Ο άνθρωπος στη φωτογραφία δεν ήταν φτωχός, ούτε ζητιάνος, ούτε περιπλανώμενος.
Ήταν ο Λέων Τολστόι, ο Ρώσος αριστοκράτης, ο Κομης Lev Nikolayevich Tolstoy, ο συγγραφέας των
«Πόλεμος και Ειρήνη» (1869), «Άννα Καρένινα» (1877) και «Ανάσταση» (1899),
ο στοχαστής και ο Αναρχικός Χριστιανός που άγγιξε τις πιο βαθιές χορδές της ανθρώπινης ψυχής. Όλοι γνωρίζουν το όνομά του. Λίγοι όμως γνωρίζουν την αληθινή ιστορία πίσω από αυτή τη φωτογραφία: την ιστορία μιας μεγάλης αφύπνισης.
Στα πενήντα του χρόνια, ο Τολστόι βυθίστηκε σε μια βαθιά μελαγχολία δίχως αιτία. Ήταν κόμης, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Ρωσίας, γνωστός σ’ όλο τον κόσμο κι όμως, ήταν δυστυχισμένος.
Έγραφε: «Το χρήμα δεν είναι τίποτα, η δύναμη δεν είναι τίποτα. Πολλοί έχουν και τα δύο, και όμως υποφέρουν. Ούτε η υγεία έχει σημασία. Γνώρισα αρρώστους που αγαπούν τη ζωή και υγιείς που πεθαίνουν από φόβο.»
Μια μέρα, περπατώντας στη λεωφόρο Αφανασιέφσκι της Μόσχας, είδε ένα ορφανό παιδί. Το κοίταξε στα μάτια και κάτι μέσα του ράγισε. Το πήρε μαζί του στο σπίτι, το έθρεψε, το έντυσε. Και, για πρώτη φορά ύστερα από καιρό, ένιωσε γαλήνη.Ξέχασε τον εαυτό του, τις αγωνίες του, τη κατάθλιψη του...
Από εκείνη τη στιγμή, ο Λέων Τολστόι αρνήθηκε τον πλούτο, τα μεταξωτά ρούχα και τις πολυτέλειες. Επέλεξε να ζήσει απλά, να μοιράζεται, να δίνει, να μεταμορφώνει την καθημερινότητα σε πράξη αγάπης: «Μη μου μιλάς για πίστη, για φιλανθρωπία, για αγάπη», έλεγε. «Δείξε μου την πίστη σου μέσα από τις πράξεις σου.»
Ο Τολστόι έγινε ο πρώτος θεωρητικός του μη-βίαιου ανθρωπισμού, κήρυκας της αδελφοσύνης των λαών. Οι ιδέες του φώτισαν τον δρόμο ενός άλλου μεγάλου της ανθρωπότητας, του Μαχάτμα Γκάντι, που έλεγε πως «ο Τολστόι μου δίδαξε ότι η αληθινή δύναμη γεννιέται μέσα από την καλοσύνη».
Ως το τέλος της ζωής του, ο Τολστόι βοηθούσε τους ανθρώπους. Και πολλοί τον θεωρούσαν τρελό. Γιατί, σε έναν κόσμο που μαθαίνει μόνο να κατέχει, εκείνος δίδασκε τη μαγεία του να προσφέρεις.
Σε έναν κόσμο που θέλει να πάρει, εκείνος μάθαινε να δίνει. Κάποτε, ένας παλιός φίλος του, που ζούσε μέσα στην πολυτέλεια, τον ρώτησε ειρωνικά: «Γιατί τα κάνεις όλα αυτά; Τι σε νοιάζουν οι άλλοι; Κοίτα τον εαυτό σου!»
Κι εκείνος απάντησε ήρεμα, σαν προφήτης: «Αν νιώθεις τον δικό σου πόνο, ζεις. Αν νιώθεις τον πόνο των άλλων τότε είσαι άνθρωπος.»
«Η ζωή δεν έχει νόημα έξω από την αγάπη. Και η αγάπη δεν είναι συναίσθημα, είναι πράξη.»
Λέων Τολστόι (Lev Nikolayevich Tolstoy, 1828–1910)
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.