Του Βασίλη Λαμπόγλου
«Ναι, είμαι ένοχος.
Όχι όμως γι’ αυτά που έγραψα, αλλά γι’ αυτά που δεν έγραψα και ακριβώς γιατί δεν τα έγραψα.
Κατηγορούμαι ότι έγραψα για τους απλούς ανθρώπους, για τους ανθρώπους του μόχθου, για τους φτωχούς.
Μα για ποιους έπρεπε να γράψω;
Εγώ αυτούς γνώρισα, αυτούς αγάπησα, μαζί τους μοιράστηκα και τις χαρές και τις πίκρες μου.
Δίπλα τους γεύτηκα κι εγώ την πίκρα της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής αδικίας και ήταν οι μόνοι που μου συμπαραστάθηκαν.
Γι’ αυτό και αισθάνομαι φταίχτης που δεν έγραψα όσα έπρεπε να γράψω γι’ αυτούς».
Σαν φτάνει να περιγράψει το δράμα του παιδιού του-καθώs ο ίδιος(8 χρόνια πολιτικήs εξορίαs) βρισκόταν στη Μακρόνησο -ο πρόεδρος παρατηρεί:
«Απορώ … πώς δεν υπογράψατε μια δήλωση για να σώσετε από τη δοκιμασία εσάς και το παιδί σας…».
Και ο ''κατηγορούμενοs'' απαντά:
«Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο.
Δεν θα τα κάμω πάλι τέσσερα εγώ!».
-Τέτοια μέρα ηταν το 1977 που μαs ''άφηνε'' ο Άνθρωποs, ο Αγωνιστήs, ο αιώνιοs πρόσφυγαs , ο Ποιητήs, που μαs έμαθε
''ωs παιδιά να μετράμε τα άστρα''. Και μιά τέτοια εποχή που
''το ρολόι του Κόσμου χτυπά μεσάνυχτα'' μέσα στην ''καταχνιά'' και πίνονταs λαίμαργα
''το κρασί των δειλών'' καλούμαστε να ανακαλύψουμε ξανά αυτέs τιs ''αράδεs'' που στα χρόνια τηs εφηβείαs(με 'κείνα τα δερματόδετα βιβλία), μαs ''ψήλωναν '' μας "ανθρωπευαν" και μαs κοινωνούσαν την ομορφιά του Ανθρώπου.
Και καθώs σήμερα οι
''Αρχιτέκτονεs του τρόμου'' έχουν πλέον ''εγκαταστήσει'' για τα καλά την οικουμένη στην ''οδόs αβύσσου αριθμόs μηδέν'', καρτεράμε την στιγμή που λυτρωτικά θα ψελλίσουμε
''οι κερασιέs θ'ανθίσουν και φέτοs".
- Η συγκλονιστική κατάθεση του Κ. Βάρναλη την οποία αφηγείται ο ίδιος ο Λουντέμης στο βιβλίο του ”Ο Κονταρομάχος”.
'Είπαμε ότι ανάμεσα στους υπερασπιστές μου ήταν κι ο Δάσκαλος.
Αλλά, πως ήρθε!
Δεν είχε την υπομονή να περιμένει να τον ειδοποιήσουν.
Μόλις το πληροφορήθηκε απ΄ τις εφημερίδες ντύθηκε τα γιορτινά του κι ήρθε μόνος του.
Δε λογάριασε ούτε γηρατειά, ούτε φόβο, ούτε κρύο.
Διέσχισε τα πυκνά στίφη των πραιτωριανών (που 'χανε κυκλώσει ολόκληρο το τετράγωνο) και μπήκε στην αίθουσα.
-Κωνσταντίνος Βάρναλης… φώναξε ο κλητήρας.
Ο Δάσκαλος τον κοιτούσε με χλευαστική απάθεια.
-Δάσκαλε… Εσένα φωνάζουν… του ‘πε ο Νίκος Παππάς.
-Εμένα; Τότε τι «Κωνσταντίνος» λέει αυτός ο… άντε ας μην το πω.
-Περάστε κ. Βάρναλη… του είπε ο Εισαγγελέας Κατεβαίνης, που ‘κανε τον διανοούμενο.
Ο Δάσκαλος πλησίασε κάτω απ΄ την έδρα με το χέρι στ΄ αφτί. Ο Πρόεδρος ρωτά:
-Πιο δυνατά! φώναξε ο Βάρναλης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έστω. Είναι ένοχος ο κατηγορούμενος;
ΒΑΡΝΑΛΗΣ (Με έμφαση): Ένοχος; Όχι!
Για να ναι ένοχος ένας Συγγραφέας πρέπει να δίνει αρνητικές απαντήσεις στις τρεις παρακάτω ερωτήσεις;
Πρώτον: Ζώντας σε μια κοινωνία αδικίας με ποιους θα πάει;
Με τους αδικητές ή με τους αδικημένους;
Δεύτερο: Αν ο Λαός πέσει στα δεσμά της τυραννίας με ποιους θα συνταχθεί;
Με τον τυραγνισμένο ή με τον τύραννο;
Και τρίτο και τελευταίο: Αν η Πατρίδα πάει σ΄ εθνική σκλαβιά ποιους θα βοηθήσει;
Τους κατακτητές ή τους κατακτημένους; Δηλαδή με τους κιοτήδες θα πάει ή με τα παλικάρια;
Γνωρίζω τον κατηγορούμενο από έφηβο.
Τον γνωρίζω σαν συγγραφέα, και σαν Έλληνα.
Και σας δηλώνω κατηγορηματικά:
Και στις τρεις ερωτήσεις ο κατηγορούμενος έδωσε αυτές τις απαντήσεις.
Δεν είναι ένοχος.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Εις ένα από τα υπό κατηγορίαν κείμενά του και συγκεκριμένα εις το υπό τον τίτλον «Οι λύκοι ανεβαίνουν στον ουρανό»…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Ε;…
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Ο Συγγραφεύς -δια να σώσει την τρυφεράν Ειρηνούλαν από την βουλιμίαν των αφεντικών της- την παραδίδει εις τας χείρας των εργατών.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Καλά κάνει.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Δε θα μπορούσε , έξαφνα, να την παραδώσεις εις χείρας εκείνων οίτινες είναι εντεταλμένοι για την φρούρησιν της τιμής των…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Ποιονών. Των χωροφυλάκων;
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Βεβαίως.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Όχι! Θα την πουλούσαν στο μπουρδέλο.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Κύριε Βάρναλη…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Τη γνώμη μου δε ζητήσατε;
Τη γνώμη μου είπα.
Ξέρω, εσείς έχετε άλλην γνώμη. Αλλά δεν είσθε σεις ο μάρτυρας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τίποτε άλλο κ. Βάρναλη. Μπορείτε ν΄ αποσυρθείτε.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ (δυνατά): Κοιτάξτε μην τύχει και τον αθωώσετε «λόγω αμφιβολιών»!
Αν οι Νόμοι σας καταδικάζουν αυτές τις αρετές καταδικάστε τον!
Δεν έχει κανένα ελαφρυντικό. Κανένα!
Σας το λέω εγώ! ''
Ο λούστρος, ο λατζιερης, ο ψάλτης, ο πρόσφυγας, ο Δάσκαλος...
Αλλά και ο "Κωνσταντίνος" Βαρναλης...
τι "παντελονια" φορούσε...Νααα(μετά συγχωρήσεως)
Ξαναδιαβαζω τις "αράδες" των Ποιητών μας....
Πώs ξεμειναμε έτσι ...
εδώ στην ''χώρα τηs Λυπιού"...
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.