Ἡ τεσσαρακοστὴ ἕκτη ἐπέτειος ἀποκαταστάσεως τῆς δημοκρατίας βρίσκει τὴν χώρα στὸ σημεῖο τῆς μεγαλύτερης παρακμῆς της στὴν ἱστορία τῶν ἑκατὸν ἐνενῆντα δύο ἐτῶν ὑπάρξεως τοῦ νεωτέρου ἑλληνικοῦ κράτους.
Κατὰ μεγάλη εἰρωνεία τῆς ἱστορίας, ὁ ἑορτασμὸς τῆς ἐπετείου ἀπὸ τὸν ἐπίσημο πολιτικὸ κόσμο συμπίπτει μὲ τὴν μετατροπὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας σὲ τζαμὶ -πεντακόσια ἑξῆντα ἑπτὰ ἔτη μετὰ τὴν πρώτη της μετατροπὴ ἀπὸ τὸν Μωάμεθ, τὸν πορθητὴ τῆς Κωνσταντινουπόλεως-, τουρκικὸς στόλος βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὸ Καστελόριζο ἀμφισβητῶντας ἀνοικτὰ τὴν ἑλληνικὴ κυριαρχία στὸ μισὸ Αἰγαῖο καὶ ὁ Τούρκος πρόεδρος παρίσταται στὴν βέβηλη προσευχὴ τῶν μουσουλμάνων στὴν Ayasofya Cammi, ἐπιλέγοντας γι’ αὐτὴν τὴν τελετὴ τὴν ἡμερομηνία ὑπογραφῆς τῆς ταπεινωτικῆς γιὰ τὴν Ἑλλάδα συνθήκης τῆς Λωζάννης, τὴν ὁποία ἡ νεοοθωμανικὴ Τουρκία θέλει νὰ ἀναθεωρήσει.
Ἡ ἡμέρα τῆς γιορτῆς τῆς δημοκρατίας βρίσκει τὴν πτωχευμένη καὶ παραγωγικῶς καθημαγμένη Ἑλλάδα νὰ ἐξακολουθεῖ νὰ τελεῖ ὑπὸ καθεστὼς οἰκονομικῆς πατρωνείας ἀπὸ τοὺς διεθνεῖς τοκογλύφους, σὲ ὁλόκληρη τὴν ἐπικράτεια δημιουργούνται μὲ κρατικὴ μέριμνα μουσουλμανικὲς πολιτείες καὶ χωριὰ νομιμοποιημένων λαθροεποίκων, ἐνῶ ὁ γραικυλισμὸς-νεοραγιαδισμὸς ἔχει ἀναγορευθεῖ ἐπὶ τοῦ πρακτέου στὴν μόνη ζῶσα ἐγχώρια μαζικὴ κοινωνικὴ ἰδεολογία (μαζὶ φυσικὰ μὲ τὸν εἰσαγόμενο ἰσλαμισμό).
Σαρανταέξη χρόνια κοινοβουλευτικῆς θεσμικῆς χειριστοκρατίας ἔφεραν σταδιακὰ καὶ σταθερὰ τὴν Ἑλλάδα στὸ σημερινὸ ναδίρ. Ἡ κοινοβουλευτικὴ πανώλη ἔχει καταντήσει τοὺς σημερινοὺς Ἕλληνες σὲ ντροπὴ τῶν προγόνων τους καὶ σκιὰ τοῦ ἑαυτοῦ τους.
Οἱ δημοκράτες ὅλων τῶν καθεστωτικῶν ἀποχρώσεων μποροῦν νὰ εἶναι περήφανοι γιὰ τὴν ἐκδίπλωση τῶν δυνατοτήτων τους, ἱκανοὶ ὄντες μόνο νὰ καταστρέφουν τὴν ἴδια τους τὴν χώρα γιὰ νὰ μποροῦν νὰ τρέφουν τὴν παρασιτική τους ὕπαρξη. Ἀφοῦ μετέτρεψαν τὴν Ἑλλάδα σὲ ἀποικία χρέους τῆς Γερμανίας καὶ σὲ χῶρο μαζικῆς ὑποδοχῆς καὶ ἐγκατάστασης λαθρομεταναστῶν, τώρα ἑτοιμάζονται νὰ προβοῦν στὸν ἐδαφικό της ἀκρωτηριασμὸ καὶ στὴν τελικὴ μετατροπή της σὲ τουρκομουσουλμανικὸ βιλαέτι.
Ὁ θεμέλιος λίθος τῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἦταν ἡ κατάφωρη προδοσία καὶ ἡ διχοτόμηση τῆς Κύπρου. Ἡ κυπριακὴ τραγωδία ἦταν ὁ ἀπαραίτητος ὅρος γιὰ γιὰ τὴν ἐπάνοδο τῶν παλαιοπολιτικῶν. Τὸ μεταπολιτευτικὸ καθεστὼς στερεῖται πάσης ἠθικῆς νομιμοποιήσεως, διότι ἀπετέλεσε ἕνα ἔγκλημα ἐθνικῆς προδοσίας.
Ἀπὸ την εἰσβολὴ τῆς 20ης Ἰουλίου ἕως τὴν ἀνακωχὴ τῆς 22ας Ἰουλίου οἱ Τούρκοι εἶχαν καταλάβει τὸ 3% τῆς Κύπρου. Μὲ τὴν μεταπολίτευση τῆς 24ης Ἰουλίου οἱ Τούρκοι θὰ καταλάβουν τὸ 37% ἕως τὶς 25 Αὐγούστου, καθὼς ἡ Ἑλλάδα ἀρνήθη νὰ ἐπέμβει στρατιωτικῶς, διότι, κατὰ τὸν Καραμανλῆ ἡ Κύπρος βρισκόταν σὲ μεγάλη ἀπόσταση ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.
Παρὰ τὴν ξετσίπωτη ἐθνική του προδοσία ὁ Καραμανλῆς κέρδισε τὶς ἐκλογὲς τῆς 17ης Νοεμβρίου 1974 μὲ ποσοστὸ 53% καὶ οἱ ἑκατοντάδες χιλιάδες δεξιοὶ ὀπαδοί του τοῦ ἔδωσαν τὸ προσωνύμιο «ἐθνάρχης». Γιὰ νὰ ὑπάρχει ἀπόλυτη συγκάλυψη τοῦ ἐγκλήματος, τὸ 1975 ἀνεστάλη κάθε ποινικὴ δίωξη γιὰ τὴν κυπριακὴ τραγωδία. Δὲν ἀναζητήθηκαν οὔτε πολιτικὲς οὔτε ποινικὲς εὐθύνες, καὶ δὲν δικάστηκε κανεὶς ὡς αὐτουργός.
Ἡ συνομολογία τῆς καλοζωίας ἦταν τὸ κοινωνικὸ συμβόλαιο μὲ τὸ ὁποῖο οἰκοδομήθη στὴν μεταπολίτευση ἡ Τρίτη Ἑλληνικὴ Δημοκρατία πάνω στὴν προδοσία τῆς Κύπρου. Τὸ ἔγκλημα τῆς παράδοσης τῆς Κύπρου τὸ πραγματοποίησαν μὲν ἡ χουντικὴ στρατιωτικὴ καὶ ἡ δημοκρατικὴ πολιτικὴ ἡγεσία, ἀλλὰ τὸ ὑποστήριξε καὶ ὁ λαὸς μὲ τὴν στάση του, παριστάνοντας τὸν ἄμοιρο γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ κοιτάζει τὴν καλοπέρασή του, τὴν ὁποία τοῦ ὑπόσχονταν παντί τρόπῳ οἱ πολιτικοί του ἐκπρόσωποι. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια, καθαρὰ καὶ ξάστερα, ὅσο δυσάρεστη κι ἄν εἶναι. Ἄλλωστε, συνήθως ἡ ἀλήθεια εἶναι πικρή.
Ἡ μεταπολίτευση δὲν ὑπῆρξε μονάχα ἡ χοάνη τῆς περαιτέρω ἐδαφικῆς συρρικνώσεως τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁ λαβύρινθος τῆς βαθμιαίας ἐκποιήσεως τῆς χώρας στοὺς ξένους τοκογλύφους ἐν ὀνόματι τοῦ μαζικοῦ παρασιτικοῦ καταναλωτισμοῦ, πρὸς μεγάλη ἀγαλλίαση τῶν μεγαλοκαρχαριῶν, τῶν ἀετονύχηδων, τῶν πολιτικάντηδων καὶ ἁγνῶν τους ψηφοφόρων, καὶ τὴν κρυφὴ χαρὰ τῶν δανειστῶν ποὺ καραδοκοῦσαν γιὰ νὰ εἰσπράξουν τὴν χώρα τὴν κατάλληλη στιγμή.
Ἀπὸ τότε ἡ Ἑλλὰς βρίσκεται σὲ σταθερὴ γεωπολιτικὴ ὑποχώρηση ἔναντι τῆς Τουρκίας, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν οὐσιαστικὴ ἀπώλεια ἐθνικοῦ ἐδάφους στὰ Ἴμια, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1996, γιὰ τὴν ὁποία ὁ περήφανος λαὸς ἔδωσε τὴν πρωθυπουργία στὸν Κώστα Σημίτη στὶς ἐκλογὲς τοῦ 2000, μὲ τὴν ὑπόσχεση τοῦ μαζικοῦ πλουτίζειν διὰ τοῦ χρηματιστηρίου.
Εἴκοσι χρόνια μετά, ἡ νεοελληνικὴ εὐμάρεια ἐπλήγη μὲν λόγω οἰκονομικῆς χρεωκοπίας, ἀλλὰ τὸ ὄνειρο τῆς εὐπραγίας ἐξακολουθεῖ νὰ παραμένει σταθερό νεοελληνικὸ ἰδεῶδες, συνοδευόμενο ἀπὸ τὴν κενότητα, τὸν μηδενισμὸ καὶ τὸν κυνισμό. Ἡ Ἑλλάδα, τῆς μακροβιότερης στὴν ἱστορία της, Δημοκρατίας δὲν ἔχει χρεωκοπήσει μονάχα οἰκονομικὰ ἀλλὰ ἔχει χρεωκοπήσει παντελῶς, μὲ πρώτιστη τὴν εὐθύνη τοῦ πολιτικοῦ κόσμου καὶ μὲ τὴν συνυπευθυνότητα τοῦ λαοῦ.
Ἡ μεταπολιτευτικὴ Δημοκρατία -μὲ τὰ συστατικὰ γνωρίσματα τῆς συναλλαγῆς, τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς φαυλοκρατίας- ἀπεδείχθη τὸ καθεστὼς τοῦ χειρότερου λαϊκοῦ ἐκμαυλισμοῦ. Θεμελιώθηκε πάνω σὲ μιὰ ἐθνικὴ προδοσία, ἐτράφη ἀπὸ τὴν ἐκποίηση τῆς χώρας καὶ τὴν παράδοσή της στοὺς ξένους συμμάχους, καί, καθὼς ζεῖ καὶ τρέφεται ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ὁ καρκίνος ἀπὸ τὸν ὀργανισμό, εὐελπιστεῖ νὰ ὁλοκληρώσει τὸ ἔργο της μὲ τὸν τελικὸ διαμελισμὸ τῆς χώρας, τὴν μετατροπή της σὲ χῶρο συγκυριαρχίας τῆς Γερμανίας, τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς Τουρκίας, καὶ τὴν μετατροπὴ τῆς κοινωνίας σὲ ἕνα πολυεθνικὸ καὶ μουσουλμανοκρατούμενο χαρμάνι, μὲ τοὺς ἐναπομείναντες Ἕλληνες νὰ ἔχουν καταντήσει μειονότητα στὴν ἴδια τους τὴν πατρίδα, καὶ τοὺς ἐλαχίστους ἐναπομείναντες Ὀρθοδόξους ὑπὸ διωγμό.
Τὸ κατεστημένο ποὺ ἀνεδείχθη καὶ διοικεῖ τὸν τόπο ἐλέῳ δημοκρατίας τὰ τελευταῖα σαράντα ἕξι χρόνια εἶναι ἡ πιὸ ἀνήθικη, ἄχρηστη καὶ ἀνθελληνικὴ ἰθύνουσα τάξη ποὺ γνώρισε ποτὲ ἡ Ἑλλὰς κατὰ τὸν νεώτερο βίο της. Δὲν ὑπάρχει ἔγκλημα ποὺ νὰ μὴν ἔχει τὴν πρόθεση νὰ κάνει γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ διατηρεῖ τὰ προνόμιά της.
Ἡ μορφὴ τοῦ σημερινοῦ ἐγχωρίου κατεστημένου εἶναι ὁ πανσυμμοριτισμός: ἡ μετατροπὴ τῶν ἐγχωρίων ὁμάδων ποὺ ἄρχουν σὲ ὅλους τους τομεῖς τοῦ σύγχρονου βίου σὲ συμμορίες, σὲ ὀργανωμένες ὁμάδες κακοποιῶν ποὺ λυμαίνονται τὸν τόπο. Τὸ πολιτικὸ σύστημα τῆς σημερινῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἀποτελεῖται ἀπὸ σπεῖρες ποὺ ἔχουν τὸ ἐπίχρισμα πολιτικῶν κομμάτων.
Ὅλο τὸ διαπλεκόμενο ἐποικοδόμημα τῆς χώρας, ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς οἰκονομίας ἕως τὸν χῶρο τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἐκπαίδευσης, συνιστᾶ μία πραγματικὴ πέμπτη φάλαγγα, ποὺ ἀπεργάζεται τὸ ξεπούλημα τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν καταστροφὴ τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους.
Ἡ Τρίτη Ἑλληνικὴ Δημοκρατία ἄρχισε τὴν σταδιοδρομία της μὲ μία μεγάλη ἐθνικὴ προδοσία καὶ μέλλεται νὰ τελευτήσει τὸν βίο της μὲ τὴν διάπραξη μιᾶς νέας, καὶ αὐτὴν τὴν φορά, πολὺ μεγαλύτερης ἐθνικῆς προδοσίας: ἀπὸ τὴν διχοτόμηση τῆς Κύπρου στὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδας.
Οἱ σημερινοὶ πολιτικοὶ ἐπίγονοι τῶν ἀρχιτεκτόνων τῆς μεταπολίτευσης εἶναι τρισχειρότεροι ἀπὸ τοὺς πολιτικούς τους προγόνους. Αὐτὴ ἡ ἐπιτομὴ τῆς ἀθλιότητας, τὸ ἑλληνόφωνο ἐγχώριο κατεστημένο, εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους. Εἶναι ἡ ἰθύνουσα τάξη ποὺ διαμόρφωσε συστηματικὰ τὸν σύγχρονο νεοέλληνα μηδενιστή, ποὺ εἶναι τὸ ψυχικὸ ράκος ἑνὸς κατὰ συρροὴν ἄγριου παρὰ φύσιν βιασμοῦ. Ὁ ἀφανισμὸς αὐτοῦ τοῦ κατεστημένου εἶναι ὁ στοιχειωδῶς ἀπαραίτητος ὅρος γιὰ τὴν σωτηρία καὶ τὴν ἀναγέννηση τοῦ ἔθνους.
Τὴν παραμονὴ τῶν διακοσίων ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἐθνική μας παλιγγενεσία τίθεται δραματικὰ τὸ αἴτημα ἑνὸς νέου ‘21. Τὸ ἐθνικὸ κράτος ποὺ δημιούργησαν οἱ ἐπαναστατημένοι Ἕλληνες καὶ γενεὲς Ἑλλήνων ἀγωνίστηκαν ὑπὸ τὴν ἐθνικὴ ἰδεολογία τῆς Μεγάλης Ἰδέας γιὰ νὰ τὸ ἐπεκτείνουν σὲ ὅλα τὰ πατρώα ἐδάφη σήμερα κινδυνεύει νὰ διαλυθεῖ ὄχι μόνο ἀπὸ Δυτικοὺς πάτρωνες καὶ τοὺς Τούρκους κατακτητὲς ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἐθνοπροδοσία τῆς κρατούσης χειριστοκρατίας, ποὺ παρασύρει τοὺς Ἕλληνες στὸν μιθριδατισμὸ μέχρι θανάτου.
Οὕτως ἤ ἄλλως ἀπὸ τὴν Τρίτη Ἑλληνικὴ Δημοκρατία δὲν θὰ ἀπομείνει στὸ τέλος τίποτα, καθὼς ἡ παρηκμασμένη δημοκρατία μετατρέπεται γοργὰ σὲ μία ὀλιγαρχικὴ τυραννία. Τὸ ζήτημα δὲν εἶναι ἡ διατήρηση στὴν ζωὴ ἑνὸς νεκροζώντανου, ἀλλὰ τὸ ποιός θὰ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ θὰ τοῦ καταφέρει τὴν χαριστικὴ βολή. Χρέος ὅσων ζωντανῶν εἶναι νὰ τεθοῦν ἐπικεφαλῆς μιᾶς νέας ἐθνικῆς παλιγγενεσίας.
Θὰ εἶναι κι αὐτοὶ ἐλάχιστοι στὴν δύσκολη ἀρχὴ ὅπως ἦταν καὶ ἀγωνιστὲς τοῦ ‘21. Ἄν διαθέτουν τὸ ψυχικὸ σθένος καὶ τὴν πνευματικὴ παρακαταθήκη, ἄν διαπνέονται ἀπὸ τὸ ἡρωικὸ ἦθος τοῦ παλληκαριοῦ, τότε μποροῦν νὰ νικήσουν. Γιὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ ἐθνικῶς βιωτικοῦ ἑλληνικοῦ προβλήματος χρειάζεται μία πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ πρωτοπορία, ποὺ στοχεύει στὴν δημιουργία ἑνὸς Ἐθνικοῦ Κράτους, μὲ κεφαλὴ τὴν Ὀρθοδοξία, σκελετὸ τὴν ἐθνικὴ ἀλληλεγγύη καὶ νεύρα τὴν πίστη στὶς ἑλληνικὲς ἀξίες.
Τὰ τέρατα ποὺ συγκεντρώθηκαν σήμερα στὸ προεδρικὸ μέγαρο γιὰ νὰ γιορτάσουν τὴν ἵδρυση τῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας πάνω στὰ κόκκαλα τῶν νεκρῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου ἀπεργαζόμενα τὸ ξεπούλημα τῆς πατρίδας καὶ τὴν καταστροφὴ τοῦ ἑλληνισμοῦ ἀντλοῦν τὴν αὐτοπεποίθησή τους γιὰ τὰ ἐγκληματικά τους σχέδια ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ἀντιπάλου.
Χρέος ὅσων ζωντανῶν εἶναι νὰ μετατρέψουν τὰ ὄνειρά τους στὸν χειρότερο ἐφιάλτη.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.