Του Βασίλη Λαμπόγλου
Να ανεβάζειs στα 10 σου χρόνια την Αντιγόνη μέσα στο πλέον όμορφο νεοκλασσικό κτήριο στον Πειραιά του Τσίλλερ με μοναδικό θεατή τον πισθάγκωνα δεμένο αδελφό σου.
Να συναναστρέφεσαι ωs νέοs την Κατίνα Παξινού,τον Ελευθέριο Βενιζέλο,την Μαρίκα Κοτοπούλη...
Να ''ιχνογραφείs'' για την Μαρία Κάλλαs στην Επίδαυρο, τον Κούν στο Λονδίνο,τον Κακογιάννη στο Παρίσι,την Μερκούρη,την ''Νόρμα'',τουs ''Πέρσεs'', για την ''Στέλλα'', τουs ''Τρωάδεs'',τον Ζύλ Ντασσέν.
Να ερωτεύεσαι και να ζητάs από την Σαπφώ Νοταρά να κάνετε ένα παιδί και αυτή να σε στέλνει ''στον Διάβολο''.
Να ακούs με την ίδια ''ιερότητα'' την Μαρία Κάλλαs και την Σωτηρία Μπέλλου αλλά και να σέρνειs με δέοs τα βηματα του ζειμπέκικου απο το μπουζούκι του Βασίλη Τσιτσάνη .
Και λίγο πριν εγκαταλείψειs τα εγκόσμια να ενδύεσαι με τα επισκοπικά άμφια και την αρχιερατική μίτρα του Δεσπότη-παιδικό απωθημένο- και να ζητάs απο τουs φίλουs σου να σου διαβάζουν την νεκρώσιμο ακολουθία.
Ο ωραίοs ''τρελλόs'' τηs ''γαλατικήs''παρέαs, ο Γιάννηs Τσαρούχηs που γεννήθηκε μία μέρα σαν την σημερινή του 1910 δικαίωs ''ιχνογραφεί'' με μία φράση την χρόνια καταστασή μαs...
"Η Ελλάδα!
Τι ωραίο σκηνικό, πράγματι! Αλλά πόσο κακή παράσταση, Θεέ μου!"
Καλημέρα στο πολύπαθο κονάκι μας...
και στην "άλλη Ελλάδα"😉
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.