Ο δίσκος που σημαδεύτηκε από την συνεργασία του Βαγγέλη Παπαθανασίου και της
Ειρήνης Παππά
του Φώτη Μελέτη
Η συνεργασία του Βαγγέλη Παπαθανασίου με την Ειρήνη Παππά είχε ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του ’70, σ’ ένα από τα πιο σημαντικά άλμπουμ του προοδευτικού ροκ, το «666» (1972) των Aphrodite’s Child, που αναφέρεται κυρίως στην «Αποκάλυψη του Ιωάννη», με τη στιχουργική συμβολή του σκηνοθέτη Κώστα Φέρρη.
Μ ερικά χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα το 1979, ηχογραφούν ξανά μαζί τον δίσκο «Ωδές», που περιλαμβάνει ελληνικά δημοτικά τραγούδια, διασκευασμένα στο γνωστό ηλεκτρονικό ύφος του Vangelis.
Η συνεργασία τους λοιπόν τριτώνει με το θαυμάσιο δίσκο «Rapsodies» (Ραψωδίες), που περιλαμβάνει μερικούς από τους κορυφαίους χριστιανικούς ύμνους που ψάλλονται κυρίως τη Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά και δύο μοναδικές συνθέσεις του Vangelis, βάζοντας τη δική του σφραγίδα σε τούτο το άλμπουμ.
Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στα Nemo Studios στο Λονδίνο, με ηχολήπτη τον John Martin (Jon Anderson) ενώ το artwork είναι του Νίκου Κωστόπουλου. Παρακάτω κάνουμε μία σύντομη περιγραφή όλων των συνθέσεων του άλμπουμ «Rapsodies», το οποίο παντρεύει σε τέλειο βαθμό την παράδοση αιώνων και το οποίο εκφράζει μοναδικά η Ειρήνη Παππά, με τη συμπαντική και εμπνευσμένη μουσική του σπουδαίου Βαγγέλη Παπαθανασίου.
«To My Champion and Commander»
(Τη Υπερμάχω Στρατηγώ)
Το άλμπουμ ξεκινά με έναν από τους μεγαλύτερους ορθόδοξους χριστιανικούς ύμνους που ψάλλεται στους ναούς την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ένα εκπληκτικό αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας. Η ενορχήστρωση του Βαγγέλη Παπαθανασίου είναι εκπληκτική (εδώ δεν τραγουδά η Ειρήνη Παππά), ξεκινώντας πολύ ροκ και επικά με ιαχές, ποδοβολητά, χλιμιντρίσματα, μεταφέροντας νοητά τον ακροατή στη Βασιλεύουσα, με τα επιβλητικά πλήκτρα να σε καθηλώνουν και να σε οδηγούν σιγά-σιγά στο ψιθύρισμα μίας αθάνατης μελωδίας.
«Oh, My Sweet Springtime»
( Ω! Γλυκύ Μου Έαρ)
Ένα θαυμάσιο εγκώμιο του Επιταφίου Θρήνου της Μ. Παρασκευής. Είναι από τους πιο συγκλονιστικούς ορθόδοξους βυζαντινούς ύμνους. Ένα τρυφερό μοιρολόι που εξιστορεί τη σταύρωση του Ιησού και εκφράζει τον πόνο της Αγίας Του Μητέρας, με την ερμηνεία της Ειρήνης Παππά να δημιουργεί μία άκρως κατανυκτική ατμόσφαιρα και τα πομπώδη επαναλαμβανόμενα πλήκτρα να ακούγονται αγγελικά και ουράνια.
«I See Your Bridal Chamber All Bedecked» (Τον Νυμφώνα Σου Βλέπω)
Άλλος ένα υπέροχος ορθόδοξος ύμνος που ψάλλεται τη Μεγάλη Δευτέρα και αναφέρεται σε όσες μετανοημένες ψυχές έχουν κατανοήσει τη συναίσθηση της δικής τους «πτώσης» και της ευθύνης. Εδώ η Ειρήνη Παππά τραγουδάει α καπέλα, λες και βρίσκεται σε κάποιο μοναστήρι σε μορφή ελεγείας, και παράλληλα λειτουργεί ως εισαγωγή του επόμενης σύνθεσης του δίσκου, που ανήκει αποκλειστικά στον δημιουργό του.
«Rhapsody» (Ραψωδία)
Η ενορχήστρωση, το μελωδικό βάθος και το δέος που σου προκαλεί τούτη η δημιουργία είναι τεράστια. Τα απρόσμενα ξεσπάσματα, τα ιδιαίτερα ηχητικά εφέ, τα ανεβοκατεβάσματα του Βαγγέλη Παπαθανασίου παραπέμπουν σε ένα άλλο σύμπαν, στέλνοντας στον Θεό τη δική του μελωδία.
«The Beauty of Your Virginity and The Splendor of Your Purity» (Την Ωραιότητα Της Παρθενίας Σου)
Η συγκεκριμένη σύνθεση είναι ένα από τα ωραιότερα εγκώμια της Παρθένου Mαρίας και παράλληλα συμβολίζει τον έμμεσο έλεγχο όσων εγκατέλειψαν τα διδάγματα του Ευαγγελίου και έχουν μετατραπεί σε όμηροι των παθών και των ηδονών. Άλλη μία μυστηριακή ερμηνεία από την Ειρήνη Παππά, που εκπέμπει μία ξεχωριστή ιερότητα και ένα δυνατό μήνυμα προς κάθε «αδύναμο» άνθρωπο.
«Resurrection»
(Χριστός Ανέστη)
Το εκπληκτικό αναστάσιμο τροπάριο που δημιουργεί και στον πιο «άπιστο» μία ψυχική ανάταση. Εδώ ο Παπαθανασίου δίνει πραγματικό ρεσιτάλ, με τα πλήκτρα άλλοτε να ακούγονται σαν βεγγαλικά, άλλοτε σαν κροτίδες και άλλοτε να εξελίσσονται στο απόλυτο ουράνιο άσμα με απανωτές κορυφώσεις, δημιουργώντας μία πνευματική και ψυχική ευδαιμονία. Στη μέση της σύνθεσης και μέχρι το τέλος, οι τόνοι πέφτουν και μετά από διάφορες παύσεις η δομή της ενορχήστρωσης, από αναστάσιμη περνά σε μία άλλη ατμόσφαιρα, στέλνοντας το μήνυμα μιας νέας γέννησης.
«Song of Songs» (Άσμα Ασμάτων) (Original Composition)
Η ικετευτική, ερωτική και σπαρακτική ερμηνεία της Ειρήνης Παππά, θυμίζει περισσότερο μία αρχαία τραγωδία όπως εκείνης της Ηλέκτρας και της Ιφιγένειας. Σύμφωνα με την παράδοση, αλλά και με τα σχόλια του άλμπουμ, δημιουργός του είναι ο Σολομώντας (10ος π.Χ. αι.), σε μετάφραση Λευτέρη Παπαδόπουλου. Αλλά τα πραγματολογικά στοιχεία του κειμένου, η γλώσσα και το ύφος του, δεν στηρίζουν απόλυτα την άποψη αυτή. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι συντέθηκε πιθανότατα αρκετούς αιώνες αργότερα, διαδόθηκε προφορικά και απέκτησε οριστική μορφή με την καταγραφή του μεταξύ 450-400 π.Χ.
Εν κατακλείδι, η συγκεκριμένη έκδοση αποτελεί μία από τις ιστορικές κυκλοφορίες, αφού δύο μεγάλες μορφές της τέχνης ενώσανε τις δυνάμεις τους σε απόλυτη αρμονία, ενώ το ανεξάντλητο ταλέντο τους πάνω σε αιώνιες μελωδίες και ψαλμούς κατόρθωσαν να δώσουν μία άλλη διάσταση, πιο «progressive», από τα καθιερωμένα μουσικά δεδομένα.
Τέλος στο άλμπουμ υπάρχει μία μικρή αφιέρωση της σπουδαίαε Ελληνίδας καλλιτέχνιδας στον τόπο που τη γέννησε, το Χιλιομόδι Κορινθίας, που αποτελεί όπως φαίνεται και την πρωταρχική πηγή έμπνευσης του δίσκου και που μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω:
«Στα χέρια της γιαγιάς μου το κερί, βιολέττες, το λιβάνι. Στο Χιλιομόδι Ανάσταση και Κυριακή, η πρώτη αγάπη, βαρελότα, το σκοτάδι. Δεύτε λάβετε…Το Φως… «Το Πάθος» ο ιδιωτικός θεός. Σημαίνει πάλι Εσπερινός κι εκεί ο Μάρκελλος ψάλτης.»
ΥΓ: Αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα μου, που αγαπούσε πάρα πολύ αυτούς τους ψαλμούς, αλλά και γιατί η γεννήθηκε στον ίδιο τόπο με την Ειρήνη Παππά.
www.rocktime.gr
ΠΗΓΗ: http://ardin-rixi.gr/archives/203606
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.