Μάης του 1934. Καλαμάτα, ημέρα Τετάρτη, 9 του μήνα. Ημέρα που στο λιμάνι της πόλης φτάνει το σιλο- παραγγελία των αλευροβιομηχάνων της πόλης και που με την εγκατάσταση του στο λιμάνι θα ξεφορτώνει απευθείας στους αλευρόμυλους. Τι σήμαινε αυτό; Οι μισοί περίπου από τους λιμενεργάτες θα έχαναν την δουλειά τους. Ταραχές, συμβούλια, συσκέψεις είχαν προηγηθεί πολλά και μάλιστα από το ’33. Σημασία είχε ότι το σιλό-ρουφήχτρα που απορροφούσε το αλεύρι μεταφέροντας το κατευθείαν στο μύλο κι έτσι δεν χρειαζόταν μεταφορείς-, ήρθε, εγκαταστάθηκε και η εργατιά θα έμενε στο δρόμο χωρίς καμιά μέριμνα από εργοδοσία και Κράτος για το μέλλον τους .
Σκληροί αγώνες από τους λιμενεργάτες και τους μυλεργάτες με τις απεργιακές τους επιτροπές να δίνουν μάχες για τα δικαιώματα των συντρόφων τους ήδη από το ‘33. Φτάνομε στην μοιραία ημέρα της Τετάρτης 9 Μαΐου: Καλαμάτα-λιμάνι και η γραφική πανέμορφη πόλη βάφεται στο αίμα… Οι εργάτες προσπαθούν να εμποδίσουν την λειτουργία του σιλό, οι φρουροί στρατιώτες ανοίγουν πυρ, νεκροί εργάτες, όλη η πόλη στους δρόμους σε διαδηλώσεις υπέρ των λιμενεργατών και μυλεργατών και η απεργία που είχε την συμπαράσταση πολλών εργατικών σωματείων από όλη τη χώρα, τη συμπαράσταση όλου του λαού της Καλαμάτας θα γραφτεί στην πολιτικοβιομηχανική ιστορία σαν μια από τις μη ελεγχόμενες κομματικά απεργίες και που όπως ήταν μοιραίο δεν κατάφερε να ανακόψει την πορεία εκσυγχρονισμού της βιομηχανίας.
Τσαλδάρης, Βενιζέλος, Μεταξάς, οι πολιτικοί της εποχής, χρόνια ταραγμένα, το σχόλιο μας θα περιοριστεί στα ονόματα των 6 νεκρών στις συμπλοκές με τις ένοπλες δυνάμεις στο λιμάνι της Καλαμάτας, εργατών- θυμάτων της ασυδοσίας των Κρατούντων της εποχής.

Χαρακτηριστικό της εργατικής εκείνης εξέγερσης η αλληλεγγύη όλου του λαού της πόλης της Καλαμάτας υπέρ των εργατών-απεργών και η συμμετοχή όλου του ντόπιου πληθυσμού στις κινητοποιήσεις που έλαβαν μέρος στην πόλη εκείνη την ημέρα. Δύο χρόνια μετά ακολούθησε η μεγάλη απεργία λιμενεργατών στην Θεσσαλονίκη για την οποία έχουν γραφεί μέχρι και τραγούδια ενώ της Καλαμάτας αυτή η εργατική θυσία πέρασε στα ψιλά γράμματα των ιστορικών σελίδων…
Μαραγκουδάκης Αντώνης, Σπάλας Ανδρέας Μπλίκος Παναγιώτης, Κολιτσιδάκης Ιωάννης ,Γιατσερινός Βασίλης, Καπετανέας Βασίλης: οι εργάτες που έπεσαν νεκροί από τα πυρά των ενόπλων στην απεργία των λιμενεργατών Καλαμάτας. Σ’ αυτούς αφιερωμένο και το ποίημα που ακολουθεί.

ΣΤΗΝ ΑΠΟΒΑΘΡΑ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

-ΩΔΗ ΣΤΟΥΣ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ 1934-

Εργατιά του λιμανιού, τίμιοι φτωχοί κουβαλητές!
Μέσα στ’ αγιάζι του άγριου καιρού,
βαρυπατώντας σκυφτοί πίσω από τ’ αποσταμένο βήμα του άλλου,
σωριάζατε στις αποθήκες του Μύλου
σακί- σακί το στάρι, από των καραβιών τ’ αμπάρια.
Ο χιονιάς ανελέητος
ριπίδωνε τους κουρασμένους ώμους
κι η λάβρα του θέρους έπνιγε την ανασαιμιά.
Η αλμύρα της θάλασσας σας πότιζε ίσαμε το κόκαλο.
………………….
Και οι καιροί ήρθαν δύσκολοι στα χίλια εννιακόσια τριάντα τέσσερα.
Πρωτόγνωρες μηχανές άφησαν έξω εργατικά χέρια
και το ψωμί λιγόστεψε.
<Θα δουλεύουν οι μισοί>, πρόσταξαν τα’ αφεντικά
κι’ εσύ, σήκωσες ανάστημα στου λιμανιού την αποβάθρα!
Ψήλωσες σφιγμένη τη γροθιά και ζήτησες ψωμί για όλους!
…………………
Ένωσες-αλυσίδες ατσάλινες-τα χέρια και φώναξες:
<Αλληλεγγύη αδέρφια, το ψωμί στα δυο>.
Και γίνατε αδέρφια στου λιμανιού την αποβάθρα!
Στα φτωχόσπιτα της γειτονιάς σφαλίσατε τη μιζέρια
και στις ασβεστωμένες αυλές οι ανεμώνες ξανανθίσαν.
Μουσκέψατε το ξερό ψωμί και το μοιράζατε μονάχοι!
Για να χορτάσουν τα παιδιά που χαρμοπαίζαν στις αλάνες.
Για να θεριέψουν παλικαρόπουλα στης ζωής τη βιοπάλη.
Για να αυγατήσει κλωστή- κλωστή το προικιό της κόρης.
Για να τελέψει το πικροδάκρυ στων γερόντων τα μάτια.
………………..
Κι ήταν βαρύ το τίμημα, περήφανη εργατιά του λιμανιού!
Εννιά ματωμένα τριαντάφυλλα, έβαψαν ρόδινη την αποβάθρα…
Ποιητής: Σταύρος Καλυβιώτης.
Ο Σταύρος Καλυβιώτης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1944, είναι ζωγράφος με πολλές ατομικές και ομαδικές εκδόσεις, εικονογράφος βιβλίων, υπήρξε δε καλλιτεχνικός συνεργάτης καθώς και εκδότης(2002-2013) του λογοτεχνικού και ιστορικού περιοδικού ΕΚΦΡΑΣΗ Καλαμάτας.
Διηγήματα και ποιήματα του δημοσιεύονται συχνά σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ στην εργογραφία του συναντάμε τις ποιητικές συλλογές: <Η μικρή πολιτεία του Νότου>/2008, <Αναζητήσεις>/2011,<Ωδή στις Αντρειωμένες Γυναίκες της Χορηγόσκαλας>/2015, <Ρήσεων Αντικατροπτισμοί>/2015 καθώς και το θεατρικό <Η μεγάλη Ανάσταση>/2002.
Το δημοσιευμένο ποίημα ύμνος στην εργατική πάλη ανήκει στη συλλογή του Σταύρου Καλυβιώτη <Ζωγραφίζοντας Ποίηση>/Καλαμάτα 2016, ποιητική συλλογή χωρισμένη σε τρία μέρη: θέματα μυθολογίας, θέματα από την ιστορία του τόπου μας και προβληματισμούς-αναζητήσεις. Κάθε ποίημα της συλλογής συνοδεύεται από αντίστοιχο πίνακα ζωγραφικής, δημιουργία του ιδίου του ποιητή.
Βασικές πηγές: rizospastis.gr και <Ζωγραφίζοντας Ποίηση>-Σταύρου Καλυβιώτη-Καλαμάτα 2016.