Των Τριών Ιεραρχών σήμερα, γιορτή της Παιδείας και των Γραμμάτων. Φαίνεται πως ενοχλεί ο σχετικός εορτασμός και τείνει να μετατραπεί σε "δίωρο" αφιέρωμα στα σχολεία, λες και είναι ενημερωτική εκδήλωση για το κάπνισμα ή τα τροχαία ατυχήματα.
Ίσως γιατί επαναφέρει επίμονα τη σχέση της Παιδείας και της Εκκλησίας σε μία χώρα που δεν γνώρισε την απόλυτη διάσταση μεταξύ Διαφωτισμού και Εκκλησίας, όπως στη Δύση.
Ίσως γιατί δεν ταιριάζει με το σύγχρονο πρότυπο του μοναχικού, εγωπαθούς, απαλλαγμένου δήθεν από κάθε στοιχείο συλλογικής ταυτότητας, ατόμου, που δεν είναι πια ούτε καν άτομο παρά ένα αυτόματο υποταγμένο σε ποικίλους μηχανισμούς χειραγώγησης.
Εγώ θαυμάζω και τιμώ τους Τρεις Ιεράρχες γιατί ενσαρκώνουν με τη ζωή και το έργο τους τα τρία διαχρονικά πρότυπα της ελληνικής παράδοσης: του Αγίου, του Σοφού και του Ήρωα, με το τεράστιο φιλανθρωπικό τους έργο, την ευρύτατη μόρφωση και το ανοιχτό πνεύμα (μόνο να σκεφτούμε πως τον 4ομ.Χ. αιώνα μετά τη λήξη των διωγμών, υπερασπίστηκαν τα κλασικά γράμματα και την αρχαία ελληνική σκέψη) και τέλος, την αντίστασή τους απέναντι στην εξουσία, πολιτική, εκκλησιαστική και οικονομική.
(Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος πέθανε στην εξορία, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος παραιτήθηκε από το ιερατικό του αξίωμα ενώ ο Μέγας Βασίλειος ξόδεψε την περιουσία του για την στήριξη των ασθενών, νόσησε και πέθανε κι ο ίδιος σε ηλικία 50 ετών).
Αν σκεφτούμε τι πνευματικούς ανθρώπους διαθέτουμε σήμερα, μόνο θλίψη μάς πιάνει και μελαγχολία...
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.