους κλασικούς μεγάλους ομοφυλόφιλους ή αμφιφιλόφυλους στοχαστές ή καλλιτέχνες/ιδες ως τριάντα, σαράντα χρόνια, εκατό πριν, πχ στον Φουκώ η στον Στέφαν Γκεόργκε ή στον Όσκαρ Ουάιλντ ή στην Ντόρις Λέσινγκ ή στον Ζαν Ζενέ κπα, δεν θα το θεωρούσαν απαράδεκτο αλλά απλώς λογικά παράλογο και υπαρξιακά άνευ ουσίας. Κι αυτό όχι μόνο γιατί θα τους επιτίθεντο ωμά η κατεστημένη κοινωνία αν τολμούσαν να το ζητήσουν, αλλά γιατί η αξίωση της ελευθερίας της ομοφυλόφιλης επιθυμίας - έτσι το έλεγαν τότε και δεν αξίωναν μια μίμηση του ετεροφιλόφυλου θεσμικού μοντέλου - συνδεόταν ακριβώς με την μη αναπαραγωγική σεξουαλικότητα ( Μαρκούζε), την σεξουαλικότητα του παιχνιδιού και του έρωτα, σωματικού και ψυχικού, χωρίς ευθύνη για την ανατροφή παιδιών, στον βαθμό τουλάχιστον που δεν ήταν φυσικά δικά τους παιδιά.
Σήμερα ζούμε σε μια εποχή όπου κανείς δεν παίρνει ευθύνη για το μέλλον αλλά μόνο αποζητά την εκπλήρωση του ναρκισσισμού του/της. Σημασία δεν έχει αν κάτι θα περάσει νομοθετικά η όχι, αλλά τι θα εγγραφεί ως υποθήκη για το μέλλον. Και επιμένω ότι ο γάμος ή η νομική συμβίωση ομόφυλων με εμπράγματα δικαιώματα καθόλου δεν με ενοχλεί ως θεσμική σχέση. Η τεκνοθεσία που αναπόφευκτα θα συνδυασθεί αργά η γρήγορα με φυσικές μητέρες δουλεμπορικού τύπου με ενοχλεί και πάρα πολύ μάλιστα. Colonizing Greece.
Να γίνω λίγο προκλητικός. Δεν θα υπάρξει μια επόμενη φάση όπου κάποιοι θα πουν ότι τα μη ανθρώπινα ζώα είναι ακριβώς σαν άνθρωποι και να υπάρξουν νομικά δεσμευτικές συμβιώσεις ανθρώπων και μη ανθρώπινων ζωών; ή ανθρώπων και ανδροειδών μηχανών; όλο αυτό που αγνοεί και αδιαφορεί για την φύση, έχει κάποιο όριο; Και αν μπορεί κάποιος να ανακατασκευάσει νοητικά τα φύλα ή τα έμβια όντα και τις σχέσεις τους γιατί μετά να μην το αναπαράγει και μηχανικά;
Η φύση δεν είναι δική μας ή κτήμα μας για να την εξουσιάζουμε όπως εμείς θέλουμε. Ούτε παίρνουμε στην ζωή ομήρους. Και όταν το κάνουμε, υπάρχουν μετά σοβαρές συνέπειες. Και αντεπιδράσεις πολύ τραγικές, χωρίς όμως το ρολόι να μπορεί να γυρίσει εύκολα πίσω.
Τέλος, δεν είναι βάσιμο ότι η μη τεκνοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια,ως έχει μέχρι σήμερα, συνιστά νομικά δυσμενή διάκριση η άρνηση της αρχής της ισότητας.
Μια διαφορετική ρύθμιση που στηρίζεται σε ουσιωδώς διαφορετικές προϋποθέσεις, ουσιωδώς μη ταυτόσημες καταστάσεις, δεν συνιστά δυσμενή διάκριση.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.