Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΚΠ Άρδην συμμετέχει στις διαδηλώσεις στα εγκαίνια της ΔΕΘ


ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ, ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ 1 & ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ -


ΣΑΒΒΑΤΟ 17.00 μ.μ.

Περιοδικό Άρδην – Εφημερίδα ΡήξηΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ

Σχεδόν τέσσερα χρόνια μνημονίου και οι μάσκες έχουν πέσει: Αυτό που οι δανειστές αποκαλούν βοήθεια, είναι ο στραγγαλισμός μιας ολάκερης χώρας. Η οικονομική εποπτεία της Τρόικας, είναι μεταμοντέρνα γερμανική κατοχή. Οι «κυβερνήσεις σωτηρίας», εντεταλμένοι οικονομικοί δολοφόνοι, που περνούν τη θηλιά στο λαιμό του ελληνικού λαού.

«Στον πόλεμο, όπως στον πόλεμο». Αυτό που συμβαίνει στην πράξη αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι ένας ολοκληρωτικός πόλεμος εναντίον της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Στόχος, η λεηλασία και η αρπαγή του εθνικού μας πλούτου, φυσικού και κοινωνικού. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.

Ακούμε και βλέπουμε την αξιωματική αντιπολίτευση και τις λοιπές αντιπολιτευόμενες δυνάμεις να επιδίδονται σε κοκορομαχίες με την κυβέρνηση. Είναι οικεία η χρήση διάφορων πομπώδικων εκφράσεων: «εγκληματική πολιτική», «ακραίος νέο-φιλελευθερισμός» κ.ο.κ. Όποιες έννοιες κι αν χρησιμοποιούνται, όμως, δεν αρκούν για να περιγράψουν το προφανές: Η κυβέρνηση, και οι άρχουσες τάξεις αυτού του τόπου παίζουν ξεκάθαρα ρόλο συνεργού στην καταστροφή της χώρας και την υποδούλωση του λαού. Γι’ αυτό θησαυρίζουν από την κρίση. Γι’ αυτό φέτος το καλοκαίρι οι διασκεδάσεις και τα όργιά τους, στη Μύκονο και στα άλλα νησιά του Αιγαίου, υπήρξαν προκλητικές όσο ποτέ άλλοτε. Ο ρόλος και η λειτουργία των αρχουσών τάξεων έρχεται να μας υπενθυμίσει μια πραγματικότητα θλιβερή για την χώρα και τον λαό μας: Πάντοτε, διαχρονικά, ένα 10%, τάξεις και στρώματα ολόκληρα επέλεγαν να ποντάρουν και να κερδίζουν μέσα από την εθελοδουλία, και την συνεργασία με τους ποικίλους κατακτητές και αποικιοκράτες: Είτε οι κατακτητές λέγονταν Οθωμανοί, Γερμανοί, Αγγλοαμερικάνοι. αυτοί ήταν αντίστοιχα Νενέκοι, γερμανοτσολιάδες, υποτακτικοί, και τώρα οι «πρόθυμοι» και «υπεύθυνοι» κυβερνώντες, και μαζί τους οι τάχα «αξιότιμοι» επενδυτές, διαφθορείς και ρεμουλαδόροι τύπου Μπόμπολα.

Όλοι αυτοί, πρωταγωνιστές στην καταστροφή της χώρας και της δημοκρατίας της κατά την προηγούμενη περίοδο, τώρα το παίζουν «εξυγιαντές» συνεχίζοντας να θησαυρίζουν, αυτή τη φορά μέσα στην κρίση και τον χαμό. Τούτοι οι νέοι μαυραγορίτες, είναι υπεύθυνοι για τα εγκλήματα που διέλυσαν τη χώρα, και αυτοί θα πρέπει να πληρώσουν, τώρα που κλυδωνίζεται χρεοκοπημένη.

Μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα, τα κόμματα που εμπνέουν ελάχιστα, τα επίσημα συνδικάτα που εκπροσωπούν με το ζόρι μια μειοψηφία, όλες εκείνες οι δυνάμεις του παλιού κόσμου που βρισκόταν μέχρι πρότινος εθισμένος στην συναλλαγή με το κατεστημένο της μεταπολίτευσης, είναι αδύνατον να κινητοποιήσουν τον λαό. Γι’ αυτό και χάνουν μάχη μετά τη μάχη.

Από την άλλη, όσα τα κινήματα που κατάφεραν να μαζικοποιηθούν είναι εκείνα που είχαν τη λιγότερη σχέση μαζί τους: Παράδειγμα, οι αγανακτισμένοι στις πλατείες –που στο κάτω-κάτω τις γραφής παρά τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις τους κατάφεραν να ρίξουν το Γιωργάκη στις 28/10/2011– ή το κίνημα στις Σκουριές, που δεν υπερασπίζεται κάποια τρύπια σημαία, αλλά την πατρίδα τους ενάντια στη λεηλασία του Μπόμπολα και των Καναδών.

Αυτή η κατάσταση, διδάσκει για το πώς πρέπει να κινητοποιηθεί ο λαός, προς ποια κατεύθυνση. Έτσι, ο αγώνας πρέπει να είναι:

Α) Ενωτικός-Εθνικοαπελευθερωτικός. Να συγκλίνει στους ίδιους στόχους –να εγκαταλείψουμε τους συντεχνιασμούς και την πολυδιάσπαση του «ο καθείς το δίκιο του». Αυτό, εξ άλλου είναι στρατηγική της κυβέρνησης, που μέσα από τον κοινωνικό αυτοματισμό προσπαθεί να επιβάλει συνθήκες «διαίρει και βασίλευε» στρέφοντας την μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης.

Β) Δημιουργικός. Για να εμπνεύσει ο αγώνας, πρέπει να είναι αγώνας για την οικοδόμηση του νέου, και όχι για την αναστήλωση του παλιού.Παλεύουμε για μια νέα δημόσια υγεία, παλεύουμε για μια νέα δημόσια εκπαίδευση για μια νέα Πολιτεία κοινωνικής δικαιοσύνης και πραγματικής δημοκρατίας, που δεν θα παραπαίει όπως η προηγούμενη, μέσα στη ρεμούλα, τη διαφθορά, και τις πελατειακές σχέσεις των νταβατζήδων της πολιτικής.

Γ) Συγκεκριμένος. Οι πορείες-περίπατοι στις πόλεις και οι εθιμοτυπικές 24ώρες απεργίες, οδηγούν τον κόσμο σε οδυνηρές ήττες. Είναι προφάσεις που συντηρούν την διαχείριση της συλλογικής μας μιζέριας. Φτάνει πια! Οι προτάσεις για δράση πρέπει να είναι συγκεκριμένες και στοχευμένες ακόμα κι αν δεν είναι συνολικές και ολοκληρωμένες:
Να μποϋκοτάρουμε τώρα τα γερμανικά προϊόντα. Να ξεκινήσουμε μια μεγάλη καμπάνια ενάντια στα γερμανικά συμφέροντα που έχουν αλώσει τη ελληνική αγορά. Είναι ο καλύτερος μοχλός πίεσης απέναντι στην Γερμανική Ευρώπη. Ένα οικονομικό αντάρτικο ενάντια στην θανατηφόρα συνταγή που μας επιβάλει η Μέρκελ μέσω της Τρόικας.


Να μπλοκάρουμε την δραστηριότητα των οικονομικών δολοφόνων. Να κυνηγήσουμε τον Φούχτελ, τον Ράιχενμπαχ, τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, τους βουλευτές που την στηρίζουν, ώστε να μην μπορούν να σταθούν σε καμία γωνία αυτής της χώρας.


Να σταματήσουμε την αιμορραγία των νεώτερων γενεών που εγκαταλείπουν αυτήν την χώρα, και δουλεύουν ως μέτοικοι στην Γερμανία και τις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής μητρόπολης. Να φωνάξουμε στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, σε όλους της χώρας της νεολαίας ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ. Να γίνει συνείδηση σε κάθε νέο και νέα αυτής της χώρας ότι πρέπει να μείνει και να παλέψει για την απελευθέρωση του τόπου του. 


-ΕΞΩ ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ



-ΕΞΩ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ



-ΕΞΩ Η ΤΡΟΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ



-ΚΑΤΩ Η ΑΚΡΑΙΑ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΑΠΟΙΚΙΑΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ



-ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΠΟΥ ΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ



- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ



-ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ



-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ



-ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ



-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ



-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΠΑΡΑΚΜΗ 




ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΡΔΗΝ



ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ 1 & ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ (8ος Όροφος)
ardinthess.wordpress.com – ardinthess@gmail.com - 2310543751

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.