Η ουσιαστική παιδεία είναι και γνώση και έμπνευση και έρωτας. Δεν είναι ισοπέδωση των ιδιαιτεροτήτων. Ούτε βέβαια χαμερπής συναλλαγή, δούναι και λαβείν, εν είδει πορνείας της μόρφωσης. Είναι σχέση αλλά όχι υποταγή. Είναι πειθαρχία αλλά όχι εξουσία. Κι ούτε βέβαια κατάχρηση της όποιας πνευματικής εξουσίας. Της αυθεντίας του διδασκάλου.
Όλοι μα όλοι, έστω για μια φορά στη ζωή μας, είχαμε έναν χαρισματικό δάσκαλο. Που μάς ενέπνεε και απελευθέρωνε την πιο καλή, την πιο ποιητική πλευρά μας. Αυτός και μόνο αυτός, δηλαδή η ανάμνηση του, συντηρεί ακόμη το διάτρητο κύρος μίας άνευρης και εργαλειακής εκπαίδευσης. Μιας εκπαίδευσης που τρέμει την αξιοκρατία εν ονόματι της δημοκρατίας και που προωθεί την μετριότητα σε κάθε επίπεδο από ανασφάλεια και υπολογισμό. Που φοβάται το ταλέντο και αντιπαθεί τη διαφορά. Που στήθηκε με μαζικό τρόπο, μαζικές πρακτικές για να φτιάχνει μαζάνθρωπους.
Για το κτήνος των Σερρών δεν θα πω λέξη. Έχω όμως να καταμαρτυρήσω πολλά για το περιβάλλον, τους συναδέλφους του, τους φοιτητές και τις οικογένειες τους, τους θεσμούς, το υπουργείο και όλους όσοι ανέχονταν και ανέχονται την περιρρέουσα σαπίλα σε μια συνωμοσία σιωπής.Τις κλίκες, τις ίντριγκες και τους ιντριγκαδόρους που υπερισχύουν στην ακαδημαϊκή κοινότητα ώστε να προωθούν σταθερά τους εκλεκτούς, δηλαδή τους ομοίους τους. Αλλά και εμάς τους υπόλοιπους που υποκριτικά δεχόμαστε ως κοινωνία φοιτητές με μέσον όρο 4(!) και μοιράζουμε ελαφρά τη καρδία πτυχία και διδακτορικά χαμηλού επιπέδου. Μόνο και μόνο για να δουλεύει η "μηχανή" και το σύστημα να αναπαράγει τον εαυτό του. Πολλά τμήματα των ΑΕΙ και ΤΕΙ υφίστανται μόνο και μόνο για τους διδάσκοντες και την τοπική κοινωνία. Χωρίς πολιτική, προγραμματισμό και γνώση των ουσιαστικών αναγκών της αγοράς εργασίας και των επαγγελματικών προοπτικών. Ιδού η πικρή αλήθεια. Κι αυτός ο ανορθολογισμός επιτρέπει το ατομικό βόλεμα, τη σιωπή των αμνών και την χαμέρπεια όσων παρεισέφρησαν χαριστικά.
Προσωπικά θα σταθώ με σκεπτικισμό και στα θύματα του κτήνους. Εκείνους δηλαδή που προτίμησαν την συναλλαγή κι όχι την καταγγελία και τον πόλεμο. Που πήραν πτυχίο πληρώνοντας ... με όποιο νόμισμα. Ανεχόμενοι αυτή την κτηνωδία επί χρόνια. Πού ήταν οι φοιτητικές παρατάξεις, οι νεολαίες, οι ποικίλοι φωνασκούντες "εκπρόσωποι"; Αυτοί που καίνε τα πανεπιστήμια δεν πήραν μυρωδιά;
Από την άλλη, νέοι άνθρωποι, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες μεν, του 4 δε, έχουν τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση ώστε να θεωρούν μια τέτοιου είδους "συναλλαγή" αναπόφευκτη! Είναι δυνατόν να μην είχαν ακούσει τίποτα οι λοιποί διδάσκοντες; Δεν είναι!
Οι συνάδελφοι ξέρουμε πόση λάσπη διακινείται σχετικά στην φοιτητική κοινότητα με την παραμικρή αφορμή. Τα παιδιά είναι εξίσου σκληρά με τους ώριμους όταν διαισθανθούν αδυναμία ή κακοήθεια. Ο ακαδημαϊκός χώρος δεν είναι αγγελικός γι'αυτό ακριβώς οφείλουμε οι πάντες να επαγρυπνούμε. Και γι'αυτό απεχθάνομαι όσους επιμένουν ότι φαινόμενα βίας και λοιπής παραβατικότητας πρέπει να αποκρύπτονται διότι έτσι δυσφημείται (sic ) το Πανεπιστήμιο. Προσωπικά έχω ακούσει αυτή την μομφή για όσα γράφω, εκ των πλέον επισήμων χειλέων! Και έσται η δευτέρα πλάνη, μείζων της πρώτης!
ΠΗΓΗ: manosstefanidis.blogspot.com
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.