Γεννήθηκα σ' ένα χωράφι στάχυα
που κυμάτιζαν σε κάθε εκπνοή σου.
Έμαθα να περπατώ
για να 'ρθω προς το μέρος σου
και να μιλώ
ακούγοντας τη φωνή σου.
Ξαναγεννήθηκα ένα μεσημέρι
σ' έναν κήπο γεμάτο χρυσάνθεμα,
κάτω από τα κλειστά σου βλέφαρα.
Και με το δάκρυ σου,
εγώ που σώθηκα από τον κατακλυσμό,
είδα πώς είναι να πνίγεσαι
σε μια σταγόνα.
ΠΗΓΗ: http://greekpoetics.blogspot.com
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.