Είναι νωπές ακόμα οι πληγές στο εκπαιδευτικό σώμα από την επικοινωνιακή μάχη των δύο προηγούμενων εβδομάδων. Οι επικοινωνιακές «τσεκουριές» του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. κ. Βορίδη, και οι «μαχαιριές» του πρώην υπουργού Εφοπλισμού κ.Αδωνη Γεωργιάδη εκτός από το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου έπληξαν καίρια και δυνάμεις που μέχρι τώρα συμπορεύονταν μαζί τους και δημιούργησαν μια διελκυστίνδα από την οποία απεγκλωβίζονται με γρήγορους ρυθμούς συνάδελφοι που ανήκουν στο συντηρητικό χώρο.
¨Ότι έμεινε από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, έγινε φύλο και φτερό όσο έρχονταν στη δημοσιότητα δηλώσεις νυν και πρώην στελεχών του όπως της κ. Χριστοφιλοπούλου και κυρίως της υπουργού φωτοτυπίας κ. Διαμαντοπούλου.
Ρημαδιό και η ΔΗΜΑΡ κάθε φορά που η «συνάδελφος» κ. Ρεπούση μαζί με τον κ. Παπαδόπουλο ανέλυαν τις θέσεις της «Αριστεράς της Ευθύνης».
Τελικά όμως η κατάληξη αποδεικνύεται, προβλέψιμη τόσο όσο και τα αποτελέσματα των προγραμμάτων σωτηρίας της χώρας.
Άλλη μία επαγγελματική ομάδα προαναγγέλλει κινητοποιήσεις. Δεν βρίσκει συμμάχους, την κατηγορούν ότι «κρατά ομήρους» μαθητές. «Αποκαλύπτουν» τα ιδιαίτερα και τις τρεις μήνες διακοπές. Βρίζονται και συκοφαντούνται οι συνδικαλιστές, στιγματίζεται κάθε αγωνιστική δράση σαν αντικοινωνική ενέργεια. Μπαίνουν μπροστά τα κροκοδείλια δάκρυα για τα παιδιά που βιώνουν αγωνία για τις εξετάσεις που κινδυνεύουν. Κι ύστερα οι απειλές, η επιστράτευση, η τρομοκρατία. Τα ίδια κι απαράλλαχτα με τους ταξιτζήδες, τους ναυτεργάτες, τους χαλυβουργούς , τους εργαζόμενους στο μετρό και τόσους άλλους.
Στο τέλος έρχεται η ήττα. Όπως ήρθε σε όλες τις περιπτώσεις
Ακόμα μια μάχη πού χάθηκε. Που δεν πρόλαβε καν να δωθεί.
Όμως μια μικρή ρωγμή μπορεί να γκρεμίσει τον τοίχο. Με συμμαχίες χτισμένες με κόπο από κάτω στο επόμενο διάστημα της φαινομενικής «νηναιμίας».
ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ
¨Όχι για να διακόψουμε τις Πανελλαδικές εξετάσεις με «κάτι αιτήματα κι ένα συνέδριο». Ούτε γιατί θα είμαστε «αντίθετοι στην αξιολόγηση των ανθρώπων που μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά μας». Ούτε γιατί θα «διαφωνούμε με καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων». Ούτε γιατί θα «γκρινιάζουμε για δύο ώρες επιπλέον διδασκαλίας τη βδομάδα». Ούτε γιατί «οι μεταθέσεις θα μας ρίξουν έξω στα ιδιαίτερα». Ούτε για ν «αλλάξει το εγκληματικό πειθαρχικό δίκαιο των εκπαιδευτικών».
Θα επιστρέψουμε για να πάρουμε «τη χώρα που μας αξίζει»
Γιατί έχει δίκιο τελικά ο κ.Πρετεντέρης. «Σε ποια άλλη χώρα γίνονται αυτά; Σε καμία άλλη χώρα … το Υπογράφω».
ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ
Και αφού η επιστράτευση έγινε μόδα, συνήθεια, καθεστώς θα επιστρέψουμε να επιτάξουμε κι εσένα κ. Πρετεντέρη μήπως μπορείς να κάνεις και καμιά διαφορετική δουλειά, από το να γλύφεις δημοσιογραφικά μεγαλοεργολάβους-καναλάρχες.
Τελικά ένα πράγμα έγινε φανερό στο τέλος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όπως φαίνεται από τη δεύτερη ψηφοφορία στη Γ.Σ. προέδρων της ΟΛΜΕ. «Δεν υπήρχαν προϋποθέσεις για απεργία». Τελικά επικράτησε η αρχική γραμμή του ΠΑΜΕ. Όμως κερδίσαμε μία επιστράτευση «μέχρι νεωτέρας» και γενικές συνελεύσεις μαζικότερες από άλλες φορές στις οποίες φανερώθηκε η κρυμμένη αγωνιστική διάθεση των συναδέλφων, με μια επικοινωνιακή χροιά ανάθεσης, αφού είχαμε γίνει «Πρώτο Θέμα» από τα ΜΜΕ έντυπα και ηλεκτρονικά.
Μια διάθεση που σμπαραλιάστηκε από τη Γ.Σ. των Προέδρων
Πως να μιλήσουμε για κλιμάκωση, σχέδιο, προοπτική και συμμαχίες για αγώνες διαρκείας όταν δεν μπορούμε να οργανώσουμε ούτε την υποχώρηση;
Πολλοί έβλεπαν από την αρχή ότι στηνόταν ένα κόλπο grosso. Μια ακόμα κομπίνα σε βάρος των καθηγητών κι όλων των εργαζόμενων.
Σε όλους τους χώρους υπήρχαν σοβαρά αντεπιχειρήματα σχετικά με την κλιμάκωση και με την απεργία διαρκείας μέσα στις εξετάσεις. Αυτό ήταν θεμιτό. Δεν ήταν αυτό το πρόβλημα, αλλά η οριοθέτηση παρατάξεων απέναντι σε απεργία όχι του κλάδου, αλλά όλων των άλλων. Βέβαια ότι οριοθετείται στην ΟΛΜΕ δεν οριοθετείται στην ΑΔΕΔΥ λες και η ΔΑΚΕ της μιας είναι καλύτερη απ τη ΔΑΚΕ της άλλης.
Βέβαια μας έμεινε και το όριο του 30%. Αυτό θα το βρούμε μπροστά μας και θα πατάνε σ αυτό όσοι θέλουν να αδρανοποιήσουν τα σωματεία.
Όσο για τους υπερεπαναστάτες που παίζουν την επανάσταση στο φέισμπουκ , γνωρίζουν καλά ότι με το να στήνουν σκηνικό «αγώνα διαρκείας» καλώντας την ΑΔΕΔΥ να βγάλει τα κάστανα απ τη φωτιά στην ουσία οργανώνουν την με «ψηλά το κεφάλι υποχώρηση»
ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
ΘΑ ΕΠΙΤΑΞΟΥΜΕ τις τράπεζες, τα καράβια, τα δημόσια κτήρια, τα σούπερ μάρκετ, τα ξενοδοχεία, τα κανάλια τον πλούτο που παράγουμε.
ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΟΥΜΕ τους καθηγητές για να μορφώνουν, όχι για να εξετάζουν, τα παιδιά στην ομορφιά της ζωής κι όχι του ανταγωνισμού, τους ηλικιωμένους στην αξιοπρεπή διαβίωση κι όχι στην επιβίωση.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΚΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΤΟΥΜΕ ΓΙ ΑΥΤΟ
ΑΛΕΞΙΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.