Η ισραηλινή εφημερίδα *Haaretz* δημοσίευσε τη μαρτυρία ενός Γάλλου ιστορικού ειδικευμένου στη Γάζα, ο οποίος κατάφερε να περάσει το μπλόκο του Ισραήλ και να εισέλθει στον παλαιστινιακό θύλακα – και δήλωσε πως, βάσει όσων είδε εκεί, κατανοεί πλέον γιατί το Ισραήλ δεν επιτρέπει την είσοδο διεθνών δημοσιογράφων στη Γάζα για να καταγράψουν τη «φρικτή» της πραγματικότητα.
Τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους, έπειτα από πάνω από έναν χρόνο γενοκτονίας κατά του παλαιστινιακού λαού της Γάζας, ο καθηγητής Ζαν-Πιερ Φιλιού (Jean-Pierre Filiu) έφτασε στο Αμμάν και κατευθύνθηκε στα σύνορα με το Ισραήλ, όπου επιβιβάστηκε σε λεωφορείο μαζί με ομάδα Γάλλων εθελοντών γιατρών με προορισμό τη Λωρίδα της Γάζας .
Επιτράπηκε στον Φιλιού να μεταφέρει μόνο προσωπικά φάρμακα και έως τρία κιλά τροφής. Παρέμεινε στη βομβαρδισμένη Γάζα επί έναν μήνα. Το βιβλίο που έγραψε για την εμπειρία αυτή, με τίτλο *Un historien à Gaza* («Ένας ιστορικός στη Γάζα»),
Το πρώτο πράγμα που τον συγκλόνισε μόλις μπήκε στη Γάζα ήταν ότι δεν αναγνώριζε τίποτα. Όλα τα σημεία αναφοράς από τις προηγούμενες επισκέψεις του είχαν εξαφανιστεί. Ένιωσε πλήρως αποπροσανατολισμένος. Δρόμοι, πεζοδρόμια, κτίρια, ολόκληρες πόλεις – είχαν μετατραπεί σε έναν απέραντο σωρό ερειπίων.
Ο Φιλιού στη συνέχεια μιλά για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των Παλαιστινίων και πώς αυτή διαβρώνεται από τον εγκληματικά παράνομο αποκλεισμό λιμοκτονίας που επιβάλλει το Ισραήλ:
«Το πένθος είναι παγωμένο, ποτέ πλήρες», λέει, περιγράφοντας το φαινόμενο στη Γάζα, όπου οι κάτοικοι γράφουν τα ονόματα των νεκρών πάνω στα ερείπια των σπιτιών, ως είδος μνημείου. Αν ο νεκρός είναι παιδί, προστίθεται δίπλα και ένα μικρό σκίτσο.
Παρά την οξεία πείνα, ο Φιλιού περιγράφει παιδιά να μοιράζονται ψίχουλα τροφής με πεινασμένες αδέσποτες γάτες. Όταν τα ρώτησε γιατί το κάνουν, του απάντησαν πως ξέρουν πώς είναι να πεινάς και δεν θέλουν να πεινούν και οι γάτες.
Ένας από τους λόγους της κατάρρευσης του κοινωνικού ιστού, σύμφωνα με τον Φιλιού, είναι η αφόρητη πείνα. «Ακόμα και όσοι θέλουν να μοιραστούν φαγητό δεν μπορούν πέρα από τον στενό, εξίσου πεινασμένο οικογενειακό κύκλο», λέει. «Παλιά υπήρχε έντονη αλληλεγγύη στη Γάζα – θείοι, θείες, ξαδέρφια. Τώρα όλοι είναι απομονωμένοι μέσα στον ετοιμοθάνατο μικρό οικογενειακό πυρήνα.»
Ο ίδιος καταθέτει πως στη Γάζα είδε έναν τόπο όπου «το διεθνές δίκαιο, τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, οι Συμβάσεις της Γενεύης – όλα έχουν πεταχτεί στην άκρη και έχουν αντικατασταθεί από τυφλή, βίαιη ισχύ.»
Ο Φιλιού περιγράφει επίσης τις προσπάθειες του παλαιστινιακού λαού να κρατηθεί στη ζωή, στον πολιτισμό, στην ανθρωπιά – καθώς και τους τυχαίους, απρόβλεπτους τρόπους με τους οποίους χάνεται η ζωή:
Ένα από τα πιο συγκινητικά θεάματα που είδε ήταν εκείνο των «ιατρικών κλόουν», που συνέχιζαν να επισκέπτονται νοσοκομεία και αυτοσχέδιες κλινικές, προσπαθώντας να φέρουν χαμόγελα στα πρόσωπα τραυματιών και αρρώστων.
«Προτιμώ να προσκολλώμαι στα θραύσματα ζωής που αναδύονται από αυτό το παρανοϊκό ναυάγιο», γράφει.
Εκτός από τους αμέτρητους θανάτους που προκαλούνται από πυρομαχικά, ο Φιλιού παρατήρησε μαζικούς θανάτους από λοιμώξεις και ασθένειες, λόγω της πλήρους κατάρρευσης των υγειονομικών συνθηκών: σχεδόν κάθε άτομο που συνάντησε υπέφερε από διάρροια ή αρρώστιες. Οι γυναίκες πλήττονται περισσότερο από δερματικές και γαστρεντερικές λοιμώξεις και αποτελούν τα δύο τρίτα των κρουσμάτων ηπατίτιδας.
«Κάθε ανθρώπινη ανάγκη εδώ είναι αγώνας για επιβίωση», γράφει. «Ανοιχτές χωματερές όπου παίζουν ξυπόλυτα παιδιά. Τρύπες σκαμμένες στην άμμο ως τουαλέτες, καλυμμένες πρόχειρα με καραβόπανα. Αυτοσχέδια πηγάδια σε γωνιές των σκηνών.»
Μία από τις πιο οξείες εκφάνσεις «επικίνδυνης τύφλωσης», όπως την αποκαλεί ο Φιλιού, είναι η υποστήριξη του Ισραήλ προς τη συμμορία Αμπού Σαμπάμπ στη Γάζα. Η συμμορία αυτή ελέγχει με βίαιο τρόπο το ελάχιστο ανθρωπιστικό υλικό που εισέρχεται στον θύλακα, λεηλατεί φορτηγά και συγκρούεται με τη Χαμάς. Το ισραηλινό κοινό έμαθε μόλις πρόσφατα για την ύπαρξη της εγκληματικής αυτής οργάνωσης, ύστερα από αναφορές ότι το Ισραήλ την εξοπλίζει. .
Ο Φιλιού εξηγεί πως αυτή η υποστήριξη από το Ισραήλ προς τους εγκληματίες, στην πράξη ενισχύει τη Χαμάς
Ο Φιλιού καταγγέλλει επίσης τη γλωσσική διαστρέβλωση που χρησιμοποιείται από το Ισραήλ ως μέσο απανθρωποποίησης των Παλαιστινίων – οι οποίοι αντιμετωπίζονται, όπως λέει, ως «πειραματόζωα» πάνω στα οποία δοκιμάζονται όπλα και τακτικές καταστολής ή εξόντωσης.
Ίσως η πιο ανατριχιαστική διαπίστωση του Φιλιού είναι η ιδέα ότι η Γάζα αποτελεί «το εργαστήριο του μέλλοντος»: «Δεν πρόκειται για περιφερειακή σύγκρουση. Είναι μια ματιά στο αύριο», λέει.
Η δήλωση αυτή συντονίζεται με τα λόγια του Γκουαρντιόλα προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι ο οποίος δήλωσε όταν έλαβε τιμητικό διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ ότι :
"Ίσως νομίζουμε ότι όταν βλέπουμε αγόρια και κορίτσια τεσσάρων ετών να σκοτώνονται [στη Γάζα] από βόμβες ή να πεθαίνουν στα νοσοκομεία επειδή δεν λειτουργούν πλέον ως νοσοκομεία, δεν μας αφορά Αλλά προσοχή. Τα επόμενα θα είναι δικά μας. Τα επόμενα παιδιά τεσσάρων ή πέντε ετών θα είναι τα δικά μας. Συγγνώμη, αλλά βλέπω τα δικά μου παιδιά κάθε πρωί από τότε που άρχισε αυτός ο εφιάλτης με τα βρέφη της Γάζας. Και φοβάμαι πάρα πολύ.
Antonis Karatarakis.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.