Τι μπορεί να προκύψει από τη συνάντηση κορυφής Τραμπ-Σι Τζιπίνγκ;

Γράφει ο

Νίκος Σίμος

Εισαγωγικό σημείωμα αντί προλόγου :

Στα είκοσι πέντε χρόνια του 21ου αιώνα βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη καμπή της παγκόσμιας ιστορίας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της οποίας δεν έχουν καμία σχέση με το ιστορικά καταγεγραμμένο παρελθόν

Η παγκοσμιοποίηση, σαν ιδεολόγημα, γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 με την κατάρρευση του μέχρι τότε «ιστορικού κόσμου», ενός κόσμου που γεννήθηκε από τις συμφωνίες των μεγάλων δυνάμεων που ήταν οι νικητές του δεύτερου μεγάλου πολέμου και σαν αποτέλεσμα είχε την μορφοποίηση των γεωπολιτικών, γεωστρατηγικών και γεωοικονομικών ισορροπιών ανάμεσα στην Δύση και την Ανατολή και ταυτόχρονα μέσα από την ισορροπία των εξοπλισμών από την μια και της ουσιαστικής πολιτικής – διπλωματίας από την άλλη, είχε σταθερά την κατεύθυνση της αποτροπής ενός νέου ολέθρου, εξασφαλίζοντας την ειρήνη στον κόσμο

Τόσο η τότε «συνολική Δύση» όσο και η τότε ΕΣΣΔ – Κίνα , σαν κυρίαρχα μπλοκ διαίρεσης του κόσμου, μέσα από τα παγκόσμια όργανα – θεσμούς που θεσμοθετήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, επιχειρούσαν μέσα από ισορροπίες να διατηρήσουν ένα γεωπολιτικό και γεωοικονομικό status που διαμόρφωνε τις σταθερές προϋποθέσεις ειρήνης στον πλανήτη

Οι κοινωνικές τάξεις της εργασίας και του πολιτισμού οφείλουν πολλά στην ύπαρξη του αντίπαλου ιδεολογικοπολιτικού μπλοκ της ΕΣΣΔ στον τομέα της βελτίωσης των ορών εργασίας και στην θεμελίωση ελευθεριών και δικαιωμάτων, που με την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» αποδρομήθηκαν και αποδρομούνται

Το – κατά τον Φράνσις Φουκουγιάμα – «τέλος της ιστορίας» σηματοδοτεί την εποχή της καλπάζουσας πορείας του νεοφιλελευθερισμού, σαν το επικρατούν ιδεολόγημα, που χρησιμοποιώντας την φιλελεύθερη ιδεολογία, που αποτέλεσε την βάση ανάπτυξης του Δυτικού κοινωνικού και πολιτικοοικονομικού μοντέλου, διαμορφώνει συνθήκες απανθρωποποίησης και τυχοδιωκτισμού στο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό πεδίο παγκόσμια, διαμορφώνοντας το πλαίσιο που οδηγεί σε μια μορφή φεουδαρχίας, όπου μια ολιγαρχική κάστα πλουτοκρατών θα διαφεντεύει την προοπτική και το μέλλον της παγκόσμιας κοινωνίας

Στο πλαίσιο αυτό προοδευτικά ζήσαμε και ζούμε την βαρβαρότητα της νεοφιλελεύθερης μετεξέλιξης του καπιταλιστικού μοντέλου που η αλματώδης πρόοδος της τεχνολογίας το απανθρωποιεί και τούτο είναι περισσότερο εμφανές – σε σημείο απόλυτης πρόκλησης – στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο

Αυτό είναι το πλαίσιο συνοπτικά στο οποίο δρα η κοινωνικοπολιτική και η οικονομία με τις στρεβλώσεις που έχει υποστεί τον αιώνα που διανύουμε

Στο πλαίσιο αυτό ξεδιπλώνεται με αγριότητα ο ανταγωνισμός για το κοινό επίδικο που εκκινεί από την προσπάθεια υιοθέτησης νέων κανόνων στο διεθνές καπιταλιστικό «παιχνίδι», επίμονο αίτημα του παραγωγικού αναδυόμενου κόσμου του Νότου και της κατ’ ουσία Ανατολής και φτάνει στην πρωτοφανή για τον πολιτισμένο – είναι άραγε; – κόσμο της γενοκτονίας ενός ιστορικού λαού, αυτού της Παλαιστίνης και τις επιχειρήσεις καταστροφής πανάρχαιων μνημείων της ανθρώπινης πολιτισμικής εξέλιξης πάνω στην γη, στο όνομα ενός Δυτικοκίνητου υποκινούμενου θρησκευτικού φανατισμού και φονταμενταλιστικής οπισθοδρόμησης που εξυπηρετεί τον σχεδιασμό για την κοινωνική αποσάθρωση αλλά και την υποταγή στην πορεία προς τον μετανρωπισμό και την νέα φεουδαρχία

Ζούμε τον εφιάλτη της άρσης των διεθνών κανόνων που διέπαν την παγκόσμια τάξη μετά το τέλος του Δεύτερου Μεγάλου πολέμου και όλα δείχνουν ότι αυτή ακριβώς η άρση μας οδηγεί ταχύτατα στην Τρίτη Μεγάλη αναμέτρηση, ανάμεσα σε εκείνους που σχεδόν τρεις αιώνες τώρα επωφελούνται την παγκόσμια ηγεμονία, εκμαυλίζοντας ή υποδουλώνοντας λαούς και κρατικές οντότητες και εκείνων που επιζητούν μια σαφή ισότιμη θέση στον σύγχρονο, έντονα αποιδεολογικοποιημένο κόσμο, έχοντας επίγνωση ότι παράγουν το μεγάλο μέρος του πλούτου του πλανήτη σε συντριπτικό ποσοστό στο σύνολο του παραγόμενου πλούτου.

Αυτός ο αγώνας , από την μια της διατήρησης του status της Δυτικής ηγεμονίας και από την άλλη της αναγνώρισης της ισοτιμίας των δυνάμεων που έχοντας αποκτήσει οικονομική ή και στρατιωτική ισχύ διαμόρφωσαν ένα πλαίσιο συμμαχιών των άλλοτε καταπιεσμένων και περιφρονημένων, από τον αγγλοσαξονισμό και το απότοκό του, λαών που ζητούν την ιστορική τους δικαίωση και την ισότιμη συμμετοχή στην εξέλιξη της ιστορίας, είναι η ακανθώδης δυναμική των πρώτων είκοσι πέντε χρονών αυτού του ταραγμένου και ίσως καθοριστικού αιώνα

Η επίφοβη εξέλιξη μιας καθοριστικής αναμέτρησης των δυο αυτών κόσμων (Της άλλοτε Δύσης και του ονομαζόμενου, με σχετική αυθαιρεσία, Παγκόσμιου Νότου) διακυβεύει το μέλλον ρισκάροντας στην ουσία ακόμα την ύπαρξη ζωής στον πλανήτη

Στην Ν Κορέα η Αμερικανοκινεζική συνάντηση κορυφής η πρώτη κρίσιμη επαφή της δεύτερης προεδρικής θητείας του Ντόναλντ Τράμπ

Στις 30 Οκτωβρίου, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού (APEC), στη Νότια Κορέα θα υπάρξει η πρώτη κρίσιμη συνάντηση του Αμερικανού προέδρου, στην δεύτερη θητεία του, Ντόναλντ Τράμπ με τον ηγέτη της πρώτης παραγωγικής οικονομίας του κόσμου, τον Κινέζο Σι Τζιπίνγκ

«Πρόκειται για μια συνάντηση υψηλού κινδύνου και υψηλής ανταμοιβής», δήλωσε στο αμερικανικό δίκτυο NBC ο Χαν Σεν Λιν, διευθυντής της παγκόσμιας συμβουλευτικής εταιρείας The Asia Group για την Κίνα. «Και οι δύο πλευρές θα προσπαθήσουν να πατήσουν το “κουμπί της επαναφοράς” (“reset”)» για μια σχέση που έχει κλονιστεί, πρόσθεσε, και να αποφύγουν παράλληλα «οποιαδήποτε μεγάλη παραχώρηση».

Δημόσια ειχα εκτιμήσει, δεν μου αρέσει το ρήμα προβλέπω, ότι η προσπάθεια – που αποτελεί πλέον ένα από τα βασικά στρατηγικά πλαίσια των Δυτικότροπων παγκοσμιοποιητών και των αφανών αλλά εξουσιαστικά ουσιαστικών deep states των ΗΠΑ – είναι μεταξύ των άλλων η διάρρηξη – ή στην χειρότερη, για τα κέντρα αυτά, περίπτωση – η χαλάρωση της Σινορωσικής συμμαχίας, η οποία αποτελεί τον ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ΜΟΧΛΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ της νεοαγγλοσαξονικής ηγεμονίας στον πλανήτη και επέκεινα της ηγεμονίας των κατόχων του πλούτου και επίδοξων «ιδιοκτητών του κόσμου» δυτικότροπων παγκοσμιοποιητών


Η προσδοκώμενη σχάση του Σινορωσικού άξονα θα σημάνει το κατ’ ουσία ενεργό τέλος της ρητορείας περί «πολυπολικού» κοσμου, αφού ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα προκαλέσει αλυσιδωτές αρνητικές αντιδράσεις και φυγόκεντρες τάσεις και στον κόσμο των BRICS, της συμμαχίας που αμφισβητεί την παγκόσμια Δυτική καπιταλιστική ηγεμονία και στην οποία πέρα των αντιδυτικών αντανακλαστικών , τα οποία έχουν εδραία ιστορική βάση και έχουν περιγράφει από τον υπογράφοντα το παρόν σημείωμα στο παρελθόν, δεν υπάρχει ούτε ενιαίο ιδεολογικό υπόβαθρο αντίθετο προς το ιδεολόγημα της παγκοσμιοποίησης και της παγκόσμιας διακυβέρνησης, ούτε ενιαίο πολιτικό σχέδιο που θα μπορούσε με επιτυχία να υλοποιήσει στην πράξη μια πολιτική πορεία αλλαγής στην κατεύθυνση της ανθρωποκεντρικής ιστορικής συνέχειας και εξέλιξης

Παγκόσμια το παγκοσμιοποιητικό ιδεολόγημα της δυτικογενούς ολιγαρχίας γίνεται αποδεκτό, με διαφοροποιήσεις ασφαλώς και υποσημειώσεις που δεν αλλάζουν όμως την συνολική πορεία προ την παγκόσμια διακυβέρνηση, όρος που η πιθανή υλοποίησή του αποτελεί μια apriori κορυφαία δυστοπία

Η συνάντηση του Κινέζου ηγέτη και του Αμερικανού ομολόγου του γεννά φόβους και προσδοκίες στα διαμορφωμένα στρατόπεδα

Ο Κινέζος υπουργός Εμπορίου Γουάνγκ Γουεντάο τόνισε ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα θα μπορούσαν ακόμα να βρουν τρόπους να μιλήσουν και να συνεργαστούν, αντί να οδηγηθούν σε αποσύνδεση.

Ακόμα, μια αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο της κινεζικής κυβέρνησης Χε Λιφένγκ, τον κορυφαίο διαπραγματευτή της χώρας για το εμπόριο, πραγματοποιεί συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Σκοτ Μπέσεντ στη Μαλαισία αυτές τις μέρες, όπου συζητούν εμπορικά και οικονομικά ζητήματα.

Πολιτικά η Αμερικανική στόχευση, για τον υπογράφοντα το παρόν, είναι σαφής:

Θα επιχειρηθεί να υπάρξει μια «σφήνα» ανάμεσα στην Κίνα και την Ρωσία προκειμένου να χαλαρώσει ο Σινορωσικός πολυποίκιλος δεσμός και εδώ να σημειωθεί ότι η Κίνα ποτέ δεν υπήρξε ανοιχτά ένθερμη στην παράταση του Ρωσοουκρανικού πολέμου

Ευκταίος στόχος είναι στις 30 Οκτώβρη η απαρχή μιας Αμερικανοκινεζικής προσέγγισης με φόντο το αμοιβαίο συμφέρον των δυο υπερδυνάμεων

Ο Τράμπ πιέζει – και θα συνεχίσει να πιέσει με κάθε τρόπο στην συνάντησή τους στην Ν Κορέα – τον Σι Τζιπίνγκ να αποστασιοποιηθεί από την υποστήριξη στην Ρωσία με απώτερο στόχο τον εξαναγκασμό της Ρωσίας να προσέλθει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, σε σχέση με την Ουκρανία, με διαλλακτικότερες θέσεις που θα ευνοούν ασφαλώς τους μακροπολιτικούς σχεδιασμούς του νεοαγγλοσαξονισμού και των επίδοξων νεοφεουδαρχών που κινούν τα νήματα στην κατεύθυνση της επίτευξης του στόχου, που δεν είναι άλλος από την ήττα του αντίπαλου «στρατοπέδου», αφου αντιλαμβάνονται ότι σε αυτή την συμμαχία Ανατολής και Νότου δεν υπάρχει ενιαιοποιημένο σχέδιο, ουτε ιδεολογική αμφισβήτηση ως προς το κοινό επίδικο που είναι η παγκόσμια κυριαρχία.

Η αλλαγή στάσης του, άλλοτε επιθετικού έως εχθρότητας, Τράμπ είναι υποδειγμένη και η «επίθεση φιλίας» προς τον Κινέζο ηγέτη πριν την συνάντηση της Ν Κορέας είναι κλιμακούμενη

Την περασμένη Τετάρτη δήλωσε ότι ήλπιζε σε μια συμφωνία με τον Σι για «τα πάντα» καθώς και πως ο κινέζος ηγέτης θα μπορούσε να έχει «μεγάλη επιρροή» στο να πείσει τον πρόεδρο της Ρωσικής ομοσπονδίας Βλαντίμιρ Πούτιν να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Μάλιστα πήγε σε δηλώσεις του και πιο πέρα λέγοντας πως σκοπεύει να καλέσει τον Σι Τζιπίνγκ να σταματήσει την αγορά ρωσικών ενεργειακών πόρων, ώστε να ασκηθεί πίεση στον Πούτιν και να τον ωθήσει να συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός στη γραμμή του μετώπου.

Πέραν τούτου, το Σάββατο 25/10 ο Τράμπ είπε ότι η Ινδία έχει ήδη αρνηθεί να αγοράζει ρωσικό πετρέλαιο, ενώ η Κίνα έχει μειώσει σημαντικά τις αγορές της.

Ορισμένες δημοσιογραφικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι και οι δύο χώρες μπορεί να έχουν κάνει «παύση» στις προμήθειες ρωσικού πετρελαίου.

Άλλες το διαψεύδουν.

Ακόμα όμως κι αν υπάρχει παύση, είναι μάλλον προσωρινή πιθανότατα προκειμένου για να αναδρομολογηθούν οι ροές ρωσικού πετρελαίου μέσω μη κυρώσιμων προμηθευτών.

Η Ρωσική οικονομική εξάρτηση από την Κίνα είναι αδιαμφισβήτητη και αυτό καθιστά την Κίνα βασικό παράγοντα που μπορεί, με πολιτικούς τρόπους και στο πλαίσιο της Σινορωσικής συνεννόησης, να διαμορφώσει ένα διαλλακτικότερο πλαίσιο διαπραγμάτευσης στο Ουκρανικό ζήτημα

Το βέβαιο είναι ότι η Κίνα έχει ανάγκη την Αμερικανική αγορά, όπως και οι Αμερικανοί τα Κινεζικά προϊόντα και οι ισορροπίες θα καταβληθεί προσπάθεια και από την Κινεζική ηγεσία να κρατηθούν και σε σχέση με την Ρωσοουκρανική κρίση κατά τον γνωστό Κινεζικό τρόπο – ούτε ναι σε όλα , ούτε όχι στα πάντα – οσο ακόμα η Κίνα βρίσκεται στο στάδιο της στρατιωτικής προετοιμασίας για μια πιθανή (στα όρια της βεβαιότητας) μελλοντική αναμέτρηση

Η Κίνα ενδιαφέρεται γενικά για ταχεία λήξη του πολέμου στην Ουκρανία, με οποιονδήποτε όρο, εντός ομως του πλαισίου που δεν θα διακυβεύει την οριστική ρήξη με τον στέρεο σύμμαχό της που είναι η Ρωσία

Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε το Πεκίνο η πολιτική της Μόσχας να καθορίζεται από τη Δύση, όπως θα συνέβαινε, στην απίθανη πλέον στην πράξη, περίπτωση ήττας της Ρωσίας, για την οποία οι δυτικότροποι παγκοσμιοποιητές θα επιθυμούσαν την πεντατοχόμησή της

Πέραν της ζωτικής – για την Κινεζική παραγωγική υπερδύναμη – Αμερικανικής αγοράς θα πρέπει να σημειωθεί ψύχραιμα ότι:

Είναι δύσκολο να απορριφθούν όλες οι προτάσεις Τράμπ γιατί αυτό θα συνεπάγεται ζημιά για την Κινεζική οικονομία που θα είναι μεγαλύτερης έκτασης από την πιθανή χαλάρωση των Σινορωσικών σχέσεων

Τα οφέλη της Κίνας από την περαιτέρω σύσφιξη των δεσμών με την Ρωσία υπερκαλύπτονται από τις ζημίες και τα προβλήματα στις βασικές Κινεζικές αγορές (ΗΠΑ – ΕΕ και οι σύμμαχοι τους σε Ασία και Ειρηνικό )

Επιπλέον, οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν λόγω του πολέμου κατά της Ρωσίας δυσχεραίνουν έντονα την ανάπτυξη του Ρωσοκινεζικού εμπορίου, αφού το Πεκίνο αναγκάζεται να λάβει υπόψη τους περιορισμούς αυτούς και να καταναλώνει πόρους για την παράκαμψή τους και αυτό δεν μπορεί να αποτελεί τον διαρκή προς επίλυση γρίφο στις Κινεζικές στοχεύσεις, που είναι η αποδυνάμωση των ΗΠΑ και η κυριαρχία στον παγκοσμιοποιημένο αγώνα για την ηγεμονία στον πλανήτη

Ο πόλεμος στην Ουκρανία οδήγησε στην υποταγή της Ευρώπης (ΕΕ) στις ΗΠΑ όπως ήταν φυσικό , κάνοντας όμως εξαιρετικά δύσκολο τον κύριο μακροπολιτικό γεωπολιτικό στόχο του Πεκίνου που ήταν και είναι η αποσύνδεση της ΕΕ από τις ΗΠΑ.

Όσο ο πόλεμος συνεχίζεται και εντείνεται η ρητορεία των νεοταξικών πολιτικών διοικήσεων στην Ευρώπη και κατατείνει στην προοπτική ενός μεγάλου πολέμου σε Ευρωπαϊκό έδαφος, η Ευρωπαϊκή εξάρτηση από τις ΗΠΑ θα στερεώνεται και θα βαθαίνει .

Παρόλα αυτά καμία στρατηγική συμφωνία ΗΠΑ–Κίνας δεν βρίσκεται στο τραπέζι και βέβαια οι Κινέζοι γνωρίζουν ότι ο Τράμπ και το νεοσυντηρητικό Αμερικανικό deep state είναι βαθιά αντικινεζικό

Μπροστά στην τελική αναμέτρηση, που βρίσκεται στο τραπέζι των επιτελείων των σημερινών υπερδυνάμεων, η Κίνα έχει ανάγκη την συμμαχία της με την Ρωσία γιατι η ίδια έχει σοβαρά και γνωστά ελλείμματα, όπως για παράδειγμα σε ενέργεια ,σε τρόφιμα και σε πρώτες ύλες που την καθιστούν και στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό και στην πιθανότατη τελική αναμέτρηση εξαιρετικά ευάλωτη

Το πιθανότερο από την πλευρά της Κίνας είναι ο τακτικός ελιγμός που θα επαναφέρει την ειρηνευτική πρωτοβουλία του Πεκίνου από τον Φεβρουάριο 2023 (την οποία τότε απέρριψαν Κίεβο και Δύση, ενώ η Ρωσία τη στήριξε) που προέβλεπε τον τερματισμό των επιχειρήσεων στη γραμμή του μετώπου και που ιδιαίτερα σήμερα δεν συνιστά ήττα της Ρωσίας, αλλά αντιθέτως θα εγγραφεί ως τυπική και ξεκάθαρη στρατιωτική νίκη (καθώς θα «παγίωνε» την κατάληψη τμημάτων ουκρανικής επικράτειας).

Σε κάθε περίπτωση αυτά που θα προκύψουν από την συνάντηση των ηγετών των δυο υπερδυνάμεων δεν αναμένεται να αλλάξουν οβιδιακά το χαοτικό πολιτικό σκηνικό που γνωρίζουμε

Οι τακτικισμοί και από τους δυο κορυφαίους αντιπάλους θα συνεχιστούν με στόχο πάντα το «λάφυρο» της παγκόσμιας διακυβέρνησης, σε μια μετακοινωνία όπου η τεχνολογία θα προπορεύεται του ανθρώπου και των αναγκών του

Σημειώνω :Η υβριδική διάσταση της “τελικής αναμέτρησης” δεν χωρά απλοϊκές ερμηνείες του τύπου “εμείς και οι απέναντι” γιατί απλά οι “απέναντι” δεν είναι ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά ενιαίοι και αδιαίρετοι(κυρίως το δεύτερο)
2. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι εκτελεστικό όργανο στα “χέρια” των Δυτικότροπων παγκοσμιοποιητών και των Αμερικανικών deep states που στόχο έχουν την αναμέτρηση, προκειμένου να διασπείρουν την ήττα που υπέστησαν από το χρηματοπιστωτικό παγκοσμιοποιητικό εγχείρημα

3. Η Ουκρανία και η ΕΕ είναι εργαλεία στα χέρια της παγκοσμιοποιητικής διεθνούς που θέλει την “ιδιοκτησία του πλανήτη”, δεν κινούνται αυτόβουλα όπως, στην περίπτωση της ΕΕ, δεν το έκαναν ποτέ !

και τέλος:

4. Χωρίς εναλλακτικό όραμα για έναν ανθρώπινο κόσμο δεν θα υπάρξει στροφή της ιστορίας και αυτό δεν φαίνεται να το καταλαβαίνουν εκείνοι που παίζουν το παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης και του τεχνοφεουδαλισμού είτε από την μια πλευρά, είτε από την άλλη


ΠΗΓΗ:https://www.militaire.gr/ti-mporei-na-prokypsei-apo-ti-synantisi-koryfis-tramp-si-tzipingk/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com