ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ

Αρθρογράφος:
Στάθης

Βιβλίο. Βάλλεται.

Φάρμακο. Βάλλεται.

Μεροκάματο, μισθός, εργασία. Βάλλονται.

Αξιοπρέπεια. Βάλλεται.

Κατοικία. Βάλλεται.

Η ασφάλιση,

η νοημοσύνη,

βάλλονται.

Ποιος θέλει να ζει έτσι; Ποιοι τον αναγκάζουν να ζει έτσι;
Χωρίς ελπίδες, χωρίς προσδοκίες.
Με τόση λεηλασία γύρω του, τόση θλίψη μέσα του.
Ενας λαός που δεν γελά πια - μόνον που πειράζει ο ένας τον άλλον, κυρίως μέσα απ’ το διαδίκτυο, με το οξύτατο εκείνο χιούμορ που συνήθως αναπτύσσεται σε κοινωνίες υπό αυταρχικό (ακόμα και δικτατορικό) καθεστώς, ένα χιούμορ που δεν λυτρώνει, αλλά ακόμα περισσότερο πικραίνει...
Τα σχολεία; Βάλλονται.
Οι μικροεπιχειρήσεις; Στραγγαλίζονται.
Παιδιά που κρυώνουν, που υποσιτίζονται.
Η άμυνα. Αποσαθρώνεται.
Τα νοσοκομεία; αγωνίας τόποι.
Η ύπαρξη η ίδια. Βάλλεται.
Αντιθέτως, τα σκάνδαλα συνεχίζονται.
Η σπατάλη. Συνεχίζεται.
Οι μίζες. Κατισχύουν.
Οι φόροι. Υπερυψούνται!
Τα δάνεια αυξάνονται και πληθύνονται. Τα χρέη, δημόσια και ιδιωτικά, Γαργαντούες. Πίθοι των Δαναΐδων, βυτία ο «Αχόρταγος».

Τρελοί μισθοί για γκόλντεν μπόυς; Τόόόσοι, με το συμπάθιο...

Τι έχει αλλάξει απ’ όσα μας έφεραν έως εδώ,

εκτός απ’ τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που μας χειροτέρεψαν;

Η διαπλοκή; εδραία!

Η Διαφορά; Σήπεται αισίως.

Τα θαλασσοδάνεια στα ΜΜΕ; Πέλαγος, αρχιπέλαγος, ωκεανός, βάλτος.

Ο αμοραλισμός; Ζει και βασιλεύει.

Ο κυνισμός; Σκοτώνει, ζει και βασιλεύει.

Ζυγός ανυπόφορος η ευτέλεια στην οποίαν μας έχουν βυθίσει.

Ασφυξία η γελοιότητά τους: τα παπαγαλάκια των οκτώ,

οι 58,

το «ποτάμι», εν Ιορδάνη βαπτίζεται ο Σταύρος και αποκαθαίρεται από παν ζωύφιο: Γιωργάκη, ΔΟΛ, Mega, Σημίτη και ιδού το αεί νεάζον κενό αλλαλάζον

ως καινό κι απάνω τούρλα, ως μεγάλο έργο που έχει εγκαινιασθεί τρεις φορές από τον κ. Σαμαρά, τρεις φορές από τον κ. Χρυσοχοΐδη, τρίτη και καλύτερη απ’ το Εργολαβάτο,

να πληρώνει διόδια ο ραγιάς,

να πληρώνει χαράτσια ο ραγιάς,

να πληρώνει Δημόσια (ιδιωτικού ενδιαφέροντος) τηλεόραση ο ραγιάς και να γελάνε μαζί του

φοροφυγάδες,

Λίστες Λαγκάρντ,

offshore,

ΜΚΟ

και Τρόικα.

Διότι η αγριεμένη Τρόικα, η φοβερή και τρομερή Τρόικα, το τρίο «Λάθη», το τρίο «ζωή σε λόγου σας», γελάει! - πότε άλλοτε δόθηκε η ευκαιρία στον Χάρο να θερίζει μια χώρα, με τόσα κυβερνητικά ποντίκια να τον ακολουθούν σκληρίζοντας: γάμα τους διότι δεν γίνεται αλλοιώς, γάμα τους για να μην πάνε οι θυσίες τους χαμένες, γάμα τους γιατί τα θέλει ο κώλος τους, μαζί τα φάγαμε,

είναι τεμπέληδες,

είναι διεφθαρμένοι,

είναι λαϊκιστές.

Υποτελής η χώρα; Προτεκτοράτο.

Γενίτσαροι; Βεβαίως! ο κ. Στουρνάρας: «θα κάνω ό,τι είπε ο ΟΟΣΑ».

Ανδρείκελα; Βεβαίως! «Ουδείς αναμάρτητος» καθώς είπε ο κ. Σαμαράς δηλώνοντας υποταγή στην κυρία Μέρκελ.

Ποιος θέλει να ζει με τέτοιους ταγούς; Φοβισμένους τους ίδιους που σκορπάνε τον τρόμο στους άλλους! Ποιος θέλει

να ντρέπεται μια ζωή για τη ζωή του;

Να είναι ζούδι σαν τον κ. Αδωνη Αδη Γεωργιάδη που θαυμάζει τους Τροϊκανούς και δεν φοβάται τον καρκίνο (των άλλων).

Αναλγησία; Με το καντάρι.

Δειλία και δολιότης; Κοντέινερ της COSCO.

Ευθυκρισία; O κ. Βενιζέλος μπουκάρει στη Συρία, αναγνωρίζει τους φασίστες της Ουκρανίας, συνομιλεί με διαπραγματευτές του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους.

Τσίρκο! Πέντε ευρώ εισιτήριο και είσαι μέσα.

Δεν έχεις πέντε ευρώ για εισιτήριο; ακόμα πιο μέσα.

Πάρε τα χάπια σου και σκάσε.

Ο,τι απέμεινε απ’ τη ΔΕΗ, τα τραίνα, τα λιμάνια, η γη -το Ελληνικό- πωλούνται σε τιμές τσίρκου. Ενέργεια, αγωγοί, υδρογονάνθρακες, από ευλογία γίνονται κατάρα, στην Κύπρο, εδώ, παντού - σφαχτάρια ξανά για τα σφαγεία οι άνθρωποι. Γιατί;

Για τις τράπεζες .

Τους τοκογλύφους.

Τις πολυεθνικές.

Για το παράλογο! να επανακεφαλαιοποιείς τις τράπεζες με δικά σου λεφτά για να μπορούν να σου πάρουν το σπίτι. Για τον αμοραλισμό του μασκαρά που σου λέει συνεχώς ψέματα

ότι δεν θα βάλει άλλα μέτρα κι όλο βάζει!

Του ψευταρά που σου λέει ότι βγαίνουμε απ’ το

Μνημόνιο, χωρίς να σου λέει ότι μπαίνουμε στο επόμενο...

Πόσοι από μας δεν έχουμε σιχαθεί αυτή τη γλίτσα;

Πόσοι δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι φάουσα ήταν η ψευδής ευμάρεια (για όσους την «έζησαν») - διότι για τους υπόλοιπους μόχθος ήταν και τότε αυτό που σήμερα έγινε σκλαβιά κι ατίμωση.

Πόσοι από μας δεν έχουμε νοσταλγήσει τις ελπίδες μας, τις προσδοκίες μας και τα όνειρά μας. Πριν τα παιδιά μας να μαραζώσουν, πριν να αρχίσουν να ξενιτεύονται, πριν οι γέροντές μας να σκύψουν ντροπιασμένοι τα λευκά τους κεφάλια - αυτοί

πότε θα προλάβουν;

τι θα προλάβουν;

Και οι νέοι!

Πόσες γενιές θα ξοδέψει η πατρίδα ώσπου να σταθεί στα πόδια της ή να χαθεί;

Ποιος μας δίκασε να ζούμε τέτοια ζωή; ο Γιωργάκης; ο κ. Σημίτης; ο κ. Σαμαράς; Τα Aφεντικά τους; Και ποιοι είναι αυτοί που έχουν δικαίωμα ζωής ή θανάτου πάνω μας; Ποιος τους το έδωσε; Η ψήφος μας; όχι! Την υπεξαίρεσαν. Για άλλα ζητούσαν την εντολή και άλλα έκαναν. Και μία και δύο και τρεις και πολλές φορές.

Και τώρα θα ξανακάνουν το ίδιο.

Οσο μένουν ατιμώρητοι, θα προδίδουν τον λαό,

για όσο ο λαός τους φοβάται,

δεν τους περιφρονεί

αφήνει τον εαυτόν του να εξαπατηθεί - για μιαν ακόμη φορά! Υπάρχει αυτή η φορά; ή τα ψέματα τελείωσαν;

Φαίνεται να τελειώνουν.

Για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση ένα μεγάλο ποσοστό του λαού χειραφετήθηκε απ’ τον δικομματικό μονοκομματισμό, η ισχύς των ΜΜΕ της διαπλοκής έχει κλονισθεί, η Ν.Δ. βαίνει συρρικνούμενη ως άλλο ΠΑΣΟΚ και οι προσπάθειες των Δυνατών για ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού προκειμένου να παγιδεύσουν εκ νέου τον λαό αποδεικνύονται ξεθυμασμένες - τύπου «μας πήρε το ποτάμι»...

Για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της μονεταριστικής εποχής και της αντιδραστικής παλινόρθωσης, ένας ευρωπαϊκός λαός, ο ελληνικός, κατά μεγάλο ποσοστό που βαίνει προς μεγαλύτερο δείχνει να ξεφεύγει απ’ τον πολιτικό κομφορμισμό του ευρωπαϊκού συστήματος, και να στρέφεται προς την Αριστερά.

Για πρώτη φορά από την εγκαθίδρυση της νεοφιλελεύθερης δικτατορίας, ένας ευρωπαϊκός λαός δεν αντιδρά φοβικά, καταφεύγοντας στην αγκαλιά της εξουσίας ή στις φενάκες της ακροδεξιάς, παρά μόνον κατά μικρό μέρος, πολύ μικρότερο του μεγαλύτερου, εκείνου

που αναζητά πια όλο και πιο θερμά να ξαναζήσει.

Να ξαναζήσει, ξαναπαίρνοντας αυτά που αξίζουν στον άνθρωπο: ελευθερία, ψωμί, αξιοπρέπεια, παιδεία, υγεία.

Λίγο, αν δει ο λαός ότι μπορεί να καταφέρει αυτό που οι δυνάστες του, αλλά και οι ψοφοδεείς, τον διαβεβαιώνουν ότι είναι ακατόρθωτο, γίγαντας θα υψωθεί και όλα θα τα αλλάξει...