Οι «λούγκρες» του Σταμάτη Κραουνάκη

 Ο Κραουνάκης έχει χιούμορ Σεφερλή. Δεν έχω καμμιά αμφιβολία ως προς αυτό. Το να ονομάζει τους ομοφυλόφιλους «λούγκρες» δείχνει πόσο δρόμο έχει να κάνει αυτό το κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ μέχρι να κατορθώσει κάτι. Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι τα δικαιώματα μας δεν μπορούν να επικεντρώνονται στον αποστιγματισμό της διαχείρισης του πρωκτού και του πέους μας. Αν δεν δείξουμε αγώνες και έργα διάφορα απ’ την κουλτούρα του έμφυλου, κάνεις δεν θα μας αποδεχτεί ως έλλογα όντα. Η βροχή αγκαλιών, σεξουαλικών προτάσεων, κιτς εμφανίσεων, γυμνασμένων σωμάτων, η δημιουργία αγοράς για καυτά εσώρουχα, για προφυλακτικά με τέλεια γεύση, για κομμώσεις, αποτριχώσεις, ενδυματολογικά στυλ κ.τ.λ. δεν κάνουν τίποτα άλλο απ’ το να δημιουργούν το πρότυπο ενός ανθρώπου ανίκανου να σκεφτεί κάτι άλλο πέρα απ’ την ανατομία του απ’ τη μέση του και κάτω. Και το «λούγκρες» του Κραουνάκη είναι κατάπτυστο γιατί περιορίζει το διαφορετικό μόνο στις σωματικές του εκδηλώσεις. Και ένα σώμα που πάλλεται μόνο στις ηδονικές διεγέρσεις του, είναι το σώμα ενός χαμένου προσώπου. Έχουμε ανάγκη από πρόσωπα και όχι κυρίως από σώματα.

Κι αντί τέλος πάντων της διεκδίκησης των γνωστών δικαιωμάτων από τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, μπορούμε να διευρύνουμε την ατζέντα αυτών ζητώντας και άλλα. Πολλοί ομοφυλόφιλοι είμαστε Χριστιανοί και αυτή μας η θρησκευτική ταυτότητα συγκρούεται με τα κηρύγματα μίσους εναντίον μας από πολλούς αφώτιστους πατέρες. Η εκκλησία λέει ότι αυτά τα κείμενα είναι θεόπνευστα. Κείμενα μίσους είναι θεόπνευστα. Εδώ συναντάμε την επιτομή του παραλογισμού και της απόλυτης διαστρέβλωσης των πνευματικών παρακαταθηκών του Χριστού. Ζητάω να γίνει ενδελεχής έλεγχος και να αποσκορακιστούν από τα πατερικά γραπτά όλα τα εδάφια στα οποία καθυβρίζεται οτιδήποτε παρεκκλίνει της ετεροκανονικής δεσποτείας. Όπως και να το δεις, δεν χρειάζεται και πολλή σοφία για να καταλάβεις ότι αυτό που διώκεται είναι στο τέλος πάντα ο άνθρωπος.

Να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στην συμπερίληψη μας στο μεγάλο τερέν της κοινωνίας. Να μην κοπτόμαστε μόνο για τη διεύρυνση του γκέτο και για τη δημιουργία ζώνης καλοπέρασης για εμάς και αποκλεισμού για τους άλλους. Είναι πέρα για πέρα αντιφατικό να ζητάς αποδοχή απ’ αυτόν που κι εσύ απορρίπτεις. Μέχρι τώρα και οι δικές μας διεκδικήσεις είναι οργισμένες αντιμαχίες με το σύμπαν των ετεροφυλόφιλων. Με μίσος δεν κατακτάς κάτι, κηρύσσεις πόλεμο. Και απ’ την άλλη , το γκέτο, συμφέρει. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Κατανοητό αλλά και παθογόνο. Αν σας αρέσει να αυγατίζετε τις κτήσεις μέσα απ’ τα συγκοινωνούντα δοχεία των συμφερόντων, δεν θα με βρείτε στο πλευρό σας. Ο δικός μου αγώνας έχει άλλες ποιότητες. Δεν θέλω να γίνω σαν τους άλλους. Σαν αυτούς που χτίζουν σινάφια με κλεισμένους απέξω. Ας γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο να συμβαίνει (Μαχάτμα Γκάντι). Προσωπικά έχω βιώσει ρατσισμό μέσα σε θύλακες της ομοφυλοφιλίας επειδή παρέμενα πεισματικά ανέντακτος σ’ αυτές τις πολυμέτωπες κλίκες. Θέλω να ζήσω τη ζωή μου σαν άνθρωπος. Και ο αγώνας μου γι’ αυτό θα είναι ανένδοτος. Δεν θέλω να γίνω πιο σαφής. Αν γίνω, η εμφάνεια της κατρακύλας του κινήματος των ΛΟΑΤΚΙ, θα γίνει ενοχλητική και δεν θέλω. Δείξε έγνοια για τον κόσμο συνολικά, δείξε έργο, δημιούργησε μέσα σ’ αυτή την κοινωνία και οι άνθρωποι όλων των συνομοταξιών θα σε δεχτούν σαν ισότιμο τους.

Και κάτι άλλο για να κλείσω αυτό το κείμενο μου. Προσωπικά δεν πείθομαι και πολύ ότι οι θεσμοί νοιάζονται αληθινά για εμάς. Κατάλαβαν ότι είμαστε πάρα πολλοί και αποφάσισαν να ασχοληθούν μαζί μας. Αλλά για άλλους λόγους. Καταρχήν για να καμφθεί το επαναστατικό μας πνεύμα. Δευτερευόντως για να μας κάνουν καταναλωτές. Με ειδικές κατηγορίες σε όλα τα προϊόντα και ξεχωριστές θεματικές στις καλλιτεχνικές δημιουργίες. Υπάρχουν μουσική, ταινίες, βιβλία που απευθύνονται σ’ εμάς. Δεν υπάρχει πια αυτή η ελπιδοφόρα ώσμωση μεταξύ των αλλότριων και των δικών μας. Δεν υπάρχει αυτό που θα έκανε το μακρινό όνειρο της συμπερίληψης πραγματικότητα. Υπάρχουμε όμως εμείς. Και στα βήματα του Γιώργου Ιωάννου, του Γιάννη Τσαρούχη, της Σωτηρίας Μπέλλου, του Γιώργου Χρονά κ.α. συνεχίζουμε.

Κείμενο: Φώτης Θαλασσινός.

ΠΗΓΗ: http://ardin-rixi.gr/archives/211094

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com