Ο İbrahim Gökçek πέταξε μακριά. Έφυγε με τη χαρά της νίκης του. Μετά τη δικαίωση του αγώνα του και τη λήξη της απεργίας πείνας, ο καταπονημένος του οργανισμός δεν άντεξε. Μεγάλη η θλίψη όλων των ανθρώπων που ένιωσαν τον αγώνα του και στάθηκαν στο πλάι του. Θυμίζουμε ότι είναι το τρίτο μέλος του συγκροτήματος που πεθαίνει το τελευταίο διάστημα. Προηγήθηκαν η Μπολέκ και ο Μουσταφά. Νέοι που έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά και το δικαίωμά τους να τραγουδούν για το λαό και την κοινωνική δικαιοσύνη. Το αυταρχικό καθεστώς της Τουρκίας τους σκότωσε.
Αθάνατος!
Δεν σεβάστηκαν ούτε την κηδεία του. Με τεθωρακισμένα, χημικά και πλαστικές σφαίρες επιτέθηκαν στον κόσμο που είχε μαζευτεί για την κηδεία του Ιμπραχιμ. Συνέλαβαν δεκάδες άτομα, ανάμεσά τους τον πατέρα του Ιμπραχίμ, δικηγόρους, μέλη του Grup Yorum.
Έσπασαν τις πόρτες και τα παράθυρα, πέταξαν μέσα δακρυγόνα και αφού άδειασε ο χώρος εισέβαλαν και απήγαγαν το πτώμα του Ιμπραχίμ. Δήλωσαν ότι η κηδεία και η ταφή πρέπει να γίνει αλλού κι όποιος θέλει να παρευρεθεί να δηλώσει από πριν το όνομα του για να πάρει άδεια από το καθεστώς.
Ο φασισμός στην Τουρκία μας θυμίζει τα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη:
Όμως αυτοί σπάνε τις πόρτες μας
πατάνε στον έρωτά μας
πριν πούμε το τραγούδι μας
μας σκοτώνουν.
Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν
φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε
φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε
φοβούνται το αδράχτι της μητέρας μας
και το αλφαβητάρι του παιδιού μας
φοβούνται τα λόγια που θα λέμε αύριο όλοι μαζί
μας φοβούνται αγάπη μου κι όταν μας σκοτώνουν.
Μα κι οι επαναστάτες εκεί μας θυμίζουν τα λόγια του Ναζίμ Χικμετ:
“Τα τραγούδια μας
πρέπει να είναι στους δρόμους των φτωχών
Στην πρώτη γραμμή, πιο μπροστά
πρέπει να επιτίθενται στον εχθρό
Πριν από εμάς πρέπει να βαφτεί στο αίμα
το πρόσωπο των τραγουδιών μας”
"Είμαι ο Ιμπραχήμ Γκιοκτσέκ που βρίσκομαι στη λίστα των τρομοκρατών επειδή με την μπάντα μου μιλώ για τους ανθρακωρύχους που πρέπει να εργαστούν επτά ορόφους κάτω από τη γη.
Για τους εργαζόμενους που σκοτώθηκαν σε ατυχήματα / δολοφονίες στον χώρο εργασίας. Για τους επαναστάτες που σκοτώθηκαν με βασανιστήρια. Για τους αγρότες των οποίων οι βιότοποι λεηλατήθηκαν, για τους διανοούμενους που δολοφονήθηκαν.
Είμαι ο Ιμπραχήμ Γκιοκτσέκ που η μπάντα μου τραγουδά για τους κατοίκους των παραγκουπόλεων που οδηγήθηκαν στη φτώχεια. Που τραγουδά για τον Κουρδικό λαό.
Είμαι ο Ιμπραχήμ Γκιοκτσέκ που δεν ξέρω αν θα κερδίσει ο θάνατος ή η ζωή σε αυτόν τον πόλεμο μέσα στο σώμα μου, αλλά ξέρω πολύ καλά πως θα συνεχίσω να περπατώ μέχρι το θάνατο έως ότου ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας."
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.