«Ο ΕΜΟΣ ΕΡΩΣ ΕΣΤΑΥΡΩΤΑΙ»

Παρακαλεῖτε μόνο νὰ ἔχω δύναμη ἐσωτερικὴ καὶ ἐξωτερική, ὥστε, ὄχι μόνο νὰ λέω, ἀλλὰ καὶ νὰ θέλω, καὶ ὄχι μόνο νὰ λέγομαι Χριστιανός, ἀλλὰ καὶ νὰ εἶμαι. Διότι, ἐὰν βρεθῶ νὰ εἶμαι, μπορῶ καὶ νὰ λέγομαι, καὶ τότε θὰ εἶμαι πιστός, ὅταν δὲν φαίνομαι στὸν κόσμο ὅτι εἶμαι.

 Τίποτε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ φαίνονται δὲν εἶναι αἰώνιο. «Διότι αὐτὰ ποὺ φαίνονται εἶναι πρόσκαιρα, ἐνῶ αὐτὰ ποὺ δὲν βλέπονται εἶναι αἰώνια». Ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα πειστικότητας, ἀλλὰ μεγαλείου· ὅταν μισεῖται ἀπὸ τὸν κόσμο, ἀγαπιέται ἀπὸ τὸν Θεό. Διότι λέει, «ἐὰν ἤσασταν ἀπὸ τὸν κόσμο, τότε ὁ κόσμος θὰ ἀγαποῦσε τὸ δικό του· τώρα ὅμως δὲν εἶστε ἀπὸ τὸν κόσμο, ἀλλὰ ἐγὼ σᾶς διάλεξα· μείνετε κοντά μου».

(...) Ἐγὼ γράφω σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες καὶ παραγγέλλω σὲ ὅλους, ὅτι ἐγὼ πεθαίνω γιὰ τὸν Θεὸ θεληματικά, ἐὰν βέβαια δὲν μὲ ἐμποδίσετε ἐσεῖς.  Σᾶς παρακαλῶ, μὴ μοῦ γίνετε εὔνοια ποὺ ἐκδηλώνεται σὲ ἀκατάλληλη στιγμή. Ἀφῆστε μὲ νὰ γίνω τροφὴ τῶν θηρίων, διὰ τῶν ὁποίων θὰ μπορέσω νὰ κερδίσω τὸν Θεό. Εἶμαι σιτάρι τοῦ Θεοῦ καὶ ἀλέθομαι μὲ τὰ δόντια τῶν θηρίων, γιὰ νὰ γίνω καθαρὸς ἄρτος τοῦ Θεοῦ. Καλύτερα νὰ καλοπιάσετε τὰ θηρία, ὥστε νὰ γίνουν τάφος μου καὶ νὰ μὴ ἀφήσουν τίποτε ἀπὸ τὸ σῶμα μου, γιὰ νὰ μὴ γίνω βάρος σὲ κανέναν ὅταν κοιμηθῶ. Καὶ τότε θὰ γίνω ἀληθινὸς μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅταν ὁ κόσμος δὲν θὰ δεῖ οὔτε τὸ σῶμα μου. Ἐκλιπαρεῖστε τὸν Κύριο γιὰ μένα, ὥστε μέσω τῶν ὀργάνων αὐτῶν νὰ γίνω θυσία στὸν Θεό. Δὲν σᾶς διατάζω ὅπως ὁ Πέτρος καὶ ὁ Παῦλος· ἐκεῖνοι ἦταν ἀπόστολοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἐγὼ εἶμαι ἀσήμαντος· ἐκεῖνοι ἦταν ἐλεύθεροι, ὡς δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἐγὼ μέχρι τώρα εἶμαι δοῦλος· ἐὰν ὅμως πεθάνω, θὰ γίνω δοῦλος ποὺ ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, καὶ θὰ ἀναστηθῶ μαζί του ἐλεύθερος. Τώρα μόλις, ὄντας δεμένος γι' αὐτόν, μαθαίνω νὰ μὴ ἐπιθυμῶ τίποτε τὸ κοσμικὸ ἤ τὸ ἀνώφελο.

(...) Θὰ προτιμοῦσα τὰ θηρία ποὺ εἶναι ἕτοιμα γιὰ μένα καὶ προσεύχομαι νὰ τὰ συναντήσω γρήγορα, τὰ ὁποῖα καὶ θὰ καλοπιάσω γιὰ νὰ μὲ καταφάγουν γρήγορα, καὶ ὄχι ὅπως συνέβηκε μὲ μερικοὺς ποὺ ἀπὸ δειλία δὲν τοὺς ἄγγιξαν. Καὶ ἐὰν αὐτὰ δὲν θελήσουν, ἐγὼ θὰ τὰ ἐξαναγκάσω. Νὰ μὲ συγχωρήσετε· ἐγὼ γνωρίζω τί εἶναι αὐτὸ ποὺ μὲ συμφέρει· τώρα ἀρχίζω νὰ γίνομαι μαθητής· εἴθε νὰ μὴ ἐπιθυμήσω τίποτε ἀπὸ τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, γιὰ νὰ κερδίσω τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Φωτιὰ καὶ σταυρὸς καὶ συμπλοκὲς θηρίων, κομματιάσματα, διαμελισμοί, σκορπισμοὶ τῶν ὀστῶν μου, τεμαχισμοὶ τῶν μελῶν μου, ἀλεσμοὶ ὅλου τοῦ σώματος καὶ βασανισμὸς τοῦ διαβόλου, ἄς ἔρθουν ἐπάνω μου, ἀρκεῖ μόνον νὰ κερδίσω τὸν Ἰησοῦ Χριστό. 

Τὸν Κύριο ἐπιθυμῶ, τὸν Υἱὸ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ Πατέρα τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἐκεῖνον ἀναζητῶ, ὁ ὁποῖος πέθανε καὶ ἀναστήθηκε γιὰ μᾶς. Νὰ μὲ συγχωρήσετε, ἀδελφοί μου μὴ μὲ ἐμποδίσετε νὰ φτάσω στὴ ζωή. Διότι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἡ ζωὴ τῶν πιστῶν. Μὴ θελήσετε νὰ πεθάνω· διότι ἡ χωρὶς Χριστὸ ζωὴ εἶναι θάνατος. Ἐμένα ποὺ θέλω νὰ ἀνήκω στὸν Θεό, μὴ μὲ χαρίσετε στὸν κόσμο. Ἀφῆστε με νὰ λάβω καθαρὸ φῶς. Ὅταν φθάσω ἐκεῖ θὰ γίνω ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Ἐπιτρέψτε με νὰ γίνω μιμητὴς τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ μου...

(...) Διότι σᾶς γράφω ζωντανός, ἐπιθυμώντας νὰ πεθάνω γιὰ τὸν Χριστό. Ὁ δικός μου ἔρωτας σταυρώθηκε καὶ δὲν ὑπάρχει μέσα μου φωτιὰ ποὺ νὰ ἐπιθυμεῖ κάτι, ἀλλὰ ὑπάρχει νερὸ ζωντανό, ποὺ ἀναπηδάει μέσα μου καὶ μοῦ λέει· Ἔλα στὸν Πατέρα. Δὲν εὐχαριστιέμαι μὲ τροφὴ φθορᾶς, οὔτε μὲ τὶς ἡδονὲς τῆς ζωῆς αὐτῆς· θέλω τὸν ἄρτο τοῦ Θεοῦ, τὸν ἄρτο τὸν οὐράνιο, τὸν ἄρτο τῆς ζωῆς, δηλαδὴ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦρθε ὕστερα ἀπὸ τὴ γενιὰ τοῦ Δαβὶδ καὶ τοῦ Ἀβραάμ· καὶ πιοτὸ θέλω τὸ αἷμα του, ποὺ εἶναι ἀθάνατη ἀγάπη καὶ αἰώνια ζωή. 

Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, «Ἐπιστολὴ πρὸς Ρωμαίους», «Ἀποστολικοὶ Πατέρες», τόμος 4, μτφ. Παναγιώτης Παπαευαγγέλου, σελ. 217, 219, 221, 223, Ἐκδοτικὸς Οἶκος Ἐλευθερίου Μερετάκη «Τὸ Βυζάντιον», Πατερικαὶ Ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», Θεσσαλονίκη, 1994 

Ὁ τίτλος τῆς ἀναρτήσεως εἶναι δικός μας.

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com