Με αφορμή τα Μάρμαρα του Παρθενώνα

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Άλλο το δικαίωμα, αλλά και η υποχρέωση ενός λαού στην αποκατάσταση του ιστορικού του χώρου και άλλο ο εργολαβισμός και οι πρακτικές sale and lease back

"Είχα δύο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο,
ατόφια -φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον
Πόρο, τα 'χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ' 'Αργος θα τα πουλούσαν
κάτι Ευρωπαίων- χίλια τάλαρα γύρευαν...
Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: "Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να
σας δώσουνε, να μην καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι'
αυτά πολεμήσαμε ".

Το ζήτημα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα, της πολιτιστικής ταυτότητας ενός πανάρχαιου λαού κατά τον Σβορώνο, της συνειδητοποίησης της ιστορικής τρισχιλιετούς συνέχειας του ελληνικού έθνους, όπως κάθε λαού-έθνους που έχει υποστεί τη βία, την σκλαβιά, την κατοχή, την αρπαγή, δεν είναι ζήτημα δανεισμού και "ανταλλαγής" όπως φαίνεται να θεωρεί ο Έλληνας Πρωθυπουργός ή ρουσφετιού σε προεκλογική περίοδο όπως ήλπιζε ένας προηγούμενος Έλληνας Πρωθυπουργός το 2003 σε συνομιλία του με τον Βρετανό ομόλογό του, ούτε ζήτημα χολυγουντιανών δημοσίων σχέσεων στους πιο πρόσφατους χρόνους.

Είναι το αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής βίας και κλοπής. Η έκδοση φιρμανιών, μπουγιουρδί έναντι μπαχτσισίου, δεν νομιμοποιεί την αρχαιοκαπηλεία. Ούτε βέβαια η μετά από λίγο καιρό πώληση-αγορά από το Βρετανικό Μουσείο με συσχετισμό 85 – 30 ψήφους στη Βουλή των Λόρδων... 

Λαοί-έθνη της Μεσογείου, Αφρικής, Ασίας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής θύματα της δυτικής αποικιοκρατίας, του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, όπως μαρτυρούν τα Μουσεία του Λονδίνου, του Βερολίνου, του Παρισιού κ.α., έχουν δικαίωμα στη μνήμη και την αποκατάσταση από το βιασμό που έχουν υποστεί. 

Η κοινωνική ελίτ της χώρας όπως και η ελληνική πολιτική τάξη ήταν κατά βάση σύμμαχος ή υφιστάμενος της εσωτερίκευσης και νομιμοποίησης αυτών των ιμπεριαλιστικών πρακτικών, ιδεολογικά, πολιτικά, κρατικά. Υπήρξαν εξαιρέσεις. Οι αγωνιστές του ’21, ο Μακρυγιάννης, μιας και είναι 3η Σεπτέμβρη σήμερα, ο αγώνας των Ελλήνων αρχαιολόγων στην κατοχή 41-44 για να προστατέψουν τα αρχαία από τη ναζιστική βαρβαρότητα ένα ζήτημα που ανέδειξε το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών σε μια σημαντική εκδήλωση στην Παλαιά Βουλή πριν από 1,5 χρόνο μαζί με τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, όπως και το ζήτημα της επιστροφής των αρχαιοτήτων που εκλάπησαν από τις δυνάμεις κατοχής. Ένα πολιτικό κίνημα που ιδρύθηκε πριν από 45 χρόνια σαν σήμερα, με την Υπουργό Πολιτισμού τη δεκαετία του 80 ανέδειξε την κεντρικότητα του ζητήματος και το διεθνοποίησε. Η Μελίνα Μερκούρη βέβαια κινούνταν στην ατμόσφαιρα ΠΑΣΟΚ, οι επόμενοι πήγαν αλλού, εντελώς αλλού. Αλλά και οι υπόλοιπες ελληνικές αντιπροσωπεύσεις-εκπροσωπήσεις τι έχουν κάνει στις ευρωπαϊκές και διεθνείς δομές, θεσμούς και οργανισμούς στα ζητήματα αυτά. Ποιος είναι ο απολογισμός τους..

Για το ζήτημα των αρχαιοτήτων, το μνημειώδες 5τομο έργο του Κυριάκου Σιμόπουλου, 'Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του ’21" (εκδ Στάχυ, 1999), του ιδίου, "Η λεηλασία και η καταστροφή των ελληνικών αρχαιοτήτων" (εκδ. Πιρόγα, 2008). Αλλά και του φίλου και συντρόφου Δημήτρη Μάρτου, "Το ζήτημα της επιστροφής των αρχαιοτήτων Από τον ελγινισμό στην ανασυγκρότηση του ιστορικού χώρου του ελληνισμού" (εκδ. Γόρδιος, 1993).

ΠΗΓΗ:Vasilis Asimakopoulos

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com