Λαϊκισμός και σε χρώμα κεραμεούν!

του Μάνου Στεφανίδη

Ένα-ένα τα πρώτα βιολιά της ορχήστρας Μητσοτάκη, τα βαριά προεκλογικά του χαρτιά, τα όπλα του για να επιτύχει την εθνική σύγκλιση και το μέτρο που ως κεντρώος πολιτικός της συναίνεσης υποσχέθηκε, φαλτσάρουν επικίνδυνα. Για παράδειγμα η πολυδιαφημισμένη, δυναμική υπουργός Παιδείας, η κυρία Κεραμέως, η οποία πάντως αντί για πρακτικές πολιτικές που θα επιλύσουν τα λιμνάζοντα για χρόνια προβλήματα της παιδείας μας, επιλέγει ιδεολογικοποιημένες δηλώσεις αλλά και πράξεις βαθέος λαϊκισμού.Γιατί αν ο αριστερός λαϊκισμός του Γαβρόγλου εξίσωσε εν μία νυκτί τα πτυχία των ΤΕΙ με τα αντίστοιχα των πανεπιστημίων, ο δεξιός λαϊκισμός της Κεραμέως προχωρεί ακόμη περισσότερο εξισώνοντας τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων με τα ήδη υποβαθμισμένα και αναξιόπιστα στις αγορές εργασίας, πτυχία των ΑΕΙ μας! 

Ντροπή.

Προσωπικά δεν έχω καμία αντίρρηση για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα, αρκεί να τηρηθούν όλες οι συνταγματικές προϋποθέσεις και βέβαια να εφαρμοστούν οι νόμοι. Όμως το νομοθέτημα της κ. Κεραμέως που βάζει την ιδιωτική εκπαίδευση από το παράθυρο, υπακούει σε πολύ χαμηλά ψηφοθηρικά αιτήματα. Επειδή απλώς προσφέρει σ' έναν κόσμο ζαλισμένο από την παραπληροφόρηση και την παραπαιδεία πανεπιστημιακά πτυχία μεν, χωρίς καμία αντικειμενική αξία δε. Πάρε κόσμε ακριβοπληρωμένα παλιόχαρτα δηλαδή ώστε να αυξάνεται και να πληθύνεται το προλεταριάτο ημιμαθών ή αγράμματων με δίπλωμα.

Αυτή όμως είναι η μεταρρύθμιση στην παιδεία όμως που τόσο εναγώνια περιμέναμε; Αυτό είναι το νέο πνεύμα που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Μετά τη θεούσα υπουργό πολιτισμού που θυμίζει φιλόλογο εξατάξιου, τυπολατρική και δεσποτική μεν ανέμπνευστη δε, έχουμε μία θεούσα υπουργό Παιδείας που παρά το εντυπωσιακό, τεχνοκρατικό της προφίλ δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τα συντηρητικά ανακλαστικά της παράταξης της. Αδυνατεί να συνθέσει. Γιατί περί αυτού του ανεπίτρεπτου λαϊκισμού πρόκειται.

Προσωπικά περίμενα να ανατραπεί η εισβολή των διδακτόρων της μέσης εκπαίδευσης στην ανώτατη, των ΕΔΙΠ δηλαδή, μέσω των νόμων Γαβρόγλου και των διατάξεων τύπου Περιστέρας αλλά και να ενδυναμωθούν τα ΤΕΙ στον ουσιαστικό τους ρόλο των τεχνικών, εξειδικευμένων κολλεγίων αποσπώμενα από ψευδεπίγραφους, πανεπιστημιακούς τίτλους. Τίτλους που απλώς αναβάλλουν επ' αόριστον την επαγγελματική αποκατάσταση των των χιλιάδων, απελπισμένων νέων μας.

Προσωπικά περίμενα την ανατροπή, μέσω του εξορθολογισμού της ανώτατης εκπαίδευσης, της βιομηχανίας των σωρηδόν και άνευ αντικρίσματος πτυχίων, μεταπτυχιακών τίτλων και διδακτορικών κλπ. Τις πληγές δηλαδή που ταλανίζουν τα πανεπιστήμιά μας καθιστώντας τα παράδεισο για τους διδάσκοντες και κόλαση για τους διδασκόμενους και τις οικογένειές τους. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Δεν μπορεί να μην τα γνωρίζει αυτά η υπουργός αφού έχει και ακαδημαϊκή θητεία. Τί λοιπόν πράττει σχετικά; 

Από την άλλη, στον βαθμό βάσης για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, στη διάταξη φοίτησης ν +2 χρόνων, δηλαδή στον περιορισμό των αιώνιων φοιτητών και στην αυστηροποίηση της εξεταστικής διαδικασίας όπως συμβαίνει σε όλα τα σοβαρά πανεπιστήμια του κόσμου, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. 

Αφού είναι απαράδεκτο οι φοιτητές να χρωστούν μαθήματα του πρώτου έτους και να βρίσκονται στο πτυχίο (!). Αντιλαμβάνεστε πόσα και ποια κενά έχουν συσσωρεύσει. Επιπλέον τους επιτρέπεται να εξετάζονται στα μαθήματα αυτά άπειρες φορές. Μέχρι ότου ο καθηγητής να υποχρεώνεται να βαθμολογήσει με τη βάση τον φοιτητή που υποστηρίζει ότι εργάζεται και ότι δεν προλαβαίνει! Ακριβώς για να απαλλαγεί από την πολλαπλή ενόχληση του της νιτσεϊκά αέναης επιστροφής του. Αυτόν τον φαύλο κύκλο που αποτελεί όμως μία πραγματικότητα των πανεπιστημίων μας, οφείλουμε όλοι να ξεπεράσουμε όλοι με ομοφωνία. Και οδηγό τον νόμο Διαμαντοπούλου.

Ένα σημαντικό ποσοστό των εισαχθέντων στα ΑΕΙ φοιτητών δεν είναι σε θέση να πάρει πτυχίο κι αν το πάρει, θα είναι ένα πτυχίο χαριστικό, υποβαθμισμένο, δηλαδή άχρηστο κατ' ουσίαν. Αυτή την αλήθεια δεν πρέπει να τη φοβόμαστε. Σε αυτό το σημείο περιμένω τη συμβολή της νέας υπουργού. Και όχι βέβαια σε μαθήματα ιδεολογικοποιημένης, δηλαδή κομματικής ιστορίας!

Αν το βασικό, προεκλογικό σύνθημα του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν η καταγγελία του λαϊκισμού, είναι αστείο ο λαϊκισμός να γίνεται σήμερα άμεσο όπλο των υπουργών του και να χρησιμοποιείται διασταλτικά και εκ του πονηρού ακόμα και στις εθνικές επετείους! Ένα νέο όραμα έχουμε ανάγκη σήμερα στην παιδεία κυρία Κεραμέως και όχι τακτοποίηση των ημετέρων. 

Αυτό το κύμα των καταλήψεων στα γυμνάσια και τα λύκεια και τα πανεπιστήμια, τέλος, όσο κι αν είναι υποκινούμενο, έχει ωστόσο μία βάση λογικής και θα το βρείτε μπροστά σας έστω κι αν προσποιείστε τώρα την αδιάλλακτη. Το πάθημα αείμνηστου Αρσένη αλλά και του ύμέτερου Κοντογιαννόπουλου θα πρέπει να σάς γίνει μάθημα. Δεν θέλω να γίνομαι μάντης κακών αλλά δεν είναι μακριά η 17 Νοέμβρη ούτε η 6 Δεκεμβρίου. Επειδή μπήκαμε στον Νοέμβρη και υπάρχουν ακόμα σημαντικά κενά στα γυμνάσια και τα λύκεια όλης της χώρας ενώ βέβαια επιμηκύνεται και επαναλαμβάνεται ως μη έδει, το χρόνιο δράμα των αναπληρωτών καθηγητών. Όμως, όπως φαίνεται, βολεύει κάθε κυβέρνηση. Όραμα λοιπόν και πρακτικές λύσεις έχουμε ανάγκη κι όχι πάλι το κεραμεούν και φαύλον το οποίο τώρα θα έχει γαλάζια απόχρωση.

ΠΗΓΗ: https://manosstefanidis.blogspot.com/

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com